«Նիկոլայ I»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 27. Տող 27.
[[19-րդ դար]]ը կայսրության պատմության մեջ նշանավորվում է նրանով, որ [[Ռուսաստան]]ում գահ են բարձրանում գերմանացի կայսրեր։ Դեռ [[1762]] թվականին գահ բարձրացած [[Պետրոս III]]-ը արդեն հոր կողմից գերմանաացի էր, իսկ նրա կինը՝ Եկատերինա II Մեծը, բնիկ գերմնացի էր։ Վերջինիս մահից հետո գահ է բարձրանում [[Պավել I]]-ը ([[1796]]–[[1801]])։ Հաջորդ կես դարը իշխում են իր որդիները՝ Ալեքսանդր I-ը ([[1801]]–[[1825]]) և [[Նիկոլայ I]]-ը ([[1825]]–[[1855]])։
[[19-րդ դար]]ը կայսրության պատմության մեջ նշանավորվում է նրանով, որ [[Ռուսաստան]]ում գահ են բարձրանում գերմանացի կայսրեր։ Դեռ [[1762]] թվականին գահ բարձրացած [[Պետրոս III]]-ը արդեն հոր կողմից գերմանաացի էր, իսկ նրա կինը՝ Եկատերինա II Մեծը, բնիկ գերմնացի էր։ Վերջինիս մահից հետո գահ է բարձրանում [[Պավել I]]-ը ([[1796]]–[[1801]])։ Հաջորդ կես դարը իշխում են իր որդիները՝ Ալեքսանդր I-ը ([[1801]]–[[1825]]) և [[Նիկոլայ I]]-ը ([[1825]]–[[1855]])։

== Դեկաբրիստների ապստամբություն ==


Կայսր եղբայրները շարունակել են իրենց նախորդների նվաճողական քաղաքականությունը։ [[1825]] թվականի [[դեկտեմբեր]]ին հանկարծամահ է լինում Ալեքսանդր կայսրը, և նրան փոխարինում է 30-ամյա եղբայրը՝ Նիկոլայը: Ռուս զինվորականության մի մասը ապստամբում է և չի ճանաչում նրա իշխանությունը: Պատմության մեջ այս ընդվզումը հայտնի է «[[Դեկաբրիստների ապստամբություն]]» անունով: Աայն ավարտվում է ապստամբների պարտությամբ, որոնք աքսորի են ենթարկվում: Նիկոլայ I-ը ժառանգում է ոչ միայն Ռուսաստանի կայսերական, այլև [[Լեհաստան]]ի թագավորական ու [[Ֆինլանդիա]]յի իշխանական թագը:
Կայսր եղբայրները շարունակել են իրենց նախորդների նվաճողական քաղաքականությունը։ [[1825]] թվականի [[դեկտեմբեր]]ին հանկարծամահ է լինում Ալեքսանդր կայսրը, և նրան փոխարինում է 30-ամյա եղբայրը՝ Նիկոլայը: Ռուս զինվորականության մի մասը ապստամբում է և չի ճանաչում նրա իշխանությունը: Պատմության մեջ այս ընդվզումը հայտնի է «[[Դեկաբրիստների ապստամբություն]]» անունով: Աայն ավարտվում է ապստամբների պարտությամբ, որոնք աքսորի են ենթարկվում: Նիկոլայ I-ը ժառանգում է ոչ միայն Ռուսաստանի կայսերական, այլև [[Լեհաստան]]ի թագավորական ու [[Ֆինլանդիա]]յի իշխանական թագը:
[[Պատկեր:Charlotte of Prussia with children.jpg|մինի|ձախից|Նիկոլայ կայսեր կինը՝ Ալեքսանդրան, իրենց երեխաների՝ ապագա կայսր Ալեքսանդր II-ի և Մեծ իշխանուհի Մարիայի հետ]]
[[1826]] թվականին, օգտվելով Ռուսաստանում ստեղծված իրավիճակից, պարսից գահաժառանգ [[Աբբաս-Միրզա]]ն հարձակվում է կայսրության հողերի վրա՝ ձգտելով վերանվաճել կորցրած տարածքները: [[Պարսիկներ]]ին դիմադրություն է ցույց տալիս [[Շուշիի բերդ]]ը: Ռուսական բանակը արագ ուշքի է գալիս և անցնոմ հարձակման: Հաջորդ տարում նրանք գրավում են [[Երևան]]ը, ապա՝ [[Նախիջևան]]ը: Ռուսներին մեծ օգնություն են ցույց տալիս հայ կամավորական ջոկատները և տեղի հայ բնակչությունը: Ռուսները գրավում են [[Արևելյան Հայաստան]]ի մյուս քաղաքները՝ [[Խոյ]]ը, [[Ուրմիա]]ն, [[Մակու]]ն և մոտենում [[Թավրիզ]]ի մատույցներին: Պարսիկները հաշտություն են խնդրում: [[1828]] թվականին կնքվում է [[Թուրքմենչայի պայմանագիր|Թուրքմենչայի հաշտություն]]ը, որով պարսկական կողմը ճանաչում է Ռուսաստանի իրավունքները ամբողջ Անդրկովկասի, այդ թվում՝ Արևելյան Հայաստանի հյուսիսային գավառների վրա: Հարավային հատվածում [[Մակուի խանություն|Մակուի]], [[Ուրմիայի խանություն|Ուրմիայի]], [[Խոյի խանություն]]ները հետ են վրադարձվոււմ Իրանին: Երկու պետությունների միջև հաստատվում են բարիդրացիական դիվանագիտական հարաբերություններ:


== Ռուս-պարսկական պատերազմ (1826-1828) ==
[[1828]] թվականին սկսվում է ռուս-թուրքական հհրթական պատերազմը: Այն մղվում էր 2 ճակատներով՝ բալկանյան և կովկասյան: [[Բալկանյան թերակղզի|Բալկանյան թերակղզ]]ում ռուսական զորքերն ազաատագրում են [[Ռումինիա]]յի և [[Բուլղարիա]]յի տարածքը, գրավում [[Ադրիանապոլիս]]ը և մոտենում մայրաքաղաք [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլ]]սին: Կովկասյան ճակատում ռուսները գրավում են Սև ծովի արևելյան ափերը՝ [[Աբխազիա]]ն, [[Իմերեթիա]]ն և [[Քութայիս]]ը, ինչպես նաև՝ [[Ախալցխա]]ն և [[Ախալքալաք]]ը: Ազատագրվում, բայց պատերազմի ավարտից հետո Թուրքիային է վերադարձվում [[Արևմտյան Հայաստան]]ի զգալի մասը՝ [[Կարս]]ը, [[Էրզրում]]ը, [[Մուշ]]ը և [[Բայազետ]]ը: [[1829]] թվականին կնքված Ադրիանապոլսի պայմնագրով Ռուսաստանը հաստատում է իր տիրապետությունը վերոնշյալ տարածքներում:

{{Հիմնական հոդված|Ռուս-պարսկական պատերազմ (1826-1828)}}

=== Աբբաս-Միրզայի արշավանքը ===

[[1826]] թվականին, օգտվելով Ռուսաստանում ստեղծված իրավիճակից, պարսից գահաժառանգ [[Աբբաս-Միրզա]]ն հարձակվում է կայսրության հողերի վրա՝ ձգտելով վերանվաճել կորցրած տարածքները: [[Պարսիկներ]]ին դիմադրություն է ցույց տալիս [[Շուշիի բերդ]]ը:

=== Արևելյան Հայաստանի ազատագրումը ===

Ռուսական բանակը արագ ուշքի է գալիս և անցնոմ հարձակման: Հաջորդ տարում նրանք գրավում են [[Երևան]]ը, ապա՝ [[Նախիջևան]]ը: Ռուսներին մեծ օգնություն են ցույց տալիս հայ կամավորական ջոկատները և տեղի հայ բնակչությունը: Ռուսները գրավում են [[Արևելյան Հայաստան]]ի մյուս քաղաքները՝ [[Խոյ]]ը, [[Ուրմիա]]ն, [[Մակու]]ն և մոտենում [[Թավրիզ]]ի մատույցներին: Պարսիկները հաշտություն են խնդրում:

=== Թուրքմենչայի պայմանագիր ===

[[1828]] թվականին կնքվում է [[Թուրքմենչայի պայմանագիր|Թուրքմենչայի հաշտություն]]ը, որով պարսկական կողմը ճանաչում է Ռուսաստանի իրավունքները ամբողջ Անդրկովկասի, այդ թվում՝ Արևելյան Հայաստանի հյուսիսային գավառների վրա: Հարավային հատվածում [[Մակուի խանություն|Մակուի]], [[Ուրմիայի խանություն|Ուրմիայի]], [[Խոյի խանություն]]ները հետ են վրադարձվոււմ Իրանին: Երկու պետությունների միջև հաստատվում են բարիդրացիական դիվանագիտական հարաբերություններ:

== Ռուս-պարսկական պատերազմ (1826-1828) ==

{{Հիմնական հոդված|Ռուս-պարսկական պատերազմ (1826-1828)}}

=== Թուրքական հարձակումը ===

[[1828]] թվականին սկսվում է ռուս-թուրքական հհրթական պատերազմը: Այն մղվում էր 2 ճակատներով՝ բալկանյան և կովկասյան:

=== Ռուսական զորքերի հաղթանակները ===

[[Բալկանյան թերակղզի|Բալկանյան թերակղզ]]ում ռուսական զորքերն ազաատագրում են [[Ռումինիա]]յի և [[Բուլղարիա]]յի տարածքը, գրավում [[Ադրիանապոլիս]]ը և մոտենում մայրաքաղաք [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլ]]սին: Կովկասյան ճակատում ռուսները գրավում են Սև ծովի արևելյան ափերը՝ [[Աբխազիա]]ն, [[Իմերեթիա]]ն և [[Քութայիս]]ը, ինչպես նաև՝ [[Ախալցխա]]ն և [[Ախալքալաք]]ը: Ազատագրվում, բայց պատերազմի ավարտից հետո Թուրքիային է վերադարձվում [[Արևմտյան Հայաստան]]ի զգալի մասը՝ [[Կարս]]ը, [[Էրզրում]]ը, [[Մուշ]]ը և [[Բայազետ]]ը:

=== Ադրիանապոլսի պայմանագիրը ===

[[1829]] թվականին կնքված Ադրիանապոլսի պայմնագրով Ռուսաստանը հաստատում է իր տիրապետությունը վերոնշյալ տարածքներում:

== Լեհաստանի ապստամբությունը ==

== Նիկոլայ I-ի բարեփոխումները ==

=== Նոր համալսարանների բացում ===

=== Առաջին երկաթուղիներ ===

=== Գյուղացիական և ֆինանսական ռեֆորմներ ===

== Ապստամբություններ Եվրոպայում (1848-1849)==

== Ղրիմի պատերազմը ==

[[Պատկեր:Charlotte of Prussia with children.jpg|մինի|ձախից|Նիկոլայ կայսեր կինը՝ Ալեքսանդրան, իրենց երեխաների՝ ապագա կայսր Ալեքսանդր II-ի և Մեծ իշխանուհի Մարիայի հետ]]
{{անավարտ}}
{{անավարտ}}
[[Կատեգորիա:Ռուսաստանի կայսրեր]]
[[Կատեգորիա:Ռուսաստանի կայսրեր]]

