«Դամալա»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
չ r2.5.4) (Ռոբոտը ավելացնում է․: ru:Дамала |
||
| Տող 101. | Տող 101. | ||
[[ka:დამალა]] |
[[ka:დამალა]] |
||
[[ru:Дамала]] |
|||
16:32, 10 փետրվարի 2013-ի տարբերակ
| Գյուղ | |||
|---|---|---|---|
| Դամալա (Տամալա) | |||
| վրաց.՝ დამალა | |||
| Պատկեր:Javakhk Tamala (6).jpg Դամալա գյուղը հյուսիս-արևելքից | |||
| Երկիր |  Վրաստան | ||
| Մխարե | Սամցխե-Ջավախք | ||
| Մունիցիպալիտետ | Ասպինձայի մունիցիպալիտետ | ||
| Հիմնադրված է | մայիսի 1, 1828 թ. | ||
| ԲԾՄ | 1360 մ | ||
| Պաշտոնական լեզու | վրացերեն | ||
| Բնակչություն | 2100[1] մարդ (2010) | ||
| Ազգային կազմ | Հայեր | ||
| Կրոնական կազմ | Հայ Առաքելական եկեղեցի | ||
| Ժամային գոտի | UTC+4 | ||
| |||
Դամալա (նաև` Տամալա, վրաց.՝ დამალა), հայաբնակ գյուղ Վրաստանի Սամցխե-Ջավախք նահանգի Ասպինձայի մունիցիպալիտետում (պատմական Ջավախք երկրամաս): Տամալան շրջանի ամենամեծ գյուղն է: Համայնքի հեռավորությունը շրջկենտրոն Ասպինձայից կազմում է 6 կմ: Գյուղի բարձրությունը ծովի մակերևույթից շուրջ 1200 մ է: Գյուղը կառուցված է բարձրադիր բլուրների վրա Թռեխքի լեռնաշղթայի հարավային ծայրի ստորոտներին, շրջապատված է անտառներով: Կլիման մեղմ է, նպաստավոր այգոգործության և բոստանա-բոստանային կուլտուրաների մշակության համար:
Բնակիչների նախնիները ներգաղթել են 1829 թվականին Էրզրումի վիլայեթից: 1840 թ. գյուղն ուներ 250 բնակիչ: Գուղի բնակչության շարունակական աճը խոչընդոտեցին 1918-1921 թթ. կոտորածներն ու գաղթը, որի հետևանքով գյուղի 1200 բնակչից կոտորվեց շուրջ 550 մարդ: Սակայն խորհրդային իշխանության տարիներին Տամալան վերականգնեց և, անգամ, նախքան Առաջին համաշխարհային պատերազմի դրության համեմատ գրեթե կրկնապատկեց իր բնակչությունը, որը 1985 թ. տվյալներով արդեն կազմում էր 2233 մարդ (520 ծուխ): Խորհրդային Միության փլուզումից հետո տնտեսական ծանր պայմաններից ծագած արտագաղթի հետևանքով գյուղի բնկչության թիվը որոշակի չափով նվազել է: 2010 թ. հուլիսի տվյալներով Տամալայում բնակվում է 2100 մարդ, տնտեսությունների թիվն է 500:
Բնակչության հիմնական զբաղմունքն է հողագործությունն ու անասնապահությունը: Գյուղատնտեսության գերակայող ճյուղերն են հացահատիկային կուլտուրաները, կարտոֆիլը, բանջարա-բոստանային կուլտուրաների մշակությունը, այգեգործությունը (խնձոր, տանձ, սալոր և այլն), մեղվաբուծությունը:
Գյուղում 1865 թ.-ից գործել է եկեղեցական ծխական դպրոց: Ներկայումս գյուղն ունի միջնակարգ դպրոց, որտեղ 2005թ. տվյալներով սովորում էր 315 աշակերտ (1985թ. աշակերտների թիվն էր 460):
Գյուղի Սուրբ Խաչ եկեղեցին հիմնադրվել է 1830-ական թվականներին, սակայն ավելի ուշ հիմնովին վերանորոգվել և վերաբացվել է 1873 թ.: Այն քարաշեն է, ճակատը շարված է սրբատաշ քարերով: 1920-ական թվականներին եկեղեցին փակվել է, իսկ քահանան աքսորվել: Եկեղեցին օգտագործվել է որպես պահեստ, ավելի ուշ փլվել է փայտաշեն տանիքը: 2008թ. եկեղեցին վերականգնվել և վերաօծվել է[2]:
Գյուղից 2 կմ հեռավորության վրա` արևելյան կողմի ձորամիջում գտնվում է Սբ. Գևորգ վանքը, որը հանդիսանում է գյուղի բնակչության ուխտատեղին:
Տես նաև
Արտաքին հղումներ
Ծանոթագրություններ
|
Սա Վրաստանի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
| |||||||||||||||||
.jpg){kind=link}