«Պոլ դը Լագարդ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
ձևավորում
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
[[Պատկեր:Paul Anton de Lagarde.png|մինի]]
Պոլ դը Լագարդ (Lagard) Պոլ (2․11․1827, Բեռլին — 1891, [[Բեռլին]]), [[Գերմանիա|գերմանացի]] հայագետ։ Եղել է Գյոթինգենի [[համալսարան]]ի արլ․ լեզուների դասախոս (1869—1891)։ 1850-ին հրատարակել է «Հայերենի և սանսկրիտի բաղաձայնների համեմատությունը» հոդվածը, կատարել 283 բառերի համեմատություն։ «[[Պարսիկ|Պարսկական]]ք» (1851) ուսումնասիրության մեջ քննել է զենդերենը, աֆղաներենը, [[հայերեն]]ը, [[պարսկերեն]]ը են։ «Հայերի նախապատմության մասին» (1854) աշխատությամբ կատարել է հայերենի 1000 բառի քննություն, հանգել այն եզրակացության, որ հայերենի բառապաշարի ավելի քան 1/3-ը հնդեվրոպական ծագում ունի։ Իր հայագիտական գործերն ամփոփել է «Հայկական ուսումնասիրություններ» (1877) հատորում։ <ref>Оրումպֆ Գ․ Ա․, Ուսումնասիրության հայ [[լեզու]]ի և մատենագրության յարևմուտս, Վնտ․, 1895։ Աղայանէ․ Բ․, ՝՝[[Հայ]] լեզվաբանության պատմություն, հ․ 1, Ե․․ 1958։ Խ․ Կւսրադեւյան</ref>
Պոլ դը Լագարդ (Lagard) Պոլ (2․11․1827, Բեռլին — 1891, [[Բեռլին]]), [[Գերմանիա|գերմանացի]] հայագետ։ Եղել է Գյոթինգենի [[համալսարան]]ի արլ․ լեզուների դասախոս (1869—1891)։ 1850-ին հրատարակել է «Հայերենի և սանսկրիտի բաղաձայնների համեմատությունը» հոդվածը, կատարել 283 բառերի համեմատություն։ «[[Պարսիկ|Պարսկական]]ք» (1851) ուսումնասիրության մեջ քննել է զենդերենը, աֆղաներենը, [[հայերեն]]ը, [[պարսկերեն]]ը են։ «Հայերի նախապատմության մասին» (1854) աշխատությամբ կատարել է հայերենի 1000 բառի քննություն, հանգել այն եզրակացության, որ հայերենի բառապաշարի ավելի քան 1/3-ը հնդեվրոպական ծագում ունի։ Իր հայագիտական գործերն ամփոփել է «Հայկական ուսումնասիրություններ» (1877) հատորում։ <ref>Оրումպֆ Գ․ Ա․, Ուսումնասիրության հայ [[լեզու]]ի և մատենագրության յարևմուտս, Վնտ․, 1895։ Աղայանէ․ Բ․, ՝՝[[Հայ]] լեզվաբանության պատմություն, հ․ 1, Ե․․ 1958։ Խ․ Կւսրադեւյան</ref>

22:51, 27 Սեպտեմբերի 2014-ի տարբերակ

Պոլ դը Լագարդ (Lagard) Պոլ (2․11․1827, Բեռլին — 1891, Բեռլին), գերմանացի հայագետ։ Եղել է Գյոթինգենի համալսարանի արլ․ լեզուների դասախոս (1869—1891)։ 1850-ին հրատարակել է «Հայերենի և սանսկրիտի բաղաձայնների համեմատությունը» հոդվածը, կատարել 283 բառերի համեմատություն։ «Պարսկականք» (1851) ուսումնասիրության մեջ քննել է զենդերենը, աֆղաներենը, հայերենը, պարսկերենը են։ «Հայերի նախապատմության մասին» (1854) աշխատությամբ կատարել է հայերենի 1000 բառի քննություն, հանգել այն եզրակացության, որ հայերենի բառապաշարի ավելի քան 1/3-ը հնդեվրոպական ծագում ունի։ Իր հայագիտական գործերն ամփոփել է «Հայկական ուսումնասիրություններ» (1877) հատորում։ [1]

  1. Оրումպֆ Գ․ Ա․, Ուսումնասիրության հայ լեզուի և մատենագրության յարևմուտս, Վնտ․, 1895։ Աղայանէ․ Բ․, ՝՝Հայ լեզվաբանության պատմություն, հ․ 1, Ե․․ 1958։ Խ․ Կւսրադեւյան