Ռաուլ Հաջիմբա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ռաուլ Հաջիմբա
 
Կուսակցություն՝ Forum for the National Unity of Abkhazia?
Կրթություն՝ Աբխազական պետական համալսարան
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ
Դավանանք ուղղափառություն
Ծննդյան օր մարտի 21, 1958(1958-03-21) (66 տարեկան)
Ծննդավայր Տղվարչել, Աբխազիայի Հանրապետություն
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ,  Աբխազիայի Հանրապետություն և  Վրաստան
 
Պարգևներ

Ռաուլ Հաջիմբա (աբխ.՝ Рауль Џьумка-иҧа Ҳаџьымба, մարտի 21, 1958(1958-03-21), Տղվարչել, Աբխազիայի Հանրապետություն), Աբխազիայի պետական և քաղաքական գործիչ, 2014 թվականի սեպտեմբերի 25-ից Աբխազիայի Հանրապետության գործող նախագահ։

2003-2004 թվականներին՝ Աբխազիայի վարչապետ, 2005-2009 թվականներին՝ Աբխազիայի փոխնախագահ[1]։ «Աբխազիայի Ժողովրդական միասնության ֆորում» կուսակցության առաջնորդը։ 2009-2014 թվականներին՝ Աբխազիայի Ժողովրդական ժողովի պատգամավոր։

Չորս անգամ հավակնել Է Աբխազիայի նախագահի պաշտոնին՝ 2004, 2009, 2011, 2014 թվականներին, առաջին անգամ հաղթանակ է տարել չորրորդ փորձից[2]։

2014 թվականի օգոստոսի 24-ին ընտրվել Է Աբխազիայի Հանրապետության չորրորդ նախագահ։ Պաշտոնը ստանձնել է 2014 թվականի սեպտեմբերի 25-ին, սահմանադրական լիազորությունների ժամկետը 5 տարի է։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1958 թվականի մարտի 21-ին Տկուարչալ քաղաքում։ Պատկանում է աբժույան աբխազների ազգագրական խմբին։ Ծագում է թուրքական ծագմամբ ձուլված աբխազների ընտանիքից, մինչև 1936 թվականը Հաջիմբայի տոհմը կրել է Հաջի օղլի ազգանունը, Հաջիմբայի ազգանունը Աբխազիայի պատմական և ծագումնաբանական փաստաթղթերում մինչև 20-րդ դարի առաջին երրորդը չի հիշատակվել[3][4][5][6][7]։ Այլ տվյալների համաձայն՝ նրա ընտանիքը գալիս է Աբխազիայի Օչամչիրայի շրջանից, իսկ հետո նրա հայրը տեղափոխվել է Էշերա գյուղ։ Նրա ընտանիքի տունը Էշերա գյուղում Վլադիսլավ Արձինբայի տան մոտ է, որի այրին՝ Սվետլանա Ջերգենիան, նախագահի թեկնածու Հաջիմբայի հետ միասին 2011 թվականին առաջադրվել է փոխնախագահի պաշտոնում[8]։

Աշխատանքային գործունեության սկիզբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո աշխատել է Տկվարչելի ՋԷԿ-ում որպես փականագործ։

1976-1978 թվականներին ծառայել է խորհրդային բանակի Հակաօդային պաշտպանության զորքերում։ Աշխատանքից ազատվելուց հետո աշխատել է կոմսոմոլի Տկվարչելսկի գորկոմում։

1978-1979 թվականներին աշխատել է Սուխումի շրջանի «Գումիստա» հանգստյան տանը որպես փականագործ։

Աբխազիայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետն ավարտելուց հետո 1984 թվականին սկսել է աշխատել Սուխումի քիմիական գործարանում որպես իրավախորհրդատու։

ՊԱԿ-ի կադրային աշխատակից[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1985-1986 թվականներին սովորել է Պետական անվտանգության կոմիտեի Մինսկի դպրոցում բարձրագույն կրթություն ունեցող անձանց համար։

1986-1992 թվականներին եղել է Աբխազիայի ՊԱԿ-ի Տկվարչելի քաղաքային բաժնի աշխատակից։

