«Պարոն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added

Գծային

15:15, 12 Սեպտեմբերի 2017-ի տարբերակ

Պարոն, հայերենի հարգալից դիմելաձևի համակարգում ընդունված բառ^[1]^[2], որը կրում է «հարգարժան այր» իմաստը^[փա՞ստ]:

Ծագում

Հայերենում «պարոն» բառը առաջին անգամ գործածվել է Կիլիկյան Հայաստանում, ունենալով «իշխան, մեծավոր» իմաստը: Բառը առաջացել է ֆրանսերեն «բարոն»^[3]^[4] (ֆր.՝ Baron, թարգ.՝ «իշխանավոր») բառից, որն էլ իր հերթին ծագում է գերմաներեն baro «ազատ մարդ» նշանակությունից^[4]: Կիլիկյան թագավորությունում օգտագործվել է որպես ազնվական կալվածատիրոջ տիտղոս (բարոն)^[2]: Հետագայում արևմտահայերը գրել են «պարոն» և կարդացել «բարոն»: Ժամանակակից արևելահայերենում գրվում և կարդացվում է «պարոն»^[1]:

Տես նաև

Հայերենի հարգալից դիմելաձևեր

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Վաչագան Սարգսյան, Հայերենը ափի մեջ, Երևան, «9-րդ հրաշալիք», 2005։
↑ ^2,0 ^2,1 Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, «Հայաստան» հրատարակչություն, Երևան, 1976։
↑ Գևորգ Ջահուկյան, Հայերեն ստուգաբանական բառարան, «Ասողիկ» հրատարակչություն, Երևան, 2010։
↑ ^4,0 ^4,1 Հրաչեայ Աճառեան, Հայերէն արմատական բառարան, Երևան, 1926։

[Սարգսյան37-1] 1,0 ^1,1 Վաչագան Սարգսյան, Հայերենը ափի մեջ, Երևան, «9-րդ հրաշալիք», 2005։

[Աղայան-2] 2,0 ^2,1 Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, «Հայաստան» հրատարակչություն, Երևան, 1976։

[Ջահուկյան-3] Գևորգ Ջահուկյան, Հայերեն ստուգաբանական բառարան, «Ասողիկ» հրատարակչություն, Երևան, 2010։

[Աճառյան-4] 4,0 ^4,1 Հրաչեայ Աճառեան, Հայերէն արմատական բառարան, Երևան, 1926։

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Տող 2. / Տող 2. @@
 == Ծագում ==
-Հայերենում «պարոն» բառը առաջին անգամ գործածվել է Կիլիկյան Հայաստանում, ունենալով «իշխան, մեծավոր» իմաստը: Բառը առաջացել է ֆրանսերեն «բարոն»<ref name="Ջահուկյան">[http://www.nayiri.com/imagedDictionaryBrowser.jsp?dictionaryId=51&dt=HY_HY&query=%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B8%D5%B6&forceIndex=yes Գևորգ Ջահուկյան, Հայերեն ստուգաբանական բառարան], «Ասողիկ» հրատարակչություն, Երևան, 2010։</ref><ref name="Աճառյան">[http://www.nayiri.com/imagedDictionaryBrowser.jsp?dictionaryId=7&dt=HY_HY&pageNumber=2095 Հրաչեայ Աճառեան, Հայերէն արմատական բառարան], Երևան, 1926։</ref> ({{lang-fr|Baron}}, թարգ.՝ ''«իշխանավոր»'') բառից, որն էլ իր հերթին ծագում է գերմաներեն ''baro'' «ազատ մարդ» նշանակությունից<ref name="Աճառյան" />: Հետագայում արևմտահայերը գրել են «պարոն» և կարդացել «բարոն»: Ժամանակակից արևելահայերենում գրվում և կարդացվում է «պարոն»<ref name=Սարգսյան37>{{Գիրք:Վաչագան Սարգսյան:Հայերենը ափի մեջ}}</ref>:
+Հայերենում «պարոն» բառը առաջին անգամ գործածվել է Կիլիկյան Հայաստանում, ունենալով «իշխան, մեծավոր» իմաստը: Բառը առաջացել է ֆրանսերեն «բարոն»<ref name="Ջահուկյան">Գևորգ Ջահուկյան, [http://www.nayiri.com/imagedDictionaryBrowser.jsp?dictionaryId=51&dt=HY_HY&query=%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B8%D5%B6&forceIndex=yes Հայերեն ստուգաբանական բառարան], «Ասողիկ» հրատարակչություն, Երևան, 2010։</ref><ref name="Աճառյան">Հրաչեայ Աճառեան, [http://www.nayiri.com/imagedDictionaryBrowser.jsp?dictionaryId=7&dt=HY_HY&pageNumber=2095 Հայերէն արմատական բառարան], Երևան, 1926։</ref> ({{lang-fr|Baron}}, թարգ.՝ ''«իշխանավոր»'') բառից, որն էլ իր հերթին ծագում է գերմաներեն ''baro'' «ազատ մարդ» նշանակությունից<ref name="Աճառյան" />: Կիլիկյան թագավորությունում օգտագործվել է որպես ազնվական կալվածատիրոջ տիտղոս (բարոն)<ref name="Աղայան" />: Հետագայում արևմտահայերը գրել են «պարոն» և կարդացել «բարոն»: Ժամանակակից արևելահայերենում գրվում և կարդացվում է «պարոն»<ref name=Սարգսյան37>{{Գիրք:Վաչագան Սարգսյան:Հայերենը ափի մեջ}}</ref>:
 == Տես նաև ==