«Անժելյուս (նկար)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
No edit summary
Տող 9. Տող 9.


== Նկարագիր ==
== Նկարագիր ==
Ժան Ֆրանսուա Միլլեն «Անժելյուս» ստեղծագործության մեջ պատկերել է գյուղացու և նրա կնոջը՝ մայրամուտի պահին: Նրանք կանգնած դիրքով են պատկերված: Գլուխները խոնարհած են, քանի որ հորիզոնում պատկերված եկեղեցու զանգակատնից լսում են զանգերի ղողանջը. նրանք աղոթում են երեկոյան աղոթքը: Նկարի պարզությունն ու բարեպաշտական մթնոլորտը հիացրել են հանդիսատեսին: Շուտով գրեթե ամեն մի ֆրանսիացու տանը հայտնվեց այս կտավի վերատպությունը: 1889 թվականին, երբ «Անժելյուս» ստեղծագործությունը կրկին հանվեց վաճառքի, դրան տիրելու համար պայքարեցին ամերիկյան առևտրային կոնսորցիումն ու ֆրանսիացի մեկենաս Անտուան Պրուստը, ով կտավը ցանկանում էր նվիրել Լուվրին: Արդյունքում, կտավը գնեց ամերիկյան կողմը և Միլլեին վճարեցին այդ ժամանակների համար ռեկորդային գումար՝ 580 000 ֆրանկ: Նկարը պատրաստում են օվկիանոսային ճամփորդության: Սակայն, մի քանի շաբաթ անց, Լուվրին նվիրված ամսագրի հրատարակչին՝ Ալֆրեդ Շոշարուին հաջողվում է համոզել և վերագնել կտավը 800 000 ֆրանկով: Հասարակությունը այս արարքը որակեց որպես ազգասիրական ժեստ՝ իսկական քաղաքացուն հարիր: Համաձայն մեկենասի կտակի, «Անժելյուս» ստեղծագործությունը պիտի Լուվրում մնա մինչև 1909 թվականը: Այսօր Ժան Ֆրանսուա Միլլեի վրձնին պատկանող նկարը զարդարում է փարիզյան Օրսե թանգարանի սրահներից մեկը:
Ժան Ֆրանսուա Միլլեն «Անժելյուս» ստեղծագործության մեջ պատկերել է գյուղացու և նրա կնոջը՝ մայրամուտի պահին: Նրանք կանգնած դիրքով են պատկերված: Գլուխները խոնարհած են, քանի որ հորիզոնում պատկերված Շալի եկեղեցու զանգակատնից լսում են զանգերի ղողանջը. նրանք աղոթում են երեկոյան աղոթքը: Նկարի պարզությունն ու բարեպաշտական մթնոլորտը հիացրել են հանդիսատեսին: Շուտով գրեթե ամեն մի ֆրանսիացու տանը հայտնվեց այս կտավի վերատպությունը: 1889 թվականին, երբ «Անժելյուս» ստեղծագործությունը կրկին հանվեց վաճառքի, դրան տիրելու համար պայքարեցին ամերիկյան առևտրային կոնսորցիումն ու ֆրանսիացի մեկենաս Անտուան Պրուստը, ով կտավը ցանկանում էր նվիրել Լուվրին: Արդյունքում, կտավը գնեց ամերիկյան կողմը և Միլլեին վճարեցին այդ ժամանակների համար ռեկորդային գումար՝ 580 000 ֆրանկ: Նկարը պատրաստում են օվկիանոսային ճամփորդության: Սակայն, մի քանի շաբաթ անց, Լուվրին նվիրված ամսագրի հրատարակչին՝ Ալֆրեդ Շոշարուին հաջողվում է համոզել և վերագնել կտավը 800 000 ֆրանկով: Հասարակությունը այս արարքը որակեց որպես ազգասիրական ժեստ՝ իսկական քաղաքացուն հարիր: Համաձայն մեկենասի կտակի, «Անժելյուս» ստեղծագործությունը պիտի Լուվրում մնա մինչև 1909 թվականը: Այսօր Ժան Ֆրանսուա Միլլեի վրձնին պատկանող նկարը զարդարում է փարիզյան Օրսե թանգարանի սրահներից մեկը:

== Հետազոտություններ ==
«Անժելյուս» ստեղծագործության մեծ սիրահարն էր իսպանացի նկարիչ, սյուրռեալիզմի վարպես Սալվադոր Դալին<ref>[http://americamagazine.org/content/all-things/angelus-work Schneider, Nathan. "The Angelus at Work", ''America'', March 24, 2015]</ref>: Վերջինիս սովորոծ դպրոցի դասասենյակի պատին փակցրած էր Միլլեի հենց այս ստեղծագործությունը: Նա այնքան է տարվում այս նկարով, որ սեփական կտավն է ստեղծում՝ սյուրռեալիզմի ոճով: Դալիին հատկապես հետաքրքրում էր աղոթող գյուղացիների չափազանց մեծ թախիծը: Նա դիմեց Լուվրի ղեկավարությանը և խնդրեց, որպեսզի կտավի ռենտգեն հետազոտություն անցկացնեն: Նրա խնդրանքը չմերժեցին: Ռենտգեն հետազոտության արդյունքում պարզ դարձավ, որ ամուսնական զույգը կարտոֆիլի բերքի համար չի աղոթում, այլ փոքր երեխայի թաղման համար, որը նկարված էր կարտոֆիլի զամբյուղի փոխարեն: Այսպիսով, նկարում պատկերված գյուղացիների անասելի տրտմության պատճառը բացահայտվեց:

== Գրականություն ==
* Dario Durbé, Anna M. Damigella: ''Corot und die Schule von Barbizon''. Pawlak, Herrsching 1988, ISBN 3-88199-430-0
* André Ferigier: ''Jean-François Millet. Die Entdeckung des 19. Jahrhunderts''. Skira-Klett-Cotta, Stuttgart 1979, ISBN 3-88447-047-7
* Ingrid Hessler: ''Jean-François Millet. Landschaftsdarstellung als Medium individueller Religiosität''. Dissertation, Universität München 1983
* Estelle M. Hurll: ''Jean François Millet. A Collection of Fifteen Pictures and a Portrait of the Painter, with Introduction and Interpretation'', New Bedford, MA, 1900. [Mögliche Neuauflage:] ISBN 1-4142-4081-3
* Lucien Lepoittevin: ''Jean François Millet − Au-delà de l´Angélus''. Editions de Monza. Paris 2002, ISBN 978-2-908071-93-1
* Lucien Lepoittevin: ''Jean François Millet — Images et Symboles''. Éditions ISOÈTE Cherbourg 1990, ISBN 2-905385-32-4
* Alexandra R. Murphy (Hrsg.): ''Jean-François Millet, drawn into the light''. Museum of Fine Arts, Boston, Mass. 1999, ISBN 0-87846-237-6
* Alfred Sensier: ''La vie et l'œuvre de Jean-François Millet''. Editions des Champs, Bricqueboscq 2005, ISBN 2-910138-17-8 (neue Auflage des Werks von 1881)
* Andrea Meyer: ''Deutschland und Millet''. Deutscher Kunstverlag, Berlin und München 2009. ISBN 978-3-422-06855-1

06:52, 14 Դեկտեմբերի 2016-ի տարբերակ

Խնդրում ենք նշել կաղապարի տեղադրման ամսաթիվը 2024-04-19 23:00:28 ֆորմատով

Անժելյուս
տեսակգեղանկար
նկարիչԺան Ֆրանսուա Միլլե
տարի1858[1]
բարձրություն55,5 սանտիմետր
լայնություն66 սանտիմետր
ստեղծման երկիր Ֆրանսիա
նյություղաներկ և կտավ
գտնվում էՕրսե թանգարան
հավաքածուՕրսե թանգարան
սեփականատերՕրսե թանգարան, John Waterloo Wilson?[2], Eugène Secrétan?[3][4] և Alfred Chauchard?
պատվիրատուThomas Gold Appleton?
մակագրությունmillet
կայք
Ծանոթագրություններ
 L'Angélus by Jean-François Millet Վիքիպահեստում