Պատերազմը Աբխազիայում և կարիերան աբխազական մասնագիտական ծառայություններում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1992-1993 թվականներին վրաց-աբխազական հակամարտության ժամանակ եղել է Արևելյան ճակատի ռազմական հետախուզության և հակահետախուզության ծառայության պետ։ Հաջիմբայի գործունեության հիմնական պրոֆիլը Տկուարչալի աննկատելի շենքի նկուղից իրականացվող Ռադիո հետախուզությունն էր։ Մարտական ծառայությունների համար պարգևատրվել է Լեոնի շքանշանով։

Պատերազմի ավարտից հետո 1993-1995 թվականներին աշխատել է որպես Աբխազիայի Հանրապետության պետական անվտանգության ծառայության բաժնի պետ։

1995-1996 թվականին հակահետախուզական Հաջիմբան, որին այն ժամանակ քչերն էին ճանաչում դեմքով, գործակալա-օպերատիվ նպատակներով ավտոմեքենայի վարորդը տեղավորվել է «Առաջնային օգնություն» միջազգային հումանիտար կազմակերպությունում (Premiere Urgence), որը զբաղվում էր Աբխազիայի գյուղատնտեսության վերականգնմամբ և ավերված շենքերի վերականգնմամբ։ Այդ աշխատանքը, մասնավորապես, նրան թույլ չէր տալիս ծանոթանալ Աբխազիայում տեղակայված ՄԱԿ-ի խաղաղապահ ուժերի փաստաթղթերին։ 1996 թվականի գարնանը Հաջիմբան Աբխազիայի ուժային կառույցների ղեկավար պաշտոններում վերսկսել է գործունեությունը[3][9][10]։

Աբխազիայի կառավարությունում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1996-1998 թվականներին եղել է Աբխազիայի պետական մաքսային կոմիտեի մաքսանենգության դեմ պայքարի բաժնի պետ։

1998-1999 թվականներին՝ պետական մաքսային կոմիտեի նախագահի տեղակալ։ Միայն այդ ժամանակվանից Հաջիմբայի ազգանունը սկսել է պարբերաբար հայտնվել Աբխազիայի պաշտոնական մամուլում։

1999-2001 թվականներին` Աբխազիայի Հանրապետության պետական անվտանգության ծառայության նախագահ և միաժամանակ Աբխազիայի Հանրապետության առաջին փոխվարչապետ։

