«Միխայիլ Վրուբել»–ի խմբագրումների տարբերություն
| Տող 23. | Տող 23. | ||
[[1880]]-[[1890]]-ական թվականներին Վրուբելի ստեղծագործական որոնումները գեղարվեստի Ակադեմիայի և արվեստի քննադատների կողմից աջակցություն չէր ստանում, սակայն նրա մշտական պատվիրատուն էր դարձել [[Սավվա Մամոնտով]]ը: Վրուբելին հարազատ են դարձրել նկարիչները և քննադատները, ովքեր ավելի ուշ միացել են «Արվեստի աշխարհ» ամսագրի շուրջը, նրա աշխատանքները սկսեցին անընդհատ ցուցադրել աշխարհի արվեստագետների և դյագիլևյան ռետրոսպեկտիվների (հետադարձ) ցուցահանդեսներում, և 20-րդ դարի սկզբին Վրուբելի գեղանկարչությունը դարձել էր ռուսական մոդեռնի բնական մասը: «Նկարչության ոլորտում հայտնիության համար» [[1905]] թվականի [[նոյեմբերի 28]]-ին նրան շնորհվեց գեղանկարչության ակադեմիկոսի կոչում՝ նրա գեղանկարչական գործունեության ավարտի պահին: |
[[1880]]-[[1890]]-ական թվականներին Վրուբելի ստեղծագործական որոնումները գեղարվեստի Ակադեմիայի և արվեստի քննադատների կողմից աջակցություն չէր ստանում, սակայն նրա մշտական պատվիրատուն էր դարձել [[Սավվա Մամոնտով]]ը: Վրուբելին հարազատ են դարձրել նկարիչները և քննադատները, ովքեր ավելի ուշ միացել են «Արվեստի աշխարհ» ամսագրի շուրջը, նրա աշխատանքները սկսեցին անընդհատ ցուցադրել աշխարհի արվեստագետների և դյագիլևյան ռետրոսպեկտիվների (հետադարձ) ցուցահանդեսներում, և 20-րդ դարի սկզբին Վրուբելի գեղանկարչությունը դարձել էր ռուսական մոդեռնի բնական մասը: «Նկարչության ոլորտում հայտնիության համար» [[1905]] թվականի [[նոյեմբերի 28]]-ին նրան շնորհվեց գեղանկարչության ակադեմիկոսի կոչում՝ նրա գեղանկարչական գործունեության ավարտի պահին: |
||
== Ծանոթագրություններ == |
|||
{{ծանցանկ}} |
|||
== Արտաքին հղումներ == |
== Արտաքին հղումներ == |
||
| Տող 28. | Տող 31. | ||
* [http://www.museum-online.ru/Postimpressionism/Mikhail_Alexandrovich_Vrubel Միխայիլ Վռուբել (<small>ռուս.</small>)] |
* [http://www.museum-online.ru/Postimpressionism/Mikhail_Alexandrovich_Vrubel Միխայիլ Վռուբել (<small>ռուս.</small>)] |
||
* [http://philotheus.blogspot.com/2013/08/blog-post.html Միխայիլ Վռուբել - Դևը նստած] |
* [http://philotheus.blogspot.com/2013/08/blog-post.html Միխայիլ Վռուբել - Դևը նստած] |
||
{{Արտաքին հղումներ}} |
|||
{{ՀՍՀ}} |
{{ՀՍՀ}} |
||
{{DEFAULTSORT:Վրուբել, Միխայիլ}} |
{{DEFAULTSORT:Վրուբել, Միխայիլ}} |
||
[[Կատեգորիա:1856 ծնունդներ]] |
|||
[[Կատեգորիա:Մարտի 5 ծնունդներ]] |
|||
[[Կատեգորիա:1910 մահեր]] |
|||
[[Կատեգորիա:Ապրիլի 1 մահեր]] |
|||
[[Կատեգորիա:Ռուս նկարիչներ]] |
[[Կատեգորիա:Ռուս նկարիչներ]] |
||
[[Կատեգորիա:Անձինք նամականիշերի վրա]] |
[[Կատեգորիա:Անձինք նամականիշերի վրա]] |
||
18:49, 18 Նոյեմբերի 2015-ի տարբերակ
Միխայիլ Վրուբել ռուս.՝ Михаил Врубель | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | մարտի 5 (17), 1856[1] կամ մարտի 17, 1856[2] |
| Ծննդավայր | Օմսկ, Տոբոլսկի գուբերնիա, Արևմտասիբիրական գեներալ-նահանգապետություն, Ռուսական կայսրություն[3] |
| Վախճանվել է | ապրիլի 1 (14), 1910[1] (54 տարեկան) կամ ապրիլի 14, 1910[2] (54 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն[3] |
| Ազգություն | ռուս |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն |
| Կրթություն | Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա |
| Մասնագիտություն | նկարիչ, քանդակագործ, գծանկարիչ և վիզուալ արտիստ |
| Ոճ | սիմվոլիզմ[4][5] |
| Ժանր | դիմապատկեր |
| Թեմաներ | գեղանկարչություն[6] և Կերպարվեստ[6] |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Դյուցազուն, Թռչող սատանա և Կ. Դ. Արցիբուշևի դիմանկար |
| Մեկենասներ | Ադրիան Պրախով |
| Ուսուցիչ | Լուիջի Իորինի |
| Ներշնչվել է | Պավել Չիստյակով |
| Անդամակցություն | Ռուսական կայսերական հնագիտական միություն |
| Ամուսին | Նադեժդա Զաբելա-Վրուբել |
| Կայք | vrubel-world.ru |
ստորագրություն | |
 Mikhail Vrubel Վիքիպահեստում | |
Միխայիլ Ալեքսանդրովիչ Վրուբել (ռուս.՝ Михаи́л Алекса́ндрович Вру́бель), 19-20-րդ դարերի նկարիչ, ով ստեղծագործում էր կերպարվեստի գրեթե բոլոր ձևերում և ժանրերում՝ գեղանկարչություն, գծանկարչություն, դեկորատիվ քանդակագործություն և թատերական արվեստ: 1896 թվականից ամուսնացած էր հայտնի երգչուհի Նադեժդա Զաբելայի հետ, ում դիմանկարները բազմաթիվ անգամ է պատկերել:
Նինա Դմիտրիևան Վրուբելի ստեղծագործական կենսագրությունը համեմատում էր երեք գործողությամբ նախաբանով և վերջաբանով դրամայի հետ, ընդ որում նոր փուլին անցումը ամեն անգամ կատարվում էր կտրուկ և անսպասելի: «Նախաբան» ասելով հասկանում են ուսումնառության վաղ տարիները և իր դերի ընտրությունը: Առաջին գործողություն՝ 1880-ական թվականներ, գեղարվեստի ակադեմիայում ուսումնառությունը և Կիև տեղափոխությունը, բյուզանդական արվեստով և եկեղեցական գեղանկարչությամբ զբաղվելը: Երկրորդ գործողություն՝ 1903-1906 թվականներ, որոնք կապված են հոգեկան հիվանդության հետ, որն աստիճանաբար սրում էր գեղանկարչի ֆիզիկական և ինտելեկտուալ ուժերը: Վերջին չորս տարիները՝ կորցնելով տեսողությունը, Վրուբելն արդեն ապրում էր միայն ֆիզիկապես[7]:
1880-1890-ական թվականներին Վրուբելի ստեղծագործական որոնումները գեղարվեստի Ակադեմիայի և արվեստի քննադատների կողմից աջակցություն չէր ստանում, սակայն նրա մշտական պատվիրատուն էր դարձել Սավվա Մամոնտովը: Վրուբելին հարազատ են դարձրել նկարիչները և քննադատները, ովքեր ավելի ուշ միացել են «Արվեստի աշխարհ» ամսագրի շուրջը, նրա աշխատանքները սկսեցին անընդհատ ցուցադրել աշխարհի արվեստագետների և դյագիլևյան ռետրոսպեկտիվների (հետադարձ) ցուցահանդեսներում, և 20-րդ դարի սկզբին Վրուբելի գեղանկարչությունը դարձել էր ռուսական մոդեռնի բնական մասը: «Նկարչության ոլորտում հայտնիության համար» 1905 թվականի նոյեմբերի 28-ին նրան շնորհվեց գեղանկարչության ակադեմիկոսի կոչում՝ նրա գեղանկարչական գործունեության ավարտի պահին:
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
- ↑ 3,0 3,1 Врубель Михаил Александрович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Cassou J., Brunel P., Claudon F., Pillement G., Richard L. Encyclopédie du symbolisme — 1979. — ISBN 2-85056-129-0
- ↑ RKDartists (նիդերլ.)
- ↑ 6,0 6,1 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
- ↑ Дмитриева, 1990, էջ 20
Արտաքին հղումներ
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միխայիլ Վրուբել» հոդվածին։ |
| ||||||||||||||||
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ 
|