«Միքայել Հայրապետյան (կուսակցական գործիչ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
{{ջնջել|Ոչ նշանակալի}}
==== Միքայէլ Հայրապետեան ====
'''Միքայէլ Հայրապետեան''', քաղաքական գործիչ, գրականագետ, դասախոս, [[Պահպանողական կուսակցության]] նախագահ,


= ՄԻՔԱՅԵԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ / ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ / Mikayel Hayrapetyan=
==Կրթությունը==
'''Միքայէլ Հայրապետեան''', Պահպանողական կուսակցության նախագահ,
Ծնվել է 1965թ. դեկտեմբերի 12-ին,Երեւանում:
1972-1982թթ. սովորել է Երեւանի թիվ 133 դպրոցում:
1987թ-ին ավարտել է Երեւանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը,
1990-ին Հայաստանի գիտությունների ազգային ակադեմիայի գրականության ինստիտուտի ասպիրանտուրան:
1994թ «Գեղարվեստական հուշագրությունը 1920-30-ական թվականների հայ արձակում» թեմայով պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն` ստանալով բանասիրական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան:
Ամուսնացած է, ունի երկու դուստր:


Ծնվել է 12.12.1965թ., Երեւանում:
==Աշխատանքային կենսագրությունը==
1987-1991թթ Հայոց լեզվի և գրականության ուսուցիչ է աշխատել Երեւանի Ա. Պուշկինի անվան դպրոցում:
1989-91թթ վարել է Հայաստանի պետական հեռուստատեսության «Մայրենի լեզու» հաղորդաշարի «Ճանաչել զիմաստություն եւ զխրատ» բաժինը:
1991թ. ծրագրամեթոդական եւ դասագրքերի վարչության պետ է աշխատել ՀՀ լուսավորության նախարարությունում:
1991-93թթ. թղթակից է աշխատել «Ար» շաբաթաթերթում:
1993թ. [[Վարդգես Պետրոսյանի]] հետ հիմնադրել է «Երկիր Նաիրի» թերթը՝ դառնալով մշակույթի բաժնի վարիչը:
1993թ. հիմնադիր կազմի հետ թղթակից է աշխատել ՀՀ Պաշտպանության նախարարության «Զինվոր» պաշտոնաթերթում:
1994-95 հիմնադրել եւ եղել է [[«Շրջան»]] թերթի գլխավոր խմբագիրը:
1995թ. հիմնադրել եւ եղել է «Օրեր» թերթի գլխավոր խմբագիրը:
1996թ. ՀՀ պաշտպանությա նախարարության Անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքների վարչության հատուկ քարոզչության բաժանմունքի պետ է աշխատել՝ հրատարակելով «Հայրենիքի մարտիկ» պարբերականը (3 պրակ):
1996-97թթ հիմնադրել եւ եղել է «Երևանյան օրեր» թերիթի գլխավոր խմբագիրը:
1998թ հիմնադրել եւ եղել է «Երկրապահ» թերթի գլխավոր խմբագիրը:
1993թ-ից առա այսօր հայոց լեզու է դասավանդում Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանում. 1997-ից՝ որպես դոցենտ: Նշված ամբողջ գործունեությունը ծավալել է 1987-ից, ոչ մի պահ չդադարեցնելով մանկավարժականը, որը եղել է Մ. Հայրապետեանի հիմնական աշխատանքը:


Ունի երկու դուստր:
==Հրապարակախոսականն գործությունեությունը==
1983թ-ից ի վեր գիտական, հրապարակախոսական, լրագրական մի քանի հարյուր հոդվածների հեղինակ է, որոնք տպագրվել են Հայաստանի եւ արտերկրի մի շարք երկրների մամուլում, զետեղվել համակարգչային կայքերում:
Խմբագրել եւ գրել է իր հիմնադրած [[«Շեմ»]] հրատարակչության հրատարակությունների առաջաբանները: Խմբագրել, սրբագրել եւ հրատարակության է պատրաստել գիտական, արվեստաբանական, հրապարակախոսական գրքեր: Առանձին հրատարակել է «21 հարց ու պատասխան. այսօրվա եւ վաղվա» (1999թ., վերահրատարակություն՝ 2002թ), «Վերջին ֆիդային» (2000թ. համահեղինակ՝ Գ՝ Գեւորգյան), «Թարգմանչական ավեստ եւ խմբագրում» (2000թ.), «Հայ գրականության զարգացման տրամաբանությունը» (2004թ) գրքույկները եւ «Քաղաքակրթական ընտրանքի խնդիրը հայ մշակույթում» (2003թ.), «Գեղարվեստական հուշագրությունը 1920-30-ական թվականների հայ արձակում» մատենագրությունները:


