«Պարույր Հայկազն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ տառասխալ
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
{{անաղբյուր}}
{{անաղբյուր}}
'''Պարույր Հայկազն''' (լատինացված՝''' Պրոերեսիոս''', 276-367), [[Հռոմ]]ում գործած հայ հռչակավոր հռետոր, փիլիսոփա էր։
'''Պարույր Հայկազն''' (լատինացված՝''' Պրոերեսիոս''', 276-368), [[Հին Հռոմ|Հռոմում]] գործած հայ հռչակավոր հռետոր, [[Հին Աթենք|Աթենքում]] ճարտասանական դպրոցի ղեկավար, փիլիսոփա էր։ Ծնվել է [[Կապադովկիա]]յի [[Կեսարիա]] քաղաքում<ref name="book">«Ճարտասանություն», Երևան 2008, Հեղինակ Վ. Ա. Միրզոյան,ԳՄԴ 83․97, ISBN 978-99941-78-29-2</ref>։


[[Գիմերիոս]]ի, [[Նապիոս]]ի և [[Լիբանիոս]]ի հետ ոգևորել է երիտասարդությանը, ճաշակ ձևավորել գիտությունների նկատմամբ։ Ուսուցանել է [[Ղևոնդիոս Հայկազն|Ղևոնդիոսին]]։ Դժբախտաբար, նրա երկերը չեն պահպանվել։
Շատ երևելիներ են դուրս եկել Պառույրի դպրոցից՝ [[Հուլիանոս Ուրացող|Հուլիանոս]] կայսրը (331-363)<ref name="book" />, նշանավոր ճարտասաններ [[Լիբանիոս]]ը (313-393), [[Ղևոնդիոս Հայկազն|Ղևոնդիոսը]], քրիստոնեության նշանավոր տեսաբաններ [[Գրիգոր Նազիանզացի]]ն (330-390) և [[Բարսեղ Կեսարացի|Բարսեղ Կեսարիացին]] (329-379)։<ref name="book" /> [[Գիմերիոս]]ի, [[Նապիոս]]ի և [[Լիբանիոս]]ի հետ ոգևորել է երիտասարդությանը, ճաշակ ձևավորել գիտությունների նկատմամբ։ Ուսուցանել է ։ Դժբախտաբար, նրա երկերը չեն պահպանվել։


Հռոմը բարձր գնահատեց հայ ժողովրդի տաղանդավոր զավակի ծառայությունները, անտիկ գիտության և կրթության զարգացման ասպարեզում։ Այդ մասին է վկայում նրա կենդանության օրոք կանգնեցված արձանը հետևյալ փորագրությամբ. «Տիեզերքի թագուհի Հռոմը՝ ճարտասանության արքային»։
Հռոմը բարձր գնահատեց հայ ժողովրդի տաղանդավոր զավակի ծառայությունները, անտիկ գիտության և կրթության զարգացման ասպարեզում։ Այդ մասին է վկայում նրա կենդանության օրոք Հռոմի հրապարակներից մեկում կանգնեցված արձանը, հետևյալ փորագրությամբ. «Տիեզերքի թագուհի Հռոմը՝ ճարտասանության արքային»(Rerum regina Roma — regi Eloquentiae)։<ref name="book" />


Պարույր Հայկազնի կերպարը օգտագործվել է հայ գրող [[Րաֆֆի|Րաֆֆու]] կողմից։ Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» (1884) վիպակում, պատմական զուգահեռի վրա դնելով [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացուն]] և Պարույր Հայկազնին (Պրոերեսիոսին), Րաֆֆին կոսմոպոլիտիզմը հակադրում է հայրենասիրությանը, հաստատելով, որ փառքի հավերժությունն ու անմահությունն անբաժանելի են հայրենիքի գաղափարից։ Գրողի պատմափիլիսոփայության մեկնակետը ազգային միասնության գաղափարն է։
Պարույր Հայկազնի կերպարը օգտագործվել է հայ գրող [[Րաֆֆի|Րաֆֆու]] կողմից։ Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» (1884) վիպակում, պատմական զուգահեռի վրա դնելով [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացուն]] և Պարույր Հայկազնին (Պրոերեսիոսին), Րաֆֆին կոսմոպոլիտիզմը հակադրում է հայրենասիրությանը, հաստատելով, որ փառքի հավերժությունն ու անմահությունն անբաժանելի են հայրենիքի գաղափարից։ Գրողի պատմափիլիսոփայության մեկնակետը ազգային միասնության գաղափարն է։
Տող 11. Տող 11.
*[http://hy.wikisource.org/wiki/Պարույր_Հայկազն Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» վիպակի էլեկտրոնային տարբերակը։]
*[http://hy.wikisource.org/wiki/Պարույր_Հայկազն Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» վիպակի էլեկտրոնային տարբերակը։]


== Ծանոթագրություններ ==
{{Ծանցանկ}}
[[Կատեգորիա:Հայեր|Պարույր Հայկազն]]
[[Կատեգորիա:Հայեր|Պարույր Հայկազն]]
[[Կատեգորիա:Հայ փիլիսոփաներ]]
[[Կատեգորիա:Հայ փիլիսոփաներ]]

09:45, 26 Ապրիլի 2014-ի տարբերակ

Պարույր Հայկազն (լատինացված՝ Պրոերեսիոս, 276-368), Հռոմում գործած հայ հռչակավոր հռետոր, Աթենքում ճարտասանական դպրոցի ղեկավար, փիլիսոփա էր։ Ծնվել է Կապադովկիայի Կեսարիա քաղաքում[1]։

Շատ երևելիներ են դուրս եկել Պառույրի դպրոցից՝ Հուլիանոս կայսրը (331-363)[1], նշանավոր ճարտասաններ Լիբանիոսը (313-393), Ղևոնդիոսը, քրիստոնեության նշանավոր տեսաբաններ Գրիգոր Նազիանզացին (330-390) և Բարսեղ Կեսարիացին (329-379)։[1] Գիմերիոսի, Նապիոսի և Լիբանիոսի հետ ոգևորել է երիտասարդությանը, ճաշակ ձևավորել գիտությունների նկատմամբ։ Ուսուցանել է ։ Դժբախտաբար, նրա երկերը չեն պահպանվել։

Հռոմը բարձր գնահատեց հայ ժողովրդի տաղանդավոր զավակի ծառայությունները, անտիկ գիտության և կրթության զարգացման ասպարեզում։ Այդ մասին է վկայում նրա կենդանության օրոք Հռոմի հրապարակներից մեկում կանգնեցված արձանը, հետևյալ փորագրությամբ. «Տիեզերքի թագուհի Հռոմը՝ ճարտասանության արքային»(Rerum regina Roma — regi Eloquentiae)։[1]

Պարույր Հայկազնի կերպարը օգտագործվել է հայ գրող Րաֆֆու կողմից։ Րաֆֆու «Պարույր Հայկազն» (1884) վիպակում, պատմական զուգահեռի վրա դնելով Մովսես Խորենացուն և Պարույր Հայկազնին (Պրոերեսիոսին), Րաֆֆին կոսմոպոլիտիզմը հակադրում է հայրենասիրությանը, հաստատելով, որ փառքի հավերժությունն ու անմահությունն անբաժանելի են հայրենիքի գաղափարից։ Գրողի պատմափիլիսոփայության մեկնակետը ազգային միասնության գաղափարն է։

Արտաքին հղումներ

Ծանոթագրություններ

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 «Ճարտասանություն», Երևան 2008, Հեղինակ Վ. Ա. Միրզոյան,ԳՄԴ 83․97, ISBN 978-99941-78-29-2