Անտոն Դոնչև
Անտոն Դոնչև բուլղար․՝ Антон Дончев | |
|---|---|
 | |
| Ծննդյան անուն | բուլղար․՝ Антон Николов Дончев |
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 14, 1930[1][2][3] |
| Ծննդավայր | Բուրգաս, Բուլղարիայի թագավորություն |
| Վախճանվել է | հոկտեմբերի 20, 2022[4] (92 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Military Medical Academy, Սոֆիա[5] |
| Մասնագիտություն | գրող, քաղաքական գործիչ և սցենարիստ |
| Քաղաքացիություն |  Բուլղարիա |
| Կրթություն | Սոֆիայի համալսարան |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Time of Parting? |
| Անդամակցություն | Բուլղարիայի գիտությունների ակադեմիա |
| Պարգևներ | |
| Կայք | antondonchev.com |
 Anton Donchev Վիքիպահեստում | |
Անտոն Նիկոլաև Դոնչև (բուլղար․՝ Антон Николов Дончев, սեպտեմբերի 14, 1930[1][2][3], Բուրգաս, Բուլղարիայի թագավորություն - հոկտեմբերի 20, 2022[4], Military Medical Academy, Սոֆիա[5]), բուլղարացի գրող և սցենարիստ, Բուլղարիայի գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս[6]։
Գրողի ամենահայտնի ստեղծագործությունը «Ընտրության ժամն» է[7]։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1930 թվականի սեպտեմբերի 14-ին Բուրգասում փոստային ծառայողների ընտանիքում։ Ծանոթացել է ազգային երգերին և պատմություններին, որոնք նրան են պատմել իր տատիկը՝ Սրեբրան[8]։
Ընտանիքը քաղաքից քաղաք է տեղափոխվել, մինչև հայրը թոշակի է անցել, և նրանք հաստատվել են Վելիկո Տիրնովոյում[9]։ Այստեղ Անտոն Դոնչևը ավարտել է գիմնազիան, որից հետո սովորել է Սոֆիայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում։ Ուսանողական տարիներին աշխատել է ավտոմեքենաների ճանապարհների և երկաթգծերի կառուցման բնագավառում։ 1953 թվականին, ինստիտուտն ավարտելուց հետո մի քանի ամիս դատավոր է աշխատել Վելիկո-Տիրնովում, այնուհետև իրեն ամբողջությամբ գրողի աշխատանքին է նվիրաբերել[9][10]։ Երկու անգամ ամուսնացել է։ Առաջին կինը՝ Էվելինա Տրոյանսկայան, եղել է շախմատիստուհի, մահացել է 2000 թվականին։ Առաջին ամուսնությունից ունեցել է տղա՝ Նիկոլա։
Անտոն Դոնչևը 79 տարեկանում ամուսնացել է 64-ամյա Ռայնա Վասիլևայի հետ[11]։
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Դիմիտրովյան մրցանակ (1966 թվական)
- Բուրգասի պատվավոր քաղաքացի (2000 թվական)[6].
- «Ստարա Պլանինա» առաջին աստիճանի շքանշան (2001 թվական)[12].
- «Կիրիլ և Մեֆոդի սրբերի» շքանշան (2010 թվական)[13].
- Բուրգասի ազատ համալսարանի պատվավոր դոկտոր[6].
- «Սուրբ Պաիսի Խիլենդարսկի» պետական մրցանակ (2014 թվական)[14].
- Խրիստո Դանովի անվան մրցանակ 2014 թվականին
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
- ↑ 2,0 2,1 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
- ↑ 3,0 3,1 Babelio (ֆր.) — 2007.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 https://bntnews.bg/news/pochina-pisatelyat-anton-donchev-1211263news.html
- ↑ 5,0 5,1 5,2 https://btvradio.bg/ot-efira/na-92-godini-pochina-akad-anton-donchev.html
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «ԱԿԱԴԵՄԻԿ ԱՆՏՈՆ ԴՈՆՉԵՎ» (բուլղարերեն). Բուրգասյան ազատ համալսարան. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 1-ին.
- ↑ «Գրող Անտոն Դոնչև «Ընթերցողները իմ համահեղինակներն են»date=2010-09-14». Բուլղարիայի Ռադիո. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 1-ին.
- ↑ «Նոբելյան մրցանակակրի գիրքը դուրս է եկել «Բուլղարական նոր պատմության» սերիայում». Բոլգարիայի կուլտուայի ինստիտուտ. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 18-ին. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 1-ին.
- ↑ 9,0 9,1 «Կենսագրություն» (բուլղարերեն). Վեբսայտ «Անտոն Դոնչև». Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 1-ին.
- ↑ Իսակ Գոզես (2015 թ․ սեպտեմբերի 15). «Антон Дончев навърши 85 години, а великият му роман „Време разделно" - 52» (բուլղարերեն). ԲԼԻՑ. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 1-ին.
- ↑ Ասեն Տոպալով և Դանիելա Կրստևա (2009 թ․ դեկտեմբերի 2). «Антон Дончев стана младоженец на 79!» (բուլղարերեն). ԲԼԻՑ. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 1-ին.
- ↑ «Петър Стоянов награди изтъкнати творци и учени с орден "Стара Планина"» (բուլղարերեն). News.bg. 2001 թ․ մայիսի 23. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 1-ին.
- ↑ «Антон Дончев с орден "Св.св. Кирил и Методий"» (բուլղարերեն). Труд. 2010 թ․ սեպտեմբերի 15. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 9-ին. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 1-ին.
- ↑ «Бургаска гордост: Антон Дончев е носителят на „Св. Паисий Хилендарски" за 2014 г.» (բուլղարերեն). BURGASNEWS. 2014 թ․ նոյեմբերի 1. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 7-ին. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 1-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անտոն Դոնչև» հոդվածին։ |
| ||||||||||||