==ՈՒՍՈՒՄՆԱՌՈՒԹՅՈՒՆ==
==Քաղաքական գործունեությունը==
1972-1982թթ. – Երեւանի թիվ 133 միջնակարգ դպրոց:
Հասարակական քաղաքական գործունեությամբ զբաղվել է 1983թ-ից, ինչի պատճառով Խորհրդային ՊԱԿ-ի կողմից հետապնդվել է 1985թ-ին: Մասնակցել է 1988թ-ից սկիզբ առած ազգային-ժողովրդավարական շարժմանը:
1998թ. ընտրվել է [[Պահպանողական կուսակցության]] նախագահ: 2000, 2002, 2003, 2004, 2007, 2009, 2013թթ. վերընտրվել է Պահպանողկան կուսակցության նախագահ: 1999թ-ին առաջադրվել է ՀՀ ԱԺ պատգամավորի թեկնածու 2-րդ ընտրատարածքում: 2007թ-ին որպես Պահպանողական կուսակցության նախագահ ներգրավվել է «Իմպիչմենտ» դաշինքի նախընտրական համամասնական ցուցակում 2-րդ համարի ներքո: Կազմակերպել է մի շարք հանրահավաքներ, երթեր, ցույցեր: 2007թ-ի հոկտեմբերի 23-ին բեման է ենթարկվել չարտոնված երթ կազմակերպեու մեղադրանքով: 2008-ի ՀՀ նախագահի ընտրությունների նախընտրական շրջանում ակտիվ մասնակցել է [[Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի]] ընտրարշավին և հետընտրական ցույցերին: 2008-ի մարտի 1-ից մինչև 2009թ-ի ապրիլի 10-ը եղել է ընդհատակում: Ընդհատակից գրել է շուրջ հարյուր հոդված, որոնք տպագրվել են «Հայկական ժամանակ» օրաթերում, խմբագրել և հրատարակության է պատրաստել Լեոյի «Անցյալից» հուշագրությունը, որը տպագրվել է 2009թ-ին: 2012թ. դեկտեմբերի 25-ից Պահպանողական կուսակցությունը դուրս է եկել Հայ Ազգային Կոնգրեսից և ՀԱԿ ԱԺ դաշինքից: Շանթ Հարությունյանի պաշտպանության համար բացված «Շանթ և ազատություն» հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ է եղել:


1982-1987թթ. – Երեւանի պետական համալսարան, բանասիրական ֆակուլտետ:
==Քաղաքական հայացքները==

Միքայէլ Հայրապետեանը համոզված պահպանողական է, անկախության, ազատության և ժողովրդավարության կողմնակից: Դպրոցում դասավանդելու առաջին տարիներին աշակերտներին հանձնարարել է սովորել «Հայր մերը»: Լուսավորության նախարարությունում աշխատելիս ներմուծել է «Հայաստանի հարակից երկրների պատմություն» առարկան: 2008թ. հանրահավաքների ժամանակ ներմուծել է «Ազատ, անկախ Հայաստան» հանրահավաքային վանկարկումը: Բազմիցս հանդես է եկել Հայաստանը ռուսական ագրեսիայից պաշտպանելու, ռուսական ազդեցության ուղեծրից դուրս բերելու մտահոգությամբ, քննադատել ռուսամետության, գավառամտության, փոքրոգության, տգիտության դրսևորումները:
1987-1990թթ. – ՀԽՍՀ Գիտությունների ակադեմիայի Մ.Աբեղյանի անվ. գրականության ինստիտուտի ասպիրանտուրա:

==ԱՇԽԱՏԱՆՔԱՅԻՆ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆ==
1987-1991թթ. – Հայոց լեզվի եւ գրականության ուսուցիչ Երեւանի Ա.Պուշկինի անվան թիվ 8 միջնակարգ դպրոցում: Զուգահեռաբար վարել է Հայաստանի պետական հեռուստատեսության «Մայրենի» հաղորդաշարի «Ճանաչել
զիմաստութիւն եւ զխրատ» բաժինը:

1991թ. – ՀՀ Լուսավորության նախարարության ծրագրամեթոդական եւ դասագրքերի վարչության պետ:

1991-1993թթ. – Հայոց լեզվի եւ գրականության ուսուցիչ եւ հայոց լեզվի եւ գրականության մեթոդմիավորման վարիչ
Երեւանի Ա.Շիրակացու անվան հանրակրթական ճեմարանում:

1992թ. – ԱԻՄ «Անկախություն» պաշտոնաթերթի փոխխմբագիր (համատեղությամբ):

1993թ. – «Ար» շաբաթաթերթի թղթակից (համատեղությամբ):

1993թ. – ՀՀ ՊՆ «Զինվոր» պաշտոնաթերթի թղթակից (համատեղությամբ):

1993-2008թթ. – Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի (Պոլիտեխնիկ) հայոց լեզվի ամբիոնի դոցենտ:

1994թ. – Վարդգես Պետրոսյանի եւ հիմնադիր կազմի հետ հիմնել է «Երկիր Նաիրի» թերթը` դառնալով մշակույթի
բաժնի վարիչը (համատեղությամբ):

1994թ. – ՀՀ Լեզվի պետական տեսչության գլխավոր խորհրդական (համատեղությամբ):

1994-1995թ. – «Ազգային պետություն» կուսակցության «Շրջան» պաշտոնաթերթի առաջին գլխավոր խմբագիր
(համատեղությամբ):

1995թ. – «Օրեր» եռօրյա թերթի հիմնադիր եւ գլխավոր խմբագիր (համատեղությամբ):

1996թ. – ՀՀ ՊՆ անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքների վարչության գաղափարախոսության բաժնի հատուկ
քարոզչության բաժանմունքի պետ (համատեղությամբ):

1996-1997թթ. – «Երեւանյան օրեր» եռօրյա թերթի հիմնադիր եւ գլխավոր խմբագիր (համատեղությամբ):

1998թ. – ԵԿՄ «Երկրապահ» պաշտոնաթերթի առաջին գլխավոր խմբագիր (համատեղությամբ):

2008թ. – Մարտի 1-ի դեպքերի պատճառով հեռացվել է Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանից,
գտնվել է ընդհատակում:

2009թ. – Ժամանակակից հայոց լեզվի եւ հայոց լեզվի դասավանդման մեթոդիկայի դասախոս Հ.Օրբելու անվ.
համալսարանում:

2010-2011թթ. – Հայոց լեզվի եւ գրականության դասախոս Երեւանի գյուղատնտեսական համալսարանում:

2012թ. – Մասնակցելէ Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի (Պոլիտեխնիկ)՝ դոցենտի թափուր
հաստիքի պաշտոնակալման մրցույթին եւ վերստին դոցենտ է աշխատում ՀՊՃՀ-ում:

==ԳԻՏԱԿԱՆ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆ==
1990թ. հաջողությամբ անցնելով «Գեղարվեստական հուշագրությունը 1920-1930-ական թվականների հայ արձակում» թեմայով թեկնածուական ատենախոսության նախապաշտպանությունը` բոյկոտել է սեփական պաշտպանությունը` պահանջելով, որ անկախության ուղին բռնած Հայաստանը ստեղծի սեփական ԲՈՀ-ը, որի կազմավորումից հետո է միայն պաշտպանել ատենախոսությունը (1994թ.)` ստանալով բանասիրական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան:

