«Ֆրեդերիկ Ժոլիո-Կյուրի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 2. Տող 2.
| բնագիր անուն = Frédéric Joliot-Curie
| բնագիր անուն = Frédéric Joliot-Curie
}}
}}

'''Ֆրեդերիկ Ժոլիո-Կյուրի''' ([[1900]]-[[1958]]), ֆրանսիացի գիտնական և առաջադեմ հասարակական գործիչ։ Ժոլիո-Կյուրին կնոջ՝ [[Իրեն Ժոլիո-Կյուրի|Իրենի]] հետ [[1934]]-ին հայտնագործեց արհեստական [[ռադիոակտիվություն]]ը։ Նեյտրոնների հայտնագործման համար մեծ նշանակություն ունեցան α-մասնիկների ազդեցությամբ [[բերիլիում]]ի ճառագայթման ուսումնասիրման աշխատանքները։ Ֆրեդերիկ Ժոլիո-Կյուրին աշխատակիցների հետ [[1939]]-ին առաջինը որոշեց [[ուրան (տարր)|ուրան]]ի ատոմի միջուկի բաժանման ընթացքում դուրս թռած նեյտրոնների միջին թիվը և ցույց տվեց էներգիայի անջատմամբ շղթայական միջուկային ռեակցիայի սկզբունքային հնարավորությունը։
'''Ֆրեդերիկ Ժոլիո-Կյուրի''' ([[1900]]-[[1958]]), ֆրանսիացի գիտնական և առաջադեմ հասարակական գործիչ։ Ժոլիո-Կյուրին կնոջ՝ [[Իրեն Ժոլիո-Կյուրի|Իրենի]] հետ [[1934]]-ին հայտնագործեց արհեստական [[ռադիոակտիվություն]]ը։ Նեյտրոնների հայտնագործման համար մեծ նշանակություն ունեցան α-մասնիկների ազդեցությամբ [[բերիլիում]]ի ճառագայթման ուսումնասիրման աշխատանքները։ Ֆրեդերիկ Ժոլիո-Կյուրին աշխատակիցների հետ [[1939]]-ին առաջինը որոշեց [[ուրան (տարր)|ուրան]]ի ատոմի միջուկի բաժանման ընթացքում դուրս թռած նեյտրոնների միջին թիվը և ցույց տվեց էներգիայի անջատմամբ շղթայական միջուկային ռեակցիայի սկզբունքային հնարավորությունը։


Տող 13. Տող 12.
* Գ. Յա. Մյակիշև, Բ. Բ. Բուխովցև «Ֆիզիկա», 1992 թ., «Լույս» հրատարակչություն
* Գ. Յա. Մյակիշև, Բ. Բ. Բուխովցև «Ֆիզիկա», 1992 թ., «Լույս» հրատարակչություն


{{Արտաքին հղումներ}}
{{ՎՊԵ|Frédéric Joliot-Curie}}


{{DEFAULTSORT:Ժոլիո-Կյուրի, Ֆրեդերիկ}}
{{DEFAULTSORT:Ժոլիո-Կյուրի, Ֆրեդերիկ}}

08:55, 7 Հունիսի 2015-ի տարբերակ

Ֆրեդերիկ Ժոլիո-Կյուրի
Frédéric Joliot-Curie
Ծնվել էմարտի 19, 1900(1900-03-19)[1][2][3][…]
Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ[2][4]
Մահացել էօգոստոսի 14, 1958(1958-08-14)[5][1][3][…] (58 տարեկան)
, Փարիզի 12-րդ շրջան[6]
բնական մահով
ԳերեզմանCemetery Sceaux
Բնակության վայր(եր)Անտոնի[7]
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Դավանանքաթեիզմ
Մասնագիտությունմիջուկային ֆիզիկոս, քիմիկոս, պրոֆեսոր, քաղաքական գործիչ, համալսարանի դասախոս, ֆիզիկոս և Ֆրանսիական դիմադրության մարտիկ
Հաստատություն(ներ)Կոլեժ դե Ֆրանս[8], Փարիզի գիտությունների ֆակուլտետ և Alternative Energies and Atomic Energy Commission?
Գործունեության ոլորտՄիջուկային ֆիզիկա, բնագիտություն[9], ֆիզիկա[9], քիմիա[9] և Ռադիոկենսաբանություն
Պաշտոն(ներ)Q30739705?, նախագահ, high commissioner for atomic energy?, դոցենտ, պրոֆեսոր և պրոֆեսոր
ԱնդամակցությունԼոնդոնի թագավորական ընկերություն, Բեռլինի գիտությունների ակադեմիա, Ֆրանսիական գիտությունների ակադեմիա[10], ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիա, Հունգարիայի գիտությունների ակադեմիա, Լեհական գիտությունների ակադեմիա, Նիդերլանդական արվեստների և գիտությունների թագավորական ակադեմիա, National Front?, Ազգային բժշկական ակադեմիա և Ժամանակավոր խորհրդակցական ժողով
Ալմա մատերԼականալ լիցեյ, Փարիզի արդյունաբերական ֆիզիկայի և քիմիայի արձրագույն դպրոց և Փարիզի գիտությունների ֆակուլտետ
Տիրապետում է լեզուներինֆրանսերեն[1][9]
Եղել է գիտական ղեկավարBruno Pontecorvo? և Համլետ Վարդապետյան
Հայտնի աշակերտներToshiko Yuasa?
Պարգևներ
ԿուսակցությունՖրանսիայի կոմունիստական կուսակցություն
Ամուսին(ներ)Իրեն Կյուրի
Երեխա(ներ)Պիեռ Ժոլիո և Հելեն Լանգևին-Ժոլիո
 Frédéric Joliot-Curie Վիքիպահեստում

Ֆրեդերիկ Ժոլիո-Կյուրի (1900-1958), ֆրանսիացի գիտնական և առաջադեմ հասարակական գործիչ։ Ժոլիո-Կյուրին կնոջ՝ Իրենի հետ 1934-ին հայտնագործեց արհեստական ռադիոակտիվությունը։ Նեյտրոնների հայտնագործման համար մեծ նշանակություն ունեցան α-մասնիկների ազդեցությամբ բերիլիումի ճառագայթման ուսումնասիրման աշխատանքները։ Ֆրեդերիկ Ժոլիո-Կյուրին աշխատակիցների հետ 1939-ին առաջինը որոշեց ուրանի ատոմի միջուկի բաժանման ընթացքում դուրս թռած նեյտրոնների միջին թիվը և ցույց տվեց էներգիայի անջատմամբ շղթայական միջուկային ռեակցիայի սկզբունքային հնարավորությունը։

Ֆրեդերիկ Ժոլիո-Կյուրիին 1935-ին և նրա կնոջը՝ Իրենին շնորհվել է Նոբելյան մրցանակ քիմիայի բնագավառում արհեստական ռադիոակտիվության հայտնագործության համար։

Ծանոթագրություններ

Աղբյուր

  • Գ. Յա. Մյակիշև, Բ. Բ. Բուխովցև «Ֆիզիկա», 1992 թ., «Լույս» հրատարակչություն