«Միակամություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ հստակեցնում եմ աղբյուրը oգտվելով ԱՎԲ
Տող 1. Տող 1.
'''Միակամություն''' [[Բյուզանդիա]]յում [[7-րդ դար]]ում ձևավորված քրիստոնեական դավանաբանական ուսմունք։ Հեղինակներն են Թեոդորոս Փառանաի եպիսկոպոսը և [[Կ․ Պոլիս|Կ․ Պոլսի]] պատրիարք Սարգիսը։ Ընդունելով երկաբնակների վարդապետությունը՝ միակամության հետևորդները գտնում էին, որ [[Հիսուս Քրիստոս]]ն ունի մեկ կամք և մեկ ներգործություն։ Սրանով միակամները ցանկանում էին հաշտեցնել միաբնակներին և երկաբնակներին ու վերամիավորել պառակտված եկեղեցին։ 680-ի Կ․ Պոլսի [[Տիեզերական ժողովներ|տիեզերական ժողովում]] քաղկեդոնական եկեղեցիները միակամությունը դիտեցին որպես միաբնակության մի նոր արտահայտություն և դատապարտեցին այն․ ընդունվեց Հիսուս Քրիստոսին երկու կամք, երկու բնություն և երկու ներգործություն վերագրող սկզբունքը։ Միակամության մերժումով ավելի խորացավ միաբնակ և երկաբնակ [[եկեղեցի]]ների մեկուսացումը։
'''Միակամություն''' [[Բյուզանդիա]]յում [[7-րդ դար]]ում ձևավորված քրիստոնեական դավանաբանական ուսմունք։ Հեղինակներն են Թեոդորոս Փառանաի եպիսկոպոսը և [[Կ․ Պոլիս|Կ․ Պոլսի]] պատրիարք Սարգիսը։ Ընդունելով երկաբնակների վարդապետությունը՝ միակամության հետևորդները գտնում էին, որ [[Հիսուս Քրիստոս]]ն ունի մեկ կամք և մեկ ներգործություն։ Սրանով միակամները ցանկանում էին հաշտեցնել միաբնակներին և երկաբնակներին ու վերամիավորել պառակտված եկեղեցին։ 680-ի Կ․ Պոլսի [[Տիեզերական ժողովներ|տիեզերական ժողովում]] քաղկեդոնական եկեղեցիները միակամությունը դիտեցին որպես միաբնակության մի նոր արտահայտություն և դատապարտեցին այն․ ընդունվեց Հիսուս Քրիստոսին երկու կամք, երկու բնություն և երկու ներգործություն վերագրող սկզբունքը։ Միակամության մերժումով ավելի խորացավ միաբնակ և երկաբնակ [[եկեղեցի]]ների մեկուսացումը։
{{ՀՍՀ|հատոր=7|էջ=522}}
{{ՀՍՀ|հատոր=7|էջ=522}}


{{Stub}}

14:30, 12 Հունիսի 2016-ի տարբերակ

Միակամություն Բյուզանդիայում 7-րդ դարում ձևավորված քրիստոնեական դավանաբանական ուսմունք։ Հեղինակներն են Թեոդորոս Փառանաի եպիսկոպոսը և Կ․ Պոլսի պատրիարք Սարգիսը։ Ընդունելով երկաբնակների վարդապետությունը՝ միակամության հետևորդները գտնում էին, որ Հիսուս Քրիստոսն ունի մեկ կամք և մեկ ներգործություն։ Սրանով միակամները ցանկանում էին հաշտեցնել միաբնակներին և երկաբնակներին ու վերամիավորել պառակտված եկեղեցին։ 680-ի Կ․ Պոլսի տիեզերական ժողովում քաղկեդոնական եկեղեցիները միակամությունը դիտեցին որպես միաբնակության մի նոր արտահայտություն և դատապարտեցին այն․ ընդունվեց Հիսուս Քրիստոսին երկու կամք, երկու բնություն և երկու ներգործություն վերագրող սկզբունքը։ Միակամության մերժումով ավելի խորացավ միաբնակ և երկաբնակ եկեղեցիների մեկուսացումը։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 7, էջ 522