1997թ.-ից ՀՊՃՀ դոցենտ:

2006թ.-ից` դիպլոմավորված դոցենտ:

Հայաստանի եւ արտերկրի ԶԼՄ-ներում հրապարակել է 1000-ից ավելի հրապարակախոսական նյութեր, հեղինակ է տպագիր ավելի քան երկու տասնյակ բանասիրական, մշակութաբանական, քաղաքագիտական մենագրությունների, դասախոսությունների համառոտագրերի, գրախոսությունների, գիտական խմբագրումների, գիտական հրատարակումների պատրաստման:

Առանձին գրքերով լույս են տեսել`

«21 հարց ու պատասխան» (առաջին հրատարակություն` 1999թ., երկրորդ հրատարակություն` 2002թ.),

«Թարգմանչական արվեստ եւ խմբագրում» (2000թ.),

«Վերջին ֆիդային» (համահեղինակ, 2000թ.),

«Քաղաքակրթական ընտրանքի խնդիրը հայ մշակույթում» (2003թ.),

«Հայ գրականության զարգացման տրամաբանությունը» (2004թ.),

«Փոքր Ասիան եւ Կովկասը քաղաքակրթությունների խաչմերուկում» (2004թ.),

«Գեղարվեստական հուշագրությունը 1920-1930-ական թվականների խորհրդահայ արձակում» (2005թ.),

«Գիտական գրականության թարգմանության հիմնական օրենքները» (2008թ., լույս է տեսել հեղինակի` ընդհատակում գտնվելու ընթացքում),

Ընդհատակում եղած ժամանակ 2009թ. գիտական հրատարակության է պատրաստել եւ լույս է ընծայել Լեոյի «Անցյալից» գիրքը, ինչպես նաեւ «Շիրակ Գյունաշյան. մարդ, որ բոլորինն էր» հուշագրությունների ժողովածուն, «Մարտիրոս Վարդանյան. մենագրություն եւ գրախոսականներ» (համահեղինակ, 2010թ., Լոս Անջելես, ԱՄՆ):

==ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ-ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆ==
1982-1985թթ. ԵՊՀ-ում ծավալած ազգային գործունեության համար 1985թ.-ին հետապնդվել է ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի կողմից. քրեական պատասխանատվության չի ենթարկվել ԽՍՀՄ ղեկավար Չեռնենկոյի մահվան եւ Գորբաչովի իշխանության գալու դիպվածով:

1986-1987թթ. ղեկավարել է ԵՊՀ Գրական ստուդիան:

1988թ.-ից մասնակցել է Համաժողովրդական շարժմանը, ելույթներ ունեցել Ազատության հրապարակում, վարչական պատասխանատվության ենթարկվել ՀԽՍՀ իրավապահ մարմինների կողմից: Գործունեություն է ծավալել հատկապես «Մաշտոց» միավորման կազմում:

1994թ.՝ հիմնադրման պահից եղել է «Ազգային պետություն» կուսակցության «Շրջան» պաշտոնաթերթի գլխավոր խմբագիրը: Ցայսօր չբացահայտված է մնացել, թե ովքեր 1994թ. դեկտեմբերի 10-ին հրդեհեցին թերթի խմբագրատունը:

1995-ին Հովիկ Չարխչյանի եւ Արմեն Վ. Հովհաննիսյանի հետ հիմնել է «Օրեր» թերթը՝ դառնալով գլխավոր խմբագիրը: Լույս է տեսել ընդամենը երկու համար, ընդ որում՝ երկրորդը՝ ընդհատակյա,քանի որ առաջին համարից հետո տպարանները հրաժարվել են տպագրել «Օրերը»:

1996-ին հիմնել է «Երեւանյան օրեր» թերթը՝ դառնալով գլխավոր խմբագիրը: Ցայսօր չբացահայտված է մնացել, թե ովքեր 1997թ. մարտին հարձակվեցին թերթի խմբագրատան վրա, ինչի հետեւանքով գլխավոր խմբագիրը ծանր մարմնական վնասվածքներով երկու շաբաթ հայտնվեց հիվանդանացում:

1998թ., հիմնադրման պահից եղել է Երկրապահ կամավորականների միության «Երկրապահ» թերթի գլխավոր խմբագիրը: Պաշտոնից հրաժարվել է 1998թ. վերջին՝ չկամենալով մասնակցել ԵԿՄ-ՀՀԿ-ՀԺԿ քաղաքականությանը:

Մինչեւ 1998թ. որեւէ կուսակցության անդամ չի եղել:

1998-ին անդամակցել է Պահպանողական կուսակցությանը` դառնալով նրա նախագահը: Կուսակցական գործունեությունն արտացոլված է www.conservative.am կայքում:

2008թ.-ի Համաժողովրդական շարժման մեջ ունեցել է որոշ դերակատարում, ինչի հետեւանքով 2008թ.-ի մարտի 1-ից մինչեւ 2009թ. հունիսի 12-ը գտնվել է ընդհատակում. 2008թ. մարտին հեռացվել է Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանից: Ընդհատակում գրել է 99 հոդված, որոնք տպագրվել են ՀՀ եւ արտերկրի մամուլում: Ընդհատակում նամակագրական կապ է պահպանել միջազգային տարբեր կառույցների եւ արեւմտյան առաջատար երկրների հետ, զբաղվել գիտահետազոտական աշխատանքով:

Պահպանողական կուսակցության եւ Միքայել Հայրապետյանի համար քաղաքական առաջնային խնդիրներ են հատկապես պետական լեզվի պաշտպանությունը եւ ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի արխիվների բացումը:


=Արտաքին հղումներ=
=Արտաքին հղումներ=

13:13, 27 Դեկտեմբերի 2014-ի տարբերակ

ՄԻՔԱՅԵԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ / ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ / Mikayel Hayrapetyan

Միքայէլ Հայրապետեան, Պահպանողական կուսակցության նախագահ,

Ծնվել է 12.12.1965թ., Երեւանում:

Ունի երկու դուստր:

ՈՒՍՈՒՄՆԱՌՈՒԹՅՈՒՆ

1972-1982թթ. – Երեւանի թիվ 133 միջնակարգ դպրոց:

1982-1987թթ. – Երեւանի պետական համալսարան, բանասիրական ֆակուլտետ:

1987-1990թթ. – ՀԽՍՀ Գիտությունների ակադեմիայի Մ.Աբեղյանի անվ. գրականության ինստիտուտի ասպիրանտուրա:

ԱՇԽԱՏԱՆՔԱՅԻՆ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆ

1987-1991թթ. – Հայոց լեզվի եւ գրականության ուսուցիչ Երեւանի Ա.Պուշկինի անվան թիվ 8 միջնակարգ դպրոցում: Զուգահեռաբար վարել է Հայաստանի պետական հեռուստատեսության «Մայրենի» հաղորդաշարի «Ճանաչել զիմաստութիւն եւ զխրատ» բաժինը:

1991թ. – ՀՀ Լուսավորության նախարարության ծրագրամեթոդական եւ դասագրքերի վարչության պետ:

1991-1993թթ. – Հայոց լեզվի եւ գրականության ուսուցիչ եւ հայոց լեզվի եւ գրականության մեթոդմիավորման վարիչ Երեւանի Ա.Շիրակացու անվան հանրակրթական ճեմարանում:

1992թ. – ԱԻՄ «Անկախություն» պաշտոնաթերթի փոխխմբագիր (համատեղությամբ):

1993թ. – «Ար» շաբաթաթերթի թղթակից (համատեղությամբ):

1993թ. – ՀՀ ՊՆ «Զինվոր» պաշտոնաթերթի թղթակից (համատեղությամբ):

1993-2008թթ. – Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի (Պոլիտեխնիկ) հայոց լեզվի ամբիոնի դոցենտ:

1994թ. – Վարդգես Պետրոսյանի եւ հիմնադիր կազմի հետ հիմնել է «Երկիր Նաիրի» թերթը` դառնալով մշակույթի բաժնի վարիչը (համատեղությամբ):