«Անժելյուս» (ֆր.՝ L’Angélus), ֆրանսիացի գեղանկարիչ, բարբիզոնյան դպրոցի հիմնադիրներից մեկը հանդիսացող Ժան Ֆրանսուա Միլլեի վրձնին պատկանող նկարներից: Կտավը ստեղծվել է 1857-ից 1859 թվականներն ընկած ժամանակահատվածում: Այսօր «Անժելյուս» ստեղծագործությունը պահպանվում և ցուցադրվում է Ֆրանսիայի մայրաքաղաք Փարիզի Օրսե թանգարանում[6]:

Պատմություն

«Անժելյուս» ստեղծագործությունը պատվիրել է ամերիկացի նկարիչ Թոմաս Էփլթոնը, ով հիացել էր Ժան Ֆրանսուա Միլլեի վրձնին պատկանող «Հասկեր հավաքողները» կտավով:

Աշխատանքն իր անվանումը ստացել է կաթոլիկ «Angelus Domini» աղոթքի առաջին բառից, որը բառացի թարգմանաբար նշանակում է «Աստծո հրեշտակ»: Այս աղթքը կաթոլիկ հավատացյալները արտասանում են օրական երեք անգամ: Էփլթոնը անհայտ հանգամանքներում չի գնում նկարը, չնայած, որ պատվիրատուն նա էր: Երկու տարի նկարի ստեղծումից հետո Միլլեն նկարը հանում է վաճառքի: 1860 թվականի վերջերին «Անժելյուս» ստեղծագործությունը վաճառվեց, որի համար վճարեցին ընդամենը հազար ֆրանկ գումար:

Նկարագիր

Ժան Ֆրանսուա Միլլեն «Անժելյուս» ստեղծագործության մեջ պատկերել է գյուղացու և նրա կնոջը՝ մայրամուտի պահին: Նրանք կանգնած դիրքով են պատկերված: Գլուխները խոնարհած են, քանի որ հորիզոնում պատկերված Շալի եկեղեցու զանգակատնից լսում են զանգերի ղողանջը. նրանք աղոթում են երեկոյան աղոթքը: Նկարի պարզությունն ու բարեպաշտական մթնոլորտը հիացրել են հանդիսատեսին: Շուտով գրեթե ամեն մի ֆրանսիացու տանը հայտնվեց այս կտավի վերատպությունը: 1889 թվականին, երբ «Անժելյուս» ստեղծագործությունը կրկին հանվեց վաճառքի, դրան տիրելու համար պայքարեցին ամերիկյան առևտրային կոնսորցիումն ու ֆրանսիացի մեկենաս Անտուան Պրուստը, ով կտավը ցանկանում էր նվիրել Լուվրին: Արդյունքում, կտավը գնեց ամերիկյան կողմը և Միլլեին վճարեցին այդ ժամանակների համար ռեկորդային գումար՝ 580 000 ֆրանկ: Նկարը պատրաստում են օվկիանոսային ճամփորդության: Սակայն, մի քանի շաբաթ անց, Լուվրին նվիրված ամսագրի հրատարակչին՝ Ալֆրեդ Շոշարուին հաջողվում է համոզել և վերագնել կտավը 800 000 ֆրանկով: Հասարակությունը այս արարքը որակեց որպես ազգասիրական ժեստ՝ իսկական քաղաքացուն հարիր: Համաձայն մեկենասի կտակի, «Անժելյուս» ստեղծագործությունը պիտի Լուվրում մնա մինչև 1909 թվականը: Այսօր Ժան Ֆրանսուա Միլլեի վրձնին պատկանող նկարը զարդարում է փարիզյան Օրսե թանգարանի սրահներից մեկը:

Հետազոտություններ

«Անժելյուս» ստեղծագործության մեծ սիրահարն էր իսպանացի նկարիչ, սյուրռեալիզմի վարպես Սալվադոր Դալին[7]: Վերջինիս սովորոծ դպրոցի դասասենյակի պատին փակցրած էր Միլլեի հենց այս ստեղծագործությունը: Նա այնքան է տարվում այս նկարով, որ սեփական կտավն է ստեղծում՝ սյուրռեալիզմի ոճով: Դալիին հատկապես հետաքրքրում էր աղոթող գյուղացիների չափազանց մեծ թախիծը: Նա դիմեց Լուվրի ղեկավարությանը և խնդրեց, որպեսզի կտավի ռենտգեն հետազոտություն անցկացնեն: Նրա խնդրանքը չմերժեցին: Ռենտգեն հետազոտության արդյունքում պարզ դարձավ, որ ամուսնական զույգը կարտոֆիլի բերքի համար չի աղոթում, այլ փոքր երեխայի թաղման համար, որը նկարված էր կարտոֆիլի զամբյուղի փոխարեն: Այսպիսով, նկարում պատկերված գյուղացիների անասելի տրտմության պատճառը բացահայտվեց:

Գրականություն

  • Dario Durbé, Anna M. Damigella: Corot und die Schule von Barbizon. Pawlak, Herrsching 1988, ISBN 3-88199-430-0
  • André Ferigier: Jean-François Millet. Die Entdeckung des 19. Jahrhunderts. Skira-Klett-Cotta, Stuttgart 1979, ISBN 3-88447-047-7
  • Ingrid Hessler: Jean-François Millet. Landschaftsdarstellung als Medium individueller Religiosität. Dissertation, Universität München 1983
  • Estelle M. Hurll: Jean François Millet. A Collection of Fifteen Pictures and a Portrait of the Painter, with Introduction and Interpretation, New Bedford, MA, 1900. [Mögliche Neuauflage:] ISBN 1-4142-4081-3
  • Lucien Lepoittevin: Jean François Millet − Au-delà de l´Angélus. Editions de Monza. Paris 2002, ISBN 978-2-908071-93-1
  • Lucien Lepoittevin: Jean François Millet — Images et Symboles. Éditions ISOÈTE Cherbourg 1990, ISBN 2-905385-32-4
  • Alexandra R. Murphy (Hrsg.): Jean-François Millet, drawn into the light. Museum of Fine Arts, Boston, Mass. 1999, ISBN 0-87846-237-6
  • Alfred Sensier: La vie et l'œuvre de Jean-François Millet. Editions des Champs, Bricqueboscq 2005, ISBN 2-910138-17-8 (neue Auflage des Werks von 1881)
  • Andrea Meyer: Deutschland und Millet. Deutscher Kunstverlag, Berlin und München 2009. ISBN 978-3-422-06855-1
  1. ↑ https://www.musee-orsay.fr/en/collections/index-of-works/notice.html?nnumid=345
  2. ↑ https://archive.org/stream/collectiondemjoh00gale#page/n431/mode/2up
  3. ↑ Sedelmeyer C. Secretan sale 1889 — 1889.
  4. ↑ https://commons.wikimedia.org/w/index.php?title=File:Charles_Sedelmayer_-_Secretan_sale_1889_-_catalogueofceleb00gale_0.djvu&page=89
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 JocondeLab — 2014.
  6. ↑ Werksnotizen zu RF 1877 auf der Webseite des Musée d’Orsay.
  7. ↑ Schneider, Nathan. "The Angelus at Work", America, March 24, 2015
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անժելյուս_(նկար)&oldid=4739872» էջից