«Էմիլ Ադոլֆ ֆոն Բերինգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Էմիլ Ադոլֆ ֆոն Բերինգ; Emil Adolf von Behring
	Էմիլ Ադոլֆ ֆոն Բերինգը 1907 թվականին
Ծնվել է	մարտի 15, 1854[…]; Պրուսիա, Հանդֆորդ
Մահացել է	մարտի 31, 1917[…] (63 տարեկան); Գերմանիա, Մարբուրգ
Բնակության վայր(եր)	Գերմանիա
Քաղաքացիություն	Գերմանական կայսրություն և Պրուսիայի թագավորություն
Մասնագիտություն	իմունաբան, բժիշկ, ոչ գեղարվեստական գրող, համալսարանի դասախոս, ֆիզիոլոգ և մանրէաբան
Հաստատություն(ներ)	Մարբուրգի համալսարան, Հալլե-Վիտենբերգի համալսարան և Շարիտե
Գործունեության ոլորտ	բժշկություն, Իմունոլոգիա և Բակտերիաբանություն
Անդամակցություն	Էրֆուրտի կիրառական գիտությունների ակադեմիա, Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա, Pépinière-Corps?, Corps Guestphalia et Suevoborussia Marburg? և Germania Marburg?
Ալմա մատեր	Կենիգսբերգյան համալսարան
Գիտական աստիճան	փիլիսոփայության դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներին	գերմաներեն
Գիտական ղեկավար	Ռոբերտ Կոխ և Շիբասաբուրո Կիտազատո
Եղել է գիտական ղեկավար	Հովհաննես Ֆիբիգեր
Հայտնի աշակերտներ	Johannes Fibiger?
Ինչով է հայտնի	շիճուկային թերապիայի հայտնաբերող
Պարգևներ	Նոբելյան մրցանակ Բժշկության կամ ֆիզիոլոգիայի Նոբելյան մրցանակ
Ամուսին(ներ)	Էլզե ֆոն Բերինգ
	Emil von Behring Վիքիպահեստում

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ տարբ Հաջորդ տարբ →

Content deleted Content added

ՎիզուալԵլատեքստ

Գծային

16:24, 25 փետրվարի 2016-ի տարբերակ

Էմիլ Ադոլֆ ֆոն Բերինգ (գերմ.՝ Emil Adolf von Behring, մարտի 15, 1854 թվական, Հանսֆորդ, Պրուսիա — մարտի 31, 1917 թվական, Մարբուրգ), գերմանացի բժիշկ, հակադիֆթերիոն շիճուկի հայտնաբերող, բժշկության կամ ֆիզիոլոգիայի Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր (1901):

Կենսագրություն

Էմիլ Բերինգը ծնվել է Հանսդորֆում (այժմ Լեհաստան) ուսուցիչ Ավգուստ Բերինգի ընտանիքում։ Էմիլի հայրը հույս ուներ, որ իր տղան կընտրի ընիտանիքի համար ավանդական մասնագիտություններից մեկը՝ ուսուցում կամ աստվածաբանություն։ Միջնակարգ կրթություն ստանալու համար ԷՄիլը լքում է իր հայրական տունը մանուկ հասակում՝ արդեն 11 տարեկանում դառնալով Հոխենշտեյն դպրոցի աշակերտ։

