«Էպիկուրոս»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ կետադրական, ձևաչափ, փոխարինվեց: : → ։ (14) |
|||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
[[Պատկեր:Epikur.jpg|մինի|Էպիկուր Սամոսսիացի]] |
[[Պատկեր:Epikur.jpg|մինի|Էպիկուր Սամոսսիացի]] |
||
'''Էպիկուրոս''' ({{lang-el|Επίκουρος}}; մ.թ.ա..342/341թթ., [[Սամոս]] - մ.թ.ա. 271/270թթ., [[Աթենք]]), նշանավոր հին հույն փիլիսոփա, իր անունով կոչված՝ էպիկուրյան փիլիսոփայական դպրոցի հիմնադիր։ Գրել է շուրջ 300 երկ, որից միայն հատվածներ են պահպանվել։ Որպես Էպիկուրի մասին ժամանակակից գիտելիքների աղբյուր ծառայում են Դիոգենես Լաերցիուսի և Տիտոս Լուկրեցիոս Կարոսի աշխատությունները։ Էպիկուրն ու էպիկուրյանները ժխտում էին հոգու անմահության գաղափարը։ Համարում էր, որ իմաստունը պետք է ձերբազատվի ճակատագրի և մահվան վախից։ Երջանկության կարելի է հասնել ինքնակատարելագործմամբ, որը մարդուն տալիս է հանգստություն և հոգու անվրդովություն, իսկ դրա համար պետք է զերծ մնալ ակտիվ գործունեությունից <ref>http://nationalidea.am/articles.php?id=8&l=A</ref>։ Չէր ժխտում աստվածների գոյությունը, սակայն գտնում էր, որ նրանք որևէ կերպ չեն խառնվում մարդու կյանքին և գործերին։ |
'''Էպիկուրոս''' ({{lang-el|Επίκουρος}}; մ.թ.ա..342/341թթ., [[Սամոս]] - մ.թ.ա. 271/270թթ., [[Աթենք]]), նշանավոր հին հույն փիլիսոփա, իր անունով կոչված՝ էպիկուրյան փիլիսոփայական դպրոցի հիմնադիր։ Գրել է շուրջ 300 երկ, որից միայն հատվածներ են պահպանվել։ Որպես Էպիկուրի մասին ժամանակակից գիտելիքների աղբյուր ծառայում են Դիոգենես Լաերցիուսի և Տիտոս Լուկրեցիոս Կարոսի աշխատությունները։ Էպիկուրն ու էպիկուրյանները ժխտում էին հոգու անմահության գաղափարը։ Համարում էր, որ իմաստունը պետք է ձերբազատվի ճակատագրի և մահվան վախից։ Երջանկության կարելի է հասնել ինքնակատարելագործմամբ, որը մարդուն տալիս է հանգստություն և հոգու անվրդովություն, իսկ դրա համար պետք է զերծ մնալ ակտիվ գործունեությունից <ref>http://nationalidea.am/articles.php?id=8&l=A</ref>։ Չէր ժխտում աստվածների գոյությունը, սակայն գտնում էր, որ նրանք որևէ կերպ չեն խառնվում մարդու կյանքին և գործերին։ |
||
== Կենսագրություն == |
== Կենսագրություն == |
||
Էպիկուրը ծնվել է [[Մամոս]] կղզում, աթենացի վերաբնակիչ Նեոկլեսի |
Էպիկուրը ծնվել է [[Մամոս]] կղզում, աթենացի վերաբնակիչ Նեոկլեսի ընտանիքում։ 18 տարեկան հասակում գալիս է [[Աթենք]], սակայն շուտով տեղափոխվում է Կոլոփոն, որտեղ զբաղվում է մանկավարժությամբ։ 32 տարեկան հասակում նա ստեղծում է իր դպրոցը՝ սկզբում [[Սիտիլենա]] և [[Լամպսակ]] քաղաքներում, այնուհետև Աթենքում (մ.թ.