2001-2002 թվականներին՝ Աբխազիայի Հանրապետության առաջին փոխվարչապետ[11]։

2002-2003 թվականներին՝ Աբխազիայի պաշտպանության նախարար, փոխվարչապետ։

2003 թվականի ապրիլից մինչև 2004 թվականի հոկտեմբեր՝ Աբխազիայի վարչապետ։ Աբխազիայում փաստացի գտնվելու մեկուկես տարվա ընթացքում, երբ հանրապետության առաջին նախագահ, անկախ աբխազական պետության հիմնադիր Վլադիսլավ Արձինբան արդեն ծանր հիվանդ էր և հեռացել էր գործերից[12], Հաջիմբեն չկարողացավ անհրաժեշտ բարեփոխումներ իրականացնել և ապահովել կենսամակարդակի աճը Աբխազիայում։ Դա մասամբ կապված էր Ռուսաստանի հեռացված դիրքորոշման հետ, որը դեռևս չէր կողմնորոշվել Աբխազիայի ինքնիշխանության ճանաչման հարցում և վախենում էր զգալի ներդրումներ կատարել հանրապետությունում։ Այնուամենայնիվ, Արձինբան Հաջիմբայի համաձայնությամբ և հավանությամբ առաջադրվել է նախագահի թեկնածու՝ որպես առաջին աբխազական առաջնորդի իրավահաջորդ։ Արձինբայի մերձավոր շրջապատը` նրա կին Սվետլանա Ջերգենիան, անվտանգության ծառայության պետ Ալմասբեյ Կչաչը (ինչպես հետո հաստատվել է ՌԴ Ազգային հակաահաբեկչական կոմիտեի քննիչների կողմից, որը սերտորեն կապված է «Իմարաթ Կովկաս» ահաբեկչական կազմակերպության աբխազական մասնաճյուղի ղեկավարների հետ և հանդիսանում է Աբխազիայի երրորդ նախագահ Ա. Անկվաբի դեմ մահափորձի կազմակերպիչը)[11][12][13][14][15][16][17] և եղբորորդին` խոշոր գործարար և քրեական հեղինակություն Պավել Արձինբան, Հաջիմբայի հեռանկարային քաղաքականությունը վերցրել են խնամակալության ամուր օղակի մեջ։ Արդեն 2004 թվականի սկզբին Արձինբան իր վերջին, կտակային հարցազրույցներից մեկում Հաջիմբային անվանել էիր «ամենահաջող կադրային ձեռքբերումը»[12]։ 2004 թվականի մայիսին նախագահի թեկնածու Հաջիմբան Սոչիում առաջին անգամ հանդիպել է ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ, որտեղ Ռաուլ Ջումկովիչը հրավիրվել էր քննարկելու Աբխազիայում բնակվող Հայրենական մեծ պատերազմի վետերանների վիճակը։ Հաջիմբայի վարչապետության շրջանում իշխանական-բյուրոկրատական վերնախավի հանդեպ թշնամանքի հողի վրա, որը ղեկավարում էր Աբխազիան ծանր հիվանդ Արձինբայի անունից, որին ժամանակի ընթացքում ավելի ու ավելի էին ընկալում որպես խորհրդանիշ, այլ ոչ թե որպես իրական իշխանության կրող[11], կտրուկ ակտիվացել են ընդդիմադիր տրամադրությունները։ Հաջիմբայի կառավարության նախագահի ընդդիմախոսները միավորվել են Արձինբայի կլանին դիմակայելու նպատակով, ինչը լավ ազդեցություն չի ունեցել փաբլիսիտիի և Հաջիմբայի նախընտրական վարկանիշի վրա, որը զգալիորեն զիջում էր աբխազական քաղաքականության վետերանին, որը ժողովրդի մեջ հայտնի է որպես Սերգեյ Բաղապշին[3][18]։

Պայքար Աբխազիայի նախագահի պաշտոնի համար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ՄԱԿ-ի անդամների կողմից մինչև անկախության ճանաչումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2004 թվականի Աբխազիայի նախագահական ընտրություններում Հաջիմբան պարտվել է Սերգեյ Բաղապշին` հավաքելով 30 815 ձայն, ինչը կազմել է 32 %։ Պարտությունից հետո առաջին անգամ Աբխազիայում զանգվածային բողոքի ակցիաներ է կազմակերպել, որոնք անցել են զինված քաղաքացիական դիմակայությամբ, որի արդյունքում գնդակից զոհվել է գիտնական և հասարակական գործիչ 78-ամյա Թամարա Շաքրիլը։ Որպես ընտրված նախագահ Հաջիմբայի դեմ լուրջ փաստարկը՝ Հաջիմբան հանրահավաքներում պարբերաբար հիշատակել է այն մասին, որ Բաղապշի կինը՝ Մարինա Շոնիան, ազգությամբ վրացի է, և ինքը՝ Բաղապշը, այդ ազգակցական հանգամանքի պատճառով վրացամետ է[19]։ Ռուս միջնորդների բուռն հուզումներից և միջամտությունից հետո Հաջիմբան 2005 թվականի հունվարի 12-ին հասել է նոր նախագահական ընտրությունների անցկացմանը, որոնց աբխազական ավագների երաշխավորությամբ զուգընթաց գնացել է Բաղապշի հետ որպես փոխնախագահ՝ այդ դիրքից հետ մղելով Ստանիսլավ Լակոբային։ Ներքին աբխազական ճգնաժամից խաղաղ ելք է հայտնաբերվել Բաղապշի ընտրական շտաբի ղեկավար, պաշտոնաթող ոստիկանության գնդապետ Ալեքսանդր Անկվաբի վճռորոշ դերի պայմաններում, որի մասին վկայել է ռուս միջնորդ, Պետդումայի փոխխոսնակ Սերգեյ Բաբուրինը[20]։