1994թ. – ՀՀ Լեզվի պետական տեսչության գլխավոր խորհրդական (համատեղությամբ):

1994-1995թ. – «Ազգային պետություն» կուսակցության «Շրջան» պաշտոնաթերթի առաջին գլխավոր խմբագիր (համատեղությամբ):

1995թ. – «Օրեր» եռօրյա թերթի հիմնադիր եւ գլխավոր խմբագիր (համատեղությամբ):

1996թ. – ՀՀ ՊՆ անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքների վարչության գաղափարախոսության բաժնի հատուկ քարոզչության բաժանմունքի պետ (համատեղությամբ):

1996-1997թթ. – «Երեւանյան օրեր» եռօրյա թերթի հիմնադիր եւ գլխավոր խմբագիր (համատեղությամբ):

1998թ. – ԵԿՄ «Երկրապահ» պաշտոնաթերթի առաջին գլխավոր խմբագիր (համատեղությամբ):

2008թ. – Մարտի 1-ի դեպքերի պատճառով հեռացվել է Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանից, գտնվել է ընդհատակում:

2009թ. – Ժամանակակից հայոց լեզվի եւ հայոց լեզվի դասավանդման մեթոդիկայի դասախոս Հ.Օրբելու անվ. համալսարանում:

2010-2011թթ. – Հայոց լեզվի եւ գրականության դասախոս Երեւանի գյուղատնտեսական համալսարանում:

2012թ. – Մասնակցելէ Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի (Պոլիտեխնիկ)՝ դոցենտի թափուր հաստիքի պաշտոնակալման մրցույթին եւ վերստին դոցենտ է աշխատում ՀՊՃՀ-ում:

ԳԻՏԱԿԱՆ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆ

1990թ. հաջողությամբ անցնելով «Գեղարվեստական հուշագրությունը 1920-1930-ական թվականների հայ արձակում» թեմայով թեկնածուական ատենախոսության նախապաշտպանությունը` բոյկոտել է սեփական պաշտպանությունը` պահանջելով, որ անկախության ուղին բռնած Հայաստանը ստեղծի սեփական ԲՈՀ-ը, որի կազմավորումից հետո է միայն պաշտպանել ատենախոսությունը (1994թ.)` ստանալով բանասիրական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան:

1997թ.-ից ՀՊՃՀ դոցենտ:

2006թ.-ից` դիպլոմավորված դոցենտ:

Հայաստանի եւ արտերկրի ԶԼՄ-ներում հրապարակել է 1000-ից ավելի հրապարակախոսական նյութեր, հեղինակ է տպագիր ավելի քան երկու տասնյակ բանասիրական, մշակութաբանական, քաղաքագիտական մենագրությունների, դասախոսությունների համառոտագրերի, գրախոսությունների, գիտական խմբագրումների, գիտական հրատարակումների պատրաստման:

Առանձին գրքերով լույս են տեսել`

«21 հարց ու պատասխան» (առաջին հրատարակություն` 1999թ., երկրորդ հրատարակություն` 2002թ.),

«Թարգմանչական արվեստ եւ խմբագրում» (2000թ.),

«Վերջին ֆիդային» (համահեղինակ, 2000թ.),

«Քաղաքակրթական ընտրանքի խնդիրը հայ մշակույթում» (2003թ.),

«Հայ գրականության զարգացման տրամաբանությունը» (2004թ.),

«Փոքր Ասիան եւ Կովկասը քաղաքակրթությունների խաչմերուկում» (2004թ.),

«Գեղարվեստական հուշագրությունը 1920-1930-ական թվականների խորհրդահայ արձակում» (2005թ.),

«Գիտական գրականության թարգմանության հիմնական օրենքները» (2008թ., լույս է տեսել հեղինակի` ընդհատակում գտնվելու ընթացքում),

