«Սիլիցիում»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ →‎Աղբյուրներ: Լավ/Ընտրյալ հոդվածի կամ ցանկի կաղապարների հեռացում: Այժմ Վիքիշտեմարանից է գալիս։, ջնջվեց: {{Link FA|sk}}
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
{{Քիմիական տարր
[[Պատկեր:Si-TableImage.png|մինի|Սիլիցիում]]
| անվանում =Սիլիցիում / Silicium (Si)
{{Նշան|Si}}
| համար = 14
| սիմվոլ = Si
| վերևից =[[Ածխածին|C]]
| ներքևից =[[Գերմանիում|Ge]]
| խումբ =
| պարբերություն =
| բլոկ =
| արտաքին տեսք =[[Պատկեր:SiliconCroda.jpg|150 px|Կիսաբյուրեղային սիլիցիում({{nobr|99,9 %}})]]<br />Շականակագույն, ամորֆ փոշի,<br /> մետաղական փայլով, մոխրագույն, դժվարահալ և կարծր նյութ է:
| պատկեր =Silicon Spectra.jpg
| ատոմային զանգված = [28,084; 28,086]<ref name="iupac atomic weights">{{ռուսերեն հոդված|автор=Michael E. Wieser, Norman Holden, Tyler B. Coplen, John K. Böhlke, Michael Berglund, Willi A. Brand, Paul De Bièvre, Manfred Gröning, Robert D. Loss, Juris Meija, Takafumi Hirata, Thomas Prohaska, Ronny Schoenberg, Glenda O’Connor, Thomas Walczyk, Shige Yoneda, Xiang‑Kun Zhu.|заглавие=Atomic weights of the elements 2011 (IUPAC Technical Report)|ссылка=http://iupac.org/publications/pac/85/5/1047/|язык=en|издание=[[Pure and Applied Chemistry]]|год=2013|том=85|номер=5|страницы=1047-1078|doi=10.1351/PAC-REP-13-03-02}}</ref>
| радиус атома =
| энергия ионизации 1 =
| конфигурация =
| ковалентный радиус =
| радиус иона =
| электроотрицательность =
| կոնֆիգուրացիա = [Ne] 3s<sup>2</sup> 3p<sup>2</sup>; [Ne] 3s 3p<sup>3</sup>
| էլեկտրոնային թաղանթ =
| ատոմի շառավիղ = 132
| կովալենտային շառավիղ = 111
| Վան-դեր-Վալսի շառավիղ =
| իոնի շառավիղ =42 (+4e) 271 (-4e)
| էլեկտրաբացասականություն =1,90
| էլեկտրոդային պոտենցիալ =0
| օքսիդացման աստիճան =+4, +2, 0, −4
| իոնիզացման էներգիա 1 =786,0 (8,15)
| իոնիզացման էներգիա 2 =
| իոնիզացման էներգիա 3 =
| ֆազ =
| խտություն =2,33
| խտություն2 =
| խտություն3 =
| խտություն հջ =
| հալման ջերմաստիճան =1414,85 °C (1688 K)
| եռման ջերմաստիճան =2349,85 °C (2623 K)
| կրիտիկական կետ Կ =
| հալման ջերմունակություն =50,6
| հալման ջերմունակություն2 =
| գոլորշիացման ջերմունակություն =
| ջերմունակություն = 20,16<ref name="ХЭ">{{ռուսերեն գիրք
|заглавие = Химическая энциклопедия: в 5-ти тт.
|ответственный = Редкол.:Кнунянц И. Л. (гл. ред.)
|место = Москва
|издательство = Советская энциклопедия
|год = 1990
|том = 2
|страницы = 508
|страниц = 671
|тираж = 100 000
}}
</ref>
| էլեկտրոդային պոտենցիալ=
| իոնիզացման էներգիա 1 = 786,0 (8,15)
| իոնիզացման էներգիա 2 =
| իոնիզացման էներգիա 3 =
| ֆազ =
| խտություն =2,33
| խտություն2 =
| խտություն3 =
| խտություն հջ =
| հալման ջերմաստիճան =1414,85 °C (1688 K)
| եռման ջերմաստիճան = 2349,85 °C (2623 K)
| կրիտիկական կետ Կ =
| հալման ջերմունակություն =50,6
| հալման ջերմունակություն2 =
| գոլորշիացման ջերմունակություն =
| խտություն = 2,33
| ջերմունակության = 20,16<ref name="ХЭ">{{ռուսերեն գիրք
|заглавие = Химическая энциклопедия: в 5-ти тт.
|ответственный = Редкол.:Кнунянц И. Л. (гл. ред.)
|место = Москва
|издательство = Советская энциклопедия
|год = 1990
|том = 2
|страницы = 508
|страниц = 671
|тираж = 100 000
}}
</ref>
| ջերմունակություն2 =
| մոլային ծավալ = 12,1
| հագեցած գոլորշի =
| ճնշում հգ 1 =
| ճնշում հգ 10 =
| ճնշում հգ 100 =
| ճնշում հգ 1 k =
| ճնշում հգ 10 k =
| ճնշում հգ 100 k =
| բյուրեղացանցի կառուցվածք = խորանարդ, ադամանդ
| բյուրեղացանցի տվյալներ =5,4307
| c/a հարաբերություն =
| Դեբայի ջերմաստիճան =645±5<ref>При температуре 0 К. Баранский П. И., Клочков В. П., Потыкевич И. В. Полупроводниковая электроника. Справочник. - Киев, «Наукова думка», 1975 г. 704 с. ил.</ref>
| մագնիսական կառուցվածք =
| տեսակարար դիմադրություն =
| ջերմահաղորդականություն = 149
| ջերմաստիճանահաղորդականություն =
| ջերմային ընդարձակում =
| ձայնի արագություն =
| Յունգի մոդուլ =
| cAS համար =
| արգելվող գոտի =
| իզոտոպներ =
| իզոտոպներ լրացումներ =
}}
{{Պարբերական համակարգի տարր|align=center|fontsize=100%|number=14}}


