Մինչև կինոյում նկարահանվելը որպես էստրադային երգիչ հանդես է եկել էստրադայում, ռևյուում և օպերետներում։ Խաղացել է 150-ից ավելի ֆիլմերում, ստեղծելով մեծ մասամբ կատակերգական դերեր, համակրելի, պարզամիտ և ձախորդ մարդու կատակերգական կերպարներ։ Մի շարք ֆիլմերում ձգտել է անձնավորել նաև դրամատիկական, հոգեբանական բարդ կերպարներ՝ «Տոպազ» (1950), «Օրենքն օրենք է» (1958), «Սատանան և տասը պատվիրանները» (1962) և այլն։ 1960-ական թթ․, Ֆեռնանդելը գերադասելով մելոդրամատիկ, դերերը, հազվադեպ է նկարահանվել կինոկատակերգություններում։ Մեծ մարդկայնությամբ է տոգորված նրա ստեղծած դերակատարումը «Հոր վերադարձը» (1966) ֆիլմում։ Ժան Գաբենի հետ եղել է «Գաֆեր» կինոընկերության տերը։