Պիգո-Լեբրեն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից


Պիգո-Լեբրեն
Դիմանկար
Ծնվել էապրիլի 8, 1753(1753-04-08)[1]
ԾննդավայրԿալե
Մահացել էհուլիսի 24, 1835(1835-07-24)[1] (82 տարեկան)
Մահվան վայրLa Celle-Saint-Cloud
ԳերեզմանԼա Սել-Սեն Կլուի գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[2]
Մայրենի լեզուֆրանսերեն
Մասնագիտությունգրող, դրամատուրգ, վիպասան և դերասան
Ծնողներհայր՝ Guillaume-Antoine-Hippolyte Pigault de l'Epinoy?
 Pigault-Lebrun Վիքիպահեստում

Պիգո-Լեբրեն (ֆր.՝ Pigault-Lebrun կամ Pigault-Le Brun; իսկական անունը՝ Անտուան Պիգո դե լ՛Եպինուա, Antoine Pigault de l'Épinoy, ապրիլի 8, 1753(1753-04-08)[1], Կալե - հուլիսի 24, 1835(1835-07-24)[1], La Celle-Saint-Cloud), ֆրանսիացի վիպասան, ֆրանսիական հեղափոխության մասնակից, իր ժամանակաշրջանի հայտնի ավելի քան 70 վեպի հեղինակ և դրամատուրգ։ Պիգո Լեբրենի վեպերը և պիեսները շատ արագ թարգմանվում էին ռուսերենով, նրան անվանում էին Պիգո լե-Բրյուն, Պիգոլտ-Լեբրյուն, Պիգոլե-Բրյուն, Պիգոլտ։ Նրա վեպերը Բելինսկին համարում էր «սրամիտ»[3]։

Կենսագրություն և ստեղծագործություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կալե քաղաքի դատավորի ընտանիքից է։ Սովորել է Բուլոն-սյուր-Մեր քաղաքի քոլեջում, այնուհետև գործուղվեց Փարիզ իրավունք դասավանդելու համար, սակայն նախընտրեց գրողի աշխատանքը։ Տպագրել է ավելի քան 70 վեպ, որոնցից ավելի հայտնի են «L’enfant du carnaval» (1792), «Les barons de Felsheim» (1798), «La folie espagnole» (1799) и «M. Botte» (1802), և «Le pessimiste» (1789), «L’amour de la raison» (1799), «Les rivaux d’eux-mêmes» (1798) կատակերգությունները։ Նրա վեպերը և դրամաները «Mélanges littéraires et critiques» (1816) հետ միասին միավորված էին 20 հատորանոց ստեղծագործությունների շարքում («Œuvres complètes»; 1822—1824):

Խոսակցություններ կան այն մասին, որ նա իր մի քանի վեպերը գրել է ընկերոջ` Պիեր Պոնտարի հետ համագործակցելով, Հեղափոխության ժամանակ (1749—1832):

Մահացել է Լա-Սել-Սեն-Կլու (La Celle-Saint-Cloud) քաղաքում, թաղված է Պեր-Լաշեզ գերեզմանատանը (մաս 8)[4]։ Դրամատուրգի պապը Էմիլ Օժը (1820—1889) նաև գրող և պոետ Պոլ Դերուլեդի նախապապն է (1846—1914)[5]:

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վեպեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Վախ ավելորդ իմաստությունից» (ռուս. հր. Մ., 1789 Պիգոլտ անունով առանց թարգմանչի անունի); այլ թարգմանությունը «Անօգուտ է չափից շատ մտածելը։ Հեքիաթ թարգմանած գերմաներենից» (Կաստրամա։ 1793)
  • «L’Enfant du carnaval» (1792)
  • «Ֆելսգեյմի բարոնները» («Les Barons de Felsheim», 1798; ռուս. թարգմ. «Գեղեցիկ պաժը կամ Շպանդաուի դատապարտյալը», Մ., 1811—1812; 1816—1817)
  • «Le Cordonnier de Damas Ou La Lanterne Magique, Piece Curieuse» (1798)
  • «Angélique et Jeanneton» (1799)
  • «Իմ հորեղբայր Թոմասը» («Mon oncle Thomas», 1799)
  • «120 օր կամ Չորս նորություն» («Les Cent-vingt jours»; 1799; ռուսերեն թարգմանությունը Եվգրաֆ Լիֆանովի, 1806)
  • «La Folie espagnole» (1799)
  • «Պարոն Կինլեն» («M. de. Kinglin», 1800; ռուսերեն թարգմանությունը Եվգրաֆ Լիֆանովի, Մ., 1810[6])
  • «Թեոդոր, կամ Պերուացիներ» («Théodore, ou Les Péruviens», 1800; ռուս. թարգմ. Մ., 1804)
  • «Métusko, ou Les Polonais» (1800)
  • «Պարոն Բոտ» («M. Botte»; 1802; ռուս. թարգմ. Ն. Լեվիցկի 1828)
  • «Jérôme» (1804)
  • «La Famille Luceval, ou Mémoires d’une Jeune Femme qui n’était pas jolie» (1806)
  • «L’Homme à projets» (1807)
  • «Une Macédoine» (1811)
  • «Tableaux de société» (1813)
  • «Adélaïde de Méran» (1815)
  • «Le Garçon sans souci» (1816)
  • «M. de Roberval et l’Officieux» (1818)
  • «Nous le sommes tous» (1819)
  • «L’Observateur, ou monsieur Martin» (1820)
  • «Le Beau-père et le gendre, avec son gendre Augier» (1820)
  • «La Sainte-Ligue» (1829)

Պիեսներ (կատակերգություններ)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Il faut croire à sa femme» (հրատարակվել է Հոլանդիայում 1786; այնուհետև Փարիզում «Jaloux corrigé» անունով).
  • «Le Pessimiste» մի գործողությամբ պիես, 1789)
  • «La mere rivale» (1791)
  • «Les Dragons et les Bénédictines» (1791)
  • «Charles et Caroline» (1792)
  • «L’orphelin» (1793)
  • «Les Dragons en cantonnement» (կատակերգություն, 1794)
  • «Les moeurs, ou le divorce» (1795)
  • «L’esprit follet, ou le cabaret des Pyrénées» ( 1796)
  • «Claudine de Florian» (1797)
  • «Մայոր Պալմեր» (դրամա, «Le Major Palmer», 1797; ռուս. թարգմ. Վոլյաշեվ Վալնիցեվի, М., 1811)
  • «L’amour de la raison» (1799)
  • «Les rivaux d’eux-mêmes» (արձակ, 1798)
  • «Ֆրանսիակա Մեմնոն, կամ իմաստության մոլուցք» («Le Memnon français, ou la Manie de la Sagesse»; 1816)

Այլ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Mélanges littéraires et critiques» (1816, 2 հ.)
  • «Histoire de France abrégée, à l’usage des gens du monde» (1823—1828, 8 հ.)
  • «Contes à mon petit-fils» (1831, 2 հ.)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  2. ↑ LIBRIS — 2013.
  3. ↑ «В остроумных романах француза Пиго-Лебрена и немца Крамера веет преобладающий дух XVIII века. » / s:Сочинения Александра Пушкина (Белинский)/Статья вторая
  4. ↑ «Association des Amis et Passionnés du Père-Lachaise». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 22-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 9-ին.
  5. ↑ «Понтар, Пьер». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
  6. ↑ Лифанов, Евграф // Русский биографический словарь : в 25 томах. — СПб.—М., 1896—1918.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Պիգո-Լեբրեն&oldid=9410043» էջից