Ալբեր Մարկե

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալբեր Մարկե
ֆր.՝ Albert Marquet
Ի ծնեֆր.՝ Pierre Léopold Albert Marquet
Ծնվել էմարտի 27, 1875(1875-03-27)[1][2][3][…]
ԾննդավայրԲորդո
Վախճանվել էհունիսի 14, 1947(1947-06-14)[1][4][3][…] (72 տարեկան)
Մահվան վայրՓարիզ
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[5]
ԿրթությունՓարիզի Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոց և Զարդարվեստի բարձրագույն ազգային դպրոց
Մասնագիտություննկարիչ և գծանկարիչ
Ոճֆովիզմ
Ժանրդիմապատկեր
ՈւսուցիչԳյուստավ Մորո
Ներշնչվել էԱնրի Մատիս
ԱմուսինMarcelle Marquet?
ստորագրություն
Изображение автографа
 Albert Marquet Վիքիպահեստում

Ալբեր Մարկե (ֆր.՝ Albert Marquet) (մարտի 27, 1875(1875-03-27)[1][2][3][…], Բորդո - հունիսի 14, 1947(1947-06-14)[1][4][3][…], Փարիզ), ֆրանսիացի նկարիչ։ Ֆրանսիական կոմկուսի անդամ (1939-1945 թվականների երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո)։ 1895-1898 թվականներին սովորել է Փարիզի գեղեցիկ արվեստների դպրոցում, Գուստավ Մորոյի մոտ։

Կյանքն ու աշխատանքը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալբերտ Մարկեն ծնվել է 1875 թվականի մարտի 27-ին Բորդոյում, երկաթուղային աշխատողի ընտանիքում։ 1890-1895 թվականներն սովորել է Փարիզի գեղարվեստի դպրոցում Գուստավ Մյուրորուի դասարանում։ Որոշ ժամանակ նա մոտ էր Ֆաուվեսին, նա ընկերակցում էր Մատիսի և Դերենի հետ, նրա ստեղծագործությունները ցուցադրվել են 1905 թվականի Աշնանային սրահում և 1906 թվականի Անկախ սրահի ցուցադրությունում։ Նա զբաղվել է գրքերի պատկերազարդմամբ (1903 թ., Ս. Ֆիլիպի «Բյուբյուի Մոնպարպասի կողմից» վեպը)։ 1919 թվականից ապրել է Իլ դե Ֆրանս շրջանի փոքր քաղաքներում, լայնորեն շրջվելով, ներառյալ ԽՍՀՄ-ում (1934)։ 1920 թ. հրատարակվել է նկարչի ստեղծագործության առաջին մենագրությունը։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիները անցկացրել է Ալժիրում, որտեղ նա առաջին անգամ հանդիպել է Մատիսին։ Մասնակցեց Դիմադրության շարժմանը։ 1945 թվականին վերադարձել է Փարիզ։ 1947 թվականին Մարկեն լուրջ վիրահատություն էր կրել և նույն տարում մահացել։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մարկեի աշխատանքների գերակշռող մասը բնապատկերն է, որը առավել հաճախ կապված է Սենայի հետ, ինչպես նաև ծովափնյա նավահանգիստների։ Քաղաքի հայացքները, այդ թվում` Փարիզը։ Նրանք տարբերվում են պատկերային միջոցների ծայրահեղ պարզությամբ և, միևնույն ժամանակ, նուրբ արտահայտչամիջոցներով։ Նա թողել է մի մեծ գրաֆիկական ժառանգություն (պահվում է Լա Հավրի Մալռու թանգարանում)։ Փարիզի Դրուի պատկերասրահում ցուցադրված ցուցահանդեսին ներկայացվեցին Մարկեի 39 ստեղծագործությունները։ Ալբեր Մարկեն ասել է. «Երբ սկսում եմ նկարը, չգիտեմ, թե ինչպես պետք է այն ավարտել»։ Մ. Յուի գերմանացիների խոսքերով, Մարկի արվեստը` « Մարդիկ սովորեցնում են թանկարժեք դադարները և լռում են սպասում, գուցե դեռ չեն գալիս »։

Գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1905-1907 թվականներին հարել է ֆովիզմին, ստեղծել կենսահաստատ, սակայն առավել զուսպ բնանկարներ («Հուլիսի 14-ին՝ Հավրում», մասնավոր հավաքածու, Փարիզ) և դիմանկարներ։ 1907 թվականից հետո Մարքեյի աշխատանքներին բնորոշ են լակոնիկ գծանկարը, հորինվածքի պարզ կառուցվածքը, մեղմ ու գորշավուն գուներանգների նուրբ հարաբերումները («Սեն-Միշել կամուրջը Փարիզում», 1912, Պուշկինի անվան Կերպարվեստի թանգարան (Մոսկվա))։ Մարքեն ձգտել է բնության տևական ու հանգիստ վիճակների, լուսա-օդային միջավայրի վերարտադրմանը, լայնարձակ տարածականության ստեղծմանը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 7, էջ 355
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ալբեր Մարկե» հոդվածին։