Կարապետ Եղիազարյան

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Եղիազարյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Կարապետ Եղիազարյան
Ծնվել է	մարտի 7, 1932(1932-03-07)
Ծննդավայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանվել է	փետրվարի 3, 2006(2006-02-03) (73 տարեկան)
Մահվան վայր	Երևան, Հայաստան
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Կրթություն	Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարան (1953) և Սանկտ Պետերբուրգի Շտիգլիցի անվան գեղարվեստաարդյունաբերական ակադեմիա (1959)
Մասնագիտություն	նկարիչ
Ժանր	Խճանկարչություն
Թեմաներ	գեղանկարչություն
Պարգևներ
Զավակներ	Անուշ Եղիազարյան
Karapet Yeghiazaryan Վիքիպահեստում

Կարապետ Ղարիբի Եղիազարյան (մարտի 7, 1932(1932-03-07), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - փետրվարի 3, 2006(2006-02-03), Երևան, Հայաստան), հայ նկարիչ, գոբելենագործ, ՀԽՍՀ վաստակավոր նկարիչ (1983)։

Նկարչուհի, գոբելենագործ Անուշ Եղիազարյանի հայրն է։

Կենսագրություն

• 1953 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստի ուսումնարանը
• 1959 թվականին՝ Լենինգրադի Վերա Մուխինայի անվան գեղարվեստի բարձրագույն ուսումնարանը
• 1972- 1987 թվականներին նախագահել է Հայաստանի նկարիչների միության դեկորատիվ կիրառական արվեստի մասնաճյուղը
• 1973-1987 թվականներին՝ Հայաստանի նկարիչների միության վարչության և նախագահության անդամ
• 1962- 1979 թվականներին դասավանդել է Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանում
• 1964- 1974 թվականներին` Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում

Կարապետ Եղիազարյանի ստեղծագործությունները գտնվում են Հայաստանի և տարբեր երկրների թանգարաններում, պատկերասրահներում, ՀՀ և նախկին ՀԽՍՀ մշակույթի նախարարության ֆոնդերում, մասնավոր հավաքածուներում։

Եղիազարյանի անվան հետ է կապված ժամանակակից հայկական գոբելենի զարգացման սկիզբը։ Նա առաջինն էր, ով Հայաստանում 1960-ականների սկզբներին անդրադարձել է արվեստի այս նոր ժանրին։ Նրա ազդեցությունն իրենց վրա զգացել են Հայաստանի բոլոր նկարիչները, ովքեր աշխատում են դեկորատիվ-կիրառական արվեստի այս ոլորտում։

Ստեղծագործություններ

Եղիազարյանի «Աղերս խաղաղության» (1966), «Կենաց» (1982, Սարդարապատի ազգագրական թանգարան), «Առատություն» 1983, ԺԱԹ), «Ջանգյուլում» (1974, ՀԱՊ), «Նարդի» (1983, ՌԴ դեկորատիվ արվեստի թանգարան), «Ռեքվիեմ» (2001) և այլ գործեր աչքի են ընկնում գունապլաստիկ և կոմպոզիցիոն արտահայտչաձևերի թարմությամբ։

Հեղինակ է բազմաթիվ մեծածավալ գոբելենների՝

• Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրի վարագույրը (360 մ)
• Շախմատի տան 4 գոբելենները (յուրաքանչյուրը՝ 20 մ)
• Գյումրիի Մռավյանի անվան թատրոնի նախասրահի 8 գոբելենները (յուրաքանչյուրը՝ 20 մ)
• Վարագույրներ Ուստ Կամենոգորսկ (440 մ) և Վոլգոդոնսկ քաղաքներում (160 մ)

Կարապետ Եղիազարյանը հեղինակ է գեղանկարչական բազմաթիվ կտավների, որոնցից առանձնանում են «Հակասուպրեմատիզմ» շարքի աշխատանքները։

Հեղինակ է նաև խճանկարային պաննոների`

• «Սինթեզ», 1967
• «Դրախտ», 1968 (գտնվում է Սարդարապատի հերոսամարտի հուշահամալիրում, արժանացել է ՀԽՍՀ ԳԱ պատվոգրի)
• «Խաղողը», 1969, Արտաշատ
• «Ծիլն ու արևը», 1970 (համահեղինակ՝ Մ. Քամալյան, Ց. Ազիզյան)
• Մեծածավալ կոմպոցիզիա (2000x800 սմ, գտնվում է ՀՀ ԳԱ կենսաքիմիայի ինստիտուտի շենքի ճակատային մասում)
• «Խաչատուր Աբովյան» 1972, Աբովյան (1100x2500 սմ)

Խճանկարները կատարված են բազմագույն բնական քարերից։

Գրականություն

• «Կարապետ Եղիազարյան. Գոբելեն, գեղանկար, խճանկար», Անուշ Եղիազարյան, Երևան, 2010
• М. Аивазян, Карапет Егиазарян (Буклет, Ереван, 1971 г.)

Արտաքին հղումներ

• Կարապետ Եղիազարյան, Բոհեմ(չաշխատող հղում)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կարապետ Եղիազարյան» հոդվածին։