ա. [[306]] թվականին)։ Դպրոցը գտնվում էր այգու մեջ, այդ պատճառով էլ ստացավ էպիկուրյան այգի անվանումը։ Դպրոցի դարպասներին գրված էր «Անցորդ, այստեղ դու քեզ լավ կզգաս, այստեղ հաճույքն է բարձրագույն բարիքը», որն արտահայտում է էպիկուրյան փիլիսոփայության էությունը։ Նա փիլիսոփայություն է սովորել [[Քսենոկրատես]]ի, [[Դեմոկրիտես]]ի հետևորդ [[Նավսիֆանես]]ի մոտ, սակայն իրեն համարել է ինքնուսույց փիլիսոփա, ընդ որում, ասում են թե նա քամահրանքով է արտահայտվել բոլոր փիլիսոփաների, այդ թվում՝ Նավսիֆանեսի մասին։ Ճիշտ է, Էպիկուրը հիմնվում է Դեմոկրիտեսի բնափիլիսոփայական հայացքների վրա, յուրօրինակ ձևով զարգացնում նրա ատոմիստական տեսությունը, սակայն նրանք իրարից տարբերվում են առաջին հերթին փիլիսոփայության էության և ըմբռնման հարցում։ Էպիկուրի փիլիսոփայությունը բացառապես գործնական ուղղվածություն ունի, նա տեսական բնույթի հարցերի լուծումները ծառայեցնում է իր բարոյագիտական ուսմունքին։ |
||
== Փիլիսոփայություն == |
== Փիլիսոփայություն == |
||
=== Էպիկուրիզմ === |
=== Էպիկուրիզմ === |
||
Հելլենիստական դարաշրջանի ազդեցիկ փիլիսոփայական |
Հելլենիստական դարաշրջանի ազդեցիկ փիլիսոփայական ուղղություն։ Էպիկուրիզմ − գիտեմ, հետևաբար խուսափում եմ։ Այս ուղղվածությունը արժանացել է խիստ քննադատության։ Բանն այն է որ Էպիկուրի բարոյագիտությունն ունի [[հեդոնիստ]]ական կամ հաճոյապաշտական բնույթ, հույն մտածողը հաճույքը համարում է բարձրագույն բարիք։ Էպիկուրին հասցեագրված մեղադրանքները արդարացի չէին։ «Երբ ասում ենք, որ հաճույքը վերջնական նպատակ է,- «[[Նամակ Մենեքեյին]]» գործում գրում է Էպիկուրը, -մենք նկատի չունենք անբարոյականների և զգայական վայելքներ հանդիսացող հաճույքներ, ինչպես որոշները մտածում են, ովքեր չգիտեն, չեն համաձայնում, սխալ են հասկանում, այլ նկատի ունենք ազատությունը մարմնական տառապանքներից և հոգեկան տագնապներից»։ |
||
Էպիկուրյան փիլիսոփայության զարգացման պատմության մեջ առանձնացնում ենք 3 շրջան՝ |
Էպիկուրյան փիլիսոփայության զարգացման պատմության մեջ առանձնացնում ենք 3 շրջան՝ |
||
*Էպիկուրի դպրոց կամ Այգի |
*Էպիկուրի դպրոց կամ Այգի |
||
*հունա-Խամեական «միջին այգի» |
*հունա-Խամեական «միջին այգի» |
||
11:04, 29 Մարտի 2015-ի տարբերակ
Էպիկուրոս (հուն․՝ Επίκουρος; մ.թ.ա..342/341թթ., Սամոս - մ.թ.ա. 271/270թթ., Աթենք), նշանավոր հին հույն փիլիսոփա, իր անունով կոչված՝ էպիկուրյան փիլիսոփայական դպրոցի հիմնադիր։ Գրել է շուրջ 300 երկ, որից միայն հատվածներ են պահպանվել։ Որպես Էպիկուրի մասին ժամանակակից գիտելիքների աղբյուր ծառայում են Դիոգենես Լաերցիուսի և Տիտոս Լուկրեցիոս Կարոսի աշխատությունները։ Էպիկուրն ու էպիկուրյանները ժխտում էին հոգու անմահության գաղափարը։ Համարում էր, որ իմաստունը պետք է ձերբազատվի ճակատագրի և մահվան վախից։ Երջանկության կարելի է հասնել ինքնակատարելագործմամբ, որը մարդուն տալիս է հանգստություն և հոգու անվրդովություն, իսկ դրա համար պետք է զերծ մնալ ակտիվ գործունեությունից [1]։ Չէր ժխտում աստվածների գոյությունը, սակայն գտնում էր, որ նրանք որևէ կերպ չեն խառնվում մարդու կյանքին և գործերին։
