«Կենտրոնական կոմիտե (ԽՄԿԿ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
[[Պատկեր:Leonid Brežněv (Bundesarchiv).jpg|մինի|ԽՄԿԿ ԿԿ-ի գլխավոր քարտուղար [[Լեոնիդ իլյիչ Բրեժնև]]]]
'''Կենտրոնական կոմիտե ԽՄԿԿ''', կուսակցության բարձրագույն ղեկավար օրգանը ԽՄԿԿ համագումարների միջև ընկած ժամանակամիջոցում: ԿԿ-ի անդամները և անդամության թեկնածուները ընտրվում են համագումարի կողմից: ԽՄԿԿ ԿԿ կուսակցության քաղաքական ղեկավարման օրգանն է, տեսական և գաղափարական կենտրոնը: Իր գործունեության ընթացքում այն հենվում է կուսակցության համագումարի որոշումների վրա և հաշվետու է նրան՝ կատարած աշխատանքի համար: ԽՄԿԿ XXIV համագումարի ([[1971]]-ի մարտ-ապրիլ) հաստատած կանոնադրության մեջ ասվում է, որ ԿԿ ղեկավարում է կուսակցության տեղական կուսակցական օրգանների ամբողջ գործունեությունը, իրականացնում ղեկավար կադրերի ընտրությունը և տեղաբաշխումը, ուղղություն է տալիս կենտրոնական պետական և աշխատավորների հասարակական կազմակերպությունների աշխատանքին՝ այնտեղ գործող կուսակցական խմբերի միջոցով, ստեղծում է կուսակցության օրգաններ, հիմնարկներ, ձեռնարկություններ, ղեկավարում նրանց գործունեությունը, նշանակում է կենտրոնական թերթերի և հանդեսների խմբագրությունները, բաշխում է կուսակցական բյուջեի միջոցները և վերահսկում այն: ԿԿ ներկայացնում է ԽՄԿԿ մյուս կուսակցությունների հետ ունեցած հարաբերություններում: ԿԿ-ի կազմում ընտրվում են ականավոր կուսակցական և պետական գործիչներ, տնտեսական և վարչական աշխատողներ, ժողովրդական տնտեսության բոլոր ճյուղերի առաջավորներ, որոնք տիրապետում են մարքս-լենինյան տեսությանը, ունեն քաղաքական աշխատանքի մեծ փորձ, մասսաներին ղեկավարելու ունակություն, վայելում են կոմունիստների վստահությունը: Լինելով կոլեգիալ ղեկավարման մարմին՝ ԽՄԿԿ ԿԿ, ոչ պակաս քան վեց ամիսը մեկ անգամ (համաձայն կուսակցության կանոնադրության), անց է կացնում պլենար նիստ: ԿԿ-ի անդամության թեկնածուները պլենումներին ներկա են լինում խորհրդակցական ձայնի իրավունքով: Համագումարից հետո, ԿԿ-ի առաջին պլենար նիստում, ընտրում են Սովետական Միության կոմունիստական կուսակցության Կենտրոնական կոմիտեի գլխավոր քարտուղար, ԽՄԿԿ ԿԿ-ի Քաղբյուրո և քարտուղարություն, որոնք ղեկավարում են կուսակցությունը՝ ԿԿ-ի պլենումների միջև ընկած ժամանակաշրջանում: ԿԿ-ի պլենումներում քննարկվում են կուսակցության, պետական կյանքի և գործունեության հարցերը, բացահայտվում են աշխատանքում տեղ գտած թերությունները, նշվում դրանց վերացման ուղիները, մշակվում կոմունիստական շինարարության խնդիրների լուծման եղանակներն ու մեթոդները: Մինչև [[1917]] թվականը, երբ կուսակցությունն աշխատում էր անլեգալ պայմաններում, ԿԿ ունեցել է Ռուսական բյուրո ՌՍԴԲ(բ)Կ ԿԿ և Արտասահմանյան բյուրո ՌՍԴԲԿ ԿԿ: ԿԿ-ի անդամներին սիստեմատիկ հավաքելը անհնարին էր և վտանգավոր, այդ պատճառով սովորաբար հարցերը քննարկվում էին ԿԿ-ի ոչ լրիվ կազմի ներկայությամբ, ապա նամակագրությամբ հաշվի էին առնվում ԿԿ-ի մյուս անդամների կարծիքները, ընդունվում որոշումներ: ԿԿ-ի ժողովներն առաջին անգամ «ԿԿ-ի պլենում» կոչելը վերաբերում է [[1908]] թվականի օգոստոսին (Ժնև): Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո կուսակցության մշտական աճի, գործունեության մասշտաբների ընդլայնման, առաջադրվող խնդիրների բարդացման հետեանքով ԿԿ-ի կազմն ընդլայնվում է: [[Վլադիմիր Իլյիչ Լենին]]ի առաջարկությամբ ՌԿ(բ)Կ XII համագումարը ([[1923]]-ի ապրիլ) ավելացրեց ԿԿ-ի կազմը (մինչև ԿԿ-ի 40 անդամ և 17 անդամության թեկնածու): XV-XVIII համագումարներում ([[1927]]-ի դեկտեմբեր - [[1939]]-ի մարտ) ԿԿ-ի անդամների թիվը հասավ 71-ի, անդամության թեկնածուներինը՝ 68-ի: XXV համագումարում ([[1976]]-ի փետրվար-մարտ) ԿԿ-ի կազմում ընտրվել է 288 անդամ և 139 անդամության թեկնածու: ԽՄԿԿ ԿԿ-ի գլխավոր քարտուղարն է Լեոնիդ իլյիչ Բրեժնևը:
'''Կենտրոնական կոմիտե ԽՄԿԿ''', կուսակցության բարձրագույն ղեկավար օրգանը ԽՄԿԿ համագումարների միջև ընկած ժամանակամիջոցում: ԿԿ-ի անդամները և անդամության թեկնածուները ընտրվում են համագումարի կողմից: ԽՄԿԿ ԿԿ կուսակցության քաղաքական ղեկավարման օրգանն է, տեսական և գաղափարական կենտրոնը: Իր գործունեության ընթացքում այն հենվում է կուսակցության համագումարի որոշումների վրա և հաշվետու է նրան՝ կատարած աշխատանքի համար: ԽՄԿԿ XXIV համագումարի ([[1971]]-ի մարտ-ապրիլ) հաստատած կանոնադրության մեջ ասվում է, որ ԿԿ ղեկավարում է կուսակցության տեղական կուսակցական օրգանների ամբողջ գործունեությունը, իրականացնում ղեկավար կադրերի ընտրությունը և տեղաբաշխումը, ուղղություն է տալիս կենտրոնական պետական և աշխատավորների հասարակական կազմակերպությունների աշխատանքին՝ այնտեղ գործող կուսակցական խմբերի միջոցով, ստեղծում է կուսակցության օրգաններ, հիմնարկներ, ձեռնարկություններ, ղեկավարում նրանց գործունեությունը, նշանակում է կենտրոնական թերթերի և հանդեսների խմբագրությունները, բաշխում է կուսակցական բյուջեի միջոցները և վերահսկում այն: ԿԿ ներկայացնում է ԽՄԿԿ մյուս կուսակցությունների հետ ունեցած հարաբերություններում: ԿԿ-ի կազմում ընտրվում են ականավոր կուսակցական և պետական գործիչներ, տնտեսական և վարչական աշխատողներ, ժողովրդական տնտեսության բոլոր ճյուղերի առաջավորներ, որոնք տիրապետում են մարքս-լենինյան տեսությանը, ունեն քաղաքական աշխատանքի մեծ փորձ, մասսաներին ղեկավարելու ունակություն, վայելում են կոմունիստների վստահությունը: Լինելով կոլեգիալ ղեկավարման մարմին՝ ԽՄԿԿ ԿԿ, ոչ պակաս քան վեց ամիսը մեկ անգամ (համաձայն կուսակցության կանոնադրության), անց է կացնում պլենար նիստ: ԿԿ-ի անդամության թեկնածուները պլենումներին ներկա են լինում խորհրդակցական ձայնի իրավունքով: Համագումարից հետո, ԿԿ-ի առաջին պլենար նիստում, ընտրում են Սովետական Միության կոմունիստական կուսակցության Կենտրոնական կոմիտեի գլխավոր քարտուղար, ԽՄԿԿ ԿԿ-ի Քաղբյուրո և քարտուղարություն, որոնք ղեկավարում են կուսակցությունը՝ ԿԿ-ի պլենումների միջև ընկած ժամանակաշրջանում: ԿԿ-ի պլենումներում քննարկվում են կուսակցության, պետական կյանքի և գործունեության հարցերը, բացահայտվում են աշխատանքում տեղ գտած թերությունները, նշվում դրանց վերացման ուղիները, մշակվում կոմունիստական շինարարության խնդիրների լուծման եղանակներն ու մեթոդները: Մինչև [[1917]] թվականը, երբ կուսակցությունն աշխատում էր անլեգալ պայմաններում, ԿԿ ունեցել է Ռուսական բյուրո ՌՍԴԲ(բ)Կ ԿԿ և Արտասահմանյան բյուրո ՌՍԴԲԿ ԿԿ: ԿԿ-ի անդամներին սիստեմատիկ հավաքելը անհնարին էր և վտանգավոր, այդ պատճառով սովորաբար հարցերը քննարկվում էին ԿԿ-ի ոչ լրիվ կազմի ներկայությամբ, ապա նամակագրությամբ հաշվի էին առնվում ԿԿ-ի մյուս անդամների կարծիքները, ընդունվում որոշումներ: ԿԿ-ի ժողովներն առաջին անգամ «ԿԿ-ի պլենում» կոչելը վերաբերում է [[1908]] թվականի օգոստոսին (Ժնև): Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո կուսակցության մշտական աճի, գործունեության մասշտաբների ընդլայնման, առաջադրվող խնդիրների բարդացման հետեանքով ԿԿ-ի կազմն ընդլայնվում է: [[Վլադիմիր Իլյիչ Լենին]]ի առաջարկությամբ ՌԿ(բ)Կ XII համագումարը ([[1923]]-ի ապրիլ) ավելացրեց ԿԿ-ի կազմը (մինչև ԿԿ-ի 40 անդամ և 17 անդամության թեկնածու): XV-XVIII համագումարներում ([[1927]]-ի դեկտեմբեր - [[1939]]-ի մարտ) ԿԿ-ի անդամների թիվը հասավ 71-ի, անդամության թեկնածուներինը՝ 68-ի: XXV համագումարում ([[1976]]-ի փետրվար-մարտ) ԿԿ-ի կազմում ընտրվել է 288 անդամ և 139 անդամության թեկնածու: ԽՄԿԿ ԿԿ-ի գլխավոր քարտուղարն է Լեոնիդ իլյիչ Բրեժնևը:
{{ՀՍՀ}}
{{ՀՍՀ}}

19:14, 22 փետրվարի 2014-ի տարբերակ

ԽՄԿԿ ԿԿ-ի գլխավոր քարտուղար Լեոնիդ իլյիչ Բրեժնև

Կենտրոնական կոմիտե ԽՄԿԿ, կուսակցության բարձրագույն ղեկավար օրգանը ԽՄԿԿ համագումարների միջև ընկած ժամանակամիջոցում: ԿԿ-ի անդամները և անդամության թեկնածուները ընտրվում են համագումարի կողմից: ԽՄԿԿ ԿԿ կուսակցության քաղաքական ղեկավարման օրգանն է, տեսական և գաղափարական կենտրոնը: Իր գործունեության ընթացքում այն հենվում է կուսակցության համագումարի որոշումների վրա և հաշվետու է նրան՝ կատարած աշխատանքի համար: ԽՄԿԿ XXIV համագումարի (1971-ի մարտ-ապրիլ) հաստատած կանոնադրության մեջ ասվում է, որ ԿԿ ղեկավարում է կուսակցության տեղական կուսակցական օրգանների ամբողջ գործունեությունը, իրականացնում ղեկավար կադրերի ընտրությունը և տեղաբաշխումը, ուղղություն է տալիս կենտրոնական պետական և աշխատավորների հասարակական կազմակերպությունների աշխատանքին՝ այնտեղ գործող կուսակցական խմբերի