Բերինգի մոտ վաղ հասակում հետաքրքրություն է առաջանում բժշկության հանդեպ։ Սակայն, հասկանալով, որ իր ընտանիքի տնտեսական վիճակը չի բավարարում բժշկական բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում սովորելու համար, նա իր հոր առաջարկով ընդունվում է Կենիգսբերգյան համալսարանի աստվածաբանության բաժին։ Բայց շուտով երջանիկ պատահականության շնորհիվ փոխվում են նրա բոլոր նախագծերը։ Գիմնազիայի ուսուցիչներից մեկը խորհուրդ է տալիս նրան, որ Բեռլինի բժշկա-ռազմական համալսարանում նա կարող է վճար չմուծել գիմնազիայում սովորելու շնորհիվ։ 1874 թվականին նա ընդունվում է տվյալ հաստատություն։ 1880 թվականին Բերինգը ստանում է բժիշկի դիպլոմ։ Նույն թվին նա անցել է փորձնական շրջան բեռլինյան «Շարիտե» հիվանդանոցում, իսկ դրանից հետո ստացել է Պոզենեում հեծելազորի կոչում (այժմյան Պոզնան, Լեհաստան):

Մինչ XX դարի դիֆթերիան ամեն տարի խլում էր մոտ 1000 երեխայի կյանք, իսկ բժշկությունը ի զորու չէր թեթևացնել նրանց տառապանքը և նրանց փրկել։ 1891 թվականի ամանորյա գիշերը բեռլինյան հիվանդանողի դիֆթերիայով վարակված երեխաները ստացան Բերինգի նոր շիճուկի ներարկումներ։ Շատերը նրանցից փրկվեցին, թեկուզ որ արդյունքը մասնակի էր և Բերինգի շիճուկը չդարձավ հուսալի միջոց, որը կփրկեր բոլոր երեխաներին։

Այդ կրիտիկական պահին Բերինգին օգնության է հասնում նրա վաղեմի ընկեր Էրլիխ Պաուլը։ Իր հայտնագործությունների շնորհիվ նա կարողացավ կատարելագործել Բերինգի դեղամիջոցը և նրանք ստացան բարձր կենտրոնացված և զտած շիճուկ, որը հուսալի էր բժկության մեջ օգտագործելու համար։ 1894 թվականին շիճուկը հաջող կերպով կիրառվել է շուրջ 220 երեխաների վրա և հանգել սպասված արդյունքի։ Երեխաների կյանքը փրկելու համար 1901 թվականին տրվել է առաջին բժշկության Նոբելյան մրցանակը:

« Տրվում է Նոբելյան մրցանակ շիճուկային թերապիայի համար, որը բուժեց դիֆթերիա հիվանդությունը և նոր ուղիներ բացեց բժշկության գիտության մեջ: Այն նոր զենք դարձավ բժիշկների ձեռքում կյանքի և մահվան դեմ պայքարում»:

Բերինգը տարբերվում էր իր բարդ և պահանջկոտ բնավորությամբ։ Նա սովոր էր աշխատել շուրջճրյա, իր անձնական կարիքները մոռանալով։ Նա ուներ շատ քիչ մտերիմ ընկերներ և երբ նրան բաժանեցին այնպիսի զինվորական ընկերներից ինչպիսիք են Իլյա Մեչնիկովը և Էմիլ Ռուն, նա ընկնում է դեպրեսիայի մեջ և չկարողանում պայքարել ոտքի կոտրվածքի դեմ։ Նրա վիճակը ավելի էր վատթարանում օրեցօր և նրա գործողություները սահմանափակվում են։ Այդ հիվանդությունը նրան 63 տարեկանում դարձնում է ծեր և զառամյալ և նա մահանում է։

Բերինգը մահանում է Գերմանիայի Մարբուրգ քաղաքում 1917 թվականի մարտի 31-ին: Նրա անուն է կրում Dade Behring ընկերությունը, նաև՝ CSL Behring ընկերությունը։ Ինչպես նաև Մարբուրգի համալսարանում գոյություն ունի Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ մրցանակ։

1979 թվականին Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ կոչվել է լուսնային խառնարանը։

Հետաքրքիր փաստեր

1897 թվականին նա իր մեղրամիսն է անցկացրել Կապրիում Էլզա Սպինոլլայի ՝բեռլինյան բժիշկի դստեր հետ։ Այստեղ նա ձեռք է բերում «Սպինոլի» վիլլան (այժմ «Բերինգ»), որը 1909-1911 թվականներին նկարել է Մաքսիմ Գորկին:

Տես նաև

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 Encyclopædia Britannica
↑ ^3,0 ^3,1 Marburger Professorenkatalog — 2016.
↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118654918 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[_2ac164014d85e869-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_6afed7693ccb18e1-2] 2,0 ^2,1 Encyclopædia Britannica

[_996878c17623e8be-3] 3,0 ^3,1 Marburger Professorenkatalog — 2016.

