«Հայաստանի զինանշան»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-http://www.president.am/ +http://նախագահ.հայ/) |
|||
| Տող 42. | Տող 42. | ||
== Արտաքին հղումներ == |
== Արտաքին հղումներ == |
||
* [http://www.hay-arm.blogspot.com/2011/10/blog-post_27.html Հայաստանի Հանրապետության զինանշանը] |
* [http://www.hay-arm.blogspot.com/2011/10/blog-post_27.html Հայաստանի Հանրապետության զինանշանը] |
||
* [http:// |
* [http://նախագահ.հայ/files/output.php?fid=100 Հայաստանի զինանշանը EPS ֆորմատով] |
||
[[Կատեգորիա:Հայկական զինանշաններ]] |
[[Կատեգորիա:Հայկական զինանշաններ]] |
||
02:14, 17 Հոկտեմբերի 2016-ի տարբերակ
 | |
| Մանրամասնություններ | |
|---|---|
| Կրիչ | Հայաստան |
| Հաստատված | 1992 ապրիլի 19 |
| Վահան | Արարատ Բագրատունիներ Արշակունիներ Արտաշեսյաններ Ռուբինյաններ |
| Վահանաբռնիչներ | Առյուծ և արծիվ |
| Հիմք | Հացահատիկ, փետուր, շղթա, սուր, ժապավեն |
| Այլ տարրեր | Պատկերված է Արարատ լեռը Նոյի տապանով |
| Վաղ տարբերակներ | 1918-1920 թթ. Հայաստանի Առաջին Հանրապետություն |
| Օգտագործում | Տարադրամի վրա, խորհրդարանում, պաշտոնական հաստատություններում, անձնագրերի և պաշտոնական փաստաթղթերի վրա |
| Զինանշանի հեղինակ | Ալեքսանդր Թամանյան |
| Նկարիչ | Հակոբ Կոջոյան |
Հայաստանի Հանրապետության զինանշանի կենտրոնական մասում՝ վահանի վրա, պատկերված են հայկական չորս թագավորական տոհմերի՝ Արտաշեսյանների, Արշակունիների, Բագրատունիների և Ռուբինյանների (Կիլիկյան թագավորություն) զինանշանները։ Դրանք բոլորում են բիբլիական Արարատ լեռան պատկերը, որի գագաթին ուրվագծվում է Նոյյան տապանը։
Վահանի երկու կողմից պատկերված են առյուծ և արծիվ, որոնք խորհրդանշում են ոգու, իշխանության, աննկունության և արիության ուժը։ Ներքևում պատկերված սուրը խորհրդանշում է հայ ժողովրդի պայքարը հանուն ազատության և անկախության, փետուրն ու հասկերը՝ հայ ժողովրդի ստեղծարար տաղանդը և խաղաղասիրությունը։
Հայաստանի Հանրապետության պետական զինանշանի մասին օրենքն ընդունվել է Հայաստանի Գերագույն Խորհրդի կողմից 1992 թ. ապրիլի 19-ին։ 2006 թ. հունիսի 15-ին ընդունվել է «ՀՀ զինանշանի մասին» նոր օրենքը Ազգային ժողովից։ Հայաստանի զինանշանի հեղինակներն են նկարիչ Հակոբ Կոջոյանը և ճարտարապետ Ալեքսանդր Թամանյանը։[1]