«Քամանչա»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 13. | Տող 13. | ||
Kemenche0.jpg| |
Kemenche0.jpg| |
||
Kemence_Sezgin_(1).jpg| |
Kemence_Sezgin_(1).jpg| |
||
Cuneydorhon kemencesi.jpg| |
|||
Bows-ViolaBassGdulkaKemence.jpg| |
|||
Turkey.Konya022.jpg| |
|||
</gallery> |
</gallery> |
||
{{ՀՍՀ}} |
{{ՀՍՀ}} |
12:01, 4 Հունիսի 2015-ի տարբերակ
Քամանչա, ժողովրդական լարային–աղեղնավոր նվագարան Հայաստանում։ Իրանը գնդաձև է՝ ծածկված թաղանթային մեմբրանով։ Կլոր կոթից իրանի միջով անցնում է մետաղյա կաղապարաձող, որ նվագարանի համար ծառայում է նաև որպես «ոտք»։ Նվագում են ծնկի վրա ուղղաձիգ բռնած դիրքում։ Լայնորեն տարածված է Անդրկովկասում, Իրանում և հարևան այլ երկրներում։ Անդրկովկասում կենցաղավարող քամանչան 20–րդ դարի սկզբներից քառալար է (մետաղյա), 4-րդ լարը ավելացրել և լարվածքը (փոքր օկտավայի լյա, առաջին օկտավայի մի, լյա, երկրորդ օկտավայի մի) վերջնականապես հաստատել է Մ․ Օգնեզաշվիլին։ Գեղեցիկ, փափուկ տեմբրի և տեխնիկական բազմազան հնարավորությունների շնորհիվ քամանչա և՛ մենանվագող, և՛ անսամբլային է։ 1920-ական թթ․ վերջերին Վ․ Բանին ստեղծել է կվինտային լարվածքով քամանչաների ընտանիք՝ պրիմա, ալտ, բաս և կոնտրաբաս, որոնք նա գործածում էր իր՝ Երևանի «Արևելյան վերակառուցված սիմֆոնիկ նվագախմբում»։ Հայտնի է նաև ԽՍՀՄ–ում համերգներով լայնորեն շրջագայած քամանչահարների հնգյակը, որոնք նվագում էին տարբեր մեծության նվագարաններ։ Հայ իրականության մեջ առանձնացել են քամանչայի նվագի միջազգային ճանաչում վայելած խոշոր վիրտուոզներ, այդ թվում՝ Մ․ Օգանեզաշվիլին և Լ․ Կարախանյանը։
Պատկերասրահ
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ |