Ջեք Քերուակ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ջեք Քերուակ
Jack Kerouac
Ծննդյան անունֆր.՝ Jean-Louis Lebris de Kérouac
Ծնվել էմարտի 12, 1922(1922-03-12)[1][2]
ԾննդավայրԼոուել, Մասաչուսեթս, ԱՄՆ
Վախճանվել էհոկտեմբերի 21, 1969(1969-10-21)[1][3][4][…] (47 տարեկան)
Վախճանի վայրՍենթ Պետերսբուրգ, Փինելաս շրջան, Ֆլորիդա, ԱՄՆ
ԳերեզմանEdson Cemetery
Մասնագիտությունգրող, բանաստեղծ, վիպասան, սցենարիստ և արձակագիր
Լեզուֆրանսերեն և անգլերեն
Քաղաքացիություն ԱՄՆ
ԿրթությունԿոլումբիայի համալսարան և Lowell High School?
Գրական ուղղություններԲիթ սերունդ
Ուշագրավ աշխատանքներՃանապարհին, The Dharma Bums?, Big Sur?, Desolation Angels? և Գետնի տակ
Ստեղծագործությունների ցանկJack Kerouac bibliography?
ԱմուսինJoan Kerouac?, Edie Parker? և Stella Sampas?
Изображение автографа
Կայքjackkerouac.com
Ջեք Քերուակ Վիքիքաղվածքում
 Jack Kerouac Վիքիպահեստում

Ջեք Քերուակ (անգլ.՝ Jack Kerouac, մարտի 12, 1922(1922-03-12)[1][2], Լոուել, Մասաչուսեթս, ԱՄՆ - հոկտեմբերի 21, 1969(1969-10-21)[1][3][4][…], Սենթ Պետերսբուրգ, Փինելաս շրջան, Ֆլորիդա, ԱՄՆ), ամերիկացի գրող, Բիթ սերնդի նշանավոր ներկայացուցիչներից մեկը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջեք Քերուակը պատկերամարտիկ (իկոնոկլաստ) է, որը Ուիլյամ Բերոուզի և Ալեն Գինսբերգի հետ մեկտեղ հանդիսանում է բիթ սերնդի նշանավոր գրողներից մեկը։ Քերուակը հայտնի է իր ինքնաբուխ արձակով։ Նրա ստեղծագործության թեմաներն են՝ կաթոլիկ հոգևորականություն, ջազ, խռովություն, բուդդիզմ, թմրանյութեր, աղքատություն և ճանապարհորդություն։ Քերուակը նաև հիպպի շարժման նախաձեռնողներից մեկն է։ 1969 թվականին, 47 տարեկան հասակում, մահացել է ներքին արյունահոսությունից, որը առաջացել է ալկոհոլի երկարամյա չարաշահումից։

Վաղ կյանք և պատանեկություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջեք Քերուակը ծնվել է 1922 թվականի մարտի 12-ին, Լոուելում (Մասաչուսեթս)[5]։ Քերուակի հայրը՝ Լեոն, ծնվել է ագարակատիրոջ ընտանիքում։ 1926 թվականին Ջեքի եղբայրը մահացել է ռևմատիկ տենդից, երբ նրա ընտանիքը դեռ ապրում էր Բոլյու 34 փողոցում։ Եղբոր մահը խորապես ազդեց չորսամյա Ջեքի վրա։ Նա հետագայում նշել է, որ իր եղբայր Ժերարը ամբողջ կյանքում, որպես պահապան հրեշտակ, հետևել է իրեն։ Հետագայում նա այս հուշերը զետեղել է իր «Տեսիլքներ Ժերարից» վեպում։ Քերուակին իր մանկության ընթացքում անվանել են փոքրիկ Ջոն։

Քերուակը 6 տարեկանում, մինչ անգլերենին տիրապետելը, գիտեր ֆրանսերեն։ Նա շատ լուրջ երեխա էր և նվիրված էր իր մորը, որը մեծ դեր է ունեցել իր կյանքում։ Քերուակի մայրը եղել է նվիրյալ կաթոլիկ և իր խորը հավատն է ներշնչել իր երկու որդիներին։ Քերուակը հետագայում ասել է, որ իր մայրը միակ կինն էր, ում նա երբևէ սիրել է։ Ժերարի մահից հետո մայրը ձգտում էր սփոփել իրեն հավատքով, մինչդեռ հայրը, որը կախվածություն ուներ խմիչքից և խաղամոլ էր, լքել էր ընտանիքը[6]։

Քերուակի պոեզիայի որոշ մասը ֆրանսերենով էր գրված, և իր կյանքի ավարտին ընկերոջը՝ Ալեն Գինսբերգին ուղղված նամակում նա մեծ փափագ է հայտնել կրկին խոսել իր ծնողների մայրենի լեզվով։ 2016 թվականին լույս տեսավ Քերուակի ֆրանսերենով գրած և երբեք չհրապարակված ստեղծագործությունների մի ամբողջական հատոր, որը կոչվում էր «Կյանքը հարգանք է»[7][8]։

