«Օկտավ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added

Գծային

18:36, 9 հունվարի 2014-ի տարբերակ

Օկտավ (լատին․՝ octava - ութերորդ), բանաստեղծական տան տեսակ, որը բաղկացած է ութ տողից` հանգավորման կայուն սկզբունքով (1, 3, 5-րդ տողերը հանգավորվում են իրար հետ, 2, 4, 6-րդ տողերն իրար հետ և 7, 8-րդ տողերն իրար հետ-abababcc)։

Օկտավի ձևը տարածված էր Վերածնության իտալական գրականության մեջ (Արիստոյի «Կատաղի Ռոլանդ» և Տասսոյի «Ազատագրված Երուսաղեմ» պոեմները գրված են օկտավներով), ինչպես նաև 19-րդ դարի ռուս և եվրոպական պոեզիայում (Բայրոնի «Դոն Ժուան» չափածո վեպը, Պուշկինի, Լերմոնտովի մի շարք ստեղծագործություններ)։ Հայ գրականության մեջ Եղիշե Չարենցի «Մանկություն» պոեմն ամբողջությամբ գրված է օկտավով։^[1]

Աղբյուրներ

↑ Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան (1972). Գրականագիտական բառարան. Երևան: «Լույս». էջ էջ 313.

[1] Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան (1972). Գրականագիտական բառարան. Երևան: «Լույս». էջ էջ 313.

[1]

@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-'''Օկտավ''' ([[լատիներեն]]` ''octava'' - ութերորդ), [[բանաստեղծական տուն|բանաստեղծական տան]] տեսակ, որը բաղկացած է ութ տողից` [[հանգ]]ավորման կայուն սկզբունքով (1, 3, 5-րդ տողերը հանգավորվում են իրար հետ, 2, 4, 6-րդ տողերն իրար հետ և 7, 8-րդ տողերն իրար հետ-'''abababcc''')։
+'''Օկտավ''' ({{lang-lat|''octava''}} - ութերորդ), [[բանաստեղծական տուն|բանաստեղծական տան]] տեսակ, որը բաղկացած է ութ տողից` [[հանգ]]ավորման կայուն սկզբունքով (1, 3, 5-րդ տողերը հանգավորվում են իրար հետ, 2, 4, 6-րդ տողերն իրար հետ և 7, 8-րդ տողերն իրար հետ-'''abababcc''')։
-Օկտավի ձևը տարածված էր Վերածնության իտալական գրականության մեջ ([[Արիստո]]յի «Կատաղի Ռոլանդ» և [[Տասսո]]յի «Ազատագրված Երուսաղեմ» պոեմները գրված են օկտավներով), ինչպես նաև 19-րդ դարի ռուս և եվրոպական պոեզիայում ([[Բայրոն]]ի «Դոն Ժուան» չափածո վեպը, [[Պուշկին]]ի, [[Լերմոնտով]]ի մի շարք ստեղծագործություններ)։ Հայ գրականության մեջ [[Եղիշե Չարենց]]ի «Մանկություն» պոեմն ամբողջությամբ գրված է օկտավով։<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=«Լույս»|location=Երևան|year=1972|page=էջ 313}}</ref>
+Օկտավի ձևը տարածված էր Վերածնության իտալական գրականության մեջ ([[Արիստո]]յի «Կատաղի Ռոլանդ» և [[Տորկվատո Տասսո|Տասսո]]յի «Ազատագրված Երուսաղեմ» պոեմները գրված են օկտավներով), ինչպես նաև 19-րդ դարի ռուս և եվրոպական պոեզիայում ([[Բայրոն]]ի «Դոն Ժուան» չափածո վեպը, [[Ալեքսանդր Պուշկին|Պուշկին]]ի, [[Լերմոնտով]]ի մի շարք ստեղծագործություններ)։ Հայ գրականության մեջ [[Եղիշե Չարենց]]ի «Մանկություն» պոեմն ամբողջությամբ գրված է օկտավով։<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=«Լույս»|location=Երևան|year=1972|page=էջ 313}}</ref>
 == Աղբյուրներ ==