Ընդհատակում եղած ժամանակ 2009թ. գիտական հրատարակության է պատրաստել եւ լույս է ընծայել Լեոյի «Անցյալից» գիրքը, ինչպես նաեւ «Շիրակ Գյունաշյան. մարդ, որ բոլորինն էր» հուշագրությունների ժողովածուն, «Մարտիրոս Վարդանյան. մենագրություն եւ գրախոսականներ» (համահեղինակ, 2010թ., Լոս Անջելես, ԱՄՆ):

ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ-ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆ

1982-1985թթ. ԵՊՀ-ում ծավալած ազգային գործունեության համար 1985թ.-ին հետապնդվել է ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի կողմից. քրեական պատասխանատվության չի ենթարկվել ԽՍՀՄ ղեկավար Չեռնենկոյի մահվան եւ Գորբաչովի իշխանության գալու դիպվածով:

1986-1987թթ. ղեկավարել է ԵՊՀ Գրական ստուդիան:

1988թ.-ից մասնակցել է Համաժողովրդական շարժմանը, ելույթներ ունեցել Ազատության հրապարակում, վարչական պատասխանատվության ենթարկվել ՀԽՍՀ իրավապահ մարմինների կողմից: Գործունեություն է ծավալել հատկապես «Մաշտոց» միավորման կազմում:

1994թ.՝ հիմնադրման պահից եղել է «Ազգային պետություն» կուսակցության «Շրջան» պաշտոնաթերթի գլխավոր խմբագիրը: Ցայսօր չբացահայտված է մնացել, թե ովքեր 1994թ. դեկտեմբերի 10-ին հրդեհեցին թերթի խմբագրատունը:

1995-ին Հովիկ Չարխչյանի եւ Արմեն Վ. Հովհաննիսյանի հետ հիմնել է «Օրեր» թերթը՝ դառնալով գլխավոր խմբագիրը: Լույս է տեսել ընդամենը երկու համար, ընդ որում՝ երկրորդը՝ ընդհատակյա,քանի որ առաջին համարից հետո տպարանները հրաժարվել են տպագրել «Օրերը»:

1996-ին հիմնել է «Երեւանյան օրեր» թերթը՝ դառնալով գլխավոր խմբագիրը: Ցայսօր չբացահայտված է մնացել, թե ովքեր 1997թ. մարտին հարձակվեցին թերթի խմբագրատան վրա, ինչի հետեւանքով գլխավոր խմբագիրը ծանր մարմնական վնասվածքներով երկու շաբաթ հայտնվեց հիվանդանացում:

1998թ., հիմնադրման պահից եղել է Երկրապահ կամավորականների միության «Երկրապահ» թերթի գլխավոր խմբագիրը: Պաշտոնից հրաժարվել է 1998թ. վերջին՝ չկամենալով մասնակցել ԵԿՄ-ՀՀԿ-ՀԺԿ քաղաքականությանը:

Մինչեւ 1998թ. որեւէ կուսակցության անդամ չի եղել:

1998-ին անդամակցել է Պահպանողական կուսակցությանը` դառնալով նրա նախագահը: Կուսակցական գործունեությունն արտացոլված է www.conservative.am կայքում:

2008թ.-ի Համաժողովրդական շարժման մեջ ունեցել է որոշ դերակատարում, ինչի հետեւանքով 2008թ.-ի մարտի 1-ից մինչեւ 2009թ. հունիսի 12-ը գտնվել է ընդհատակում. 2008թ. մարտին հեռացվել է Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանից: Ընդհատակում գրել է 99 հոդված, որոնք տպագրվել են ՀՀ եւ արտերկրի մամուլում: Ընդհատակում նամակագրական կապ է պահպանել միջազգային տարբեր կառույցների եւ արեւմտյան առաջատար երկրների հետ, զբաղվել գիտահետազոտական աշխատանքով:

Պահպանողական կուսակցության եւ Միքայել Հայրապետյանի համար քաղաքական առաջնային խնդիրներ են հատկապես պետական լեզվի պաշտպանությունը եւ ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի արխիվների բացումը:

Արտաքին հղումներ

http://conservative.am/ Պահպանողական կուսակցության կայք

http://conservative.am/?i=200&ej=1&sh=1 «21 հարց ու պատասխան. այսօրվա եւ վաղվա»