«Սոսնձակեռնեխ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ clean up, replaced: |thumb → |մինի oգտվելով ԱՎԲ
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
[[Պատկեր:Turdus viscivorus 1.jpg|մինի|250px]]
[[Պատկեր:Turdus viscivorus -Netherlands-8.jpg|մինի|280px]]
'''Սոսնձակեռնեխ''' (''Turdus viscivorus''), [[կեռնեխների ընտանիք]]ի պատկանող [[թռչուն]]։
'''Սոսնձակեռնեխ''' (''Turdus viscivorus''), [[կեռնեխների ընտանիք]]ի պատկանող [[թռչուն]]։
== Նկարագրությունը ==

Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է` շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը` դեղնավուն։ Քաշը` 95-142 [[գրամ|գ]], թևի երկարությունը` 142-171 [[միլիմետր|մմ]]։
Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է` շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը` դեղնավուն։ Քաշը` 95-142 [[գրամ|գ]], թևի երկարությունը` 142-171 [[միլիմետր|մմ]]։
== Կենսակերպը ==

[[ՀՀ]]-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում` նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և [[գիհի|գիհու]] [[անտառ]]ներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին` չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն` մոխրագույն պտերով [[ձու|ձվեր]]։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ Ամառը սնվում է [[միջատ]]ներով և [[թրթուր]]ներով, իսկ ձմռանը` չորացած [[հատապտուղ]]ներով։
[[ՀՀ]]-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում` նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և [[գիհի|գիհու]] [[անտառ]]ներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին` չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն` մոխրագույն պտերով [[ձու|ձվեր]]։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ Ամռանն ուտում է [[միջատ]]ներ և [[թրթուր]]ներ, իսկ ձմռանը` չորացած [[հատապտուղ]]ներ։
== Տարածվածությունը ==

Տարածված է [[Անգլիա]]յում, [[Պորտուգալիա]]յում, [[Փոքր Ասիա]]յում, [[Պակիստան]]ում, հյուսիսարևմտյան [[Աֆրիկա]]յում, Բայկալում, [[Միջին Ասիա]]յի լեռնային շրջաններում, [[Պեչորա]]յի ափերից մինչև [[Օբ]] գետը, դեպի հարավ` [[Ուկրաինա]]յում, [[Ղրիմ]]ում, [[Կովկաս]]ում։<ref>{{cite book|author=Մ. Ս. Ադամյան|title=Հայաստանի թռչունները|publisher=«Արևիկ»|location=Երևան|year=1988|page=էջ 41}}</ref>
Տարածված է [[Անգլիա]]յում, [[Պորտուգալիա]]յում, [[Փոքր Ասիա]]յում, [[Պակիստան]]ում, հյուսիսարևմտյան [[Աֆրիկա]]յում, Բայկալում, [[Միջին Ասիա]]յի լեռնային շրջաններում, [[Պեչորա]]յի ափերից մինչև [[Օբ]] գետը, դեպի հարավ` [[Ուկրաինա]]յում, [[Ղրիմ]]ում, [[Կովկաս]]ում։<ref>{{cite book|author=Մ. Ս. Ադամյան|title=Հայաստանի թռչունները|publisher=«Արևիկ»|location=Երևան|year=1988|page=էջ 41}}</ref>



18:52, 24 Սեպտեմբերի 2013-ի տարբերակ

Սոսնձակեռնեխ (Turdus viscivorus), կեռնեխների ընտանիքի պատկանող թռչուն։

Նկարագրությունը

Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է` շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը` դեղնավուն։ Քաշը` 95-142 գ, թևի երկարությունը` 142-171 մմ։

Կենսակերպը

ՀՀ-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում` նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և գիհու անտառներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին` չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն` մոխրագույն պտերով ձվեր։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ Ամռանն ուտում է միջատներ և թրթուրներ, իսկ ձմռանը` չորացած հատապտուղներ։

Տարածվածությունը

Տարածված է Անգլիայում, Պորտուգալիայում, Փոքր Ասիայում, Պակիստանում, հյուսիսարևմտյան Աֆրիկայում, Բայկալում, Միջին Ասիայի լեռնային շրջաններում, Պեչորայի ափերից մինչև Օբ գետը, դեպի հարավ` Ուկրաինայում, Ղրիմում, Կովկասում։[1]

Աղբյուրներ

  1. Մ. Ս. Ադամյան (1988). Հայաստանի թռչունները. Երևան: «Արևիկ». էջ էջ 41.