«Հայրեն»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ 46.70.68.218 (քննարկում) մասնակցի խմբագրումները հետ են շրջվել 23artashes մասնակցի վերջին տարբերակին։ |
Այն նշանակում է բանաստեղծական ձև հայ միջնադարյան գրականության մեջ։ |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Հայրեն''', հայկական միջնադարյան ժողովրդական [[Տաղաչափություն|տաղաչափության]] տեսակներից մեկը։ Բաղկացած է չորս 15 վանկանի տողից, նույնահանգ է։ Երբեմն տողերը երկատվում են (7-8 վանկ), գրվում ութ տողով։ Հայրենների սովորական թեմաներն են [[սեր]]ը, բերկրանքը, [[պանդխտություն]]ը և այլն։ Հայրենները մեծ հետք են թողել հայ բանաստեղծական արվեստի վրա։ Դրանց նմանությամբ և անվանումով գրել են հայ միջնադարյան բանաստեղծներ, որոնցից ամենանշանավորը [[Նահապետ Քուչակ]]ն է։ Բայց 15-17դդ որոշ ձեռագրերում պանդխտության և խոհա-խրատական հայրենների մեծ մասի հեղինակ է նշվում [[Հովհաննես Պլուզ Երզնկացի]]ն։ Իսկ սիրային հայրենները հանդիպում են առանց հեղինակային անվան, սակայն1882թ-ին որոշ հեղինակներ և գրականագետներ հայրենների հեղինակ են ճանաչում Նահապետ Քուչակին։ Հայրենները Քուչակի երգերը չեն, դրանք գուսանաժողովրդական երգեր են։ Հայրենները գեղարվեստական բարձր հատկություններով օժտված արժեքներ են, «Հայ քնարերգության ամենասքանչելի գանձերը», ասել է [[Վալերի Բրյուսով]]ը {{փաստ}} |
'''Հայրեն''', հայկական միջնադարյան ժողովրդական [[Տաղաչափություն|տաղաչափության]] տեսակներից մեկը։ Բաղկացած է չորս 15 վանկանի տողից, նույնահանգ է։ Երբեմն տողերը երկատվում են (7-8 վանկ), գրվում ութ տողով։ Հայրենների սովորական թեմաներն են [[սեր]]ը, բերկրանքը, [[պանդխտություն]]ը և այլն։ Հայրենները մեծ հետք են թողել հայ բանաստեղծական արվեստի վրա։ Դրանց նմանությամբ և անվանումով գրել են հայ միջնադարյան բանաստեղծներ, որոնցից ամենանշանավորը [[Նահապետ Քուչակ]]ն է։ Բայց 15-17դդ որոշ ձեռագրերում պանդխտության և խոհա-խրատական հայրենների մեծ մասի հեղինակ է նշվում [[Հովհաննես Պլուզ Երզնկացի]]ն։ Իսկ սիրային հայրենները հանդիպում են առանց հեղինակային անվան, սակայն1882թ-ին որոշ հեղինակներ և գրականագետներ հայրենների հեղինակ են ճանաչում Նահապետ Քուչակին։ Հայրենները Քուչակի երգերը չեն, դրանք գուսանաժողովրդական երգեր են։ Հայրենները գեղարվեստական բարձր հատկություններով օժտված արժեքներ են, «Հայ քնարերգության ամենասքանչելի գանձերը», ասել է [[Վալերի Բրյուսով]]ը {{փաստ}}։Այն նշանակւմ է բանաստեղծական ձև հայ միջնադարյան գրականույան մեջ։ |
||
{{Միջնադար}} |
{{Միջնադար}} |
||
15:34, 11 Ապրիլի 2016-ի տարբերակ
Հայրեն, հայկական միջնադարյան ժողովրդական տաղաչափության տեսակներից մեկը։ Բաղկացած է չորս 15 վանկանի տողից, նույնահանգ է։ Երբեմն տողերը երկատվում են (7-8 վանկ), գրվում ութ տողով։ Հայրենների սովորական թեմաներն են սերը, բերկրանքը, պանդխտությունը և այլն։ Հայրենները մեծ հետք են թողել հայ բանաստեղծական արվեստի վրա։ Դրանց նմանությամբ և անվանումով գրել են հայ միջնադարյան բանաստեղծներ, որոնցից ամենանշանավորը Նահապետ Քուչակն է։ Բայց 15-17դդ որոշ ձեռագրերում պանդխտության և խոհա-խրատական հայրենների մեծ մասի հեղինակ է նշվում Հովհաննես Պլուզ Երզնկացին։ Իսկ սիրային հայրենները հանդիպում են առանց հեղինակային անվան, սակայն1882թ-ին որոշ հեղինակներ և գրականագետներ հայրենների հեղինակ են ճանաչում Նահապետ Քուչակին։ Հայրենները Քուչակի երգերը չեն, դրանք գուսանաժողովրդական երգեր են։ Հայրենները գեղարվեստական բարձր հատկություններով օժտված արժեքներ են, «Հայ քնարերգության ամենասքանչելի գանձերը», ասել է Վալերի Բրյուսովը [փա՞ստ]։Այն նշանակւմ է բանաստեղծական ձև հայ միջնադարյան գրականույան մեջ։
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||