«Սրբուհի Տյուսաբ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Տող 4. | Տող 4. | ||
==Կյանքը== |
==Կյանքը== |
||
Ծնվել է [[1841]] թվականին [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսի]] Միջագյուղ (Օրթագյուղ, Օրթաքյոյ) թաղամասում։ [[1869]] կամ [[1870]]-ական թվականներին Սրբուհին ամուսնանում է իր իսկ խոսքերով ասած ,ամուսիններուն լավագույնը» [[ֆրանսիա]]ցի երաժիշտ Պոլ Տյուսաբի հետ, որը ժամանակագրի կողմից հիշվում է որպես բեյ, այնուհետև` փաշա տիտղոսով։ [[1901]] թ. [[հունվարի 3]] (16)-ին Սրբուհի Տյուսաբը մահանում է [[քաղցկեղ]]ից, որի աճյունն ամփոփվում է [[Շիշլի]]ի Լատինաց գերեզմանատանը` դստեր կողքին։ Հարազատների կողմից նրա շիրմին կանգնեցվում է համեստ մի հուշարձան ֆրանսերեն տապանագրով. «Հրաշալի կնոջն ու մորը, նրան որ ուներ սրտի բոլոր առաքինությունները և մտքի բոլոր շնորհները։ Հավերժ հարգանք ու ափսոսանք»։ |
Ծնվել է [[1841]] թվականին [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսի]] Միջագյուղ (Օրթագյուղ, Օրթաքյոյ) թաղամասում։ [[1869]] կամ [[1870]]-ական թվականներին Սրբուհին ամուսնանում է իր իսկ խոսքերով ասած , ամուսիններուն լավագույնը» [[ֆրանսիա]]ցի երաժիշտ Պոլ Տյուսաբի հետ, որը ժամանակագրի կողմից հիշվում է որպես բեյ, այնուհետև` փաշա տիտղոսով։ [[1901]] թ. [[հունվարի 3]] (16)-ին Սրբուհի Տյուսաբը մահանում է [[քաղցկեղ]]ից, որի աճյունն ամփոփվում է [[Շիշլի]]ի Լատինաց գերեզմանատանը` դստեր կողքին։ Հարազատների կողմից նրա շիրմին կանգնեցվում է համեստ մի հուշարձան ֆրանսերեն տապանագրով. «Հրաշալի կնոջն ու մորը, նրան որ ուներ սրտի բոլոր առաքինությունները և մտքի բոլոր շնորհները։ Հավերժ հարգանք ու ափսոսանք»։ |
||
==Արտաքին հղումներ== |
==Արտաքին հղումներ== |
10:11, 9 Սեպտեմբերի 2013-ի տարբերակ
Սրբուհի Տյուսաբ (Սրբուհի Վահանյան) (1841-1901), արևմտահայ գրող, բանաստեղծ, հրապարակախոս և հասարակական-մանկավարժական գործիչ։ Հայ առաջին վիպասանուհի։
Կյանքը
Ծնվել է 1841 թվականին Կոստանդնուպոլսի Միջագյուղ (Օրթագյուղ, Օրթաքյոյ) թաղամասում։ 1869 կամ 1870-ական թվականներին Սրբուհին ամուսնանում է իր իսկ խոսքերով ասած , ամուսիններուն լավագույնը» ֆրանսիացի երաժիշտ Պոլ Տյուսաբի հետ, որը ժամանակագրի կողմից հիշվում է որպես բեյ, այնուհետև` փաշա տիտղոսով։ 1901 թ. հունվարի 3 (16)-ին Սրբուհի Տյուսաբը մահանում է քաղցկեղից, որի աճյունն ամփոփվում է Շիշլիի Լատինաց գերեզմանատանը` դստեր կողքին։ Հարազատների կողմից նրա շիրմին կանգնեցվում է համեստ մի հուշարձան ֆրանսերեն տապանագրով. «Հրաշալի կնոջն ու մորը, նրան որ ուներ սրտի բոլոր առաքինությունները և մտքի բոլոր շնորհները։ Հավերժ հարգանք ու ափսոսանք»։
Արտաքին հղումներ
- Ալբերտ Շարուրյան, Սրբուհի Տյուսաբ. Կյանքը և ստեղծագործությունը, 250 էջ. Երևանի պետական համալսարանի հրատարակչություն, Երևան 1963 թ.։ Հեղինակը գիրքը նվիրել է քրոջ` Լենա Շարուրյանի հիշատակին։
- Սրբուհի Տյուսաբը պատմաբանասիրական հանդեսում
- Արդի հայ գրականութիւն, Բեյրութ, էջ՝ 134–138