Ապրել և ստեղծագործել է XVIII դարի առաջին կեսին Երուսաղեմում։ Տեղի Սուրբ Հակոբյանց տաճարում պահպանվել են նրա 23 նկարները։ Լավագույններից են «Անառակ որդու վերադարձը», «Մոգերի երկրպագությունը», «Հարսանիք Կանայում», «Համբարձում», «Հոգեգալուստ» ևն։ Կատարել է սյուժեների ազատ ընտրություն, հեռացել սրբապատկերային կանոններից, ձգտել կերպարների ազգային գծերի շեշտադրման, շարժումների միջոցով որոշակի հոգեբանության արտահայտման։ Որպես ֆոն օգտագործել է եվրոպական փորագրությունից վերցված բնանկարներ, երբեմն նույն կտավի վրա տեղադրել կրկնակի սյուժեներ («Ղազարոսի հարությունը» և «Քրիստոսի մուտքը Երուսաղեմ»)։ Գեղանկարչության մեջ առկա է ժամանակի իտալական արվեստի ազդեցությունը։
Ղազարյան Մ., Հայ կերպարվեստը 17-18-րդ դարերում, Երևան, 1974։
Հովսեփյան Գ., Տիրացու Հովհաննես տաղանդավոր նկարիչ ԺԸ դարու առաջին քառորդում, տես նրա Նյութեր և ուսունասիրություններ հայ արվեստի պատմության, հ. 1, Երևան, 1983։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 566)։
.svg){kind=small}
Օսմանյան կայսրություն