'''Սիլիցիում''' գտնվում է տարրերի [[պարբերական համակարգ]]ի 4-րդ խմբի գլխավոր ենթախմբում, որի քիմիական նշանն է ''Si'' և ատոմային թիվը՝ 14։ Արտաքին [[էլեկտրոն]]ային շերտում ունի 4 վալենտային էլեկտրոն՝ ns<sup>2</sup>np<sup>2</sup> վիճակում: Բնորոշ են -4, +2, +4 [[օքսիդացման աստիճան]]ներ:
'''Սիլիցիում''', քիմիական տարր է, որի նշանն է ''Si'' և ատոմային թիվը՝ 14։


== Պատմություն ==
[[Թթվածին|Թթվածնից]] հետո սիլիցիումը բնության մեջ ամենատարածված էլեմենտն է։ Նա կազմում է երկրի կեղևի կշռի 1/4 մասը և այնպիսի կարևոր դեր է խաղում անկենդան աշխարհում, որպիսին [[ածխածին]]ը կենդանի բնության մեջ։ Ի տարբերությոն ածխածնի, սիլիցիումը բնության մեջ ազատ վիճակում չի հանդիպում։ Նրա բազմաթիվ միացությունները կազմում են լեռնատեսակների ([[գրանիտ]]ներ, գնեյսներ, [[բազալտ]]ներ) և հանքերի հսկայական մեծամասնությունը ([[կվարց]], [[դաշտաշպատ]]ներ, [[փայլար]] և այլն)։ [[Ավազ]]ը և [[կավ]]ը, որոնք կազմում են հողի հանքային մասը, նույնպես սիլիցիումի միացություններ են հանդիսանում։
Մաքուր վիճակում առաջին անգամ հայտնաբերվել է [[1811]] թվականին ֆրանսիացի գիտնական [[Ժոզեֆ Լուի Գեյ-Լյուսակ]]ի և Լուի Ժակ Թենարի կողմից:

== Անվան ծագում ==
[[1825]] թվականին շվեդ քիմիոս Յակոբ Բերցելյուսի ազդելով մետաղական [[կալիում]]ով [[սիլիցիումի ֆտորիդ]]ի վրա SiF<sub>4</sub> ստացավ մաքուր սիլիցիում: Նոր ստացված տարրն վաղուց անվանել էին «սիլիցիում» ({{lang-la|''silex''}} - [[կայծքար]]): Թարգմանաբար {{lang-grc|''κρημνός''}} - «ժայռ, լեռ»:

== Բնության մեջ ==
[[Թթվածին|Թթվածնից]] հետո սիլիցիումը բնության մեջ ամենատարածված էլեմենտն է։ Նա կազմում է երկրի կեղևի կշռի 1/4 մասը և այնպիսի կարևոր դեր է խաղում անկենդան աշխարհում, որպիսին [[ածխածին]]ը կենդանի բնության մեջ։ Ի տարբերությոն [[Ածխածին|ածխածնի]], սիլիցիումը բնության մեջ ազատ վիճակում չի հանդիպում։ Նրա բազմաթիվ միացությունները կազմում են լեռնատեսակների ([[գրանիտ]]ներ, գնեյսներ, [[բազալտ]]ներ) և հանքերի հսկայական մեծամասնությունը ([[կվարց]], [[դաշտաշպատ]]ներ, [[փայլար]] և այլն)։ [[Ավազ]]ը և [[կավ]]ը, որոնք կազմում են հողի հանքային մասը, նույնպես սիլիցիումի միացություններ են հանդիսանում։ Ծովի ջրերում կոնցենտրացիան հավասար է 3 մգ/լ<ref>J.P. Riley and Skirrow G. Chemical Oceanography V. 1, 1965</ref>:

== Ստացում ==
<blockquote>«Սիլիցիումը ստանում են՝ բարձր ջերմաստիճանում փոխազդեցության մեջ դնելով քվարցային ավազը մագնեզիումի հետ.
: <math>~\mathsf{SiO_2+2Mg \ \rightarrow \ 2MgO+Si}</math>
Այդպես է ստացվում շականակագույն փոշի ''ամորֆ սիլիցիում''»<ref>{{ռուսերեն գիրք|автор=Глинка Н.Л.|заглавие=Общая химия|издание=24-е изд., испр |место=Л.|издательство=Химия|год=1985|страницы=492|страниц=702}}</ref>:</blockquote>

Սիլիցիումը ստանում են էլեկտրական վառարաններում, բարձր ջերմաստիճաններում սիլիցիումի դիօքսիդը (ավազը) ածուխով վերականգնելով՝
: <math>~\mathsf {SiO_2 + 2C \rightarrow \ 2CO + Si}</math>

Առավել մաքուր սիլիցիում ստանում են սիլիցիումի քլորիդի և ցինկի գոլորշիների փոխազդեցության միջոցով.
: <math>~\mathsf{SiCl_4 + 2Zn \rightarrow \ Si + 2ZnCl_2}</math>


== Հատկություններ ==
== Հատկություններ ==
Բյուրեղային սիլիցիումը որոշ նմանություն ունի մետաղների հետ․ նա ունի փայլ և էլէկտրահաղորդականություն․ սակայն թթուների հետ այն չի փոխազդում։ Մանրացված սիլիցիումը զգալի չափով տաքացնելիս օդի մեջ բռնկվում է, գոյացնելով [[սիլիցիումի դիօքսիդ]] (SiO</sub>2)՝
Բյուրեղային սիլիցիումը որոշ նմանություն ունի մետաղների հետ․ նա ունի փայլ և էլէկտրահաղորդականություն․ սակայն թթուների հետ այն չի փոխազդում։ Մանրացված սիլիցիումը զգալի չափով տաքացնելիս օդի մեջ բռնկվում է, գոյացնելով [[սիլիցիումի դիօքսիդ]] (SiO</sub>2)՝
: <math>~\mathsf {Si + O_2 \rightarrow \ SiO_2}</math>


