«Ալբանական գրականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
[[Պատկեր: |
[[Պատկեր:H Kainh Diaqhkh 1827.JPG|մինի|Ալբաներեն թարգմանված [[Նոր Կտակարան]]ը]] |
||
'''Ալբանական գրականություն''', [[ալբաներեն]]ով գրված արձակ և չափածո ստեղծագործություններ: Դրանք ստեղծվել են [[Ալբանիա]]յում կամ ալբանական սփյուռքում: |
'''Ալբանական գրականություն''', [[ալբաներեն]]ով գրված արձակ և չափածո ստեղծագործություններ: Դրանք ստեղծվել են [[Ալբանիա]]յում կամ ալբանական սփյուռքում: |
||
21:57, 20 Մարտի 2015-ի տարբերակ
Ալբանական գրականություն, ալբաներենով գրված արձակ և չափածո ստեղծագործություններ: Դրանք ստեղծվել են Ալբանիայում կամ ալբանական սփյուռքում:
Վերածնունդ
Օսմանյան կայսրության տարածքային ընդլայնումը ալբաններին ստիպում է լքել իրենց հայրենիքը և հայտնվել զանազան եվրոպական երկրներում: Դա տեղի է ունենում զարգացած միջնադարում՝ Վերածննդի դարաշրջանում: Սփյուռքի խոշոր ներկայացուցիչներից էր Մարին Բառլետին (1460–1513), ով 1510 թվականին Հռոմում հրատարակում է «Սկանդերբեգի պատմությունը»: Այն թարգմանվում է գրեթե բոլոր եվրոպական լեզուներով:
Հայտնի արվեստագետների, փիլիսոփաների, գիտնականների և այլոց շարքում էին ծագումով ալբանացի Մարինո Բեսիչեմին (1408–1526), Ձոն Գազուլին (1400–1455), Լեոնիկուս Թոմեուսը (1456–1531), Միշել Մառուլին (15-րդ դար), Միշել Արտիոտին (1480–1556)[1]