«Սոսնձակեռնեխ»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ clean up, replaced: |thumb → |մինի oգտվելով ԱՎԲ |
No edit summary |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
[[Պատկեր:Turdus viscivorus |
[[Պատկեր:Turdus viscivorus -Netherlands-8.jpg|մինի|280px]] |
||
'''Սոսնձակեռնեխ''' (''Turdus viscivorus''), [[կեռնեխների ընտանիք]]ի պատկանող [[թռչուն]]։ |
'''Սոսնձակեռնեխ''' (''Turdus viscivorus''), [[կեռնեխների ընտանիք]]ի պատկանող [[թռչուն]]։ |
||
== Նկարագրությունը == |
|||
Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է` շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը` դեղնավուն։ Քաշը` 95-142 [[գրամ|գ]], թևի երկարությունը` 142-171 [[միլիմետր|մմ]]։ |
Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է` շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը` դեղնավուն։ Քաշը` 95-142 [[գրամ|գ]], թևի երկարությունը` 142-171 [[միլիմետր|մմ]]։ |
||
== Կենսակերպը == |
|||
[[ՀՀ]]-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում` նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և [[գիհի|գիհու]] [[անտառ]]ներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին` չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն` մոխրագույն պտերով [[ձու|ձվեր]]։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ |
[[ՀՀ]]-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում` նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և [[գիհի|գիհու]] [[անտառ]]ներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին` չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն` մոխրագույն պտերով [[ձու|ձվեր]]։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ Ամռանն ուտում է [[միջատ]]ներ և [[թրթուր]]ներ, իսկ ձմռանը` չորացած [[հատապտուղ]]ներ։ |
||
== Տարածվածությունը == |
|||
Տարածված է [[Անգլիա]]յում, [[Պորտուգալիա]]յում, [[Փոքր Ասիա]]յում, [[Պակիստան]]ում, հյուսիսարևմտյան [[Աֆրիկա]]յում, Բայկալում, [[Միջին Ասիա]]յի լեռնային շրջաններում, [[Պեչորա]]յի ափերից մինչև [[Օբ]] գետը, դեպի հարավ` [[Ուկրաինա]]յում, [[Ղրիմ]]ում, [[Կովկաս]]ում։<ref>{{cite book|author=Մ. Ս. Ադամյան|title=Հայաստանի թռչունները|publisher=«Արևիկ»|location=Երևան|year=1988|page=էջ 41}}</ref> |
Տարածված է [[Անգլիա]]յում, [[Պորտուգալիա]]յում, [[Փոքր Ասիա]]յում, [[Պակիստան]]ում, հյուսիսարևմտյան [[Աֆրիկա]]յում, Բայկալում, [[Միջին Ասիա]]յի լեռնային շրջաններում, [[Պեչորա]]յի ափերից մինչև [[Օբ]] գետը, դեպի հարավ` [[Ուկրաինա]]յում, [[Ղրիմ]]ում, [[Կովկաս]]ում։<ref>{{cite book|author=Մ. Ս. Ադամյան|title=Հայաստանի թռչունները|publisher=«Արևիկ»|location=Երևան|year=1988|page=էջ 41}}</ref> |
||
18:52, 24 Սեպտեմբերի 2013-ի տարբերակ
Սոսնձակեռնեխ (Turdus viscivorus), կեռնեխների ընտանիքի պատկանող թռչուն։
Նկարագրությունը
Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է` շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը` դեղնավուն։ Քաշը` 95-142 գ, թևի երկարությունը` 142-171 մմ։
Կենսակերպը
ՀՀ-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում` նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և գիհու անտառներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին` չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն` մոխրագույն պտերով ձվեր։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ Ամռանն ուտում է միջատներ և թրթուրներ, իսկ ձմռանը` չորացած հատապտուղներ։
Տարածվածությունը
Տարածված է Անգլիայում, Պորտուգալիայում, Փոքր Ասիայում, Պակիստանում, հյուսիսարևմտյան Աֆրիկայում, Բայկալում, Միջին Ասիայի լեռնային շրջաններում, Պեչորայի ափերից մինչև Օբ գետը, դեպի հարավ` Ուկրաինայում, Ղրիմում, Կովկասում։[1]
Աղբյուրներ
- ↑ Մ. Ս. Ադամյան (1988). Հայաստանի թռչունները. Երևան: «Արևիկ». էջ էջ 41.