1928 թվականի մայիսի 17-ին, երբ Քերուակը վեց տարեկան էր, իր առաջին խոստովանությունն է արել[9]։ Ապաշխարության ընթացքում նա լսել է Աստծուց, որ ինքը ունի լավ հոգի։ Չնայած նրան, որ նա իր ամբողջ կյանքում կտառապի և կմահանա ցավով, բայց վերջում կստանա փրկություն։

Քերուակի մարզական հմտությունները ֆուտբոլի ասպարեզում կրթաթոշակի առաջարկներ բերեցին նրան Բոստոնի քոլեջից, Նոտր Դամի և Կոլումբիայի համալսարաններից։ Հորաս Ման դպրոցում մեկ տարի սովորելուց հետո նա ընդունվեց Կոլումբիայի համալսարան; Քերուակը կոտրեց իր ոտքը առաջին ուսանողական տարում, իսկ երկրորդ տարում նա անընդհատ վիճում էր մարզիչ Լու Լիթլի հետ, որը նրան չէր ընդգրկում ֆուտբոլային թիմի հիմնական կազմում։ Կոլումբիայում Քերուակը գրել է մի քանի սպորտային հոդվածներ ուսանողական թերթի, «Columbia Daily Spectator»-ի համար և միացել է «Phi Gamma Delta» եղբայրությանը[10][11]։

Վաղ հասունության շրջան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երբ Քերուակի ֆուտբոլային կարիերան ավարտվեց Կոլումբիայում, նա դուրս մնաց համալսարանից։ Նա որոշ ժամանակ իր ապագա կնոջ՝ Էդի Փարքերի հետ, ապրեց Նյու Յորքի վերին արևմտյան հատվածում։ Սա համընկավ այն ժամանակահատվածի հետ, երբ Ջեքը հանդիպեց բիթ սերնդի ներկայացուցիչներին, ովքեր իր բազմաթիվ վեպերի հերոսները դարձան։ Քերուակը 1942 թվականին միացավ Միացյալ Նահանգների Առևտրային նավատորմին։ Այնտեղ ծառայելիս նա գրեց իր առաջին վեպը՝ «Ծովն իմ եղբայրն է»[12]։ Չնայած նրան, որ վեպը գրվել էր 1942 թվականին, այն հրատարակվեց 2011 թվականին՝ Քերուակի մահից 42 տարի և գրվելուց 70 տարի անց։ Քերուակը իր վեպը նկարագրել է հետևյալ կերպ. «մարդու պարզ ընդդիմություն հասարակությանը՝ իր անհավասարություններով, հիսաթափություննեով և հոգեվարքով»։ Նա այդ աշխատանքը ցանկություն չուներ հրատարակելու, քանի որ այն ձախողված էր համարում՝ անվանելով «գրականության անհեթեթություն»։ 1944 թվականին Քերուակը ձերբակալվում է, քանի որ սպանության մեջ գլխավոր ականատես էր հանդիսանում։ Նրա հայրը հրաժարվում է վճարել այն գրավը, որի դիմաց իր որդուն ազատ կարձակեին[13]։ Քերուակը համաձայնվում է ամուսնանալ Էդի Փարքերի հետ, քանի որ նրա ծնողները վճարում են իր ազատության համար նախատեսված գումարը։ (Նրանց ամուսնությունը չեղյալ է հայտարարվել 1948 թվականին)։

Երբ Քերուակն ապրում էր իր ծնողների հետ Օզոնի Պարկ թաղամասում, գրեց իր առաջինը հրապարակված վեպը՝ «Գյուղը և քաղաքը», իսկ 1949 թվականին սկսեց գրել հայտնի Ճանապարհին գիրքը։ Ջեքի ընկերները հաճախ կատակով անվանում էին նրան «Օզոնի Պարկի հրաշագործ»՝ վկայակոչելով Թոմաս Էդիսոնի մականունը՝ «Մենլո Պարկի հրաշագործ»[14][15]։

Կարիերա (1950-1957 թվականներ)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջեք Քերուակի տունը՝ 454 արևմտյան 20-րդ փողոցում

«Գյուղը և քաղաքը» հրատարակվել է 1950 թվականին Ջեք Քերուակ անվան տակ։ Չնայած այն գրողին բերեց բավականաչափ բարձր վարկանիշ, բայց գրքի վաճառքը շատ քիչ եղավ։ Գրքի մեծ մասը խմբագրվեց Ռոբերտ Ժիրուի կողմից։

