Սովորել է Խարկովի և Կիևիհամալսարաններում։ Ստարիցկու աշխարհայացքը ձևավորվել է Շեչենկոյի, Չեոնիշեսկու և Նեկրասովի դեմոկրատական-հեղափոխական գաղափարների ազդեցությամբ։ 1864 թվականից հանդես է եկել սիրողական թատերախմբերում։ 1882 թվականին Ստարիցկին Կրուցիվնիցկու հետ կազմակերպել է ուկրաինական առաջին պրոֆեսիոնալ թատերախումբը, 1885-1891 թվականներին՝ ղեկավարել սեփական թատերախումբը։ Ստարիցկին ուկրաինական պրոֆեսիոնալ թատրոնի հիմնադիրներից է։ Առաջինն է ստեղծել բեմական կուռ անսամբլ։ Ստարիցկու բեմադրություններն աչքի են ընկել վառ թատերայնությամբ, ազգագրական արժանահավատությամբ։ 1881 թվականին լույս է տեսել Ստարիցկու «Հին տետրից։ Երգեր և խոհեր» բանաստեղծությունների ժողովածու։ Լայն ճանաչում է գտել նրա դրամատուրգիան։ «Վիճակված չէ» (1883 թվական), «Մթության մեջ» (1893 թվական), «ճակատագիր» (1894 թվական) և այլ ռեալիստ, սոցիալ-կենցաղային պիեսներում բացահայտված են ետռեֆորմյան շրջանի էական հակասությունները։ «Բոգդան Խմելնիցկի» (1887 թվական), «Մարուսյա Բոգուսլավկա» (1897 թվական), «Բուշի պաշտպանությունը» (1899 թվական) պատմական դրամաներում արտացոլված է ուկրաինական ժողովրդի պայքարը ընդդեմ լեհական շլյախտայի և թուրք-թաթարական նվաճողների՝ 16-17-րդ դարեր․։ Ստարիցկին (ռուսերենով) գրել է մի քանի պատմավեպ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 110)։
Ռուսական կայսրություն
Mykhailo Starytskyi Վիքիպահեստում
