Ֆրեդի Պրինց

Ֆրեդի Պրինց;
Ծնվել է	հունիսի 22, 1954
Ծննդավայր	Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ
Մահացել է	հունվարի 29, 1977 (22 տարեկան)
Մահվան վայր	Լոս Անջելես, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ
Գերեզման	Ֆորեստ Լոուն հուշայգի
Քաղաքացիություն	ԱՄՆ
Կրթություն	Ֆիորելլո Հ. ԼաԳուադրդիա Ավագ դպրոց
Ազդվել է	Լենի Բրյուս, Ջորջ Քարլին, Ռիչարդ Փրայոր, Չիչ Մարին և Բիլ Քոսբի
Մասնագիտություն	հեռուստատեսային դերասան, կինոդերասան և սցենարիստ
Ամուսին	Kathy Prinze?
Պարգևներ և ; մրցանակներ	Հոլիվուդյան փառքի ծառուղու աստղ
Երեխաներ	Ֆրեդի Պրինց կրտսեր
	Freddie Prinze Վիքիպահեստում

Ֆրեդի Ջեյմս Պրինց (անգլ.՝ Freddie Prinze, ծննդ. անունը` Ֆրեդերիկ Կարլ Պրուցել, հունիսի 22, 1954(1954-06-22)^[1], Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ - հունվարի 29, 1977(1977-01-29), Լոս Անջելես, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ), ամերիկացի սթենդափ-կոմիկ, դերասան և սցենարիստ։ Ֆրեդի Պրինցը NBC հեռուստաալիքի «Chico and the Man» կոչվող սիթքոմի աստղն էր 1974 թվականից մինչև 1977 թվականի ինքնասպանությունը։

Ամերիկացի դերասան Ֆրեդի Պրինց Կրտսերի հայրն է։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Նյու Յորքում^[3]` Էդվարդ Կարլ և Մարիա Գրանիելա Պրուցելների ընտանիքում։ Մայրը պուերտոռիկացի էր, իսկ հայրը գերմանացի ներգաղթյալ էր^[4], որն ԱՄՆ էր ժամանել 1934 թվականին։ Պրինցը մեծացել է Վաշինգտոն-Հայթս շրջանում^[5]։ Մանկության տարիներին մայրը նրան տարել է բալետային խմբակ։ Առանց ծնողներին ասելու Պրինցը հաջողությամբ անցել է Լա Գուարդիայի արվեստի դպրոցի լսումների փուլը, որտեղ նա հայտնաբերել է իր կատակերգական տաղանդը` զվարճացնելով բազմությանը տղամարդկանց զուգարանում։ Այնուհետև նա թողել է դպրոցը, որպեսզի դառնա սթենդափ-կոմիկ։

Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆրեդի Պրինցն աշխատել է Նյու Յորքի մի քանի կատակերգական ակումբներում, որտեղ նա հանդիսատեսին ներկայացել է որպես հունգարացի (մասամբ` հունգարացի, մասամբ` պուերտոռիկացի), չնայած նրան, որ մայրը պուերտոռիկացի էր, իսկ հայրը` գերմանացի։ Պրինցի որդին` Ֆրեդի Պրինց Կրտսերը, բազմիցս հայտարարել է, որ իր հայրը կիսով չափ գերմանացի էր, կիսով չափ պուերտոռիկացի։ Դա հաստատվում է նաև մարդահամարի տվյալներով, ինչպես նաև Պրուցել ընտանիքի ընտանեկան հաշիվներով։ Հանուն իր խոստումնալից կատակերգական կարիերայի նա փոխել է ազգանունը Պրուցելից Պրինցի։ Նա ընտրել է այդ անունը, քանի որ ըստ նրա ընկերոջ` Դավիթ Բրեների` Պրինցն ի սկզբանե ցանկացել է հայտնի լինել որպես կոմեդիայի արքա, բայց քանի որ Ալան Քինգն արդեն ուներ նման անուն և մականուն, Ֆրեդին որոշել է դառնալ կատակերգության արքայազն։