Աբխազիայի անկախությունը ՄԱԿ-ի անդամ ճանաչելուց հետո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2005-2009 թվականներին զբաղեցրել Է Աբխազիայի Հանրապետության փոխնախագահի պաշտոնը։ 2008 թվականի օգոստոսին, Հարավային Օսիայում հնգօրյա պատերազմից հետո, Ռուսաստանը պաշտոնապես ճանաչել է Աբխազիայի անկախությունը և դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատել նրա հետ։ Հաջիմբան, որն իր պետ Բաղապշի հետ գտնվում էր սառը և օտարված հարաբերությունների մեջ, այդ իրադարձության հետ անմիջական կապ չուներ, փոխնախագահի պաշտոնավարման բոլոր տարիները ստվերում էին, երկրի ղեկավարից էական հանձնարարություններ չէր ստանում։ Այդ ընթացքում շարունակել է զբաղվել ընդդիմադիր գործունեությամբ՝ պատրաստվելով Բաղապշի հետ նոր դիմակայության 2009 թվականի հերթական նախագահական ընտրություններում։ 2008 թվականի ամռանը Ռուսաստանի վարչապետ Վլադիմիր Պուտինը ժամանել է Սուխում և առանձին հանդիպում անցկացրել աբխազական ընդդիմության հետ, որտեղ, ինչպես նշում էին դիտորդները, բացի Պուտինից և Հաջիմբայից «ոչ ոք բերանը չի բացել»։ Ռուսաստանի նախագահի այցերի ստանդարտ ծրագրի համար ոչ պարտադիր այս հանդիպումը (Հաջիմբայի հետ արդեն երկրորդ հանդիպումն էր) մեկնաբանների կողմից մեկնաբանվել է որպես Պուտինի ինչ-որ կռիվ աբխազացի ընդդիմադիրների հասցեին, «Georgian Times» թերթը նշել է, որ «խորհրդային ՊԱԿ-ի ճակատից դուրս եկած Հաջիմբան համարվում էր և ընկալվում մինչ օրս Կրեմլի գլխավոր հենարանը»[11]։ Ընտրություններից կես տարի առաջ՝ 2009 թվականի մայիսի 28-ին, Հաջիմբան հրաժարական է տվել փոխնախագահի պաշտոնից և քաղաքականապես հեռացվեց Բաղապշից։

2009 թվականի դեկտեմբերի 12-ին Աբխազիայի նախագահական ընտրություններում Հաջիմբան կրկին պարտվել է Բաղապշին, երկու անգամ ավելի քիչ ձայն է հավաքել, քան նախկինում՝ 15 584, ինչը կազմել է 15,32 %։ Այս անգամ փոխնախագահի պաշտոնը զբաղեցրել է Բաղապշի շտաբի «ուղեղային կենտրոնը»՝ նախկին վարչապետ Անկվաբը, իսկ Հաջիմբան երկար տարիների ընթացքում առաջին անգամ հայտնվել է առանց գործադիր իշխանության պաշտոնական պաշտոնի։ 2011 թվականի մայիսի 29-ին Բաղապշի անսպասելի մահից հետո Աբխազիայում սկսվել է արտահերթ նախագահական ընտրությունների քարոզարշավը, որը տեղի է ունեցել Մոսկվայում ուշ ախտորոշված թոքերի օնկոլոգիական հիվանդությունից։ Համընդհանուր ծանոթացման համար պաշտոնապես հրապարակվել են Անկվաբի ընտանեկան տեղեկությունները, որոնցից հետևում էր, որ նրա կինը (ի տարբերություն Բաղապշի կնոջ) 100 %-անոց աբխազացի է՝ աբխազների համար սրբազան հնագույն Լակոբա ազգանունով։

2011 թվականի օգոստոսի 26-ին Աբխազիայի նախագահական ընտրություններում զբաղեցրել է երրորդ տեղը՝ 19,83 % ձայնով (ընդամենը 21177 մարդ)՝ զիջելով Ալեքսանդր Անկվաբին (54,86 %) և Սերգեյ Շամբեին (21,04 %)[21][22]։

Դրանից հետո Հաջիմբան գլխավորել է Անկվաբայի ընդդիմությունը, մի քանի անգամ կազմակերպել է հրապարակային բողոքի միջոցառումներ[23]։

Պետական հեղաշրջում 2014 թվականին և հետագա ընտրություններում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռաուլ Հաջիմբան 2016 թվականի օգոստոսի 2-ին Մոսկվայում

