Օմար Աբդուլ Համիդ Քարամե
| Օմար Աբդուլ Համիդ Քարամե արաբ․՝ عمر كرامي | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 7, 1934 |
| Ծննդավայր | Սիրիայի և Լիբանանի ֆրանսիական մանդատ |
| Մահացել է | հունվարի 1, 2015 (80 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Բեյրութ, Լիբանան |
| Քաղաքացիություն |  Լիբանան |
| Կրոն | սուննի իսլամ |
| Կրթություն | Կահիրեի համալսարան և Բեյրութի ամերիկյան համալսարան |
| Մասնագիտություն | քաղաքական գործիչ և փաստաբան |
| Ծնողներ | հայր՝ Abdul Hamid Karami? |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | Լիբանանի վարչապետ և Լիբանանի վարչապետ |
| Կուսակցություն | Arab Liberation Party? |
| Երեխաներ | Faisal Karami? |
Օմար Աբդուլ Համիդ Քարամե (արաբ․՝ عمر عبد الحميد كرامي, սեպտեմբերի 7, 1934, Սիրիայի և Լիբանանի ֆրանսիական մանդատ - հունվարի 1, 2015, Բեյրութ, Լիբանան[1]), Լիբանանի վարչապետ։ Առաջին անգամ վարչապետ է եղել 1990 թվականի դեկտեմբերի 24-ից, երբ Սելիմ Հոսսը հրաժարվել է իշխանությունից, մինչև 1992 թվականի մայիսի 13-ը, երբ հրաժարական է տվել ազգային արժույթի փլուզման ֆոնին զանգվածային բողոքներից հետո։ Կրկին որպես վարչապետ երդվել է 2004 թվականի հոկտեմբերի 21-ին և հրաժարական տվել 2005 թվականի փետրվարի 28-ին` նախորդ վարչապետ Ռաֆիկ Հարիրիի սպանությանը հաջորդած զանգվածային ցույցերի ժամանակ։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Օմար Քարամեն ծնվել է Լիբանանի հյուսիսում` Նուրի քաղաքում։ Նախկին վարչապետ և անկախության համար պայքարի հերոս Աբդուլ Համիդ Քարամեի որդին է և վարչապետի պաշտոնում ութ անգամ պաշտոնավարած և 1987 թվականին սպանված Ռաշիդ Քարամեի կրտսեր եղբայրը։ Ստացել է իրավաբանի աստիճան Լիբանանի համալսարանում։ Իր եղբոր սպանությունից հետո քաղաքականություն է մտել և 1991 թվականին պատգամավոր է ընտրվել Է Տրիպոլիից։ Հարևան Սիրիայի հետ սերտ կապերի համոզված կողմնակիցն է։
Նախորդ վարչապետի` Ռաֆիկ Հարիրիի սպանությունից հետո, 2005 թվականին ընդդիմության անդամները Սիրիային մեղադրել են սպանության մեջ, և Սիրիայից պահանջել են դուրս բերել իրենց զորքերը և հատուկ ծառայությունների աշխատակիցներին Լիբանանից, Քարամեի պրոսիրիական կառավարությունը դեմ է հանդես եկել։ Ընդդիմության որոշ առաջնորդներ Քարամեի կառավարությանը մեղադրել են սպանությանը մասնակցելու մեջ։ Չնայած ցույցերի անցկացման պաշտոնական արգելքին, ուժեղացել են բողոքի ակցիաները Բեյրութում, և ընդդիմությունը մտադիր էր անվստահության քվե հայտնել։ Ընդդիմության աճող ճնշման տակ 2005 թվականի փետրվարի 28-ին Քարամեն հայտարարել է կառավարության հրաժարականի մասին, թեև նա ժամանակավորապես մնացել է վարչապետի պաշտոնակատարի պաշտոնում։
Սակայն կառավարության լուծարումից տասն օր անց՝ Բեյրութում ծավալված պրոսիրիական ցույցերից հետո, որը կազմակերպել էր շիա արմատական Հեզբոլլահ կազմակերպությունը, նախագահ Էմիլ Լահուդը մարտի 10-ին կրկին Քարամեին նշանակել է վարչապետի պաշտոնում և նրան հանձնարարել ձևավորել նոր կառավարություն։ Պատգամավորների մեծամասնության աջակցությամբ Քարամեն կոչ է արել բոլոր կողմերին միանալ ազգային միասնության կառավարությանը։
Ապրիլի 13-ին, նոր կառավարություն ստեղծելու անհաջող փորձից հետո, Քարամեն կրկին հրաժարական է տվել։
Կյանքի 81-րդ տարում մահացել է երկրի մայրաքաղաք Բեյրութում, 2015 թվականի հունվարի 1-ին։ Երկրում եռօրյա սուգ Է հայտարարվել[2]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| ||||||
