«Վաչե Մամիկոնյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
ավելացվեց Կատեգորիա:Հայոց սպարապետներ ՀոթՔաթ գործիքով |
No edit summary |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
'''Վաչե Մամիկոնյան''' (ծննդյան թվականներն |
'''Վաչե Մամիկոնյան''' (ծննդյան թվականներն անհայտ մոտ [[338]]), Հայոց [[սպարապետ]], [[Մամիկոնյան]] [[տոհմ|տոհմի]] նահապետ։ Հայոց թագավոր [[Խոսրով Բ Կոտակ]]ի հրամանով բնաջնջել է միմյանց դեմ կռվող և երկրի ուժերը ջլատող նախարարական [[տոհմ]]երին՝ Մանավազյաններին ու [[Որդունիներ|Որդունիներին]]։ Համախմբելով արքունի և նախարար, զորագնդերը՝ Վաչե Մամիկոնյանը նախ [[Արագածոտն]] գավառի Ցլու գլուխ լեռան վրա, ապա [[Օշական|Օշականի]] մոտ տեղի ունեցած [[Օշականի ճակատամարտ (336)|ճակատամարտերում]] ջախջախել է Հայոց գահի հավակնորդ [[Սանատրուկ]] (Սանեսան) Արշակունուն և գլխատել նրան։ Խոսրով Բ Կոտակը այդ հաղթանակի համար Վաչե Մամիկոնյանին շնորհել է նոր կալվածներ (Զանջանակի ակունքները, Զրբաշխիքը և Ցլու գլուխը)։ [[337]] թվականին Վաչե Մամիկոնյանը Առեստ ավանի (Վանա լճի հյուսիս-արևելյան ափին) մոտ պարտության է մատնել [[Հայաստան]] ներխուժած պարսկական զորքերին, ձերբակալել և մահապատժի ենթարկել թշնամուն միացած Բզնունյաց նախարար Դատաբեին։ Այնուհետև հայոց բանակը պահել է [[Պարսկաստան]]ին սահմանամերձ շրջաններում և դիմակայել նրա նոր հարձակումները։ Զոհվել է Պարսից [[Շապուհ II Երկարակյաց|Շապուհ 2-րդ]] արքայի խոշոր բանակի դեմ մղած ճակատամարտերից մեկում։ Սպարապետությունը ժառանգել է մանկահասակ որդին՝ Արտավազդը, որին խնամակալներ են կարգվել Մամիկոնյան տան փեսաներ [[Արշավիր Կամսարական]]ը և [[Անդովկ Սյունի]]ն։ |
||
{{ՀՍՀ}} |
{{ՀՍՀ}} |
||
10:59, 24 Նոյեմբերի 2014-ի տարբերակ
Վաչե Մամիկոնյան (ծննդյան թվականներն անհայտ մոտ 338), Հայոց սպարապետ, Մամիկոնյան տոհմի նահապետ։ Հայոց թագավոր Խոսրով Բ Կոտակի հրամանով բնաջնջել է միմյանց դեմ կռվող և երկրի ուժերը ջլատող նախարարական տոհմերին՝ Մանավազյաններին ու Որդունիներին։ Համախմբելով արքունի և նախարար, զորագնդերը՝ Վաչե Մամիկոնյանը նախ Արագածոտն գավառի Ցլու գլուխ լեռան վրա, ապա Օշականի մոտ տեղի ունեցած ճակատամարտերում ջախջախել է Հայոց գահի հավակնորդ Սանատրուկ (Սանեսան) Արշակունուն և գլխատել նրան։ Խոսրով Բ Կոտակը այդ հաղթանակի համար Վաչե Մամիկոնյանին շնորհել է նոր կալվածներ (Զանջանակի ակունքները, Զրբաշխիքը և Ցլու գլուխը)։ 337 թվականին Վաչե Մամիկոնյանը Առեստ ավանի (Վանա լճի հյուսիս-արևելյան ափին) մոտ պարտության է մատնել Հայաստան ներխուժած պարսկական զորքերին, ձերբակալել և մահապատժի ենթարկել թշնամուն միացած Բզնունյաց նախարար Դատաբեին։ Այնուհետև հայոց բանակը պահել է Պարսկաստանին սահմանամերձ շրջաններում և դիմակայել նրա նոր հարձակումները։ Զոհվել է Պարսից Շապուհ 2-րդ արքայի խոշոր բանակի դեմ մղած ճակատամարտերից մեկում։ Սպարապետությունը ժառանգել է մանկահասակ որդին՝ Արտավազդը, որին խնամակալներ են կարգվել Մամիկոնյան տան փեսաներ Արշավիր Կամսարականը և Անդովկ Սյունին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։ 
|