Էդուարդ Դևիդ

Էդուարդ Դևիդ գերմ.՝ Eduard David
Կուսակցություն՝	ԳՍԴԿ
Կրթություն՝	Գիսենի համալսարան
Գիտական աստիճան՝	դոկտոր
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ
Ազգություն	գերմանացի
Ծննդյան օր	1863 հունիսի 11
Ծննդավայր	Էդիգեր-Էլլեր
Վախճանի օր	1930 դեկտեմբերի 24 (67 տարեկանում)
Վախճանի վայր	Բեռլին
Քաղաքացիություն	Գերմանիա
Ինքնագիր

Էդուարդ Դևիդ (գերմ.՝ Eduard Heinrich Rudolph David, 1863, հունիսի 11, Էդիգեր-Էլլեր դեկտեմբերի 24, 1930, Բեռլին) – Գերմանիայի Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության գործիչ, ռևիզիոնիստ, արտաքին գործերի նախարարության պետական-քարտուղար, հետագայում՝ Վայմարյան հանրապետության ներքին գործերի նախարար։

Կենսագրություն

Է․ Դևիդ, 1919

Մինչև 1894 թվականը դասավանդում էր ճեմարանում։ 1893 թվականից Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության անդամ էր։ Նա առաջիններից մեկն էր, ով անթաքույց վերաքննությամբ հանդես եկավ մարքսիզմի ագրարային հարցի դեմ, մերժեց կապիտալիզմի տնտեսական օրենքների գործունեությունը հողագործության բնագավառում։ 1907 թվականի 2-րդ Ինտերնացիոնալի Շտուտգարտի կոնգրեսում (վեհաժողովում) պաշտպանել է կայսրության գաղութային քաղաքականության բանաձևը։ Վ.Ի. Լենինը քննադատության է ենթարկել նրա հայացքները։

1903 - 1918 և 1920 - 1930 թվականներին Ռայխստագում պատգամավոր էր, պառլամենտում սոցիալ - դեմոկրատական կուսակցության ֆրակցիայի ղեկավարներից մեկն էր։ 1918 թվականին դարձել էր Մաքս Բադենսկի կայսերական կառավարության արտաքին գործերի նախարարության կրտսեր պետական քարտուղար։ 1919 թվականին Վայմարյան Ազգային ժողովի առաջին նախագահն էր, 1919 թվականի փետրվարից մինչև 1920 թվականի հունիս ներքին գործերի նախարար էր։ 1922 - 1927 թվականներին Հեսսենում կենտրոնական կառավարության ներկայացուցիչն էր։

Հրապարակումներ

Իր «Սոցիալիզմը և գյուղատնտեսությունը» (1903, ռուսերեն թարգմանությունը 1903 և 1906 թվականներին) գլխավոր աշխատության մեջ փորձել էր հերքել Կարլ Մարքսի տեսությունը գյուղատնտեսությունում արտադրության համակենտրոնացման վերաբերյալ, ապացուցել մանր գյուղացիական տնտեսության «կայունությունը» և նրա «գերազանցումը» խոշոր գյուղացիական տնտեսության նկատմամբ, պաշտպանել էր այսպես կոչված հողի բերրիության նվազման մասին օրենքը։

• Դևիդ Է.. Պետական իշխանության նվաճումը․ Սանկտ Պետ․, 1906։

Գրականություն

• Լենին Վ․ Ի․ Երկերի ամբողջական ժողովածու, 5-րդ հրատ․, (տես․ տեղեկատու հատոր, մաս 2, էջ 432).

Արտաքին հղումներ

• Կենսագրություն (գերմ.)