1973 թվականին Պրինցն առաջին անգամ հայտնվեց հեռուստատեսությունում Tonite ֆիլմի վերջին դրվագներից մեկում։ 1973 թվականի դեկտեմբերին «The Tonight Show Starring Johnny Carson»-ում հեռուստատեսությամբ հայտնվելուց հետո տեղի ունեցավ բեկում։ Պրինցն առաջին երիտասարդ կոմիկն էր, որին հրավիրել էին խոսելու Կարսոնի հետ նրա առաջին ելույթի ժամանակ։ Պրինցն այս շոուում հայտնվել է մի քանի անգամ ևս։ Նա նաև հայտնվել է «The Midnight Special»-ի հատուկ թողարկման ժամանակ, որպեսզի այնտեղ ելույթ ունենա։

1974 թվականի սեպտեմբերից մինչև մահը` 1977 թվականի հունվարը, Պրինցը նկարահանվել է Ֆրանսիսկո Չիկո Ռոդրիգեսի դերում NBC հեռուստաալիքի «Chico and the Man» հեռուստասերիալում։ Շոուն ակնթարթորեն հիթ դարձավ։ Նա նաև ելույթ է ունեցել The Dean Martin Celebrity Roast շոուում։ 1975 թվականին նա թողարկել է կատակերգական ալբոմ, որը ձայնագրվել է Չիկագոյում միստր Քելիի մոտ` «Looking Good» անվամբ, որը թևավոր արտահայտություն էր ֆիլմից։ 1976 թվականին նա նկարահանվել է The Million Dollar Rip-Off հեռուստատեսային ֆիլմում։ Պրինցը վոկալային տաղանդ ուներ։ Իր մահից մոտ չորս ամիս առաջ նա NBC-ի հետ կնքել է 6 մլն դոլարի հնգամյա պայմանագիր։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1975 թվականի հոկտեմբերի 13-ին Ֆրեդի Պրինցն ամուսնացել է Քեթրին Էլեյն Կոհրանի հետ, 1976 թվականի մարտի 8-ին զույգը որդի է ունեցել` Ֆրեդի Պրինց Կրտսերը։ 1976 թվականի նոյեմբերի 16-ին Պրինցը ձերբակալվել է ոչ սթափ վիճակում մեքենա վարելու համար։ Մի քանի շաբաթ անց նրա կինն ամուսնալուծվել է։ Պրինցը նաև ռոմանտիկ հարաբերությունների մեջ էր դերասանուհի Պեմ Գրիերի հետ 1973 թվականին հանդիպելուց հետո^[6]։ Գրիերը հիշում է իրենց հարաբերությունների մասին իր ինքնակենսագրական հուշագրությունների տասնիններորդ գլխում` «Իմ կյանքը երեք գործողություններում»^[7]։ Գրիերից բաժանվելուց հետո Պրինցը որոշ ժամանակ հանդիպել է դերասանուհի Լոնեթ Մաքքիի հետ 1976 թվականին^[8]։ Նա երգիչ Թոնի Օռլանդոյի շատ մտերիմ ընկերն էր^[9]։ Սկսելով ավելի շատ գումար վաստակել` Պրինցը սկսեց մարտարվեստի դասեր վերցնել Ռոբերտ Ուոլից^[10]` Բրյուս Լիի աշակերտից, որը նկարահանվել է «Վիշապի մուտքը» և «Վիշապի ուղին» ֆիլմերում։ Ուոլը դարձավ Պրինցի նորածին որդու կնքահայրը^[11]։

Մահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պրինցը տառապել է դեպրեսիայից, որն ուժեղացել է մի քանի շաբաթվա ընթացքում այն բանից հետո, երբ նրա կինը որոշել է ամուսնալուծվել։ 1977 թվականի հունվարի 28-ի գիշերը` իր նախկին կնոջ հետ հեռախոսազրույցից հետո, Պրինցին այցելել է իր բիզնես մենեջերը` Մարվին Սնայդերը։ Սնայդերի ներկայությամբ Պրինցն ատրճանակը դրել է գլխին և ինքնասպան եղել^[12]։ Նրան շտապ տեղափոխել են Լոս Անջելեսի Կալիֆոռնիայի համալսարանի բժշկական կենտրոն և շտապ վիրահատությունից հետո միացրել են կենսապահովման համակարգին։ Նրա ընտանիքը տվել է իր համաձայնությունն անջատել նրան կենսապահովման սարքից. հունվարի 29-ին` ժամը 13։ 00-ին, նա մահացել է^[13]։ Նա հրաժեշտի հեռախոսազանգեր է կատարել` ուղղված ընտանիքի բազմաթիվ անդամներին և ընկերներին իր մահվան գիշերը, ինչպես նաև գրություն է թողել, որում հայտնել է, որ որոշել է ինքնասպան լինել^[14]^[15]։ 1977 թվականին նրա մահը ճանաչվել է որպես ինքնասպանություն։ Սակայն 1983 թվականին նրա մոր կողմից հարուցված քաղաքացիական գործով երդվյալ ատենակալները եկել են այն եզրակացության, որ նրա մահը պայմանավորված էր դեղերով և պատահական էր, ինչը թույլ է տվել նրա ընտանիքին զգալի փոխհատուցում ստանալ կյանքի ապահովագրության համար^[16]։

