«Պոեմ»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ clean up, replaced: ) - → ), oգտվելով ԱՎԲ |
չ Bot: Migrating 24 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q474090 (translate me) |
||
| Տող 29. | Տող 29. | ||
[[Կատեգորիա:Գրական ժանրեր]] |
[[Կատեգորիա:Գրական ժանրեր]] |
||
[[az:Poema]] |
|||
[[be:Паэма]] |
|||
[[cs:Epická poezie]] |
|||
[[de:Narrative Poesie]] |
|||
[[en:Narrative poetry]] |
|||
[[eo:Rakonta poezio]] |
|||
[[es:Narrativa poética]] |
|||
[[et:Poeem]] |
|||
[[fi:Runoelma]] |
|||
[[fr:Poésie narrative]] |
|||
[[hu:Elbeszélő költemény]] |
|||
[[ja:物語詩]] |
|||
[[ka:პოემა]] |
|||
[[lt:Poema]] |
|||
[[lv:Poēma]] |
|||
[[ml:ആഖ്യാനകാവ്യം]] |
|||
[[ms:Puisi naratif]] |
|||
[[nl:Narratieve poëzie]] |
|||
[[pl:Poemat]] |
|||
[[ru:Поэма]] |
|||
[[simple:Narrative poetry]] |
|||
[[sk:Epická báseň]] |
|||
[[uk:Поема]] |
|||
[[yi:דיכטונג#פאעמע]] |
[[yi:דיכטונג#פאעמע]] |
||
[[zh:叙事诗]] |
|||
03:37, 25 Մարտի 2013-ի տարբերակ
Պոեմ (հունարեն` póiema - ստեղծել), Չափածո մեծածավալ ստեղծագործություն, որի տարբեր մասերը միավորվում են սյուժեի կամ կերպարի ընդհանրությամբ։ Պոեմը չափածո բոլոր գրական ժանրերից ամենամեծն է իր ծավալով և ընդգրկումներով։ Նրան հատուկ են թե՛ վիպերգական, թե՛ քնարական հատկանիշներ։
Պոեմի վիպերգական հատկանիշներից են սյուժետային տարրերի և կերպարների առկայությունը, պատմողական շարադրանքը, նկարագրությունները։
Սակայն պոեմին հատուկ են նաև հուզական ուժեղ երանգը, հեղինակային բազմազան շեղումները։ Օրինակ, Հովհաննես Թումանյանի «Թմկաբերդի առումը» պոեմում ծավալվող դեպքերի պատմությունն ուղեկցվում է բազմաթիվ քնարական շեղումներով։ Ինչպես նախերգանքում ու վերջերգում, այնպես էլ ողջ շարադրանքի մեջ արտահայտված է ստեղծագործության հիմնական գաղափարը` բարի, հայրենասիրական գործի գեղեցկության և անմահության միտքը։
Պոեմի թե՛ բովանդակությունը, թե՛ ձևը ենթարկվել են պատմական մեծ փոփոխությունների։ Հին աշխարհում պոեմները պատմել են ժողովրդի կյանքի բախտորոշ դեպքերի, լեգենդար հերոսների կյանքի ու սխրանքների մասին (օր.` Հոմերոսի «Իլիականը» և «Ոդիսականը»)։ Միջնադարում պոեմներ գրվեցին բազմազան ձևերով Գրիգոր Նարեկացու «Ողբերգության մատյանը», Դանթեի «Աստվածային կատակերգությունը», Շոթա Ռուսթավելու «Վագրենավորը»։
Նոր ժամանակներում պոեմներում պատկերվել են ժողովրդի կյանքի և ճակատագրի էական հարցեր։ Ժանրի զարգացման մեջ հատկապես մեծ դեր են խաղացել Ջորջ Բայրոնը («Չայլդ Հարոլդ»), Ալեքսանդր Պուշկինը («Պղնձե հեծյալ»), Միխայիլ Լերմոնտովը («Մծիրի»), Հովհաննես Թումանյանը («Անուշ») և այլք։
Գրվել են նաև դրամատիկական պոեմներ, որոնց մեջ դեպքերը հիմնականում զարգանում են մենախոսությունների ու երկխոսությունների օգնությամբ (Գյոթեի «Ֆաուստը»)։ Երգիծական պոեմների մեջ ծաղրվում են կյանքի տարբեր կողմերը (Թումանյանի «Պոետն ու մուսան»)։ Քնարական պոեմի ցայտուն օրինակ է Ավետիք Իսահակյանի «Աբու-լալա Մահարին»։[1]
Պոեմներ (հայ գրականության)
Գրականություն
- Էդվարդ Ջրբաշյան, Թումանյանի պոեմները, Երևանի համալսարանի հրատարակչություն, 1986, 487 էջ։
Տես նաև`
Աղբյուրներ
- ↑ Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան (1972). Գրականագիտական բառարան. Երևան: «Լույս». էջ էջ 240-241.