«Գարեգին Բ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
Տող 44. Տող 44.
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը ավազանի անունով՝ Կտրիճ Գրիգորի Ներսիսյան, ծնվել է [[1951]] թվականի [[օգոստոս]]ի [[21]]-ին [[ՀՀ]] [[Արմավիրի մարզ]]ի [[Ոսկեհատ]] գյուղում։ Նախնական կրթությունը հայրենի գյուղում ստանալուց հետո [[1965]] թվականին ընդունվել է [[Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին|Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի]] [[Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարան]]։ [[1970]] թվականի [[դեկտեմբեր]]ի [[26]]-ին՝ [[Ստեփանոս Նախավկա]]յի տոնի օրը, Տ. Հայկազուն արք. Աբրահամյանի կողմից ձեռնադրվել է [[սարկավագ]]<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1970/1970(12).pdf Սուրբ Ստեփանոսի տոնը և սարկավագական ձեռնադրություն Մայր Աթոռում, «Էջմիածին», 12(1970), էջ 27-29]</ref>։ [[1971]] թվականին գերազանց առաջադիմությամբ ավարտել է [[Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարան]]ը և նշանակվել նույն ուսումնական հաստատության տեսչի օգնական՝ նաև ստանձնելով «[[Նոր Կտակարան]]» առարկայի դասավանդման պարտականությունը։ [[1972]] թվականի [[հոկտեմբեր]]ի [[15]]-ին Գեաշնորհ [[Տ. Տիրան արք. Ներսոյան]]ի կողմից ձեռնադրվել է [[Աբեղա|կուսակրոն քահանա]] և ի պատիվ [[Ավարայրի ճակատամարտ]]ին նահատակված Գարեգին Սրվանձտյան իշխանի վերակոչվել Գարեգին անվամբ<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1972/1972(10).pdf Սամվել սրկ. Պետրոսյան, Ձեռնադրություն Մայր Տաճարում, «Էջմիածին», 10(1972), էջ 43-45]</ref>։ Նույն թվականին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս [[Վազգեն Ա Բուխարեստցի|Վազգեն Ա]]-ի տնօրինությամբ մեկնել է [[Ավստրիա]]՝ [[Վիեննայի համալսարան]]ի աստվածաբանության ֆակուլտետում իր կրթությունը շարունակելու համար։ [[1975]] թվականին նշանակվել է [[Գերմանիա]]յի հայ համայնքի հոգևոր հովիվ՝ միաժամանակ իր աստվածաբանական կրթությունը շարունակելով [[Բոննի համալսարան]]ում։
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը ավազանի անունով՝ Կտրիճ Գրիգորի Ներսիսյան, ծնվել է [[1951]] թվականի [[օգոստոս]]ի [[21]]-ին [[ՀՀ]] [[Արմավիրի մարզ]]ի [[Ոսկեհատ]] գյուղում։ Նախնական կրթությունը հայրենի գյուղում ստանալուց հետո [[1965]] թվականին ընդունվել է [[Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին|Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի]] [[Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարան]]։ [[1970]] թվականի [[դեկտեմբեր]]ի [[26]]-ին՝ [[Ստեփանոս Նախավկա]]յի տոնի օրը, Տ. Հայկազուն արք. Աբրահամյանի կողմից ձեռնադրվել է [[սարկավագ]]<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1970/1970(12).pdf Սուրբ Ստեփանոսի տոնը և սարկավագական