Հաջորդ վեց տարիների ընթացքում Քերուակը շարունակեց տևաբար գրել։ Հիմնվելով նախկինում գրված տարբերակների վրա՝ նա 1951 թվականի ապրիլին ավարտին հասցրեց ներկայումս «Ճանապարհին» վերնագրով հայտնի գիրքը։ Նա այդ ժամանակ իր երկրորդ կնոջ՝ Ջոան Հավերիի հետ բնակություն էր հաստատել Մանհեթենի 454 արևմտյան 20-րդ փողոցում[16]։ Գիրքը մեծ մասամբ ինքնակենսագրական էր և նկարագրում էր Քերուակի ճանապարհորդական արկածները Նիլ Քեսադիի հետ Միացյալ Նահանգներում և Մեքսիկայում 40-ականների վերջին և 50-ականների սկզբին, ինչպես նաև իր կապը այլ բիթ գրողների և ընկերների հետ։ Քերուակը երեք շաբաթում ավարտին հասցրեց վեպի առաջին տարբերակը, որը ինքնաբուխ խոստովանական արձակ էր։ Նա գրքի վերջնական տարբերակը գրեց 20 օրում՝ այդ ընթացքում ունենալով իր կնոջ՝ Ջոանի աջակցությունը, որ նրան բենզադին, ծխախոտ, սիսեռով ապուրներ և մեծ բաժակներով սուրճ էր մատուցում։ Չնայած նրան, որ Քերուակը արագ ավարտեց աշխատանքը, նա բավական երկար ժամանակ ծախսեց՝ հրատարակիչ գտնելու համար։ Նախքան Վիկինգ պրես հրատարակչությունը կհաստատեր «Ճանապարհին» գիրքը, Քերուակը գումար վաստակելու նպատակով, գործի անցավ որպես հրդեհաշեջ՝ ճանապարհորդելով Միացյալ Նահանգների արևելյան և արևմտյան ափերով, որտեղ գրելու համար նպաստավոր ու հանդարտ վայրեր էր հաճախ գտնում։ Այս ընթացքում նա հանդիպում և ընկերանում է Էյբ Գրինի հետ, որը սիրված էր բիթ սերնդի շատ գրողների կողմից։ Նա ավելի ուշ ծանոթացրեց Քերուակին գրող Հերբերթ Հանքի հետ։ Քերուակը այս շրջագայության ընթացքում գրեց այն, ինչ համարում էր «իր կյանքի գլուխգործոցը»՝ «Դուլոզի ունայնությունը»։ 1955-1956 թվականներին Քերուակը ապրում էր իր քրոջ (ում նա անվանում էր «Նին») և նրա ամուսնու՝ Փոլ Բլեյքի տանը, որտեղ նա ուսումնասիրում էր բուդդիզմ։ Այստեղ Քերուակը գրեց Դհարմաներից մի քանիսը՝ ստեղծագործական տրակտատ բուդդիզմի մասին[17][18]։

Հրատարակիչները մերժեցին «Ճանապարհին» գրքի հրատարակումը՝ փորձարարական գրելաոճի և սեռական բովանդակության պատճառով։ Շատ խմբագիրներ նույնպես համամիտ չէին հրատարակելու մի գիրք, որը պարունակում էր թմրամիջոցների օգտագործման և միասեռական վարքի նկարագրություններ։ Այդ ժամանակաշրջանում նրանց կարող էին անպարկեշտ վարքի մեջ մեղադրել։ Ըստ Քերուակի կենսագիրպատմաբան Դուգլաս Բրինկլիի՝ «Ճանապարհին»-ը սխալ կերպով մեկնաբանվել է որպես երկու ընկերների հաճույքներ փնտրելու մասին պատում, բայց ամենակարևոր բանը, որ պետք է գիտակցել, Քերուակի ամերիկացի կաթոլիկ հեղինակ լինելն է։ Որպես օրինակ Դուգլասը մատանանշում է Քերուակի օրագիրը, որի գրեթե յուրաքանչյուր էջ խաչելության, աղոթքի կամ Քրիստոսի ներմանն արժանանալու մասին է[19]

1951 թվականի գարնանը, երբ Ջոան Հավերտին հղի էր, նա բաժանվեց Քերուակից։ 1952 թվականի փետրվարին ծնվեց Քերուակի միակ զավակը՝ Յան Քերուակը։ Չնայած նրան, որ գրողը հրաժարվեց ճանաչել նրան որպես դուստր, 9 տարի անց արյան ստուգումից հետո նրա հայրությունը հաստատվեց[20]։ Հաջորդ մի քանի տարիների ընթացքում Քերուակը շարունակում էր գրել և երկար ճանապարհորդում ԱՄՆ-ում և Մեքսիկայում։ Նրա մոտ հաճախ հարբեցողության պատճառով դեպրեսիաներ են նկատվել։ Այդ ժամանակահատվածում նա ավարտին է հասցրել այն սևագրերը, որոնք հետագայում ավելի քան տասը վեպեր պետք է դառնային։

1954 թվականին Քերուակը հայտնաբերել է Դուայտ Գոդարդի բուդդիստական Աստվածաշունչը Սան Խոսե գրադարանում, որը բուդդիզմի՝ իր ուսումնասիրության սկիզբն է հանդիսացել։ Թեև ավելի վաղ շրջանում էլ Քերուակը հետաքրքրվում էր արևելյան փիլիսոփայությամբ։ 1946 թվականին նա կարդացել է Հենրիխ Զիմմերի «Առասպելներն ու խորհրդանիշները հնդկական արվեստի և քաղաքակրթության մեջ»։ 1955 թվականին Քերուակը գրել է Սիդհարթա Գաութամայի կենսագրությունը՝ «Արթնացեք» վերնագրով։ Այն ներկայացնում է Բուդդայի կյանքը։ Գրողի կյանքի ընթացքում գիրքը չի հրատարակվել, սակայն, ի վերջո, 1993-95 թվականներին սերիալիզացվել է։ Այն Վիկինգի կողմից հրատարակվել է 2008 թվականի սեպտեմբերին[21]։

1957 թվականին, մի քանի այլ հրատարակիչների կողմից մերժվելուց հետո, «Ճանապարհին»-ը վերջապես գնում է Վիկինգ պրեսը, որը հրատարակման համար պահանջում էր մեծ փոփոխությունների ենթարկել գիրքը։ Սեռական բաց տեսարաններ պարունակող հատվածներից շատերը հեռացվեցին, և վախենալով զրպարտող դատավարություններից՝ գրքի «հերոսների» համար օգտագործվեցին կեղծանուններ։ Այս վերանայումները հաճախ հանգեցրել են Քերուակի ոճի ենթադրյալ ինքնաբուխությանկորստի մասին քննադատությունների։

Կարիերա (1957-1969 թվականներ)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քերուակի վեպը հաճախ նկարագրվում է որպես Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի բիթ սերնդին ներկայացնող գործ, իսկ Քերուակը կոչվում է «բիթ սերնդի թագավոր»[22]։ Այս մտքի հետ նա երբեք չի հարմարվել։ Մի անգամ նա նկատել է. «ես բիթնիկ չեմ, ես կաթոլիկ եմ»՝ ցույց տալով լրագրողին Պողոս VI Պապի նկարը և ասելով՝ «գիտե՞ք, թե ով է նկարել այդ նկարը, -ե՛ս»[23]։

«Ճանապարհին» գրքի հաջողությունը ակնթարթային համբավ բերեց Քերուակին։ Նրա համբավը նպաստեց, որ հրատարակիչների մոտ ցանկություն առաջանա վերցնել անցանկալի ձեռագրեր, որոնք նախկինում մերժվել էին։ Ինն ամիս անց՝ նա այլևս հասարակության մեջ իրեն ապահով չէր զգում։ Մի գիշեր, Նյու Յորքի Բլեկեր փողոցի 189 հասցեում գտնվող Սան Ռեմո սրճարանի մոտ, Քերուակին ծեծեցին երեք տղամարդ։ Հնարավոր է, որ Նիլ Քեսեդին՝ որպես գրքի գլխավոր հերոս, իր նոր ձեռք բերած վատ համբավի արդյունքում ձերբակալվեց մարիխուանա վաճառելու համար[24][25]։

Ի պատասխան՝ Քերուակը հավաքագրում է բուդդիզմի հետ կապված իր սեփական փորձի օրինակները, ինչպես նաև Կալիֆորնիայում և Վաշինգտոնում ունեցած իր արկածները Գարի Սնայդերի և Սան Ֆրանցիսկոյի այլ բանաստեղծների հետ և 1958 թվականին հրատարակում «Դհարմյան թափառականները» վերնագրով։ Նա գրեց դա Օրլանդոյում, 1957 թվականի նոյեմբերի 26-դեկտեմբերի 7 ընկած ժամանակահատվածում[26][27]։ Գրելը սկսելիս Քերուակը վերցրեց տասը ոտնաչափ ունեցող հեռագրաթուղթ, որպեսզի խուսափի թուղթը փոխելու ընդհատումներից, ինչպես վեց տարի առաջ էր արել «Ճանապարհին» գիրքը մեքենագրելիս[26]։

