Ֆաբրիցիո Բարկա
| Ֆաբրիցիո Բարկա իտալ.՝ Fabrizio Barca | |||
| |||
| Ֆաբրիցիո Բարկա | |||
| |||
|---|---|---|---|
| 2011 թվականի նոյեմբերի 16 - 2013 թվականի ապրիլի 28 | |||
| Նախորդող | Ռաֆաելե Ֆիտո | ||
| Հաջորդող | Կառլո Տրիջիլիա | ||
| Կուսակցություն՝ | Իտալիայի ժողովրդավարական կուսակցություն (2013 թվականից) | ||
| Կրթություն՝ | Պարմայի համալսարան Սիենայի համալսարան Բոկոնիի համալսարան Թոր Վերգատա Հռոմի համալսարան | ||
| Գիտական աստիճան՝ | Փիլիսոփայության մագիստրոս | ||
| Մասնագիտություն՝ | Քաղաքական գործիչ | ||
| Ազգություն |  Իտալիա
| ||
| Դավանանք | Կաթոլիկ | ||
| Ծննդյան օր | մարտի 8, 1954 (70 տարեկան) | ||
| Ծննդավայր | Թուրին, Իտալիա[1] | ||
| Քաղաքացիություն | Իտալիա
| ||
| Պարգևներ | |||
Ֆաբրիցիո Բարկա (իտալ.՝ Fabrizio Barca, մարտի 8, 1954, Թուրին, Իտալիա[1]), իտալացի պետական և քաղաքական գործիչ, տնտեսագետ, 2011 թվականից մինչև 2013 թվականը եղել է Իտալիայի տարածքների զարգացման նախարարը։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆաբրիցիո Բարկան ծնվել է 1954 թվականի մարտի 8-ին Թուրինում։ Պատգամավոր և սենատոր Լուչանո Բարկիի՝ կոմունիստի որդին է, որը եղել է Էնրիկո Բերլինգուերկ կողմնակիցը։ Քաղաքականությամբ է զբաղվել է Մամիանի անվամբ լիցեում, մասնակցել է ուսանողական շարժման, միացել է Իտալիայի կոմունիստական երիտասարդական դաշնությանը։ Ավարտել է Հռոմի համալսարանը` «տնտեսական վիճակագրություն և ժողովրդագրություն» մասնագիտությամբ, Քեմբրիջի համալսարանում ստացել է տնտեսագիտության գծով փիլիսոփայության մագիստրոսի աստիճան, դասավանդել Մասաչուսեթսի տեխնոլոգիական ինստիտուտում և Սթենֆորդի համալսարանում, ինչպես նաև իտալական՝ Սիենսկի, Բոկոնի, Թոր Վերգատայի, Մոդենսկի և Ուրբինսկի համալսարաններում։ Ղեկավարել է Իտալիայի բանկի հետազոտական բաժանմունքը, 1998 թվականից աշխատել է գանձարանի և բյուջեի նախարարությունում տարածքների զարգացման հարցերի շուրջ, 1999 թվականին գլխավորել Է Տնտեսական համագործակցության և զարգացման տարածքային զարգացման կոմիտեն[3]։
2011 թվականի նոյեմբերի 16-ից մինչև 2013 թվականը ապրիլի 28-ը եղել է Մոնտիի կառավարությունում եղել է Իտալիայի տարածքների զարգացման նախարարը։
2013 թվականի ապրիլի 11-ին անդամակցել է Ժողովրդավարական կուսացկությանը[4]։
Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Իտալական Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշան (1999 թվականի հունիսի 2, պարգևատրվել է Իտալիայի կառավարության աշխատակազմի նախաձեռնությամբ)[5]։
Աշխատանքների[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- (con Francesco Maria Frasca) Considerazioni sul calcolo del reddito d'impresa in condizioni di incertezza. — Roma: Servizio Studi della Banca d'Italia, 1983.
- (con Marco Magnani) Nuove forme dell'accumulazione nell'industria italiana. — Roma: Banca d'Italia, 1985.
- Allocazione e riallocazione della proprietà e del controllo delle imprese: ostacoli, intermediari, regole. — Roma: Banca d'Italia, 1993.
- On corporate governance in Italy: issue, facts and agenda. — Milano: Fondazione Eni Enrico Mattei, 1996.
- (con Elmar Altvater) Libero mercato e democrazia. — Roma: Fondazione internazionale Lelio Basso, 1996.
- Imprese in cerca di padrone : proprietà e controllo nel capitalismo italiano. — Roma: Laterza, 1996.
- Storia del capitalismo italiano: dal dopoguerra a oggi. — Milano: CDE, 1998.
- Post-War istitutional shocks : the divergence of italian and japanese corporate governance models. — Siena: Università degli Studi di Siena, 1998.
- Il capitalismo italiano: storia di un compromesso senza riforme. — Roma: Donzelli, 1999.
- (con Marco Becht) The Control of Corporate Europe. — Oxford: Oxford University Press, 2001.
- Misurare per decidere: utilizzo soft e hard di indicatori nelle politiche di sviluppo regionale. — Roma: Ministero dell'economia e delle finanze, Dipartimento per le politiche di sviluppo, Unità di valutazione degli investimenti pubblici, 2004.
- Federalismo, equità, sviluppo: i risultati delle politiche pubbliche analizzati e misurati dai conti pubblici territoriali. — Bologna: Il Mulino, 2006.
- Italia frenata: paradossi e lezioni della politica per lo sviluppo. — Roma: Donzelli, 2006.
- (con Maurice Aymard) Conflitti, migrazioni e diritti dell'uomo: il Mezzogiorno laboratorio di un'identità mediterranea. — Soveria Mannelli: Rubbettino Editore, 2002.
- La traversata. Una nuova idea di partito e di governo, Roma, Feltrinelli, 2013
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #170335445 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ https://www.unipr.it/node/625
- ↑ Джорджо Дель’Арти[it] (2012 թ․ մայիսի 28). «Biografia di Fabrizio Barca» (իտալերեն). Cinquantamila giorni. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 2-ին.
{{cite web}}: Check|author=value (օգնություն)CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) - ↑ «ParMap tra i luoghi idea(li) di Fabrizio Barca» (իտալերեն). parmadaily.it. 2014 թ․ սեպտեմբերի 6. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 2-ին.
- ↑ «Barca Dott. Fabrizio Paolo». Dettaglio decorato (իտալերեն). Presidenza della Repubblica. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 2-ին.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Fabrizio BARCA» (իտալերեն). Senato della Repubblica. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 2-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆաբրիցիո Բարկա» հոդվածին։ |
| ||||||||||||
- Մարտի 8 ծնունդներ
- 1954 ծնունդներ
- Ապրող անձինք
- Թուրին քաղաքում ծնվածներ
- Անձինք այբբենական կարգով
- «Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի մեծ խաչի ասպետներ
- Իտալացի տնտեսագետներ
- Իտալիայի նախարարներ
- Իտալիայի պետական գործիչներ
- Իտալիայի քաղաքական գործիչներ
- Հռոմի Սապիենզա համալսարանի շրջանավարտներ
- Քեմբրիջի համալսարանի շրջանավարտներ