ձեռնադրություն Մայր Աթոռում, «Էջմիածին», 12(1970), էջ 27-29]</ref>։ [[1971]] թվականին գերազանց առաջադիմությամբ ավարտել է [[Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարան]]ը և նշանակվել նույն ուսումնական հաստատության տեսչի օգնական՝ նաև ստանձնելով «[[Նոր Կտակարան]]» առարկայի դասավանդման պարտականությունը։ [[1972]] թվականի [[հոկտեմբեր]]ի [[15]]-ին Գեաշնորհ [[Տ. Տիրան արք. Ներսոյան]]ի կողմից ձեռնադրվել է [[Աբեղա|կուսակրոն քահանա]] և ի պատիվ [[Ավարայրի ճակատամարտ]]ին նահատակված Գարեգին Սրվանձտյան իշխանի վերակոչվել Գարեգին անվամբ<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1972/1972(10).pdf Սամվել սրկ. Պետրոսյան, Ձեռնադրություն Մայր Տաճարում, «Էջմիածին», 10(1972), էջ 43-45]</ref>։ Նույն թվականին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս [[Վազգեն Ա Բուխարեստցի|Վազգեն Ա]]-ի տնօրինությամբ մեկնել է [[Ավստրիա]]՝ [[Վիեննայի համալսարան]]ի աստվածաբանության ֆակուլտետում իր կրթությունը շարունակելու համար։ [[1975]] թվականին նշանակվել է [[Գերմանիա]]յի հայ համայնքի հոգևոր հովիվ՝ միաժամանակ իր աստվածաբանական կրթությունը շարունակելով [[Բոննի համալսարան]]ում։
[[Պատկեր:Vazgen I25.jpg|մինի|ձախից|Գարեգին վարդապետը (այժմ՝ Գարեգին Բ Կաթողիկոս) Վազգեն Ա Կաթողիկոսի և ճեմարանի շրջանավարտների հետ]]
[[Պատկեր:Vazgen I25.jpg|մինի|ձախից|Գարեգին վարդապետը (այժմ՝ Գարեգին Բ Կաթողիկոս) Վազգեն Ա Կաթողիկոսի և ճեմարանի շրջանավարտների հետ]]
[[1979]] թվականին [[Գերմանիա]]յից տեղափոխվել է [[Ռուսաստան]] և իր ուսումը շարունակել [[Ռուս Ուղղափառ եկեղեցի|Ռուս Ուղղափառ Եկեղեցու]] Մոսկվայի հոգևոր ակադեմիայի ասպիրանտուրայում։ [[1980]] թվականին վերադարձել է [[Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին]] և նշանակվել [[Արարատյան հայրապետական թեմ]]ի Առաջնորդական փոխանորդի օգնական<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1980/1980(2-3).pdf Հոգևոր պաշտոնյաների նոր նշանակումներ, «Էջմիածին», 2-3(1970), էջ 15]</ref>, իսկ [[1983]] թվականի ապրիլին՝ փոխանորդ։ [[1983]] թվականի [[հոկտեմբեր]]ի [[23]]-ին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս [[Վազգեն Ա Բուխարեստցի|Վազգեն Ա]]-ի կողմից արժանացել է [[եպիսկոպոս]]ական ձեռնադրության<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1983/1983(9-10).pdf Եպիսկոպոսական ձեռնադրություն, «Էջմիածին», 9-10(1983), էջ 79-83]</ref>։ Գարեգին եպիսկոպոսը [[1992]] թվականին ստացել է «արքության» պատիվ։ Վազգեն Ա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի վախճանից հետո [[1995]] թվականի կաթողիկոսական ընտրությունների ժամանակ համարվում էր Հայոց Հայրապետական աթոռի ամենահավանական թեկնածուն, սակայն ընտրության երկրորդ փուլում Գարեգին արքեպիսկոպոսը հանում է իր թեկնածությունը՝ հոգուտ [[Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւն|Մեծի Տանն Կիլիկիո]] [[Գարեգին Ա Քեսաբցի|Գարեգին Բ]] Կաթողիկոսի։ [[1998]] թվականի [[նոյեմբեր]]ի [[30]]-ին [[Գարեգին Ա Քեսաբցի|Գարեգին Ա]] Ամենայն հայոց Կաթողիկոսի կողմից նշանակվել է Կաթողիկոսական ընդհանուր փոխանորդ<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1998/1998(10-11).pdf Հայրապետական տնօրինութիւն, «Էջմիածին», 10-11(1998), էջ 3]</ref>, իսկ վերջինիս մահից հետո՝ [[1999]] թվականի [[հոկտեմբեր 27|հոկտեմբերի 27]]-ին տեղի ունեցած Ազգային-եկեղեցական ժողովի կողմից ընտրվել է Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս և [[նոյեմբեր 4|նոյեմբերի 4]]-ին արժանացել կաթողիկոսական ձեռնադրության և օծման։
[[1979]] թվականին [[Գերմանիա]]յից տեղափոխվել է [[Ռուսաստան]] և իր ուսումը շարունակել [[Ռուս Ուղղափառ եկեղեցի|Ռուս Ուղղափառ Եկեղեցու]] Մոսկվայի հոգևոր ակադեմիայի ասպիրանտուրայում։ [[1980]] թվականին վերադարձել է [[Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին]] և նշանակվել [[Արարատյան հայրապետական թեմ]]ի Առաջնորդական փոխանորդի օգնական<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1980/1980(2-3).pdf Հոգևոր պաշտոնյաների նոր նշանակումներ, «Էջմիածին», 2-3(1970), էջ 15]</ref>, իսկ [[1983]] թվականի ապրիլին՝ փոխանորդ։ [[1983]] թվականի [[հոկտեմբեր]]ի [[23]]-ին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս [[Վազգեն Ա Բուխարեստցի|Վազգեն Ա]]-ի կողմից արժանացել է [[եպիսկոպոս]]ական ձեռնադրության<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1983/1983(9-10).pdf Եպիսկոպոսական ձեռնադրություն, «Էջմիածին», 9-10(1983), էջ 79-83]</ref>։ Գարեգին եպիսկոպոսը [[1992]] թվականին ստացել է արքության պատիվ։ Վազգեն Ա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի վախճանից հետո [[1995]] թվականի կաթողիկոսական ընտրությունների ժամանակ համարվում էր Հայոց Հայրապետական աթոռի ամենահավանական թեկնածուն, սակայն ընտրության երկրորդ փուլում Գարեգին արքեպիսկոպոսը հանում է իր թեկնածությունը՝ հոգուտ [[Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւն|Մեծի Տանն Կիլիկիո]] [[Գարեգին Ա Քեսաբցի|Գարեգին Բ]] Կաթողիկոսի։ [[1998]] թվականի [[նոյեմբեր]]ի [[30]]-ին [[Գարեգին Ա Քեսաբցի|Գարեգին Ա]] Ամենայն հայոց Կաթողիկոսի կողմից նշանակվել է Կաթողիկոսական ընդհանուր փոխանորդ<ref>[http://tert.nla.am/archive/HGG%20AMSAGIR/echmiadzin-vagharshapat/1998/1998(10-11).pdf Հայրապետական տնօրինութիւն, «Էջմիածին», 10-11(1998), էջ 3]</ref>, իսկ վերջինիս մահից հետո՝ [[1999]] թվականի [[հոկտեմբեր 27|հոկտեմբերի 27]]-ին տեղի ունեցած Ազգային-եկեղեցական ժողովի կողմից ընտրվել է Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս և [[նոյեմբեր 4|նոյեմբերի 4]]-ին արժանացել կաթողիկոսական ձեռնադրության և օծման։