Քերուակը, գրքի քննադատության պատճառով, բարոյազրկվեց բուդդիզմի ամերիկյան դաշտում այնպիսի հարգված գործիչների կողմից, ինչպիսիք են Զեն ուսուցիչներ Ռութ Ֆուլլեր Սասակին և Ալան Ուոթսը։ Նա գրեց Սնայդերին՝ նշելով Դ.Ս. Սուզուկիի հետ հանդիպման մասին. «նույնիսկ Սուզուկին էր նայում ինձ այնպիսի երկար հայացքով, կարծես ես հրեշավոր խաբեբա էի»։ Նրան Կալիֆորնիայում հնարավորություն չընձեռվեց հանդիպելու Սնայդերի հետ, և նա եղելությունը բացատրեց Ֆիլիպ Ուալենին. «հիմա ես կամաչեմ հակառակվել Ձեզ և Գարիին. ես այնքան անառակ եմ դարձել, որ ոչինչ հաշվի չեմ առնում։ Ես այլևս բուդդիստ չեմ»[28]։ Նրանց հետագա քննադատական արձագանքին ի պատասխան Քերուակը մեջբերեց Էբի Գրինի սրճարանային ընթերցանությունից մի հատված. «Մաքրագործվել տենչացող մոլեգին հավատացյալների ամբոխը ողողված է էյֆորիայով և հրճվում է այնպես, ինչպես միաբջիջ կենդանիները՝ օրհնյալ լույսի ներքո»։

Քերուակը գրել է նաև «Քաղցրացրեք իմ դաշույնը» (1959) վերնագրով բիթ ֆիլմի սցենարը, որի ռեժիսորներն էին Ռոբերտ Ֆրենկը և Ալֆրեդ Լեսլին։ Այն նկարահանվեց բանաստեղծներ Ալեն Գինզբերգի և Գրեգորի Կորսոյի, երաժիշտ Դավիթ Ամրամի, նկարիչ Լարի Ռիվերսի և այլոց մասնակցությամբ[29]։ Ի սկզբանե, ֆիլմը պետք է կոչվեր «Բիթ Սերունդ», սակայն անվանումը փոխվեց վերջին պահին, երբ «Մետրո-Գոլդուին-Մայեր» ընկերությունը 1959 թվականի հուլիսին նույն անունով ֆիլմ թողարկեց, որը սենսացիա ստեղծեց բիթնիկ մշակույթի շուրջ։

1965 թվականին նա հանդիպեց բանաստեղծ Յուեն Գվերնիգի հետ, որը իր նման բրետոն ամերիկացի էր Նյու Յորքում, և նրանք դարձան ընկերներ։ Գվերնինգը թարգմանում էր բրետոնյան բանաստեղծությունները անգլերենի, որպեսզի Քերուակը կարդա և հասկանա դրանք։ «Օրինակի համար, 1965 թվականին Ջեք Քերուակի հետ իմ հանդիպումը որոշիչ դարձավ։ Քանի որ նա չէր կարողանում խոսել բրետոնյան լեզվով, խնդրեց ինձ՝ կգրե՞ք Ձեր բանաստեղծություններից մի քանիսը անգլերեն լեզվով, ես կցանկանայի կարդալ դրանք։ Ես գրեցի «Դիրի Դիր – Կեղտոտ պողպատե աստիճանները» Քերուակի համար և շարունակեցի նույն ոգով։ Այդ է պատճառը, որ ես հաճախ իմ բանաստեղծությունները գրել եմ բրետոներեն, ֆրանսերեն և անգլերեն»[30]։

Հետագա տարիներին Քերուակը տառապեց իր ավագ քրոջ կորստով, որը 1964 թվականին մահացավ սրտի կաթվածից։ Դրան հաջորդեց 1966 թվականին մոր կաթվածահար լինելը։ 1968 թվականին Նիլ Քեսիդին նույնպես մահացավ, երբ գտնվում էր Մեքսիկայում[31]։

1968 թվականին Քերուակը հայտնվեց նաև «Ֆայրինգ Լայն» հեռուստատեսային նախագծում, որի հեղինակն էր Ուիլյամ Ֆ. Բաքլին (Քերուակի ուսանողական տարիների ընկերը)։ Քերուակը խոսեց 1960-ականների կենսակերպի մասին, որը հակասում էր գերիշխող սոցիալական նորմերին. սա նրա վերջին ելույթն էր հեռուստատեսությունում[32]։

Մահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջեք Քերուակի գերեզմանը

1969 թվականի հոկտեմբերի 20-ի առավոտյան՝ ժամը 11-ին, Սանկտ Պետերբուրգում, Քերուակը նստած էր իր սիրած աթոռին, խմում էր վիսկի և լիկյոր՝ աշխատելով Մասաչուսեթսի Լոուել քաղաքում գտնվող իր հոր տպարանի մասին գրքի վրա։ Նա հանկարծ սրտխառնոց էր զգացել և գնացել դեպի լոգարան, որտեղ արյունահոսել էր։ Քերուակը տեղափոխվել էր մոտակա հիվանդանոց, քանի որ ունեցել էր որովայնի արյունահոսություն։ Նա մի քանի անգամ արյան կորստի համար փոխպատվաստում էր ստացել։ Բժիշկները հետագայում փորձել էին վիրահատել նրան, սակայն վնասված լյարդը խանգարել էր արյան մակարդմանը։ Նա հաջորդ առավոտ՝ ժամը 5:15-ին, Սուրբ Էնթոնիի հիվանդանոցում մահացել է՝ վիրահատությունից հետո գիտակցության չգալով։ Նրա մահվան պատճառը ախտորոշված էր որպես ներքին արյունահոսություն, որը առաջացել է ցիռոզից՝ երկարատև ալկոհոլի չարաշահման հետևանքով[33][34][35][36] Նա թաղված է Մասաչուսեթս նահանգի Լոուել քաղաքում գտնվող Էդսոն գերեզմանոցում[37]։