Կենսագրություն
Էպիկուրը ծնվել է Մամոս կղզում, աթենացի վերաբնակիչ Նեոկլեսի ընտանիքում։ 18 տարեկան հասակում գալիս է Աթենք, սակայն շուտով տեղափոխվում է Կոլոփոն, որտեղ զբաղվում է մանկավարժությամբ։ 32 տարեկան հասակում նա ստեղծում է իր դպրոցը՝ սկզբում Սիտիլենա և Լամպսակ քաղաքներում, այնուհետև Աթենքում (մ.թ.ա. 306 թվականին)։ Դպրոցը գտնվում էր այգու մեջ, այդ պատճառով էլ ստացավ էպիկուրյան այգի անվանումը։ Դպրոցի դարպասներին գրված էր «Անցորդ, այստեղ դու քեզ լավ կզգաս, այստեղ հաճույքն է բարձրագույն բարիքը», որն արտահայտում է էպիկուրյան փիլիսոփայության էությունը։ Նա փիլիսոփայություն է սովորել Քսենոկրատեսի, Դեմոկրիտեսի հետևորդ Նավսիֆանեսի մոտ, սակայն իրեն համարել է ինքնուսույց փիլիսոփա, ընդ որում, ասում են թե նա քամահրանքով է արտահայտվել բոլոր փիլիսոփաների, այդ թվում՝ Նավսիֆանեսի մասին։ Ճիշտ է, Էպիկուրը հիմնվում է Դեմոկրիտեսի բնափիլիսոփայական հայացքների վրա, յուրօրինակ ձևով զարգացնում նրա ատոմիստական տեսությունը, սակայն նրանք իրարից տարբերվում են առաջին հերթին փիլիսոփայության էության և ըմբռնման հարցում։ Էպիկուրի փիլիսոփայությունը բացառապես գործնական ուղղվածություն ունի, նա տեսական բնույթի հարցերի լուծումները ծառայեցնում է իր բարոյագիտական ուսմունքին։
Փիլիսոփայություն
Էպիկուրիզմ
Հելլենիստական դարաշրջանի ազդեցիկ փիլիսոփայական ուղղություն։ Էպիկուրիզմ − գիտեմ, հետևաբար խուսափում եմ։ Այս ուղղվածությունը արժանացել է խիստ քննադատության։ Բանն այն է որ Էպիկուրի բարոյագիտությունն ունի հեդոնիստական կամ հաճոյապաշտական բնույթ, հույն մտածողը հաճույքը համարում է բարձրագույն բարիք։ Էպիկուրին հասցեագրված մեղադրանքները արդարացի չէին։ «Երբ ասում ենք, որ հաճույքը վերջնական նպատակ է,- «Նամակ Մենեքեյին» գործում գրում է Էպիկուրը, -մենք նկատի չունենք անբարոյականների և զգայական վայելքներ հանդիսացող հաճույքներ, ինչպես որոշները մտածում են, ովքեր չգիտեն, չեն համաձայնում, սխալ են հասկանում, այլ նկատի ունենք ազատությունը մարմնական տառապանքներից և հոգեկան տագնապներից»։
Էպիկուրյան փիլիսոփայության զարգացման պատմության մեջ առանձնացնում ենք 3 շրջան՝
- Էպիկուրի դպրոց կամ Այգի
- հունա-Խամեական «միջին այգի»
- հռոմեական Այգի
Նա փիլիսոփայությունը բաժանում է 3 մասի՝
- ֆիզիկայի (ուսմունք կեցության և բնության մասին)
- կանոնիկայի (ուսմունք ճանաչողության մասին)
- բարոյագիտության (ուսմունք ճիշտ ապրելու և երանելի կեցության մասին)
Էպիկուրոսի ասույթներ
- Ապրի’ր աննկատ։
- Ով չի բավարարվում քչով, նրան ամեն ինչ էլ քիչ է