Անտոնինոսի և Ֆաուստինայի տաճար

Անտոնինոսի և Ֆաուստինայի տաճար (իտալ.՝ Tempio di Antonino e Faustina), Հռոմի ֆորումի տաճար, կառուցված 141 թվականին` Անտոնինոս Պիոսի հրամանով նրա մահացած կնոջ` Ֆաուստինայի հիշատակին։ Անտոնինոսի մահից հետո 161 թվականին տաճարը վերաօծել են երկու ամուսինների հիշատակին։

Հետագա պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ոչ ուշ, քան XI դարում (հնարավոր է արդեն VII դարում), տաճարը վերածվում է Սուրբ Լավրենտի եկեղեցու (San Lorenzo in Miranda), որը, ըստ լեգենդի, Վալերիանոս կայսեր հրամանով դատապարտվել է այստեղ 258 տարի։ Քրիստոնեացման շնորհիվ կառույցը լավ վիճակով պահպանվել է մինչև մեր օրերը։

1429-30 թվականների Մարտին V պապը եկեղեցին հանձնել է դեղագործների ղեկավարությանը (Collegio degli Speziali): Եկեղեցու թանգարանում հնարավոր է տեսնել Ռաֆայելի կողմից այստեղ գրված դեղատոմսը։

1536 թվականին Սուրբ Հռոմեական կայսրության կայսր Կառլոս V-ի այցին եկեղեցու երեք կապելլաները (կաթոլիկական մատուռ) ապամոնտաժվել էին՝ նպատակ ունենալով մերկացնել բուն անտիկ տաճարը։

Ներկայիս կառույցի բարոկկո ճակատը կառուցվել է 1602 թվականին^[1]։

Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կառույցը կանգնած է պեպերինային (հրաբխային տուֆի տեսակ) բլոկներով հենահարթակի վրա։ Շքամուտքը բաղկացած է 17 մետրանոց տասը կորնթոսյան սյուներից (վեցը` ճակատից և երկուական` ծայրերից)։ Արխիտրավի վրա գրվածը վկայում է. Divo Antonino et / Divae Faustinae ex S(enatus) c(onsulto)` «Աստվածային Անտոնինին և / Աստվածային Ֆաուստինային՝ Սենատի որոշմամբ»։ Անտաբլեմենտը խարիսխող մարմարի ֆրիզում պահպանվել են արծվառյուծների պատկերներ, որոնք հարակցվում են բուսական մոտիվներով և զոհաբերված գործիքների պատկերով։ Ցելլայի (հռոմեական և հունական տաճարների ներքին մաս) կողային պատերը, որոնք նախկինում ծածկված էին մարմարով, կառուցված են, ինչպես հենահարթակը, հրաբխային տուֆից^[2]։