== Գործունեությունը ==
== Գործունեությունը ==


1989 թ.-ին Արարատյան Հայրապետական թեմի հովանու ներքո Տ. Գարեգին արքեպիսկոպոս Ներսիսյանը հիմնել է [[Սևանի Վազգենյան Դպրանոց]]ը: 1990 թ.-ին Արարատյան Հայրապետական թեմում հիմնել է «Քրիստոնեական դաստիարակության կենտրոնը», որը համակարգում է Առաքելական եկեղեցու կողմից թեմի տարածքում իրականացվող քրիստոնեական ուսուցումը։ Այն ներկայումս ընդգրկում է ավելի քան 56 հանրակրթական դպրոց։ 1992 թ. նախաձեռնությամբ [[Երևան]]ում գտնվող նախկին պիոներ-պալատներից երեքը սեփականաշնորհվել են Հայ Առաքելական եկեղեցու կողմից և դարձել «Հայորդյաց տներ», որտեղ բազմաթիվ երեխաներ ստանում են կրոնական ու գեղագիտական կրթություն։
1989 թ.-ին Արարատյան Հայրապետական թեմի հովանու ներքո Տ. Գարեգին արքեպիսկոպոս Ներսիսյանը հիմնել է [[Սևանի Վազգենյան Դպրանոց]]ը: 1990 թ.-ին Արարատյան Հայրապետական թեմում հիմնել է «Քրիստոնեական դաստիարակության կենտրոնը», որը համակարգում է Առաքելական եկեղեցու կողմից թեմի տարածքում իրականացվող քրիստոնեական ուսուցումը։ Այն ներկայումս ընդգրկում է ավելի քան 56 հանրակրթական դպրոց։ 1992 թ. նախաձեռնությամբ [[Երևան]]ում գտնվող նախկին պիոներ-պալատներից երեքը սեփականաշնորհվել են Հայ Առաքելական եկեղեցու կողմից և դարձել «Հայորդյաց տներ», որտեղ բազմաթիվ երեխաներ ստանում են կրոնական ու գեղագիտական կրթություն։
Հանդիսանում է մի շարք հասարակական կազմակերպությունների հոգաբարձուների խորհրդի անդամ, այդ թվում՝ «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ, «Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության» հոգաբարձուների խորհրդի պատվո անդամ, Միջազգային ինֆորմատիզացիայի ակադեմիայի անդամ (2000 թ.),
Հանդիսանում է մի շարք հասարակական կազմակերպությունների հոգաբարձուների խորհրդի անդամ, այդ թվում՝ «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ, Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության հոգաբարձուների խորհրդի պատվո անդամ, Միջազգային ինֆորմատիզացիայի ակադեմիայի անդամ (2000 թ.),


==== Կաթողիկոսական գործունեությունը ====
==== Կաթողիկոսական գործունեությունը ====

19:22, 15 Օգոստոսի 2016-ի տարբերակ

Գարեգին Բ
Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ
132-րդ Ծայրագույն Պատրիարք
և Կաթողիկոս Ամենայն Հայոց
Ընդհանուր տեղեկություններ
ԵկեղեցիՀայ Առաքելական եկեղեցի Հայ Առաքելական եկեղեցի
ՏիտղոսՆ.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ
Ծայրագույն Պատրիարք
և Կաթողիկոս Ամենայն Հայոց
Գահակալություննոյեմբերի 4, 1999
ԻրավանախորդԳարեգին Ա Սարգիսյան
Ծնվել էօգոստոսի 21, 1951 (72 տարեկան)
ԾննդավայրՈսկեհատ գյուղ, Էջմիածնի շրջան (ներկայիս Արմավիրի մարզ), Հայկական Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետություն Հայկական ԽՍՀ
Ազգությունհայ
ԿրթությունԳևորգյան Հոգևոր Ճեմարան,
Վիեննայի համալսարան
Բոննի համալսարան
Կուսակրոնության ընդունումհոկտեմբեր 15, 1972 թ.
 Karekin II Վիքիպահեստում
Գարեգին II-ը Հռոմի Պապ Ֆրանցիսկոսի հետ (2016)

Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ծայրագույն Պատրիարք և Կաթողիկոս Ամենայն Հայոց (ավազանի անունը՝ Կտրիճ Գրիգորի Ներսիսյան, ծն. օգոստոս 21, 1951, Ոսկեհատ գյուղ, ՀԽՍՀ, Էջմիածնի շրջան, (ներկայիս ՀՀ Արմավիրի մարզ)։ Հայ ազգային եկեղեցական գործիչ, 1999 թ. նոյեմբերի 4-ից Հայաստանյայց Առաքելական Եկեղեցու 132-րդ Կաթողիկոս:

Կենսագրություն

Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը ավազանի անունով՝ Կտրիճ Գրիգորի Ներսիսյան, ծնվել է 1951 թվականի օգոստոսի 21-ին ՀՀ Արմավիրի մարզի Ոսկեհատ գյուղում։ Նախնական կրթությունը հայրենի գյուղում ստանալուց հետո 1965 թվականին ընդունվել է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարան։ 1970 թվականի դեկտեմբերի 26-ին՝ Ստեփանոս Նախավկայի տոնի օրը, Տ. Հայկազուն արք. Աբրահամյանի կողմից ձեռնադրվել է սարկավագ[1]։ 1971 թվականին գերազանց առաջադիմությամբ ավարտել է Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարանը և նշանակվել նույն ուսումնական հաստատության տեսչի օգնական՝ նաև ստանձնելով «Նոր Կտակարան» առարկայի դասավանդման պարտականությունը։ 1972 թվականի հոկտեմբերի 15-ին Գեաշնորհ Տ. Տիրան արք. Ներսոյանի կողմից ձեռնադրվել է կուսակրոն քահանա և ի պատիվ Ավարայրի ճակատամարտին նահատակված Գարեգին Սրվանձտյան իշխանի վերակոչվել Գարեգին անվամբ[2]։ Նույն թվականին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Վազգեն Ա-ի տնօրինությամբ մեկնել է Ավստրիա՝ Վիեննայի համալսարանի աստվածաբանության ֆակուլտետում իր կրթությունը շարունակելու համար։ 1975 թվականին նշանակվել է Գերմանիայի հայ համայնքի հոգևոր հովիվ՝ միաժամանակ իր աստվածաբանական կրթությունը շարունակելով Բոննի համալսարանում։

Պատկեր:Vazgen I25.jpg
Գարեգին վարդապետը (այժմ՝ Գարեգին Բ Կաթողիկոս) Վազգեն Ա Կաթողիկոսի և ճեմարանի շրջանավարտների հետ

1979 թվականին Գերմանիայից տեղափոխվել է Ռուսաստան և իր ուսումը շարունակել Ռուս Ուղղափառ Եկեղեցու Մոսկվայի հոգևոր ակադեմիայի ասպիրանտուրայում։ 1980 թվականին վերադարձել է Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին և նշանակվել Արարատյան հայրապետական թեմի Առաջնորդական փոխանորդի օգնական[3], իսկ 1983 թվականի ապրիլին՝ փոխանորդ։ 1983 թվականի հոկտեմբերի 23-ին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Վազգեն Ա-ի կողմից արժանացել է եպիսկոպոսական ձեռնադրության[4]։ Գարեգին եպիսկոպոսը 1992 թվականին ստացել է արքության պատիվ։ Վազգեն Ա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի վախճանից հետո 1995 թվականի կաթողիկոսական ընտրությունների ժամանակ համարվում էր Հայոց Հայրապետական աթոռի ամենահավանական թեկնածուն, սակայն ընտրության երկրորդ փուլում Գարեգին արքեպիսկոպոսը հանում է իր թեկնածությունը՝ հոգուտ Մեծի Տանն Կիլիկիո Գարեգին Բ Կաթողիկոսի։ 1998 թվականի նոյեմբերի 30-ին Գարեգին Ա Ամենայն հայոց Կաթողիկոսի կողմից նշանակվել է Կաթողիկոսական ընդհանուր փոխանորդ[5], իսկ վերջինիս մահից հետո՝ 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ին տեղի ունեցած Ազգային-եկեղեցական ժողովի կողմից ընտրվել է Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս և նոյեմբերի 4-ին արժանացել կաթողիկոսական ձեռնադրության և օծման։