Մինչ մահը նա ապրում էր իր երրորդ կնոջ՝ Ստելլա Սամպաս Քերուակի, և իր մոր՝ Գաբրիելի հետ։ Քերուակի մայրը ժառանգել էր իր գույքի մեծ մասը։

2007 թվականի հունիսի 2-ին, Քերուակը հետմահու Մասաչուսեթսի Լոուել համալսարանի կողմից արժանացել է բանասիրական գիտությունների դոկտորի աստիճանին[38]։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Amburm, Ellis. Subterranean Kerouac: The Hidden Life of Jack Kerouac. St. Martin's Press, 1999. ISBN 0-312-20677-1
  • Amram, David. Offbeat: Collaborating with Kerouac. Thunder's Mouth Press, 2002.ISBN 1-56025-362-2
  • Bartlett, Lee (ed.) The Beats: Essays in Criticism. London: McFarland, 1981.
  • Beaulieu, Victor-Lévy. Jack Kerouac: A Chicken Essay. Coach House Press, 1975.
  • Brooks, Ken. The Jack Kerouac Digest. Agenda, 2001.
  • Cassady, Carolyn. Neal Cassady Collected Letters, 1944–1967. Penguin, 2004. ISBN 0-14-200217-8
  • Cassady, Carolyn. Off the Road: Twenty Years with Cassady, Kerouac and Ginsberg. Black Spring Press, 1990.
  • Challis, Chris. Quest for Kerouac. Faber & Faber, 1984.
  • Charters, Ann. Kerouac. San Francisco: Straight Arrow Books, 1973.
  • Charters, Ann (ed.) The Portable Beat Reader. New York: Penguin, 1992.
  • Charters, Ann (ed.) The Portable Jack Kerouac. New York: Penguin, 1995.
  • Christy, Jim. The Long Slow Death of Jack Kerouac. ECW Press, 1998.
  • Chiasson, Herménégilde (1987). «Jack Kerouac's Road - A Franco-American Odyssey». Online documentary. National Film Board of Canada. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 25-ին.
  • Clark, Tom. Jack Kerouac. Harcourt, Brace, Jovanovich, 1984.
  • Coolidge, Clark. Now It's Jazz: Writings on Kerouac & the Sounds. Living Batch, 1999.
  • Collins, Ronald & Skover, David. Mania: The Story of the Outraged & Outrageous Lives that Launched a Cultural Revolution (Top-Five Books, March 2013)
  • Cook, Bruce. The Beat Generation. Charles Scribner's Sons, 1971. ISBN 0-684-12371-1
  • Dagier, Patricia (1999). Jack Kerouac: Au Bout de la Route ... La Bretagne. An Here.
  • Dale, Rick. The Beat Handbook: 100 Days of Kerouactions. Booksurge, 2008.
  • Edington, Stephen. Kerouac's Nashua Roots. Transition, 1999.
  • Ellis, R.J., Liar! Liar! Jack Kerouac - Novelist. Greenwich Exchange, 1999.
  • French, Warren. Jack Kerouac. Boston: Twayne Publishers, 1986.
  • Gaffié, Luc. Jack Kerouac: The New Picaroon. Postillion Press, 1975.
  • Giamo, Ben. Kerouac, The Word and The Way. Southern Illinois University Press, 2000.
  • Gifford, Barry. Kerouac's Town. Creative Arts, 1977.
  • Gifford, Barry; Lee, Lawrence. Jack's Book: An Oral Biography of Jack Kerouac. St. Martin's Press, 1978. ISBN 0-14-005269-0
  • Grace, Nancy M. Jack Kerouac and the Literary Imagination. Palgrave-macmillan, 2007.
  • Goldstein, N.W., "Kerouac's On the Road". Explicator 50.1. 1991.
  • Haynes, Sarah, "An Exploration of Jack Kerouac's Buddhism:Text and Life"
  • Hemmer, Kurt. Encyclopedia of Beat Literature: The Essential Guide to the Lives and Works of the Beat Writers. Facts on File, Inc., 2007.
  • Hipkiss, Robert A., Jack Kerouac: Prophet of the New Romanticism. Regents Press, 1976.
  • Holmes, John Clellon. Visitor: Jack Kerouac in Old Saybrook. tuvoti, 1981.
  • Holmes, John Clellon. Gone In October: Last Reflections on Jack Kerouac. Limberlost, 1985.
  • Holton, Robert. On the Road: Kerouac's Ragged American Journey. Twayne, 1999.
  • Hrebeniak, Michael. Action Writing: Jack Kerouac"s Wild Form. Carbondale IL., Southern Illinois UP, 2006.
  • Huebel, Harry Russell. Jack Kerouac. Boise State University, 1979. available online Արխիվացված 2012-12-12 archive.today
  • Hunt, Tim. Kerouac's Crooked Road. Hamden: Archon Books, 1981.
  • Jarvis, Charles. Visions of Kerouac. Ithaca Press, 1973.