== Օգտագործում ==
:Si + O<sub>2</sub> = SiO</sub>2

== Օգտագործումը ==
Սիլիցիումը գործադրվում է համաձուլվածքների արտադրության մեջ։ 4% սիլիցիում պարունակող [[պողպատ]]ը օգտագործվում է էլեկտրական [[տրանսֆորմատոր]]ներ պատրաստելու համար։ Ավելի մեծ տոկոս (15% և ավելի) սիլիցիում պարունակող պողպատը թթվակայուն է և կիրառվում է քիմիական ապարատներ պատրաստելու համար։
Սիլիցիումը գործադրվում է համաձուլվածքների արտադրության մեջ։ 4% սիլիցիում պարունակող [[պողպատ]]ը օգտագործվում է էլեկտրական [[տրանսֆորմատոր]]ներ պատրաստելու համար։ Ավելի մեծ տոկոս (15% և ավելի) սիլիցիում պարունակող պողպատը թթվակայուն է և կիրառվում է քիմիական ապարատներ պատրաստելու համար։


Տող 17. Տող 139.


Սիլիցիումի միացությունը ածխածնի հետ, [[սիլիցիումի կարբիդ]]ը (SiC), կոչվում է [[կարբորունդ]]։ Այն իր կարծրությամբ մոտենում է [[ալմաստ]]ին և դրա համար էլ օգտագործվում է հեսանաքարեր, հղկող շրջանակներ պատրաստելու և այլ, այսպես կոչված, հղկման նյոթերի համար։
Սիլիցիումի միացությունը ածխածնի հետ, [[սիլիցիումի կարբիդ]]ը (SiC), կոչվում է [[կարբորունդ]]։ Այն իր կարծրությամբ մոտենում է [[ալմաստ]]ին և դրա համար էլ օգտագործվում է հեսանաքարեր, հղկող շրջանակներ պատրաստելու և այլ, այսպես կոչված, հղկման նյոթերի համար։

== Ստացումը ==
Սիլիցիումը ստանում են էլեկտրական վառարաններում, բարձր ջերմաստիճաններում սիլիցիումի դիօքսիդը (ավազը) ածուխով վերականգնելով՝

:SiO<sub>2</sub> + 2C = Si + 2CO


== Տեսեք նաև ==
== Տեսեք նաև ==
* [[Պարբերական աղյուսակ]]
* [[Պարբերական աղյուսակ]]

== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}


== Աղբյուրներ ==
== Աղբյուրներ ==

15:35, 21 հունվարի 2015-ի տարբերակ

14 Ալյումին

Սիլիցիում Ֆոսֆոր

Քիմիական տարրերի պարբերական համակարգՋրածինՀելիումԼիթիումԲերիլիումԲորԱծխածինԱզոտԹթվածինՖտորՆեոնՆատրիումՄագնեզիումԱլյումինՍիլիցիումՖոսֆորԾծումբՔլորԱրգոնԿալիումԿալցիումՍկանդիումՏիտանՎանադիումՔրոմՄանգանԵրկաթԿոբալտՆիկելՊղինձՑինկԳալիումԳերմանիումԱրսենՍելենԲրոմԿրիպտոնՌուբիդիումՍտրոնցիումԻտրիումՑիրկոնիումՆիոբիումՄոլիբդենՏեխնեցիումՌութենիումՌոդիումՊալադիումԱրծաթԿադմիումԻնդիումԱնագԾարիրՏելուրՅոդՔսենոնՑեզիումԲարիումԼանթանՑերիումՊրազեդիումՆեոդիմՊրոմեթիումՍամարիումԵվրոպիումԳադոլինիումՏերբիումԴիսպրոզիումՀոլմիումԷրբիումԹուլիումԻտերբիումԼուտեցիումՀաֆնիումՏանտալՎոլֆրամՌենիումՕսմիումԻրիդիումՊլատինՈսկիՍնդիկԹալիումԿապարԲիսմութՊոլոնիումԱստատՌադոնՖրանցիումՌադիումԱկտինիումԹորիումՊրոտակտինիումՈւրանՆեպտունիումՊլուտոնիումԱմերիցիումԿյուրիումԲերկլիումԿալիֆորնիումԷյնշտեյնիումՖերմիումՄենդելեևիումՆոբելիումԼոուրենսիումՌեզերֆորդիումԴուբնիումՍիբորգիումԲորիումՀասիումՄայտներիումԴարմշտադտիումՌենտգենիումԿոպեռնիցիումՆիհոնիումՖլերովիումՄոսկովիումԼիվերմորիումԹենեսսինՕգանեսոն
Քիմիական տարրերի պարբերական համակարգ
14Si
Պարզ նյութի արտաքին տեսք
Կիսաբյուրեղային սիլիցիում(99,9 %)
Շականակագույն, ամորֆ փոշի,
մետաղական փայլով, մոխրագույն, դժվարահալ և կարծր նյութ է:
Ատոմի հատկություններ
Անվանում, սիմվոլ, կարգաթիվՍիլիցիում / Silicium (Si), Si, 14
Ատոմային զանգված
(մոլային զանգված)
[28,084; 28,086][1] զ. ա. մ. (գ/մոլ)
Էլեկտրոնային կոնֆիգուրացիա[Ne] 3s2 3p2; [Ne] 3s 3p3
Ատոմի շառավիղ132 պմ
Քիմիական հատկություններ
Կովալենտ շառավիղ111 պմ
Իոնի շառավիղ42 (+4e) 271 (-4e) պմ
Էլեկտրաբացասականություն1,90 (Պոլինգի սանդղակ)
Օքսիդացման աստիճաններ+4, +2, 0, −4
Իոնացման էներգիա
(առաջին էլեկտրոն)
 786,0 (8,15) կՋ/մոլ (էՎ)
Պարզ նյութի թերմոդինամիկական հատկություններ
Հալման ջերմաստիճան1414,85 °C (1688 K)
Եռման ջերմաստիճան2349,85 °C (2623 K)
Հալման տեսակարար ջերմունակություն50,6 կՋ/մոլ
Մոլյար ջերմունակություն20,16[2] Ջ/(Կ·մոլ)
Մոլային ծավալ12,1 սմ³/մոլ
Պարզ նյութի բյուրեղային ցանց
Բյուրեղացանցի կառուցվածքխորանարդ, ադամանդ
Բյուրեղացանցի տվյալներ5,4307
Դեբայի ջերմաստիճան645±5[3] Կ
Այլ հատկություններ
Ջերմահաղորդականություն(300 Կ) 149 Վտ/(մ·Կ)
CAS համարCAS գրանցման համար?
14
Սիլիցիում
28,086
3s23p2


Սիլիցիում գտնվում է տարրերի պարբերական համակարգի 4-րդ խմբի գլխավոր ենթախմբում, որի քիմիական նշանն է Si և ատոմային թիվը՝ 14։ Արտաքին էլեկտրոնային շերտում ունի 4 վալենտային էլեկտրոն՝ ns2np2 վիճակում: Բնորոշ են -4, +2, +4 օքսիդացման աստիճաններ:

Պատմություն

Մաքուր վիճակում առաջին անգամ հայտնաբերվել է 1811 թվականին ֆրանսիացի գիտնական Ժոզեֆ Լուի Գեյ-Լյուսակի և Լուի Ժակ Թենարի կողմից:

Անվան ծագում

1825 թվականին շվեդ քիմիոս Յակոբ Բերցելյուսի ազդելով մետաղական կալիումով սիլիցիումի ֆտորիդի վրա SiF4 ստացավ մաքուր սիլիցիում: Նոր ստացված տարրն վաղուց անվանել էին «սիլիցիում» (լատին․՝ silex - կայծքար): Թարգմանաբար հին հունարեն՝ κρημνός - «ժայռ, լեռ»:

Բնության մեջ

Թթվածնից հետո սիլիցիումը բնության մեջ ամենատարածված էլեմենտն է։ Նա կազմում է երկրի կեղևի կշռի 1/4 մասը և այնպիսի կարևոր դեր է խաղում անկենդան աշխարհում, որպիսին ածխածինը կենդանի բնության մեջ։ Ի տարբերությոն ածխածնի, սիլիցիումը բնության մեջ ազատ վիճակում չի հանդիպում։ Նրա բազմաթիվ միացությունները կազմում են լեռնատեսակների (գրանիտներ, գնեյսներ, բազալտներ) և հանքերի հսկայական մեծամասնությունը (կվարց, դաշտաշպատներ, փայլար և այլն)։ Ավազը և կավը, որոնք կազմում են հողի հանքային մասը, նույնպես սիլիցիումի միացություններ են հանդիսանում։ Ծովի ջրերում կոնցենտրացիան հավասար է 3 մգ/լ[4]:

Ստացում

«Սիլիցիումը ստանում են՝ բարձր ջերմաստիճանում փոխազդեցության մեջ դնելով քվարցային ավազը մագնեզիումի հետ.

Այդպես է ստացվում շականակագույն փոշի ամորֆ սիլիցիում»[5]:

Սիլիցիումը ստանում են էլեկտրական վառարաններում, բարձր ջերմաստիճաններում սիլիցիումի դիօքսիդը (ավազը) ածուխով վերականգնելով՝

Առավել մաքուր սիլիցիում ստանում են սիլիցիումի քլորիդի և ցինկի գոլորշիների փոխազդեցության միջոցով.

Հատկություններ

Բյուրեղային սիլիցիումը որոշ նմանություն ունի մետաղների հետ․ նա ունի փայլ և էլէկտրահաղորդականություն․ սակայն թթուների հետ այն չի փոխազդում։ Մանրացված սիլիցիումը զգալի չափով տաքացնելիս օդի մեջ բռնկվում է, գոյացնելով սիլիցիումի դիօքսիդ (SiO2)՝

Օգտագործում

Սիլիցիումը գործադրվում է համաձուլվածքների արտադրության մեջ։ 4% սիլիցիում պարունակող պողպատը օգտագործվում է էլեկտրական տրանսֆորմատորներ պատրաստելու համար։ Ավելի մեծ տոկոս (15% և ավելի) սիլիցիում պարունակող պողպատը թթվակայուն է և կիրառվում է քիմիական ապարատներ պատրաստելու համար։

Սիլիցիումի գերմաքուր կտոր։

Սիլիցիումի միացությունը ածխածնի հետ, սիլիցիումի կարբիդը (SiC), կոչվում է կարբորունդ։ Այն իր կարծրությամբ մոտենում է ալմաստին և դրա համար էլ օգտագործվում է հեսանաքարեր, հղկող շրջանակներ պատրաստելու և այլ, այսպես կոչված, հղկման նյոթերի համար։

Տեսեք նաև

Ծանոթագրություններ

  1. Michael E. Wieser, Norman Holden, Tyler B. Coplen, John K. Böhlke, Michael Berglund, Willi A. Brand, Paul De Bièvre, Manfred Gröning, Robert D. Loss, Juris Meija, Takafumi Hirata, Thomas Prohaska, Ronny Schoenberg, Glenda O’Connor, Thomas Walczyk, Shige Yoneda, Xiang‑Kun Zhu. Atomic weights of the elements 2011 (IUPAC Technical Report)(անգլ.) // Pure and Applied Chemistry. — 2013. — Т. 85. — № 5. — С. 1047-1078. — doi:10.1351/PAC-REP-13-03-02
  2. Химическая энциклопедия: в 5-ти тт. / Редкол.:Кнунянц И. Л. (гл. ред.). — Москва: Советская энциклопедия, 1990. — Т. 2. — С. 508. — 671 с. — 100 000 экз.
  3. При температуре 0 К. Баранский П. И., Клочков В. П., Потыкевич И. В. Полупроводниковая электроника. Справочник. - Киев, «Наукова думка», 1975 г. 704 с. ил.
  4. J.P. Riley and Skirrow G. Chemical Oceanography V. 1, 1965
  5. Глинка Н.Л. Общая химия. — 24-е изд., испр. — Л.: Химия, 1985. — С. 492. — 702 с.

Աղբյուրներ

Յու․ Վ․ Խոդակով, Լ․ Ա․ Ցվետկով և ուրիշներ։ «Քիմիա», Երևան, 1961։