2014 թվականի մայիսի 27-ին Սուխումի կենտրոնում հավաքվել են մի քանի հարյուր հուզված ընդդիմադիրներ, որոնք Անկվաբից պահանջում էին շտապ բարեփոխումներ իրականացնել, ապա կոտրել են դռները և ջարդել նախագահական նստավայրի ապակիները[24]։ Հաջիմբան մասնակցել է Անկվաբի հետ բանակցություններին՝ պնդելով վարչապետի և ուժային բլոկի մի շարք առանցքային դեմքերի հրաժարականը[25][26]։ Մայիսի 28-ին, այն բանից հետո, երբ Սուխումում ռուս միջնորդներ Վլադիսլավ Սուրկովի և Ռաշիդ Նուրգալիևի թողտվությամբ զանգվածային անկարգություններ են սկսվել, և ընդդիմության կողմնակիցների ամբոխը գրավել է նախագահի վարչակազմի շենքը, Հաջիմբան հայտնել է, որ ընդդիմադիրները բարձրագույն իշխանություն են հայտարարել ընդդիմության Համակարգող խորհուրդը[23]։ Աբխազիայի Սահմանադրությամբ իշխանության նման մարմին ընդհանրապես նախատեսված չէր, սակայն Ժողովրդական ժողովի հավանությանն արժանանալու դեպքում իրադարձություններն արդեն անդառնալի ընթացք են ստացել։ 2014 թվականի հունիսի 1-ին խորհրդարանում ցուցարարների և նրանց կողմնակիցների ճնշման տակ նախագահ Անկվաբը, չցանկանալով թույլ տալ արյունահեղություն, հրաժարական է տվել։ Ըստ մամուլում հրապարակված գնահատականի՝ ՌԴ Անվտանգության դաշնային ծառայության պաշտոնաթող գնդապետ Սերգեյ Բեսֆամիլնին` սահմանադրական կարգի պաշտպանության վարչության նախկին աշխատակից, նախկին նախագահ Անկվաբը, «ով արգելել է իր պահպանությանը կրակել ցուցարարների վրա, երբ նրանք գրավել են նրա նստավայրը, Աբխազիայի պատմության մեջ կմնա որպես հումանիստ», այն դեպքում, երբ նրա տապալողը` նոր նախագահ Հաջիմբան, մայիսյան իրադարձությունների ընթացքում ձեռք է բերել քաղաքական խուլիգանի համբավ[27]։


Հաջիմբայի բողոքի ալիքի ժամանակ Աբխազիայի նախագահի թեկնածու է առաջադրվել 2014 թվականի օգոստոսի 24-ի արտահերթ ընտրություններում։ Ընդ որում, Գելսկի և Տկուարչալի շրջանների 22 հազար բնակիչներ, որոնք միաժամանակ ունեին Աբխազիայի Հանրապետության և Վրաստանի անձնագրեր ավելի վաղ մասնակցել էին ընտրություններին, Հաջիմբայի պահանջով թույլ չեն տվել մասնակցել 2014 թվականի քվեարկությանը։ Հաջիմբան, որը կողմնակիցներ չուներ իր հանդեպ անբարյացակամ տրամադրված վրացիների շրջանում, զգալի առավելություն ուներ գլխավոր մրցակից Ասլան Բժանիայի նկատմամբ, որը հանդուրժողական դիրքորոշում ուներ բոլոր ազգային փոքրամասնությունների՝ վրացիների, հայերի և ռուսների նկատմամբ[28]։ Միաժամանակ աբխազական և ռուսական քաղաքացիություն ունեցող անձինք ընտրություններին մասնակցել են առանց սահմանափակումների[29]։

Նախագահի թեկնածու առաջադրվելով՝ Հաջիմբան անցել է Աբխազիայի նախագահի նստավայրի գրոհի ժամանակ հրապարակավ տրված երդման միջով այն մասին, որ «տեղ չի փնտրում և ոչ մի տեղ չի գնա»։ Ինչպես 2014 թվականի մայիսյան իրադարձությունների մանրամասն վերլուծության մեջ նշել է նախկին գլխավոր դատախազ, Արձինբայի զինակից և Աբխազիայի նախկին վարչապետ Անրի Ջերգենիան, Հաջիմբան ժողովրդաբար արտասանել է «Աթոուբա» բառը, իսկ դա հատուկ սրբազան նշանակության երդում է՝ կապված աբխազների հեթանոսական հավատալիքների հետ։ «Իրեն հարգող աբհազը չէր կարող նման երդման միջոցով անցնել»,-ընդգծել է Ջերգենիան 2015 թվականի դեկտեմբերին և կարծիք հայտնել, որ Հաջիմբայի գործողությունները պետական հեղաշրջման ընթացքում կրել են քրեորեն պատժելի բնույթ[30]։