[_56fcb2b7a3905df3-4] Deutsche Nationalbibliothek Record #118654918 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Տող 42. / Տող 42. @@
 == Կենսագրություն ==
-Էմիլ Բերինգը ծնվել է Հանսդորֆում (այժմ [[Լեհաստան]]) ուսուցիչ Ավգուստ Բերինգի ընտանիքում: Էմիլի հայրը հույս ուներ, որ իր տղան կընտրի ընիտանիքի համար ավանդական մասնագիտություններից մեկը՝ ուսուցում կամ աստվածաբանություն: [[Միջնակարգ կրթություն]] ստանալու համար ԷՄիլը լքում է իր հայրական տունը մանուկ հասակում՝ արդեն 11 տարեկանում դառնալով Հոխենշտեյն դպրոցի աշակերտ:
+Էմիլ Բերինգը ծնվել է Հանսդորֆում (այժմ [[Լեհաստան]]) ուսուցիչ Ավգուստ Բերինգի ընտանիքում։ Էմիլի հայրը հույս ուներ, որ իր տղան կընտրի ընիտանիքի համար ավանդական մասնագիտություններից մեկը՝ ուսուցում կամ աստվածաբանություն։ [[Միջնակարգ կրթություն]] ստանալու համար ԷՄիլը լքում է իր հայրական տունը մանուկ հասակում՝ արդեն 11 տարեկանում դառնալով Հոխենշտեյն դպրոցի աշակերտ։
-Բերինգի մոտ վաղ հասակում հետաքրքրություն է առաջանում [[Բժշկություն|բժշկության]] հանդեպ: Սակայն, հասկանալով, որ իր ընտանիքի տնտեսական վիճակը չի բավարարում բժշկական [[բարձրագույն ուսումնական հաստատություն]]ներում սովորելու համար, նա իր հոր առաջարկով ընդունվում է Կենիգսբերգյան համալսարանի աստվածաբանության բաժին: Բայց շուտով երջանիկ պատահականության շնորհիվ փոխվում են նրա բոլոր նախագծերը: [[Գիմնազիա]]յի ուսուցիչներից մեկը խորհուրդ է տալիս նրան, որ [[Բեռլին]]ի բժշկա-ռազմական համալսարանում նա կարող է վճար չմուծել գիմնազիայում սովորելու շնորհիվ: [[1874 թվական]]ին նա ընդունվում է տվյալ հաստատություն: [[1880 թվական]]ին Բերինգը ստանում է բժիշկի դիպլոմ: Նույն թվին նա անցել է փորձնական շրջան բեռլինյան «Շարիտե» հիվանդանոցում, իսկ դրանից հետո ստացել է Պոզենեում հեծելազորի կոչում (այժմյան [[Պոզնան]], Լեհաստան):
+Բերինգի մոտ վաղ հասակում հետաքրքրություն է առաջանում [[Բժշկություն|բժշկության]] հանդեպ։ Սակայն, հասկանալով, որ իր ընտանիքի տնտեսական վիճակը չի բավարարում բժշկական [[բարձրագույն ուսումնական հաստատություն]]ներում սովորելու համար, նա իր հոր առաջարկով ընդունվում է Կենիգսբերգյան համալսարանի աստվածաբանության բաժին։ Բայց շուտով երջանիկ պատահականության շնորհիվ փոխվում են նրա բոլոր նախագծերը։ [[Գիմնազիա]]յի ուսուցիչներից մեկը խորհուրդ է տալիս նրան, որ [[Բեռլին]]ի բժշկա-ռազմական համալսարանում նա կարող է վճար չմուծել գիմնազիայում սովորելու շնորհիվ։ [[1874 թվական]]ին նա ընդունվում է տվյալ հաստատություն։ [[1880 թվական]]ին Բերինգը ստանում է բժիշկի դիպլոմ։ Նույն թվին նա անցել է փորձնական շրջան բեռլինյան «Շարիտե» հիվանդանոցում, իսկ դրանից հետո ստացել է Պոզենեում հեծելազորի կոչում (այժմյան [[Պոզնան]], Լեհաստան):
