Աշոտ Աբուլաբբաս
Արտաքին տեսք
(Վերահղված է Աշոտ Ա Արծրունիից)
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Աշոտ Արծրունի (այլ կիրառումներ)
Աշոտ Ա Աբուլաբբաս Արծրունի | |
---|---|
Վասպուրականի գահերեց իշխան | |
Վասպուրական | |
Իշխանություն | 836 - 852 |
Մահացել է՝ | մայիսի 31, 874[1][2] |
Նախորդ | Համազասպ Բ |
Հաջորդող | Գուրգեն Ա |
Ուղեկից | Հրանուշ |
Տոհմ | Արծրունիներ |
քաղաքական գործիչ | |
Հայր | Համազասպ Բ |
Մայր | Հռիփսիմե Բագրատունի[1][3] |
Երեխաներ | Գրիգոր, Աբաս |
Աշոտ Արծրունի, Վասպուրականի երկրորդ գահերեց իշխան։ Ծնվել է Վասպուրականում՝ Արծրունիների իշխանական կալվածքում։ Իշխել է երկու շրջանով՝ 836-852 և 868–874 թվականներին։ Նա մասնակցել է արաբական տիրապետության դեմ հայերի ապստամբությանը։
9-րդ դարում Վասպուրականի իշխան Աշոտի հայրը՝ Համազասպ Արծրունին դառնում է Վասպուրականի առաջին գահերեց իշխանը (800-836)։ Արծրունիների ազդեցիկ տոհմը, այդպիսով, իր գերիշխանությունն էր հաստատում ոչ միայն Վասպուրականի, այլև Մոկքի, Կորճայքի, Պարսկահայքի հայ իշխանների ու արաբ ամիրաների նկատմամբ։
Աշոտ Արծրունին երկրորդ գահերեց իշխանն էր, ում հաջորդում է Գուրգեն Ա-ն (855-857)։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Աշոտ Աբուլաբբասը գահակալել է 2 փուլով՝
Նախորդող Համազասպ Բ 800 - 836 |
Վասպուրականի գահերեց իշխան Աշոտ Ա 836 - 852 |
Հաջորդող Գուրգեն Ա 855 - 857 |
Նախորդող Գրիգոր-Դերենիկ 857- 868 |
Վասպուրականի գահերեց իշխան Աշոտ Ա 868 – 874 |
Հաջորդող Գրիգոր-Դերենիկ 874 - 887 |
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Toumanoff C. Les dynasties de la Caucasie chrétienne de l'Antiquité jusqu'au xixe siècle (ֆր.): Tables généalogiques et chronologiques — Rome: 1990. — P. 102.
- ↑ Histoire de l'Arménie des origines à 1071 — P. 382.
- ↑ Settipani C. Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs (ֆր.): Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècle — Paris: 2006. — P. 322—323. — ISBN 978-2-7018-0226-8
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 487)։ |