Ռաուլ Հաջիմբան հաղթել է 2014 թվականի օգոստոսի 24-ի նախագահական ընտրություններում` չորրորդ փորձից դառնալով պետության ղեկավար։ Վերլուծաբանների կարծիքով՝ Հաջիմբայի օգտին քվեարկել են բնակչության իրենց հայացքներով հակադիր երեք խմբեր՝ աբխազ ազգայնականները, որոնք հանդես են գալիս «Աբխազիան աբխազների համար» կարգախոսով, ռուսամետ ընտրողները, ինչպես նաև Վլադիսլավ Արձինբայի ընտանիքի իշխանության վերադառնալ չցանկացողները և խաղաղության պահպանման համար համաձայնության եկողները[23][28][31]։

Աբխազիայի Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի տվյալներով՝ առաջին փուլում Հաջիմբան հավաքել է ձայների 50,6 %-ը, ընդամենը 50,5 հազար ձայն։ Հաջիմբայի հետ զուգախաղում փոխնախագահ է ընտրվել Աբխազիայում 1992-93 թվականներին պատերազմի ակտիվ մասնակից Վիտալի Գաբնիան[2][32][33]։ 2014 թվականի սեպտեմբերի 25-ին Ռաուլ Հաջիմբան և Վիտալի Գաբնիան պաշտոնապես ստանձնել են համապատասխանաբար նախագահի և փոխնախագահի պաշտոնները[34]։

Քաղաքական ու հոգևոր հայացքներ, գաղափարական մոտեցումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2011 թվականի մայիսի 15-ին, Վրաստանի հետ պատերազմի տարիներին մկրտված և անձամբ Ռուս Ուղղափառ եկեղեցու պատրիարքներ Ալեքսի Երկրորդի և Կիրիլի հետ ծանոթ ուղղափառ քրիստոնյա Հաջիմբան մասնակցել է եկեղեցական-ժողովրդական ժողովին, որը տեղի է ունեցել Նովոաֆոնի ուղղափառ վանքում՝ Դերոֆեի (Դբարի) նախաձեռնությամբ։ Ժողովը հռչակել Է Աբխազիայի Ինքնավար Սուրբ միտրոպոլիան, որն աստիճանաբար պետք է վերափոխվեր Աբխազական ուղղափառ եկեղեցու։ Հաջիմբան ժողովը լեգիտիմ է համարել, չնայած այն բանին, որ դրան համապատասխան աբխազական ավանդույթներին[35] մասնակցել են մուսուլմաններ և աթեիստներ։ Հաջիմբան վստահություն է հայտնել, որ ինչպես Ռուս ուղղափառ եկեղեցին ճանաչեց Վրաց Ուղղափառ Եկեղեցին դրա հռչակումից 26 տարի անց, այն երկար տարիներ անց կճանաչի նաև աբխազական եկեղեցին[36]։