Պրինցը հուղարկավորվել է Լոս Անջելեսի Հոլիվուդ Հիլզի գերեզմանատանը` Ֆորեստ Լոուն հուշայգում իր հոր` Էդվարդ Կարլ Պրուտցելի կողքին։ Նրա որդին` Ֆրեդի Պրինց Կրտսերը, որի մեկ տարին դեռ չէր լրացել, երբ հայրը մահացավ, հրապարակավ չի խոսել իր հոր մահվան մասին, մինչև որ նա քննարկել է այն ռեժիսոր Քևին Փոլաքի «Misery Loves Comedy» (2015) վավերագրական ֆիլմում^[17]։

Ժառանգություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆրեդի Պրինցի մայրը գիրք է գրել իր որդու մասին` The Freddie Prinze Story, որը լույս է տեսել 1978 թվականին։ 1979 թվականի սեպտեմբերին թողարկվել է Can You Hear the Laughter? The Story of Freddie Prinze հեռուստատեսային կենսագրական ֆիլմը։ 2004 թվականի դեկտեմբերի 14-ին բացվել է Պրինցի աստղը Հոլիվուդյան փառքի ծառուղում^[18]^[19]։ Դերասան և կատակերգու Ջորջ Լոպեսը խոստովանել է, որ ինքն է աստղը գնել Պրինցի համար^[20]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Discogs — 2000.
↑ http://www.filmreference.com/film/91/Freddie-Jr-Prinze.html
↑ «Freddie Prinze Biography». tracy_prinze.tripod.com. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 20-ին.
↑ Freddie Prinze, IMDb-Biography
↑ Nordheimer, Jon. "Freddie Prinze Wounded in Head; Police Say TV Star Shot Himself; PRINZE, THE TV STAR, IS WOUNDED IN HEAD", The New York Times, հունվարի 29, 1977. Accessed հունիսի 11, 2008.
↑ Lee, Felicia R. (2010 թ․ մայիսի 4). «Pam Grier's Collection of Lessons Learned». New York Times.
↑ Grier, Pam (2010). Foxy: My Life in Three Acts. Springboard. ISBN 9780446548502.
↑ Furious Cool: Richard Pryor and the World that Made Him - By David Henry, Joe Henry
↑ Ross, Scott. «Tony Orlando's Brush With Death». Christian Broadcasting Network. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին.
↑ Beck, Marilyn (1975 թ․ դեկտեմբերի 10). «Marilyn Beck (column)». Orlando Sentinel. էջ 110. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին – via newspaper.com.
↑ «Martial arts master went toe to toe with greatest». Albuquerque Journal. 2011 թ․ օգոստոսի 5. էջ 48. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին – via newspaper.com.
↑ «Freddie Prinze: Too Much, Too Soon». Time. 1977 թ․ փետրվարի 7. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 21-ին. Վերցված է 2009 թ․ մայիսի 20-ին.
↑ Scott, Vernon (1977 թ․ հունվարի 31). «Freddie Prinze buried on hill overlooking NBC studio». The Capitol Journal. Salem, Oregon. UPI. էջ 6. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին – via newspapers.com.
↑ «The Museum of Broadcast Communications». Museum.tv. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 20-ին.
↑ Wilkins, Frank. "The Suicide Death of Freddie Prinze". Reel Reviews. Retrieved մայիսի 23, 2015.
↑ Snauffer, Douglas (July 23, 2008). The Show Must Go on: How the Deaths of Lead Actors Have Affected Television, McFarland press. p. 74. Archived at Google Books. Retrieved մայիսի 23, 2015.
↑ Evry, Max (2015 թ․ ապրիլի 23). «Interview: Kevin Pollak Tells Us Why Misery Loves Comedy». comingsoon.net. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին.
↑ «Freddie Prinze | Hollywood Walk of Fame». www.walkoffame.com. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.
↑ «Freddie Prinze – Hollywood Star Walk – Los Angeles Times». projects.latimes.com. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.
↑ Cooper, Chad (2012 թ․ օգոստոսի 8). «Getting personal with George Lopez». The Examiner]]. Beaumont, Texas. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 31-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին.