Գործունեությունը

1989 թ.-ին Արարատյան Հայրապետական թեմի հովանու ներքո Տ. Գարեգին արքեպիսկոպոս Ներսիսյանը հիմնել է Սևանի Վազգենյան Դպրանոցը: 1990 թ.-ին Արարատյան Հայրապետական թեմում հիմնել է «Քրիստոնեական դաստիարակության կենտրոնը», որը համակարգում է Առաքելական եկեղեցու կողմից թեմի տարածքում իրականացվող քրիստոնեական ուսուցումը։ Այն ներկայումս ընդգրկում է ավելի քան 56 հանրակրթական դպրոց։ 1992 թ. նախաձեռնությամբ Երևանում գտնվող նախկին պիոներ-պալատներից երեքը սեփականաշնորհվել են Հայ Առաքելական եկեղեցու կողմից և դարձել «Հայորդյաց տներ», որտեղ բազմաթիվ երեխաներ ստանում են կրոնական ու գեղագիտական կրթություն։ Հանդիսանում է մի շարք հասարակական կազմակերպությունների հոգաբարձուների խորհրդի անդամ, այդ թվում՝ «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ, Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության հոգաբարձուների խորհրդի պատվո անդամ, Միջազգային ինֆորմատիզացիայի ակադեմիայի անդամ (2000 թ.),

Կաթողիկոսական գործունեությունը

Գարեգին Բ կաթողիկոսի գահակալության ընթացքում կառուցվել են 100-ից ավել եկեղեցիներ, վերանորոգվել ավելի քան 40: Մեծածավալ շինարարական աշխատանքներ է կատարել Էջմիածնի Մայր Աթոռում։ Եկեղեցահպատակ քաղաքացիները երբեմն նրան անվանում են Գարեգին շինարար։

Քննադատություն

Նոր եկեղեցիների կառուցում

Գարեգին Բ կաթողիկոսի եկեղեցաշինական գործունեությունը հաճախ սուր քննադատության է ենթարկվում հայաստանյան հասարակության և հայկական սփյուռքի առանձին ներկայացուցիչների կողմից, որոնք կաթողիկոսին մեղադրում են վերանորոգման կարիք ունեցող բազմադարյան եկեղեցիները վերականգնելու փոխարեն միանգամայն նոր եկեղեցիներ կառուցելու, Հայաստանի սոցիալ-տնտեսական ծանր պայմաններում հայաստանյան «օլիգարխների», ինչպես նաև եկեղեցու բարերարների ֆինանսական միջոցները եկեղեցիների կառուցմանն ուղղելու համար։ Գարեգին Բ կաթողիկոսը այս առիթով Հայկական ճարտարապետական հուշարձանները ուսումնասիրող կազմակերպության նախագահ Սամվել Կարապետյանի հարց-խնդրանքին, իբր, պատասխանել է հետևյալ կերպ.

Ես գործ չունեմ լեռներում գտնվող վանքերի և եկեղեցիների հետ[6]

:

Մայր Աթոռը հերքել է Սամվել Կարապետյանի կողմից Գարեգին Բ-ին վերագրվող հայտարարությունը։ Մայր Աթոռ Սբ Էջմիածնի տեղեկատվական համակարգի տնօրեն Վահրամ քահանա Մելիքյանը նշել է

Յուրաքանչյուր ոք իրավունք ունի սրտացավության, բայց մեղադրել Ամենայն Հայոց կաթողիկոսին պակաս սրտացավության մեջ, քան որեւէ այլ ոք, չեմ կարծում, որ պատշաճ է:[7]

Կոչումներ, շքանշաններ

Գարեգին Բ կաթողիկոսը ստացել է հետևյալ կոչումները՝

Գարեգին Բ կաթողիկոսը պարգևատրվել է հետևյալ շքանշաններով և մեդալներով՝

Ծանոթագրություններ

Արտաքին հղումներ

Գարեգին Բ Ամենայն հայոց կաթողիկոսի գահակալության 15-ամյակը


Նախորդող՝
Գարեգին Ա
Կաթողիկոս
1999-
Հաջորդող՝
---