-Մինչ [[XX դար]]ի [[դիֆթերիա]]ն ամեն տարի խլում էր մոտ 1000 երեխայի կյանք, իսկ բժշկությունը ի զորու չէր թեթևացնել նրանց տառապանքը և նրանց փրկել: [[1891 թվական]]ի ամանորյա գիշերը բեռլինյան հիվանդանողի դիֆթերիայով վարակված երեխաները ստացան Բերինգի նոր շիճուկի ներարկումներ: Շատերը նրանցից փրկվեցին, թեկուզ որ արդյունքը մասնակի էր և Բերինգի շիճուկը չդարձավ հուսալի միջոց, որը կփրկեր բոլոր երեխաներին:
+Մինչ [[XX դար]]ի [[դիֆթերիա]]ն ամեն տարի խլում էր մոտ 1000 երեխայի կյանք, իսկ բժշկությունը ի զորու չէր թեթևացնել նրանց տառապանքը և նրանց փրկել։ [[1891 թվական]]ի ամանորյա գիշերը բեռլինյան հիվանդանողի դիֆթերիայով վարակված երեխաները ստացան Բերինգի նոր շիճուկի ներարկումներ։ Շատերը նրանցից փրկվեցին, թեկուզ որ արդյունքը մասնակի էր և Բերինգի շիճուկը չդարձավ հուսալի միջոց, որը կփրկեր բոլոր երեխաներին։
-Այդ կրիտիկական պահին Բերինգին օգնության է հասնում նրա վաղեմի ընկեր Էրլիխ Պաուլը: Իր հայտնագործությունների շնորհիվ նա կարողացավ կատարելագործել Բերինգի դեղամիջոցը և նրանք ստացան բարձր կենտրոնացված և զտած շիճուկ, որը հուսալի էր բժկության մեջ օգտագործելու համար: [[1894 թվական]]ին շիճուկը հաջող կերպով կիրառվել է շուրջ 220 երեխաների վրա և հանգել սպասված արդյունքի: Երեխաների կյանքը փրկելու համար [[1901 թվական]]ին տրվել է առաջին [[բժշկության Նոբելյան մրցանակ]]ը:
+Այդ կրիտիկական պահին Բերինգին օգնության է հասնում նրա վաղեմի ընկեր Էրլիխ Պաուլը։ Իր հայտնագործությունների շնորհիվ նա կարողացավ կատարելագործել Բերինգի դեղամիջոցը և նրանք ստացան բարձր կենտրոնացված և զտած շիճուկ, որը հուսալի էր բժկության մեջ օգտագործելու համար։ [[1894 թվական]]ին շիճուկը հաջող կերպով կիրառվել է շուրջ 220 երեխաների վրա և հանգել սպասված արդյունքի։ Երեխաների կյանքը փրկելու համար [[1901 թվական]]ին տրվել է առաջին [[բժշկության Նոբելյան մրցանակ]]ը:
  « Տրվում է Նոբելյան մրցանակ շիճուկային թերապիայի համար, որը բուժեց դիֆթերիա հիվանդությունը և նոր ուղիներ բացեց բժշկության գիտության մեջ: Այն նոր զենք դարձավ բժիշկների ձեռքում կյանքի և մահվան դեմ պայքարում»:
-Բերինգը տարբերվում էր իր բարդ և պահանջկոտ բնավորությամբ: Նա սովոր էր աշխատել շուրջճրյա, իր անձնական կարիքները մոռանալով: Նա ուներ շատ քիչ մտերիմ ընկերներ և երբ նրան բաժանեցին այնպիսի զինվորական ընկերներից ինչպիսիք են [[Իլյա Մեչնիկով]]ը և Էմիլ Ռուն, նա ընկնում է [[դեպրեսիա]]յի մեջ և չկարողանում պայքարել ոտքի կոտրվածքի դեմ: Նրա վիճակը ավելի էր վատթարանում օրեցօր և նրա գործողություները սահմանափակվում են: Այդ հիվանդությունը նրան 63 տարեկանում դարձնում է ծեր և զառամյալ և նա մահանում է:
+Բերինգը տարբերվում էր իր բարդ և պահանջկոտ բնավորությամբ։ Նա սովոր էր աշխատել շուրջճրյա, իր անձնական կարիքները մոռանալով։ Նա ուներ շատ քիչ մտերիմ ընկերներ և երբ նրան բաժանեցին այնպիսի զինվորական ընկերներից ինչպիսիք են [[Իլյա Մեչնիկով]]ը և Էմիլ Ռուն, նա ընկնում է [[դեպրեսիա]]յի մեջ և չկարողանում պայքարել ոտքի կոտրվածքի դեմ։ Նրա վիճակը ավելի էր վատթարանում օրեցօր և նրա գործողություները սահմանափակվում են։ Այդ հիվանդությունը նրան 63 տարեկանում դարձնում է ծեր և զառամյալ և նա մահանում է։
-Բերինգը մահանում է Գերմանիայի Մարբուրգ քաղաքում [[1917 թվական]]ի [[Մարտի 31|մարտի 31-ին]]: Նրա անուն է կրում '''Dade Behring''' ընկերությունը, նաև՝ '''CSL Behring''' ընկերությունը: Ինչպես նաև Մարբուրգի համալսարանում գոյություն ունի Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ մրցանակ:
+Բերինգը մահանում է Գերմանիայի Մարբուրգ քաղաքում [[1917 թվական]]ի [[Մարտի 31|մարտի 31-ին]]: Նրա անուն է կրում '''Dade Behring''' ընկերությունը, նաև՝ '''CSL Behring''' ընկերությունը։ Ինչպես նաև Մարբուրգի համալսարանում գոյություն ունի Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ մրցանակ։
-[[1979 թվական]]ին Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ կոչվել է լուսնային խառնարանը:
+[[1979 թվական]]ին Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ կոչվել է լուսնային խառնարանը։
 [[Պատկեր:Villa Bering IMG 4807.jpg|մինի|աջից| Բերինգի վիլլան (Սպինոլա)]]
 == Հետաքրքիր փաստեր==
-[[1897 թվական]]ին նա իր մեղրամիսն է անցկացրել [[Կապրի]]ում Էլզա Սպինոլլայի ՝բեռլինյան բժիշկի դստեր հետ: Այստեղ նա ձեռք է բերում «Սպինոլի» վիլլան (այժմ «Բերինգ»), որը 1909-1911 թվականներին նկարել է [[Մաքսիմ Գորկի|Մաքսիմ Գորկին:]]
+[[1897 թվական]]ին նա իր մեղրամիսն է անցկացրել [[Կապրի]]ում Էլզա Սպինոլլայի ՝բեռլինյան բժիշկի դստեր հետ։ Այստեղ նա ձեռք է բերում «Սպինոլի» վիլլան (այժմ «Բերինգ»), որը 1909-1911 թվականներին նկարել է [[Մաքսիմ Գորկի|Մաքսիմ Գորկին:]]
 == Տես նաև ==