միջոցով, ստեղծում է կուսակցության օրգաններ, հիմնարկներ, ձեռնարկություններ, ղեկավարում նրանց գործունեությունը, նշանակում է կենտրոնական թերթերի և հանդեսների խմբագրությունները, բաշխում է կուսակցական բյուջեի միջոցները և վերահսկում այն: ԿԿ ներկայացնում է ԽՄԿԿ մյուս կուսակցությունների հետ ունեցած հարաբերություններում: ԿԿ-ի կազմում ընտրվում են ականավոր կուսակցական և պետական գործիչներ, տնտեսական և վարչական աշխատողներ, ժողովրդական տնտեսության բոլոր ճյուղերի առաջավորներ, որոնք տիրապետում են մարքս-լենինյան տեսությանը, ունեն քաղաքական աշխատանքի մեծ փորձ, մասսաներին ղեկավարելու ունակություն, վայելում են կոմունիստների վստահությունը: Լինելով կոլեգիալ ղեկավարման մարմին՝ ԽՄԿԿ ԿԿ, ոչ պակաս քան վեց ամիսը մեկ անգամ (համաձայն կուսակցության կանոնադրության), անց է կացնում պլենար նիստ: ԿԿ-ի անդամության թեկնածուները պլենումներին ներկա են լինում խորհրդակցական ձայնի իրավունքով: Համագումարից հետո, ԿԿ-ի առաջին պլենար նիստում, ընտրում են Սովետական Միության կոմունիստական կուսակցության Կենտրոնական կոմիտեի գլխավոր քարտուղար, ԽՄԿԿ ԿԿ-ի Քաղբյուրո և քարտուղարություն, որոնք ղեկավարում են կուսակցությունը՝ ԿԿ-ի պլենումների միջև ընկած ժամանակաշրջանում: ԿԿ-ի պլենումներում քննարկվում են կուսակցության, պետական կյանքի և գործունեության հարցերը, բացահայտվում են աշխատանքում տեղ գտած թերությունները, նշվում դրանց վերացման ուղիները, մշակվում կոմունիստական շինարարության խնդիրների լուծման եղանակներն ու մեթոդները: Մինչև 1917 թվականը, երբ կուսակցությունն աշխատում էր անլեգալ պայմաններում, ԿԿ ունեցել է Ռուսական բյուրո ՌՍԴԲ(բ)Կ ԿԿ և Արտասահմանյան բյուրո ՌՍԴԲԿ ԿԿ: ԿԿ-ի անդամներին սիստեմատիկ հավաքելը անհնարին էր և վտանգավոր, այդ պատճառով սովորաբար հարցերը քննարկվում էին ԿԿ-ի ոչ լրիվ կազմի ներկայությամբ, ապա նամակագրությամբ հաշվի էին առնվում ԿԿ-ի մյուս անդամների կարծիքները, ընդունվում որոշումներ: ԿԿ-ի ժողովներն առաջին անգամ «ԿԿ-ի պլենում» կոչելը վերաբերում է 1908 թվականի օգոստոսին (Ժնև): Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո կուսակցության մշտական աճի, գործունեության մասշտաբների ընդլայնման, առաջադրվող խնդիրների բարդացման հետեանքով ԿԿ-ի կազմն ընդլայնվում է: Վլադիմիր Իլյիչ Լենինի առաջարկությամբ ՌԿ(բ)Կ XII համագումարը (1923-ի ապրիլ) ավելացրեց ԿԿ-ի կազմը (մինչև ԿԿ-ի 40 անդամ և 17 անդամության թեկնածու): XV-XVIII համագումարներում (1927-ի դեկտեմբեր - 1939-ի մարտ) ԿԿ-ի անդամների թիվը հասավ 71-ի, անդամության թեկնածուներինը՝ 68-ի: XXV համագումարում (1976-ի փետրվար-մարտ) ԿԿ-ի կազմում ընտրվել է 288 անդամ և 139 անդամության թեկնածու: ԽՄԿԿ ԿԿ-ի գլխավոր քարտուղարն է Լեոնիդ իլյիչ Բրեժնևը:

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։