Իվան Իլչև

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Իվան Իլչև
բուլղար․՝ Иван Илчев Димитров
Ծնվել էհունիսի 25, 1953(1953-06-25) (70 տարեկան)
Սոֆիա, Բուլղարիա
Քաղաքացիություն Բուլղարիա
Մասնագիտությունպատմաբան և համալսարանի դասախոս
Հաստատություն(ներ)Սոֆիայի համալսարան
Գործունեության ոլորտպատմություն[1]
ԱնդամակցությունԲուլղարիայի գիտությունների ակադեմիա
Ալմա մատերՍոֆիայի համալսարանի պատմության ֆակուլտետ և Սոֆիայի համալսարան
Գիտական աստիճանպատմական գիտությունների դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներինբուլղարերեն[2][1]
 Ivan Ilchev Վիքիպահեստում

Իվան Իլչև Դիմիտրով (բուլղար․՝ Иван Илчев Димитров, հունիսի 25, 1953(1953-06-25), Սոֆիա, Բուլղարիա), բուլղարացի պատմաբան, Սոֆիայի համալսարանի ռեկտորը 2008-2015 թվականներին, պատմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, Բուլղարիայի գիտությունների ակադեմիայի թղթակից անդամ 2012 թվականից։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իվան Իլչևը ծնվել է 1953 թվականի հունիսի 25-ին Սոֆիայում՝ ակադեմիկոս Իլչո Դիմիտրովի ընտանիքում։ Ավարտել է Սոֆիայի թիվ 114 անգլիական գիմնազիան, այնուհետև ուսումը շարունակել է Սոֆիայի համալսարանի պատմության ֆակուլտետում (նոր և նորագույն համաշխարհային պատմության ամբիոն)։ 1978 թվականից եղել է ասիստենտ Սոֆիայի համալսարանի պատմության ֆակուլտետում, 1981 թվականին պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսությունը «Բուլղարիան անգլիական բալկանյան քաղաքականության մեջ (1913-1918)» (բուլղար․՝ България в балканската английска политика (1913 - 1918)), իսկ 1987 թվականին ստացել է բալկանյան ժողովուրդների նոր և նորագույն պատմության դոցենտի կոչում։ Պաշտպանել է «Իմ երկիրն է՝ ճիշտ է, թե ոչ։ Բալկանյան ժողովուրդների արտաքին քաղաքական քարոզչությունը» (բուլղար․՝ Родината ми — права или не! Външнополитическа пропаганда на балканските народи) թեմայով ատենախոսություն՝ ստանալով պատմական գիտությունների դոկտորի աստիճան։ Սոֆիայի համալսարանի պրոֆեսոր է 1995 թվականից։

Իվան Իլչևը Օհայո նահանգի Պետական համալսարանի, Կոլումբիայի համալսարանի, Մերիլենդի պետական համալսարանի (1984-1986), Վաշինգտոնի Վուդրո Վիլսոնի կենտրոնի (1990-1991) ու Ճապոնիայի Տիբա համալսարանի (1999-2000) պատվավոր պրոֆեսոր է։ 1997 թվականից մինչև 2002 թվականը եղել է Բարձրագույն որակավորման հանձնաժողովի անդամ, իսկ 2003 թվականից՝ պատմության ֆակուլտետի դեկան ու ֆակուլտետի գիտական խորհրդի նախագահ։ 2008 թվականից մինչ 2015 թվականը Իվան Իլչևը եղել է Սոֆիայի համալսարանի ռեկտոր[3]։

2013 թվականին Իվան Իլչևն իր աջակցությունն է հայտնել այն ուսանողներին, ովքեր բողոքում էին Պլամեն Օրեշարսկու կառավարության դեմ[4]։

Իվան Իլչևի անվամբ է կոչվել ելուստ Անտարկտիկայի թերակղզում՝ ի նշան այն բանի, որ Իլչևն իր աջակցությունն է ցուցաբերել Բուլղարիայի անտարկտիկական ազգային ծրագրին[5][6]։

Մատենագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Илчев, Иван; Георги Гунев (1989). Уинстън Чърчил и Балканите. София: ОФ. էջ 276.
  • Илчев, Иван (1995). Рекламата през Възраждането. София: Академично издателство „Проф. Марин Дринов“. էջ 217. ISBN 954-430-325-1.
  • Илчев, Иван (1995). Родината ми - права или не!: Външнополитическа пропаганда на балканските страни (1821-1923). София: Университетско издателство „Св. Климент Охридски“. էջ 593.
  • Илчев, Иван (2001). По на Запад, най на Запад - Япония: Писма на един гайджин. София: Колибри. էջ 231. ISBN 954-529-189-3.
  • Илчев, Иван (2005). Междено време. София: Колибри. էջ 336. ISBN 954-529-347-0.[7][8]
  • Илчев, Иван (2005). La rose des Balkans. София: Колибри. էջ 376. ISBN 954-529-260-1.
  • Илчев, Иван; Георги Гунев (2007). Уинстън Чърчил и Балканите. София: Рива. էջ 344. ISBN 978-954-320-105-1.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
  2. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. „Проф. Иван Илчев е новият ректор на СУ“ Արխիվացված 2008-09-06 Wayback Machine, в. „Дневник“, 14 ноември 2007 г. (բուլղ.)
  4. Проф. Иван Илчев: «У студентов есть гражданская совесть» (ռուս.)
  5. Справочник на българските географски имена в Антарктика. Комисия по антарктическите наименования. София, 2015. (բուլղ.)
  6. Ilchev Buttress. Արխիվացված 2015-11-18 Wayback Machine SCAR Composite Antarctic Gazetteer (անգլ.)
  7. Оля Стоянова, „Една история между два века“, рец. във в. „Дневник“, 23 май 2005 г. (բուլղ.)
  8. Иван Христов, „За „Междено време“ на Иван Илчев“ Արխիվացված 2016-04-20 Wayback Machine, рец. в public-republic.com, 23 май 2009 г. (ориг. публикация в Книгите днес, 2005, № 2, с. 24) (բուլղ.)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]