Հետագա ընթերցում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Grier, Pam (2010). Foxy: My Life in Three Acts. with Andrea Cagan. Grand Central Publishing. ISBN 0446548502.
Pruetzel, Maria (1978). The Freddie Prinze Story. Master's Press. ISBN 089251051X.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Remembering Freddie Արխիվացված 2010-04-02 Wayback Machine վեբկայք
Ֆրեդի Պրինց Internet Movie Database կայքում

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆրեդի Պրինց» հոդվածին։

[_58c42d671d0a6eae-1] 1,0 ^1,1 Discogs — 2000.

[_81a1e1993abebc37-2] ttp://www.filmreference.com/film/91/Freddie-Jr-Prinze.html

[3] «Freddie Prinze Biography». tracy_prinze.tripod.com. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 20-ին.

[4] Freddie Prinze, IMDb-Biography

[5] Nordheimer, Jon. "Freddie Prinze Wounded in Head; Police Say TV Star Shot Himself; PRINZE, THE TV STAR, IS WOUNDED IN HEAD", The New York Times, հունվարի 29, 1977. Accessed հունիսի 11, 2008.

[:2-6] Lee, Felicia R. (2010 թ․ մայիսի 4). «Pam Grier's Collection of Lessons Learned». New York Times.

[:3-7] Grier, Pam (2010). Foxy: My Life in Three Acts. Springboard. ISBN 9780446548502.

[8] Furious Cool: Richard Pryor and the World that Made Him - By David Henry, Joe Henry

[9] Ross, Scott. «Tony Orlando's Brush With Death». Christian Broadcasting Network. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին.

[10] Beck, Marilyn (1975 թ․ դեկտեմբերի 10). «Marilyn Beck (column)». Orlando Sentinel. էջ 110. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին – via newspaper.com.

[11] «Martial arts master went toe to toe with greatest». Albuquerque Journal. 2011 թ․ օգոստոսի 5. էջ 48. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին – via newspaper.com.

[12] «Freddie Prinze: Too Much, Too Soon». Time. 1977 թ․ փետրվարի 7. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 21-ին. Վերցված է 2009 թ․ մայիսի 20-ին.

[13] Scott, Vernon (1977 թ․ հունվարի 31). «Freddie Prinze buried on hill overlooking NBC studio». The Capitol Journal. Salem, Oregon. UPI. էջ 6. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին – via newspapers.com.

[14] «The Museum of Broadcast Communications». Museum.tv. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 20-ին.

[15] Wilkins, Frank. "The Suicide Death of Freddie Prinze". Reel Reviews. Retrieved մայիսի 23, 2015.

[16] Snauffer, Douglas (July 23, 2008). The Show Must Go on: How the Deaths of Lead Actors Have Affected Television, McFarland press. p. 74. Archived at Google Books. Retrieved մայիսի 23, 2015.

[17] Evry, Max (2015 թ․ ապրիլի 23). «Interview: Kevin Pollak Tells Us Why Misery Loves Comedy». comingsoon.net. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին.

[18] «Freddie Prinze | Hollywood Walk of Fame». www.walkoffame.com. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.

[19] «Freddie Prinze – Hollywood Star Walk – Los Angeles Times». projects.latimes.com. Վերցված է 2016 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.

[20] Cooper, Chad (2012 թ․ օգոստոսի 8). «Getting personal with George Lopez». The Examiner]]. Beaumont, Texas. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 31-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 29-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]