  • Johnson, Joyce. Minor Characters: A Young Woman's Coming-Of-Age in the Beat Orbit of Jack Kerouac. Penguin Books, 1999.
  • Johnson, Joyce. Door Wide Open: A Beat Love Affair in Letters, 1957-1958. Viking, 2000.
  • Johnson, Ronna C., "You're Putting Me On: Jack Kerouac and the Postmodern Emergence". College Literature. 27.1 2000.
  • Jones, James T., A Map of Mexico City Blues: Jack Kerouac as Poet. Southern Illinois University Press, 1992.
  • Jones, James T., Jack Kerouac's Duluoz Legend. Carbondale: Southern Illinois University Press, 1999.
  • Jones, Jim. Use My Name: Kerouac's Forgotten Families. ECW Press, 1999.
  • Jones, Jim. Jack Kerouac's Nine Lives. Elbow/Cityful Press, 2001.
  • Kealing, Bob. Kerouac in Florida: Where the Road Ends. Arbiter Press, 2004.
  • Kerouac, Joan Haverty. Nobody's Wife: The Smart Aleck and the King of the Beats. Creative Arts, 2000.
  • Landefeld, Kurt. Jack's Memoirs: Off the Road, A Novel. Bottom Dog Press, 2014.
  • Leland, John. Why Kerouac Matters: The Lessons of On the Road (They're Not What You Think). New York: Viking Press, 2007. ISBN 978-0-670-06325-3.
  • Maher Jr., Paul. Kerouac: The Definitive Biography. Lanham: Taylor Trade P, July 2004 ISBN 0-87833-305-3
  • Maher, Paul, Jr. We Know Time: The Literary Cosmos of Jack Kerouac (unpublished work-in-progress)
  • McNally, Dennis. Desolate Angel: Jack Kerouac, the Beat Generation, and America. Da Capo Press, 2003. ISBN 0-306-81222-3
  • Montgomery, John. Jack Kerouac: A Memoir... Giligia Press, 1970.
  • Montgomery, John. Kerouac West Coast. Fels & Firn Press, 1976.
  • Montgomery, John. The Kerouac We Knew. Fels & Firn Press, 1982.
  • Montgomery, John. Kerouac at the Wild Boar. Fels & Firn Press, 1986.
  • Mortenson, Erik R., "Beating Time: Configurations of Temporality in Jack Kerouac's On the Road". College Literature 28.3. 2001.
  • Motier, Donald. Gerard: The Influence of Jack Kerouac's Brother on his Life and Writing. Beaulieu Street Press, 1991.
  • Nelson, Victoria. "Dark Journey into Light: On the Road with Jack Kerouac". Saint Austin Review (November/December 2014).
  • Parker, Brad. "Jack Kerouac: An Introduction". Lowell Corporation for the Humanities, 1989.
  • Swick, Thomas. South Florida Sun Sentinel. February 22, 2004. Article: "Jack Kerouac in Orlando".
  • Theado, Matt. Understanding Jack Kerouac. Columbia: University of South Carolina, 2000.
  • Turner, Steve. Angelheaded Hipster: A Life of Jack Kerouac. Viking Books, 1996. ISBN 0-670-87038-2
  • Walsh, Joy, editor. Moody Street Irregulars: A Jack Kerouac Newsletter
  • Weaver, Helen. The Awakener: A Memoir of Jack Kerouac and the Fifties. City Lights, 2009. ISBN 978-0-87286-505-1. OCLC 318876929.
  • Weinreich, Regina. The Spontaneous Poetics of Jack Kerouac. Southern Illinois University Press, 1987.
  • Wills, David, editor. Beatdom Magazine. Mauling Press, 2007.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Weinreich R. Encyclopædia Britannica
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  5. ↑ Ann Charters, Samuel Charters, Brother-Souls: John Clellon Holmes, Jack Kerouac, and the Beat Generation, University Press of Mississippi, 2010, p. 113
  6. ↑ «Jack Kerouac – bio and links». Beatmuseum.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 22-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 23-ին.
  7. ↑ Desmeules, Christian (2016 թ․ ապրիլի 2). «L'autre Kerouac». Le Devoir (ֆրանսերեն). Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 13-ին.
  8. ↑ «La vie est d'hommage». Éditions Boréal (ֆրանսերեն). Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 26-ին.
  9. ↑ Amburn, Ellis, Subterranean Kerouac: The Hidden Life of Jack Kerouac, p. 13-14, MacMillan 1999
  10. ↑ «Phi Gamma Delta». Wiki CU. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 19-ին.
