Օլիվիե Ռուա

Օլիվիե Ռուա; ֆր.՝ Olivier Roy
Ծնվել է	օգոստոսի 30, 1949 (71 տարեկան); Լա Ռոշել
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մասնագիտություն	քաղաքագետ
Հաստատություն(ներ)	Հասարակական գիտությունների բարձրագույն դպրոց
Ալմա մատեր	Արևելյան լեզուների և քաղաքակրթությունների ազգային ինստիտուտ, Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ և Լյուդովիկոս Մեծի լիցեյ
Գիտական աստիճան	փիլիսոփայության դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներին	ֆրանսերեն, անգլերեն և իտալերեն
Գիտական ղեկավար	Rémy Leveau?
Եղել է գիտական ղեկավար	Adel Bakawan?
Պարգևներ	Լիսենկոյի մրցանակ
	Olivier Roy (political scientist) Վիքիպահեստում

Օլիվիե Ռուա (ֆր.՝ Olivier Roy, 1949 օգոստոսի 30), ֆրանսիացի քաղաքագետ-արևելագետ, փորձագետ և խոշոր իսլամագետ^[7]^[8]^[9]^[10]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռուան ավարտել է Արևելյան լեզուների և մշակույթի ֆրանսիական ազգային ինստիտուտը։ 1972 թվականին եղել է պարսկական բանասիրության և ագրեգատ փիլիսոփայության մագիստրոս:

1996 թվականին Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտում ստացել է քաղաքագիտության դոկտորի աստիճան։

Ուսանողական տարիներին եղել է փոքր ուսանողական ուլտրա-ծայրահեղական խմբավորման՝ «Պրոլետարական ձախ» մաոիստական կազմակերպության անդամ^[10]։

1984-2008 թվականներին եղել է Ֆրանսիայի Արտաքին գործերի նախարարության վերլուծության և կանխատեսման կենտրոնի խորհրդատու: Դասավանդել է նաև հասարակական գիտությունների բարձրագույն դպրոցում (EHESS) և Փարիզի գիտական հետազոտությունների ազգային կենտրոնի (CNRS) ինստիտուտում։

1993-1994 թվականներին Տաջիկստանում եղել է ԵԱՀԿ հատուկ ներկայացուցիչ:

2009 թվականից եղել է Ֆլորենցիայի Եվրոպական համալսարանական ինստիտուտի պրոֆեսոր, որտեղ ղեկավարել է միջերկրածովյան հետազոտությունների ծրագիրը։

2005 թվականին Ռուան Ֆրանսիայում տեղի ունեցած քաղաքացիական անկարգությունների մասին գրել է, որ դրանք չի կարելի դիտարկել որպես կրոնական հողի վրա առաջացած։

Եղել է «Central Asian Survey» գիտական հանդեսի խմբագրական խորհրդի անդամ։

Գիտական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռուան պատկանում է «կրոն առանց մշակույթի» ֆենոմենի սահմանմանը, որը դրսևորվել է հին ավանդական կենսաձևով ապրող ընտանիքներից և երկրներից եկածների շրջանում, որոնք կտրված են իրենց նախնիներից, տեխնոլոգիական հասարակության պայմաններում իրենց կրոնական արմատների մասին տեղեկանում են հենց սկզբից և ունակ են ընկալելու միայն այն տեղեկատվությունը կրոնի մասին, որը կարճ ժամանակում կարդացել են ինչ-որ ինտերնետային կայքում^[11]։

Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Աֆղանստան, իսլամ և քաղաքական արդիականություն» (1985)
«Քաղաքական իսլամի ձախողումը» (1992)
«Իսլամիզմի ծագումնաբանությունը» (1995)
«Նոր Կենտրոնական Ասիա կամ ազգերի գործարան» (1997)
«Իրան․ ինչպե՞ս դուրս գալ կրոնական հեղափոխությունից» (1999)
«Պատրանքներ սեպտեմբերի 11-ին» (2002)
«Գլոբալիզացված իսլամ» (2002)
«Աշխարհիկությունը իսլամի առջև» (2005)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ Who's Who in France (ֆր.) — Paris: 1953. — ISSN 0083-9531; 2275-0908
↑ Munzinger Archiv (գերմ.) — 1913.
↑ Babelio (ֆր.) — 2007.
↑ ^4,0 ^4,1 Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ http://www.theses.fr/1996IEPP0003
↑ http://www.clubdelhorloge.fr/index.php?option=com_content&view=article&id=33&Itemid=129
↑ Наумкин В. В. (2007)։ «Фехтование цивилизаций»։ «Россия в глобальной политике», № 5։ Վերցված է 2015-02-07
↑ Малашенко А. В. (2002)։ «Современный ислам между политикой и традицией»։ Журнал «Неприкосновенный запас», №6(26)։ Վերցված է 2015-02-07։ «один из самых интересных аналитиков»
↑ «Будет ли Европа исламизированной или ислам европейским, спрашивает американский историк»։ NEWSru.com։ 2007-01-30։ Վերցված է 2015-02-07
↑ ^10,0 ^10,1 Жамбы Джусубалиева (2006-01-17)։ «Оливье Руа: «Кыргызстан еще ждут новые политические потрясения»»։ «Агым», №2։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-03-05-ին
↑ Шевелева, 06.02.2015

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Религиовед Дмитрий Узланер — о том, почему религии становятся всё более опасными.

Հրապարակումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Руа О. Карикатуры: геополитика возмущения // «Le Monde», 9.02.2006
Руа О. «Для Франции ислам не представляет какой-то особой проблемы…» // «Ինոստրաննայա լիտերատուրա». — 2006. — № 9

[_e6c102351c8520fe-1] Who's Who in France (ֆր.) — Paris: 1953. — ISSN 0083-9531; 2275-0908

[_7c059034442119ce-2] Munzinger Archiv (գերմ.) — 1913.

[_4890a234578e48f6-3] Babelio (ֆր.) — 2007.

[_0df074b47d3c787d-4] 4,0 ^4,1 Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_3aa1016e6e6bd453-5] ttp://www.theses.fr/1996IEPP0003

[_4ac4dc58ecf53343-6] ttp://www.clubdelhorloge.fr/index.php?option=com_content&view=article&id=33&Itemid=129

[7] Наумкин В. В. (2007)։ «Фехтование цивилизаций»։ «Россия в глобальной политике», № 5։ Վերցված է 2015-02-07

[8] Малашенко А. В. (2002)։ «Современный ислам между политикой и традицией»։ Журнал «Неприкосновенный запас», №6(26)։ Վերցված է 2015-02-07։ «один из самых интересных аналитиков»

[9] «Будет ли Европа исламизированной или ислам европейским, спрашивает американский историк»։ NEWSru.com։ 2007-01-30։ Վերցված է 2015-02-07

[agym-10] 10,0 ^10,1 Жамбы Джусубалиева (2006-01-17)։ «Оливье Руа: «Кыргызстан еще ждут новые политические потрясения»»։ «Агым», №2։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-03-05-ին

[Шевелева—06.02.2015——-11] Шевелева, 06.02.2015

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]