«Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը (ֆիլմ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
Հենրիխ Բյոլ |
չ →Գերմանիան վեպի ստեղծման ժամանակ: clean up, փոխարինվեց: → oգտվելով ԱՎԲ |
||
| Տող 7. | Տող 7. | ||
1970-ական թվականներին [[Գերմանիա]]յում ձախակողմյան ահաբեկչական [[Կարմիր բանակի խմբակցություն|«Կարմիր բանակի խմբակցության» (RAF)]] ակտիվ գործունեության պատճառով քաղաքական շրջաններում խուճապի մթնոլորտ էր։ Նրա զոհերն էին դառնում աջ բարձրաստիճան քաղաքական գործիչները։ |
1970-ական թվականներին [[Գերմանիա]]յում ձախակողմյան ահաբեկչական [[Կարմիր բանակի խմբակցություն|«Կարմիր բանակի խմբակցության» (RAF)]] ակտիվ գործունեության պատճառով քաղաքական շրջաններում խուճապի մթնոլորտ էր։ Նրա զոհերն էին դառնում աջ բարձրաստիճան քաղաքական գործիչները։ |
||
Վեպի լրագրողի գործունեությունը հիշեցնում է գերմանական սկանդալային «[[Bild-Zeitung]]» թերթի աշխատելաոճը։ Վեպի նախաբանում Բյոլը այս նմանությունը անվանում է «''ոչ կանխամտածված ու պատահական, բայց անխուսափելի''»։ Բյոլը [[1972]] թվականին բաց նամակ հրապարակեց, որտեղ |
Վեպի լրագրողի գործունեությունը հիշեցնում է գերմանական սկանդալային «[[Bild-Zeitung]]» թերթի աշխատելաոճը։ Վեպի նախաբանում Բյոլը այս նմանությունը անվանում է «''ոչ կանխամտածված ու պատահական, բայց անխուսափելի''»։ Բյոլը [[1972]] թվականին բաց նամակ հրապարակեց, որտեղ «Bild-Zeitung» թերթի «Կարմիր բանակի խմբակցության» տված գնահատականները որակեց «մերկ ֆաշիստական»<ref>[http://www.baader-meinhof.com/timeline/1972.html Քաղվածքներ Բյոլի 1972 թվականի նամակից]</ref>. |
||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
||
12:56, 5 հունվարի 2014-ի տարբերակ
Կատարինա Բլյումի կորցրած պատիվը (գերմ.՝ Die Verlorene Ehre der Katharina Blum oder: Wie Gewalt entstehen und wohin sie führen kann), գերմանացի ռեժիսորներ Ֆոլկեր Շլյոնդորֆի և Մարգարետ ֆոն Տրոտի 1974 թվականին նկարահանած կինոնկարն է։ Հենրիխ Բյոլի համանուն ստեղծագործության էկրանավորումն է։
Սյուժե
Երիտասարդ գերմանուհի Կատարինա Բլյումը սիրահարվում է երիտասարդի, որը ինչպես պարզվում է ձախ հայացքների, RAF-ի համակիր ահաբեկիչ է։ Նրանք գիշերում են աղջկա բնակարանում։ Առավոտյան բնակարան է ներխուժում ոստիկանությունը, բայց երիտասարդը այլևս չկա։ Կատարինայի հետ կոպիտ են վարվում, ձերբակալում են։ Կառավարամետ լրագրողը սենսացիայի ակնկալիքով Կատարինայի մասին «դեղին մամուլի» ավանդույթներով վարկաբեկիչ հոդված է գրում։ Կինոնկարի վերջում Կատարինան սպանում է լրագրողին։
Գերմանիան վեպի ստեղծման ժամանակ
1970-ական թվականներին Գերմանիայում ձախակողմյան ահաբեկչական «Կարմիր բանակի խմբակցության» (RAF) ակտիվ գործունեության պատճառով քաղաքական շրջաններում խուճապի մթնոլորտ էր։ Նրա զոհերն էին դառնում աջ բարձրաստիճան քաղաքական գործիչները։
Վեպի լրագրողի գործունեությունը հիշեցնում է գերմանական սկանդալային «Bild-Zeitung» թերթի աշխատելաոճը։ Վեպի նախաբանում Բյոլը այս նմանությունը անվանում է «ոչ կանխամտածված ու պատահական, բայց անխուսափելի»։ Բյոլը 1972 թվականին բաց նամակ հրապարակեց, որտեղ «Bild-Zeitung» թերթի «Կարմիր բանակի խմբակցության» տված գնահատականները որակեց «մերկ ֆաշիստական»[1].