«Պարույր Հայկազն»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ տառասխալ |
No edit summary |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
{{անաղբյուր}} |
{{անաղբյուր}} |
||
'''Պարույր Հայկազն''' (լատինացված՝''' Պրոերեսիոս''', 276- |
'''Պարույր Հայկազն''' (լատինացված՝''' Պրոերեսիոս''', 276-368), [[Հին Հռոմ|Հռոմում]] գործած հայ հռչակավոր հռետոր, [[Հին Աթենք|Աթենքում]] ճարտասանական դպրոցի ղեկավար, փիլիսոփա էր։ Ծնվել է [[Կապադովկիա]]յի [[Կեսարիա]] քաղաքում<ref name="book">«Ճարտասանություն», Երևան 2008, Հեղինակ Վ. Ա. Միրզոյան,ԳՄԴ 83․97, ISBN 978-99941-78-29-2</ref>։ |
||
[[Գիմերիոս]]ի, [[Նապիոս]]ի և [[Լիբանիոս]]ի հետ ոգևորել է երիտասարդությանը, ճաշակ ձևավորել գիտությունների նկատմամբ։ Ուսուցանել է |
Շատ երևելիներ են դուրս եկել Պառույրի դպրոցից՝ [[Հուլիանոս Ուրացող|Հուլիանոս]] կայսրը (331-363)<ref name="book" />, նշանավոր ճարտասաններ [[Լիբանիոս]]ը (313-393), [[Ղևոնդիոս Հայկազն|Ղևոնդիոսը]], քրիստոնեության նշանավոր տեսաբաններ [[Գրիգոր Նազիանզացի]]ն (330-390) և [[Բարսեղ Կեսարացի|Բարսեղ Կեսարիացին]] (329-379)։<ref name="book" /> [[Գիմերիոս]]ի, [[Նապիոս]]ի և [[Լիբանիոս]]ի հետ ոգևորել է երիտասարդությանը, ճաշակ ձևավորել գիտությունների նկատմամբ։ Ուսուցանել է ։ Դժբախտաբար, նրա երկերը չեն պահպանվել։ |
||
Հռոմը բարձր գնահատեց հայ ժողովրդի տաղանդավոր զավակի ծառայությունները, անտիկ գիտության և կրթության զարգացման ասպարեզում։ Այդ մասին է վկայում նրա կենդանության օրոք կանգնեցված արձանը հետևյալ փորագրությամբ. «Տիեզերքի թագուհի Հռոմը՝ ճարտասանության արքային»։ |
Հռոմը բարձր գնահատեց հայ ժողովրդի տաղանդավոր զավակի ծառայությունները, անտիկ գիտության և կրթության զարգացման ասպարեզում։ Այդ մասին է վկայում նրա կենդանության օրոք Հռոմի հրապարակներից մեկում կանգնեցված արձանը, հետևյալ փորագրությամբ. «Տիեզերքի թագուհի Հռոմը՝ ճարտասանության արքային»(Rerum regina Roma — regi Eloquentiae)։<ref name="book" /> |
||
Պարույր Հայկազնի կերպարը օգտագործվել է հայ գրող [[Րաֆֆի|Րաֆֆու]] կողմից։ Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» (1884) վիպակում, պատմական զուգահեռի վրա դնելով [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացուն]] և Պարույր Հայկազնին (Պրոերեսիոսին), Րաֆֆին կոսմոպոլիտիզմը հակադրում է հայրենասիրությանը, հաստատելով, որ փառքի հավերժությունն ու անմահությունն անբաժանելի են հայրենիքի գաղափարից։ Գրողի պատմափիլիսոփայության մեկնակետը ազգային միասնության գաղափարն է։ |
Պարույր Հայկազնի կերպարը օգտագործվել է հայ գրող [[Րաֆֆի|Րաֆֆու]] կողմից։ Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» (1884) վիպակում, պատմական զուգահեռի վրա դնելով [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացուն]] և Պարույր Հայկազնին (Պրոերեսիոսին), Րաֆֆին կոսմոպոլիտիզմը հակադրում է հայրենասիրությանը, հաստատելով, որ փառքի հավերժությունն ու անմահությունն անբաժանելի են հայրենիքի գաղափարից։ Գրողի պատմափիլիսոփայության մեկնակետը ազգային միասնության գաղափարն է։ |
||
Տող 11. | Տող 11. | ||
*[http://hy.wikisource.org/wiki/Պարույր_Հայկազն Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» վիպակի էլեկտրոնային տարբերակը։] |
*[http://hy.wikisource.org/wiki/Պարույր_Հայկազն Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» վիպակի էլեկտրոնային տարբերակը։] |
||
== Ծանոթագրություններ == |
|||
{{Ծանցանկ}} |
|||
[[Կատեգորիա:Հայեր|Պարույր Հայկազն]] |
[[Կատեգորիա:Հայեր|Պարույր Հայկազն]] |
||
[[Կատեգորիա:Հայ փիլիսոփաներ]] |
[[Կատեգորիա:Հայ փիլիսոփաներ]] |
09:45, 26 Ապրիլի 2014-ի տարբերակ
Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
Պարույր Հայկազն (լատինացված՝ Պրոերեսիոս, 276-368), Հռոմում գործած հայ հռչակավոր հռետոր, Աթենքում ճարտասանական դպրոցի ղեկավար, փիլիսոփա էր։ Ծնվել է Կապադովկիայի Կեսարիա քաղաքում[1]։
Շատ երևելիներ են դուրս եկել Պառույրի դպրոցից՝ Հուլիանոս կայսրը (331-363)[1], նշանավոր ճարտասաններ Լիբանիոսը (313-393), Ղևոնդիոսը, քրիստոնեության նշանավոր տեսաբաններ Գրիգոր Նազիանզացին (330-390) և Բարսեղ Կեսարիացին (329-379)։[1] Գիմերիոսի, Նապիոսի և Լիբանիոսի հետ ոգևորել է երիտասարդությանը, ճաշակ ձևավորել գիտությունների նկատմամբ։ Ուսուցանել է ։ Դժբախտաբար, նրա երկերը չեն պահպանվել։
Հռոմը բարձր գնահատեց հայ ժողովրդի տաղանդավոր զավակի ծառայությունները, անտիկ գիտության և կրթության զարգացման ասպարեզում։ Այդ մասին է վկայում նրա կենդանության օրոք Հռոմի հրապարակներից մեկում կանգնեցված արձանը, հետևյալ փորագրությամբ. «Տիեզերքի թագուհի Հռոմը՝ ճարտասանության արքային»(Rerum regina Roma — regi Eloquentiae)։[1]
Պարույր Հայկազնի կերպարը օգտագործվել է հայ գրող Րաֆֆու կողմից։ Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» (1884) վիպակում, պատմական զուգահեռի վրա դնելով Մովսես Խորենացուն և Պարույր Հայկազնին (Պրոերեսիոսին), Րաֆֆին կոսմոպոլիտիզմը հակադրում է հայրենասիրությանը, հաստատելով, որ փառքի հավերժությունն ու անմահությունն անբաժանելի են հայրենիքի գաղափարից։ Գրողի պատմափիլիսոփայության մեկնակետը ազգային միասնության գաղափարն է։
Արտաքին հղումներ
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Ճարտասանություն», Երևան 2008, Հեղինակ Վ. Ա. Միրզոյան,ԳՄԴ 83․97, ISBN 978-99941-78-29-2