  11. ↑ The Beat Generation in New York: A Walking Tour of Jack Kerouac's City. City Lights Books. 1997. ISBN 978-0872863255. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 23-ին.
  12. ↑ Bates, Stephen (2011 թ․ նոյեմբերի 25). «Kerouac's Lost Debut Novel Published». The Guardian. London. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
  13. ↑ Knight 1996, էջեր. 78–79
  14. ↑ Fenton, Patrick (1997). «The wizard of Ozone Park». Dharma Beat. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 25-ին. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 27-ին.
  15. ↑ Kilgannon, Corey (2005 թ․ նոյեմբերի 10). «On the Road, the One Called Cross Bay Boulevard». The New York Times. Վերցված է 2008 թ․ ապրիլի 29-ին.
  16. ↑ Wolf, Stephen (November 21–27, 2007). «An epic journey through the life of Jack Kerouac». The Villager. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 14-ին.
  17. ↑ «Jack Kerouac: All Roads Lead to Rocky Mount by Daniel Barth (pg 8)». www.aceswebworld.com. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 14-ին.
  18. ↑ «DHARMA beat - A Jack Kerouac Website». www.dharmabeat.com. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 14-ին.
  19. ↑ Vitale, Tom (2007 թ․ սեպտեմբերի 1). «'On the Road' at 50». NPR. Վերցված է 2011 թ․ փետրվարի 28-ին.
  20. ↑ Dictionary of Literary Biography. «Jan Kerouac Biography». Dictionary of Literary Biography. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 10-ին.
  21. ↑ Fisher, James Terence (2001). The Catholic Counterculture in America, 1933–1962. UNC Press. էջեր 216, 237. ISBN 9780807849491.
  22. ↑ «Beat Generation Elders Meet to Praise Kerouac». The New York Times. Վերցված է 2008 թ․ դեկտեմբերի 16-ին.
  23. ↑ «Jack Kerouac Obituary». The New York Times.
  24. ↑ Suiter 2002, էջ. 237
  25. ↑ Berrigan 1968, էջեր. 19–20
  26. ↑ 26,0 26,1 Suiter 2002, էջ. 229
  27. ↑ Suiter 2002, էջ. 233
  28. ↑ Suiter 2002, էջեր. 242–243
  29. ↑ Cohen, John (2008 թ․ օգոստոսի 8). «Is Pull My Daisy Holy?». photo-eye Magazine. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
  30. ↑ Un dornad plu, Youenn Gwernig, Al Liamm, 1997, page 10.
  31. ↑ Brinkley, Douglas, ed. Kerouac: Road Novels 1957–1960. New York: The Library of America, 2007. pp. 844–45.
  32. ↑ «Digital Beats : Jack Kerouac». Faculty.uml.edu. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 21-ին.
  33. ↑ Larson, Jordan. «What Hollywood Gets Wrong About Jack Kerouac and the Beat Generation». The Atlantic. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 12-ին.
  34. ↑ Scheffler, Ian (2013 թ․ սեպտեմբերի 6). «Football and the Fall of Jack Kerouac». The New Yorker. ISSN 0028-792X. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 12-ին.
  35. ↑ «Author Kerouac Dies; Led 'Beat Generation'». The Daily Collegian. 1969 թ․ հոկտեմբերի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ սեպտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2008 թ․ ապրիլի 29-ին.
  36. ↑ Kilgannon, Corey (2006 թ․ դեկտեմբերի 31). «For Kerouac, Off the Road and Deep into the Bottle, a Rest Stop on the Long Island Shore». The New York Times. Վերցված է 2008 թ․ դեկտեմբերի 23-ին.
  37. ↑ Wilson, Scott. Resting Places: The Burial Sites of More Than 14,000 Famous Persons, 3d ed.: 2 (Kindle Location 25332). McFarland & Company, Inc., Publishers. Kindle Edition.
  38. ↑ «Jack Kerouac Receives Posthumous Honorary Degree». UMass Lowell. 2007 թ․ մայիսի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 13-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիքաղվածքն ունի քաղվածքների հավաքածու, որոնք վերաբերում են
Ջեք Քերուակ հոդվածին
Վիքիքաղվածքն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ջեք Քերուակ» հոդվածին։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ջեք Քերուակ» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ջեք_Քերուակ&oldid=9587848» էջից