(8869) Օլաուսգուտո
   (1992 EE11) Olausgutho | |
|---|---|
| Հիմնական տվյալներ | |
| Հայտնաբերել է | UESAC ծրագր, 6 մարտի 1992 թ. |
| Ժամանակավոր համար | 1966 PS[1], 1981 ES1[1] և 1992 EE11[1] |
| Պատկանում է խմբին | աստերոիդների գոտի[1] |
| JPL Small-Body Database | 20008869 |
| Բացարձակ մեծություն (H) | 13,6 |
| Հեռավորությունը Արեգակից | 3,140652 ա. մ. |
| Ուղեծրային տվյալներ | |
| Պերիհելին | 2,7441 ա. մ. |
| Ապոհելին | 3,5372 ա. մ. |
| Մեծ կիսաառանցք | 3,140652 ա. մ.[2] |
| Էքսցենտրիսիտետ | 0,1262684 |
| Սիդերիկ պարբերություն | 2032,96 օր (5,57 տարի) |
| Միջին շարժում | 0,177082 աստիճան/օր |
| Թեքվածություն | 1,91° (Խավարածրի նկատմամբ) |
| Ծագման անկյան երկայնություն | 93,12° |
| Պերիկենտրոնի արգումենտ | 138,97° |
| Միջին անոմալիա | 203,08 |
(8869) Օլաուսգուտո (անգլ.՝ Olausgutho), աստերոիդ աստերոիդների հիմնական գոտում։ Հայտնաբերվել է 1992 թվականի մարտի 6-ին UESAC ծրագրի կողմից Լա Սիլյայում[2]։
Միջին հեռավորությունը Արեգակից կազմում է 3,140652 ա. մ., առավելագույնը մոտենում է 2,7441 ա. մ. հեռավորության վրա և հեռանում 3,5372 ա. մ.[2]։ Արեգակի շուրջ մեկ ամբողջական պտույտ է կատարում 2032,96 երկրային օրվա ընթացքում, իր ուղեծրով շարժվելով միջինում 0,177082 աստիճան/օր արագությամբ։ Աստերոիդի ուղեծրի և խավարածրի հարթությունները իրար հետ կազմում են 1,91° անկյուն։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Շմադել, Լուց (2003). Փոքր մոլորակների անունների բառարան (5-րդ վերանայված և ընդլայնված հրատարակություն ed.). Գերմանիա: Սփրինգեր. ISBN 978-3-540-00238-3. (անգլ.)
- (8869) Օլաուսգուտո աստերոիդը Փոքր մոլորակների կենտրոնի կայքում (ուղեծրի տվյալները և դիտարկումները) (անգլ.)
| ||||||||||||||||||||||||||||||
