«Լիբիայի անցումային ազգային խորհուրդ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: id:Dewan Transisi Nasional
չ r2.6.4) (Ռոբոտը փոփոխում է․: es:Consejo Nacional de Transición (Libia)
Տող 27. Տող 27.
[[en:National Transitional Council]]
[[en:National Transitional Council]]
[[eo:Nacia Transira Konsilio]]
[[eo:Nacia Transira Konsilio]]
[[es:Consejo Nacional de Transición]]
[[es:Consejo Nacional de Transición (Libia)]]
[[eu:Trantsiziozko Kontseilu Nazionala]]
[[eu:Trantsiziozko Kontseilu Nazionala]]
[[fa:شورای ملی انتقالی]]
[[fa:شورای ملی انتقالی]]

01:49, 31 Օգոստոսի 2011-ի տարբերակ

Սխալ՝ չի նշվել կաղապարի ավելացման ամսաթիվը:

Ժամանակավոր կառավարության դրոշը

Անցման ազգային խորհուրդ (ԱԱԽ) (արաբ․՝ المجلس الوطني الانتقالي‎‎ — al-majlis al-waṭanī al-intiqālī) —իշխանության ժամանակավոր մարմին, որը ստեղծված է եղել Մուամար Քադաֆիի հակառակորդների կողմից 2011 թվականի փետրվարի 27-ին Լիբիայում հուզումների ժամանակ: Համաձայն խորհրդի սեփականա ներկայացուցչի, խորհուրդը «ժամանակավոր կառավարություն չե, այլ գործում է որպես հեղափոխության իշխանության մարմին»[1]:

Խորհուրդը ստեղծվել է 2011 թվականի փետրվարի 27-ին Բենղազիում տեղական ազգային կոմիտեների արտակարգ նիստի ժամանակ[1][2]:

Խորհրդի մեջ մտնում են քաղաքացիականներին և զինվորականներին ներկայացնող 30 անդամ[3]: Խորհրդի նախագահն է Մուստաֆա Աբդ ալ Ջալիլը, ով եղել է Լիբիայի արդարադատության նախարարը[4]: Սպասվում է, որ ԱԱԽ կաշխատաի երեք ամիսների ընթացքում, այսինքն մինչ խորհրդի կողմից որոշված պետության ղեկավարի ընտրությունները[2].

Մարտի 5-ին Խորհուրդը իրեն Լիբիայի միակ օրինական իշխանությւոն է հռչակել[3]:

Ծանոթագրություններ

  1. 1,0 1,1 «Լիբիական հեղափոխականները ազգային խորհրուրդ են կազմել». ՌԻԱ Նովոստի. 27.02.2011.
  2. 2,0 2,1 «Բենղազիում ստեղծվող կառավարությանը կաշխատի 3 ամիս». ՌԻԱ Նովոստի. 27.02.2011.
  3. 3,0 3,1 «Լիբիայի Ազգային խորհուրդը հռչակել է իրեն որպես երկրի միակ ներկայացուցիչ». ՌԻԱ Նովոստի. 05.03.2011.
  4. «Լիբիայի արդարադատության նախկին նախարարը սկսել է ժամանակավոր կառավարության ձևավորումը». ՌԻԱ Նովոստի. 27.02.2011.

Արտաքին հղումներ