14:05, 27 Մայիսի 2014-ի տարբերակ

Նիկոլայ I
Կայսր
ԻշխանությունՄարտի 24, 1801Դեկտեմբերի 1, 1825
ԹագադրումՍեպտեմբերի 15 1801
Լրիվ անունՆիկոլայ Պավլովիչ Ռոմանով
ՌուսերենАлександр I Павлович
Զինվորական կոչումEngineer-General? և inspector general?
Ծնվել է՝1796 հունիսի 6
ԾննդավայրՑարսկոե Սելո, Ռուսական կայսրություն Ռուսական կայսրություն
Մահացել է՝2 մարտի 1855(1855-03-02) (տարիքը 58) բնական մահով
Վախճանի վայրՍանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն Ռուսական կայսրություն
Թաղվել է՝Պողոս-Պետրոս միջնաբերդ, Սանկտ Պետերբուրգ
Պողոս-Պետրոս տաճար
Երկիր Ռուսական կայսրություն
ԱզգությունՌուս
ՀաջորդողՆիկոլայ I
ՈւղեկիցԱլեքսանդրա
ՏոհմՌոմանովներ
կառավարիչ և միապետ
ՀայրՊավել I
ՄայրՍոֆիա Վյուտենբուրգցի
ԵրեխաներԱլեքսանդր II, Մարիա Նիկոլաևնա, Ոլգա Նիկոլաևնա[1][2][3][…], Ալեքսանդրա Ֆեոդորովնա, Կոնստանտին Նիկոլաևիչ[4][5][6], Նիկոլայ Նիկոլաևիչ Ռոմանով, Միխայիլ Նիկոլաևիչ, Ելիզավետա Նիկոլաևնա[7], Joséphine Koberwein?[7], unnamed daughter Romanov?[7], second unnamed daughter Romanov?[7], third unnamed daughter Romanov?[7], Olga Karoline Albrecht?[7] և Ալեքսեյ Պասխին[7]
ՀավատքՌուս ուղղափառ եկեղեցի և ուղղափառություն
Պարգևներ

Նիկոլայ I Պավլովիչ (ռուս.՝ Николай I Павлович, հուլիսի 6, 1796, Ցարսկոյե Սելո - մարտի 2, 1855, Սանկտ Պետերբուրգ), Ռուսական կայսրության կայսր, Ֆինլանդիայի մեծ իշխան, Լեհաստանի թագավոր։ Ռոմանովների հարստության ներկայացուցիչ։ Պավել I-ի և Մարիա Ֆյոդորովնայի երրորդ զավակը, Ալեքսանդր I ցարի հարազատ եղբայրը, Ալեքսանդր II-ի հայրը։

19-րդ դարը կայսրության պատմության մեջ նշանավորվում է նրանով, որ Ռուսաստանում գահ են բարձրանում գերմանացի կայսրեր։ Դեռ 1762 թվականին գահ բարձրացած Պետրոս III-ը արդեն հոր կողմից գերմանաացի էր, իսկ նրա կինը՝ Եկատերինա II Մեծը, բնիկ գերմնացի էր։ Վերջինիս մահից հետո գահ է բարձրանում Պավել I-ը (1796–1801)։ Հաջորդ կես դարը իշխում են իր որդիները՝ Ալեքսանդր I-ը (1801–1825) և Նիկոլայ I-ը (1825–1855

Դեկաբրիստների ապստամբություն

Կայսր եղբայրները շարունակել են իրենց նախորդների նվաճողական քաղաքականությունը։ 1825 թվականի դեկտեմբերին հանկարծամահ է լինում Ալեքսանդր կայսրը, և նրան փոխարինում է 30-ամյա եղբայրը՝ Նիկոլայը: Ռուս զինվորականության մի մասը ապստամբում է և չի ճանաչում նրա իշխանությունը: Պատմության մեջ այս ընդվզումը հայտնի է «Դեկաբրիստների ապստամբություն» անունով: Աայն ավարտվում է ապստամբների պարտությամբ, որոնք աքսորի են ենթարկվում: Նիկոլայ I-ը ժառանգում է ոչ միայն Ռուսաստանի կայսերական, այլև Լեհաստանի թագավորական ու Ֆինլանդիայի իշխանական թագը:

Ռուս-պարսկական պատերազմ (1826-1828)

Աբբաս-Միրզայի արշավանքը

1826 թվականին, օգտվելով Ռուսաստանում ստեղծված իրավիճակից, պարսից գահաժառանգ Աբբաս-Միրզան հարձակվում է կայսրության հողերի վրա՝ ձգտելով վերանվաճել կորցրած տարածքները: Պարսիկներին դիմադրություն է ցույց տալիս Շուշիի բերդը:

Արևելյան Հայաստանի ազատագրումը

Ռուսական բանակը արագ ուշքի է գալիս և անցնոմ հարձակման: Հաջորդ տարում նրանք գրավում են Երևանը, ապա՝ Նախիջևանը: Ռուսներին մեծ օգնություն են ցույց տալիս հայ կամավորական ջոկատները և տեղի հայ բնակչությունը: Ռուսները գրավում են Արևելյան Հայաստանի մյուս քաղաքները՝ Խոյը, Ուրմիան, Մակուն և մոտենում Թավրիզի մատույցներին: Պարսիկները հաշտություն են խնդրում:

Թուրքմենչայի պայմանագիր

1828 թվականին կնքվում է Թուրքմենչայի հաշտությունը, որով պարսկական կողմը ճանաչում է Ռուսաստանի իրավունքները ամբողջ Անդրկովկասի, այդ թվում՝ Արևելյան Հայաստանի հյուսիսային գավառների վրա: Հարավային հատվածում Մակուի, Ուրմիայի, Խոյի խանությունները հետ են վրադարձվոււմ Իրանին: Երկու պետությունների միջև հաստատվում են բարիդրացիական դիվանագիտական հարաբերություններ:

Ռուս-պարսկական պատերազմ (1826-1828)

Թուրքական հարձակումը

1828 թվականին սկսվում է ռուս-թուրքական հհրթական պատերազմը: Այն մղվում էր 2 ճակատներով՝ բալկանյան և կովկասյան:

Ռուսական զորքերի հաղթանակները

Բալկանյան թերակղզում ռուսական զորքերն ազաատագրում են Ռումինիայի և Բուլղարիայի տարածքը, գրավում Ադրիանապոլիսը և մոտենում մայրաքաղաք Կոստանդնուպոլսին: Կովկասյան ճակատում ռուսները գրավում են Սև ծովի արևելյան ափերը՝ Աբխազիան, Իմերեթիան և Քութայիսը, ինչպես նաև՝ Ախալցխան և Ախալքալաքը: Ազատագրվում, բայց պատերազմի ավարտից հետո Թուրքիային է վերադարձվում Արևմտյան Հայաստանի զգալի մասը՝ Կարսը, Էրզրումը, Մուշը և Բայազետը:

Ադրիանապոլսի պայմանագիրը

1829 թվականին կնքված Ադրիանապոլսի պայմնագրով Ռուսաստանը հաստատում է իր տիրապետությունը վերոնշյալ տարածքներում:

Լեհաստանի ապստամբությունը

Նիկոլայ I-ի բարեփոխումները

Նոր համալսարանների բացում

Առաջին երկաթուղիներ

Գյուղացիական և ֆինանսական ռեֆորմներ

Ապստամբություններ Եվրոպայում (1848-1849)

Ղրիմի պատերազմը

Նիկոլայ կայսեր կինը՝ Ալեքսանդրան, իրենց երեխաների՝ ապագա կայսր Ալեքսանդր II-ի և Մեծ իշխանուհի Մարիայի հետ
  1. Николай I (ռուս.) // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1897. — Т. XXI. — С. 119—124.
  2. Николай I (ռուս.) // Нарушевич — Ньютон — 1916. — Т. 28. — С. 556—579.
  3. Ум. Ольга Николаевна, дочь Николая I (ռուս.) // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1897. — Т. XXIа. — С. 911.
  4. Константин Николаевич (ռուս.) // Русский биографический словарьСПб.: 1903. — Т. 9. — С. 120—155.
  5. Константин Николаевич (ռուս.) // Военная энциклопедияСПб.: Иван Дмитриевич Сытин, 1913. — Т. 13. — С. 134—138.
  6. Мякотин В. А. Константин Николаевич (ռուս.) // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1895. — Т. XVI. — С. 74.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 Lundy D. R. The Peerage
  8. https://www.defensie.nl/onderwerpen/onderscheidingen/dapperheidsonderscheidingen/databank-dapperheidsonderscheidingen/1826/05/11/romanov-nicolaas-i-pavlovitsj