Ռաուլ Հաջիմբան շատ աղբյուրներում բնութագրվում է չեկիստական բնավորության հետ չափավոր ազգայնական, բնիկ ազգի գերիշխանությամբ պետական և մունիցիպալ կառավարման բոլոր մակարդակներում էթնիկ աբխազական պետության կողմնակից, որը բացասաբար է վերաբերվում Ռուսաստանի կազմի մեջ Աբխազիայի մտնելու հեռանկարին, իր նախորդի՝ Ա. Անկվաբի անհաշտ ընդդիմախոս, Օչամչիրայի, Տկուարչալի և Գալյան շրջաններում կոմպակտ բնակվող Աբխազիայի բնակչության անձնագրավորման հակառակորդ։ Նախընտրական արշավի ընթացքում Հաջիմբան քաղաքացիներին խոստացել է բանկերից դուրս գրել իրենց ստացած վարկերը, ինչը հաշվի առնելով Աբխազիայի բնակչության առավելագույն վարկաբեկվածությունը, զգալի խանդավառություն է առաջացրել։ Հաջիմբայի արտաքին տեսքի մեջ նմանություն են գտնում Սիլվեստր Ստալոնեի հետ, ոչ մարդաշատ մռայլ չեկիստից, որին ՊԱԿ-ում աշխատանքի ժամանակ սովորեցնում էին լռել, Հաջիմբան քաղաքականության մեջ 10 տարվա կարիերայի ընթացքում ժողովրդականություն է ձեռք բերել որպես հրկիզող հռետոր[37]։ Հաջիմբայի համար անվիճելի հանրային խարիզմայի հետ միասին, միևնույն ժամանակ, բնորոշ են իրավական և սահմանադրական նիգիլիզմը, միտինգային տարերքի հակումը և զանգվածային բողոքի ակցիաների կազմակերպումը փողոցներում և հրապարակներում՝ որպես ցանկացած պետական խնդիրների լուծման միջոց, պոպուլիզմը, ուժային մեթոդների կիրառումը ընդդիմախոսների ազդեցության և ահաբեկման համար, վրաց-աբխազական հակամարտության նախկին մասնակիցների և կովկասյան քրեալիտետի ներկայացուցիչների մարգինալացվող խմբավորումների վրա հենվելը[10][18][23][24][28][31][38][39]։

Անձնական կյանք և քաղաքացիություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ունի Աբխազիայի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացիություն։ Բացի աբխազերենից և ռուսերենից տիրապետում է վրացերենին և թույլ մակարդակով՝ անգլերենին։

