Երանելի Բեատրիչեն (նկար)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
(Վերահղված է Beata Beatrixից)
Երանելի Բեատրիչեն
տեսակգեղանկար
նկարիչԴանթե Գաբրիել Ռոսսետտի[1]
տարի1872
բարձրություն66 սանտիմետր[2]
լայնություն86,4 սանտիմետր[2]
ստեղծման երկիր Իտալիա
ուղղությունՊրեռաֆայելիտներ
ժանրդիմապատկեր
նյություղաներկ[2] և կտավ[2]
գտնվում էԹեյթ Բրիտանիա[1]
հավաքածուԹեյթ, Լոնդոնի ազգային պատկերասրահ և Թեյթ Բրիտանիա
հիմնական թեմաԲեատրիչե
կայք
Ծանոթագրություններ
 Beata Beatrix Վիքիպահեստում

«Beata Beatrix» (Երանելի Բեատրիչեն), անգլիացի նկարիչ-պրեռաֆայելիտ Դանթե Գաբրիել Ռոսսետտիի նկարը, ստեղծվել է 1864-1870 թվականներին։

Ստեղծման պատմությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանր տանելով կնոջ մահը՝ Ռոսսետտին թողեց տունը Չետեմ փլեյսում, որտեղ նա ապրել էր Էլիզաբեթի հետ։ Նա տեղափոխվեց Թյուդոր հաուս (Չելսի)։ Այստեղ մի քանի տարի անց նորից անցավ նկարելուն և ի հիշատակ Էլիզաբեթի ստեղծեց նկար, որի կերպարի համար վերցրեց Դանթեի «Նոր Կյանք»-ի Բեատրիչեին։ Նա Բեատրիչեին նկարել է մահվան պահին։ Ինքը Ռոսսետտին իրեն կապում է Դանթեի սգի հետ։

Նկարի սյուժեն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս նկարն արմատապես տարբերվում է Ռոսսետտիի նկարներին բնորոշ զգացմունքային կանանցից։

Արևային ժամացույցը իրենից ներկայացնում է անցնող ժամանակը, երկու կերպարները՝ ետևի պլանում, սիրո հրեշտակն է ձեռքին բոցավառվող սրտով և հենց ինքը՝ Ռոսսետտին։ Բեատրիչեի ափի մեջ մահվան լուրը հայտնող թռչունն է, որը կակաչը դնում է ափի մեջ (Սիդդալը մահացել է ափիոնի մեծ քանակի դոզայից)։

Կարգավիճակը կյանքի և մահվան, երկրային և երկնային հոգիների միջև, հետագայում դառնում է նկարիչ-սիմվոլիստների ուսումնասիրության գլխավոր առարկան։ Ոչ ճշգրտված ուրվագծերով պատկերները հիշեցնում է Ջուլիա Մարգարետ Կամերոնի լուսանկարները, ումից էլ Ռոսսետին ոգեշնչվել է։ Հենց նկարն արդեն հիշեցնում է Կամերոնի «Call, I follow, I follow, let me die!» լուսանկարը, որը նվիրված է Ալֆրեդ Թենիսոնի բանաստեղծությանը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Лоранс де Кар. Прерафаэлиты: Модернизм по-английски. — М.: АСТ, 2002, с.107 ISBN 5-17-008099-9

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]