«Վանակատ»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ փոխարինվեց: {{Stub}} → {{անավարտ}} |
No edit summary |
||
Տող 6. | Տող 6. | ||
Մ․թ․ա․ II-I հազարամյակներում վանակատը [[Հայաստան]]ից ([[Վանա լիճ|Վանա լճի]] շրջակայքից, որտեղից էլ՝ անվանումը) տարվում Էր [[Պարսից ծոց]]ի և Միջերկրածովյան երկրներ։ |
Մ․թ․ա․ II-I հազարամյակներում վանակատը [[Հայաստան]]ից ([[Վանա լիճ|Վանա լճի]] շրջակայքից, որտեղից էլ՝ անվանումը) տարվում Էր [[Պարսից ծոց]]ի և Միջերկրածովյան երկրներ։ |
||
{{Փայլաքարեր}} |
|||
{{ՀԲ}} |
{{ՀԲ}} |
16:01, 8 Օգոստոսի 2017-ի տարբերակ
Վանակատ (օբսիդիան, հրաբխային ապակի), միասեռ ապակենման հրաբխային թթվային ապար՝ սովորաբար մուգ երանգներով (սև, կարմրասև, դարչնագույն, ծխագույն, գորշ) և խեցային ջարդվածքով։ Կարծրությունը 5 է, խտությունը՝ 2500-2600 կգ/մ³։ Հեշտ հղկվող Է, բյուրեղային համակարգը՝ իզոտրոպային։
Հայաստանում
Հայաստանում վանակատի կուտակումներ կան Արտենիի, Հատիսի, Գութանասարի, Գեղասարի, Սպիտակասարի լանջերին և մերձգագաթնային մասերում։ Ամենախոշորը և ուսումնասիրվածը Արագածի (Արտենի) հանքավայրն է։ Մեկ այլ խոշոր՝ Ջրաբերի հանքավայրը գտնվում է Հատիսի լանջին։ Վանակատին բնորոշ Է ջերմափքությունը։ Օգտագործվում է հղկիչ, կտրիչ գործիքների արտադրության մեջ։ Վանակատի գեղազարդիչ տարատեսակներից պատրաստում են կենցաղային առարկաներ (սկահակներ, գրապիտույքներ, մոխրամաններ, զարդեր և այլն)։ Հատուկ վառարաններում որոշակի ճնշման և բարձր ջերմաստիճանի (900-1200 °C) պայմաններում վանակատից ստանում են պեռլիտ։
Մ․թ․ա․ II-I հազարամյակներում վանակատը Հայաստանից (Վանա լճի շրջակայքից, որտեղից էլ՝ անվանումը) տարվում Էր Պարսից ծոցի և Միջերկրածովյան երկրներ։
|
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված է Հայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։ |