Ամուսնացած է, նրա կինը Սայիդ Տերենտևնա Կուչուբերիան է։ Նրանք ունեն երկու երեխա, դուստրը՝ Դիանան և որդին՝ Ինալը[8]։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Լեոնի Շքանշան
  • «Արժանիքի համար» 2-րդ աստիճանի շքանշան (Մերձդնեստր, 2006 թվական)[40]
  • «Արժանիքի համար» 1-ին աստիճանի շքանշան (Մերձդնեստր, 2015 թվական)[41]
  • Բարեկամության շքանշան (Հարավային Օսիայի Հանրապետություն, 2015 թվական)[42]
  • Բարեկամության շքանշան (2016)[43]
  • Օմեյադովի շքանշան (Սիրիա, 2018)[44]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ «Заместитель Багапша подал в отставку». Lenta.ru. 2009 թ․ մայիսի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 14-ին.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Хаджимба стал президентом Абхазии с четвёртой попытки». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ օգոստոսի 25-ին. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 25-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Державин Д. (2004 թ․ սեպտեմբերի 2). «Кому нужна исламизация Абхазии?». abkhaziya.org : Абхазия - страна души. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 31-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 17-ին.
  4. ↑ «Аргументы и факты»: Новый президент Абхазии Рауль Хаджимба. Досье
  5. ↑ ««Новое время»: Лидер оппозиции Хаджимба возглавил Абхазию». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  6. ↑ Абхазия ожидаемо выбрала нового президента с первого захода
  7. ↑ Ислам в Абхазии
  8. ↑ 8,0 8,1 Рауль Хаджимба. http://ukrpravda.ua/lib/14159612/ Արխիվացված 2014-08-26 Wayback Machine
  9. ↑ Хаджимба, Рауль
  10. ↑ 10,0 10,1 Ленский И. Л. Ближний круг Ардзинбы. «Губернские ведомости-Кузбасс», 13 октября 2003, с.5
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Дмитрий Державин. (10 апреля 2002). «Там, где суд вершит графолог». Независимая газета. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 26-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 25-ին.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «АБХАЗИЯ НА РУБЕЖЕ ЭПОХ: ОТ АВТОКРАТИИ К ДЕМОКРАТИИ». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  13. ↑ «Lenta.ru: Бывший СССР: Подготовку терактов в Сочи связали с покушением на Анкваба».
  14. ↑ Lenta.ru: б. СССР: Трём задержанным предъявили обвинения в покушении на Анкваба
  15. ↑ Lenta.ru: Террор: НАК заявил о срыве «предолимпийских» терактов в Сочи
  16. ↑ Бывший глава МВД Абхазии Кчач застрелился при попытке ареста — Новости — Интерфакс
  17. ↑ «Покусившийся на президента экс-глава МВД Абхазии покончил с собой :: Происшествия :: Top.rbc.ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 13-ին. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 2-ին.
  18. ↑ 18,0 18,1 Ленский И. Л. «Свидетели абхазской беды. Допросы с пристрастием». — М.: «Деловой ритм», 2008. 320 с.
  19. ↑ Абхазы меняют Багапша на Хаджимбу?!
  20. ↑ ««Абхазию следует признать немедленно…» // Игорь Ленский». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  21. ↑ «А.Анкваб победил на выборах президента Абхазии :: Политика :: Top.rbc.ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 27-ին.
  22. ↑ ЦИК официально объявил о победе Анкваба на выборах президента Абхазии, за него проголосовали 54,9 % — Газета. Ru | Новости дня
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 Муляж абхазской демократии
  24. ↑ 24,0 24,1 Ветераны Грузино-Абхазской войны штурмуют администрацию президента в Сухуме
  25. ↑ Жизнь на баррикадах. Переворотом в Абхазии руководит революционер со стажем
  26. ↑ Президент Абхазии согласился на отставку правительства
  27. ↑ Экс-президент Анкваб останется в истории Абхазии как гуманист
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Четвёртая высота Рауля Хаджимбы
  29. ↑ ЦИК Абхазии исключил из числа избирателей более 22 тысяч жителей двух районов
  30. ↑ «АНРИ ДЖЕРГЕНИЯ: ПОЛИТИКО-ПРАВОВАЯ ОЦЕНКА СОБЫТИЙ МАЯ 2014 ГОДА В АБХАЗИИ». Абхазия-информ. 2015 թ․ դեկտեմբերի 26. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 3-ին.
  31. ↑ 31,0 31,1 Избиратели из Гальского района не повлияют на итоги выборов президента Абхазии, считают журналисты. http://www.kavkazweb.su/izbirateli-iz-galskogo-rajona-ne-povliyayut-na-itogi-vyborov-prezidenta-abkhazii-schitayut-zhurnalisty/ Արխիվացված 2014-08-26 Wayback Machine
  32. ↑ Рауль Хаджимба победил на президентских выборах 2014 года в Абхазии
  33. ↑ Виталий Габния: «В этом вопросе никто кокетничать не будет»
  34. ↑ http://tass.ru/encyclopedia/country/А/abhaziya ТАСС — Энциклопедия: Страны
  35. ↑ «Религия современных абхазов: реликт прамонотеизма». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 5-ին.
  36. ↑ Иван Переверзев. Лидер партии «Форум народного единства Абхазии» Рауль Хаджимба: «Нам всем сегодня нужно стремиться к тому, чтобы Абхазская Православная Церковь стала автокефальной»
  37. ↑ На выборах в непризнанной республике победил один из лидеров майских протестов Рауль Хаджимба
  38. ↑ Русофоб из клана Ардзинбы. Президент Абхазии окружил себя представителями криминалитета, нацеленными на «освоение» российской финансовой помощи
  39. ↑ Депутат Народного Собрания — Парламента Рауль Хаджимба дал интервью журналистам
  40. ↑ Представители руководства Абхазии получили награды Приднестровья и Южной Осетии
  41. ↑ С ДЕЛЕГАЦИЕЙ ПРИДНЕСТРОВСКОЙ МОЛДАВСКОЙ РЕСПУБЛИКИ
  42. ↑ " Встреча с Президентом Республики Абхазия Раулем Хаджимбой Официальный сайт Президента Республики Южная Осетия
  43. ↑ «ВСТРЕЧА ПРЕЗИДЕНТА С МИНИСТРОМ ИНОСТРАННЫХ ДЕЛ ПМР». presidentofabkhazia.org. 2016 թ․ հոկտեմբերի 25. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 25-ին.
  44. ↑ Башар Асад наградил Рауля Хаджимба орденом Омейядов

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռաուլ Հաջիմբա» հոդվածին։
 ⛭ 
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ռաուլ_Հաջիմբա&oldid=9482004» էջից