«Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը (ֆիլմ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
|||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը''' ({{lang-de|Die Verlorene Ehre der Katharina Blum oder: Wie Gewalt entstehen und wohin sie führen kann}}), [[Գերմանիա|գերմանացի]] [[ռեժիսոր]]ներ [[Ֆոլկեր Շլյոնդորֆ]]ի և Մարգարետ ֆոն Տրոտի [[ |
'''Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը''' ({{lang-de|Die Verlorene Ehre der Katharina Blum oder: Wie Gewalt entstehen und wohin sie führen kann}}), [[Գերմանիա|գերմանացի]] [[ռեժիսոր]]ներ [[Ֆոլկեր Շլյոնդորֆ]]ի և Մարգարետ ֆոն Տրոտի [[1975]] թվականին նկարահանած կինոնկարն է։ [[Հենրիխ Բյոլ]]ի [[Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը|համանուն]] ստեղծագործության էկրանավորումն է։ |
||
== Սյուժե == |
== Սյուժե == |
||
08:32, 28 Օգոստոսի 2016-ի տարբերակ
Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը (գերմ.՝ Die Verlorene Ehre der Katharina Blum oder: Wie Gewalt entstehen und wohin sie führen kann), գերմանացի ռեժիսորներ Ֆոլկեր Շլյոնդորֆի և Մարգարետ ֆոն Տրոտի 1975 թվականին նկարահանած կինոնկարն է։ Հենրիխ Բյոլի համանուն ստեղծագործության էկրանավորումն է։
Սյուժե
Երիտասարդ գերմանուհի Կատարինա Բլյումը սիրահարվում է երիտասարդի, որը ինչպես պարզվում է ձախ հայացքների, RAF-ի համակիր ահաբեկիչ է։ Նրանք գիշերում են աղջկա բնակարանում։ Առավոտյան բնակարան է ներխուժում ոստիկանությունը, բայց երիտասարդը այլևս չկա։ Կատարինայի հետ կոպիտ են վարվում, ձերբակալում են։ Կառավարամետ լրագրողը սենսացիայի ակնկալիքով Կատարինայի մասին «դեղին մամուլի» ավանդույթներով վարկաբեկիչ հոդված է գրում։ Կինոնկարի վերջում Կատարինան սպանում է լրագրողին։
Գերմանիան վեպի ստեղծման ժամանակ
1970-ական թվականներին Գերմանիայում ձախակողմյան ահաբեկչական «Կարմիր բանակի խմբակցության» (RAF) ակտիվ գործունեության պատճառով քաղաքական շրջաններում խուճապի մթնոլորտ էր։ Նրա զոհերն էին դառնում աջ բարձրաստիճան քաղաքական գործիչները։
Վեպի լրագրողի գործունեությունը հիշեցնում է գերմանական սկանդալային «Bild-Zeitung» թերթի աշխատելաոճը։ Վեպի նախաբանում Բյոլը այս նմանությունը անվանում է «ոչ կանխամտածված ու պատահական, բայց անխուսափելի»։ Բյոլը 1972 թվականին բաց նամակ հրապարակեց, որտեղ «Bild-Zeitung» թերթի «Կարմիր բանակի խմբակցության» տված գնահատականները որակեց «մերկ ֆաշիստական»[1].