Օլգա Լյուբիմովա

	Օլգա Լյուբիմովա
Կուսակցություն՝	Միասնական Ռուսաստան
Կրթություն՝	Ռուսաստանի թատերական արվեստի համալսարան և Մոսկվայի պետական համալսարան
Մասնագիտություն՝	պետական ծառայող և քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր	դեկտեմբերի 31, 1980 (43 տարեկան)
Ծննդավայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Ռուսաստան
Հայր	Բորիս Լյուբիմով
Մայր	Q97184610?
Olga Liubimova

Օլգա Լյուբիմովա (ռուս.՝ Ольга Борисовна Любимова, դեկտեմբերի 31, 1980(1980-12-31), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ։ 2020 թվականի հունվարի 21-ից Ռուսաստանի Դաշնության Մշակույթի նախարար։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավարտել է Մոսկվայի №1234 հանրակրթական դպրոցը՝ անգլերենի խորացված ուսուցմամբ^[1]։ 5-ից 7-րդ դասարանն ուսանել է Պատմա-բանասիրական ուղղափառ գիմնազիայում^[2]։

Սովորել է Մոսկվայի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետում և թատերագիտական ֆակուլտետում

Ուսումնառության ընթացքում ՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետում պրակտիկա է անցել REN-TV, ՏՎԿ, «Նաշե Ռադիո», «Ռադիո Ռոքս» ռադիոկայաններում^[1]։

«Եվրոպա Պլյուս» ռադիոկայանի թղթակից^[1]։

2001 թվականից աշխատել է հեռուստատեսությունում։ Ի սկզբանե Ռուս Ուղղափառ եկեղեցու լրատվական գործակալության արտադրության «Օրթոդոքս» ծրագրի թղթակից է, որը հեռարձակվել է ՏՎՑ հեռուստաալիքով։

2001-2009 թվականներին աշխատել է «երրորդ ալիքում»^[2]։ Այնուհետև եղել է «Ռեգիոն» (2003-2004) և «Ռուսական հայացք» (2003-2004, 2006-2009) ծրագրերի շեֆ-խմբագիրը։

2010 թվականի դեկտեմբերից 2011 թվականը եղել է «Մշակույթ» հեռուստաալիքի «Կոնտեքստ» ամփոփիչ տեղեկատվական-վերլուծական ծրագրի ղեկավար^[3]։

2011-2012 թվականներին՝ «TV-3 հեռուստաալիք» ՍՊԸ-ի ծրագրային դեպարտամենտի վավերագրական ֆիլմերի ավագ պրոդյուսեր^[4]։

Զուգահեռաբար շարունակել է աշխատել Ռուս Ուղղափառ եկեղեցու լրատվական գործակալությունում^[2]։

Մասնակցել է ավելի քան 80 վավերագրական ֆիլմերի ստեղծմանը^[1]^[5]^[6]^[7]։

2015 թվականի նոյեմբերին դարձել է Մշակույթի նախարարության կինեմատոգրաֆիայի դեպարտամենտի ղեկավարի խորհրդականը (ոչ անիմացիոն ֆիլմերի պետական աջակցության բաժնի գծով)^[8]։ Նախկինում նման պաշտոն գոյություն չուներ^[9]։

2016 թվականի հոկտեմբերից մինչև 2018 թվականի հունվար՝ «Առաջին ալիք» ԲԸ սոցիալական և հրապարակախոսական ծրագրերի տնօրինության փոխտնօրեն^[10]։

2018 թվականի հունվարի 17-ից մինչև 2020 թվականի հունվարի 21-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարարության կինեմատոգրաֆիայի դեպարտամենտի ղեկավար^[11]^[12]։

2020 թվականի հունվարի 21-ից՝ Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարար։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացած է, ամուսինը «Առաջին ալիքի» լրագրող և մեկնաբան Եվգենի Ալեքսանդրի Բարանովն է^[13]^[14]։ Ունի որդի և դուստր^[5]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 «3 канал - Телеведущие и журналисты». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 «Ольга Любимова: Жизнь и смерть православного ТВ». www.pravmir.ru. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ «Премьера. "Контекст"». Культура. 2010 թ․ դեկտեմբերի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 10-ին.
↑ «Любимова Ольга Борисовна». Министерство культуры РФ. 2020 թ․ հունվարի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 22-ին.
↑ ^5,0 ^5,1 «Биография нового министра культуры Ольги Любимовой». ՏԱՍՍ. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ «Ответы. Федор Хитрук, режиссер». Афиша. 2005 թ․ ապրիլի 11.
↑ «Хитрук! Спасибо, что живой». Православный мир. 2012 թ․ դեկտեմբերի 5.
↑ «Ольга Любимова назначена и. о. руководителя департамента кинематографии Минкультуры». ՏԱՍՍ. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ «Предъявите ваши документы. Все сложно: итоги круглого стола о господдержке неигровых картин в 2014 году». Независимая газета. 2015 թ․ նոյեմբերի 25.
↑ «В рамках 39-го ММКФ пройдёт IX питчинг дебютантов». Мир фестивалей. 2017 թ․ հունիսի 7.
↑ Назначен новый руководитель департамента кинематографии Минкульта // Профисинема
↑ ««Нам нужно либо денег, либо славы — а лучше и того и другого» Интервью Ольги Любимовой из Минкульта». МЕДУЗА. meduza.io. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.
↑ Человек Михалкова из театральной династии
↑ «Начинается Великий пост — время, за которое нужно быть благодарным». Первый канал. 2013 թ․ մարտի 17.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օլգա Լյուբիմովա» հոդվածին։

[3kanal-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 «3 канал - Телеведущие и журналисты». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[pravmir-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 «Ольга Любимова: Жизнь и смерть православного ТВ». www.pravmir.ru. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[3] «Премьера. "Контекст"». Культура. 2010 թ․ դեկտեմբերի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ ապրիլի 10-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 10-ին.

[4] «Любимова Ольга Борисовна». Министерство культуры РФ. 2020 թ․ հունվարի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 22-ին.

[tass-bio-5] 5,0 ^5,1 «Биография нового министра культуры Ольги Любимовой». ՏԱՍՍ. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[6] «Ответы. Федор Хитрук, режиссер». Афиша. 2005 թ․ ապրիլի 11.

[7] «Хитрук! Спасибо, что живой». Православный мир. 2012 թ․ դեկտեմբերի 5.

[8] «Ольга Любимова назначена и. о. руководителя департамента кинематографии Минкультуры». ՏԱՍՍ. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[9] «Предъявите ваши документы. Все сложно: итоги круглого стола о господдержке неигровых картин в 2014 году». Независимая газета. 2015 թ․ նոյեմբերի 25.

[10] «В рамках 39-го ММКФ пройдёт IX питчинг дебютантов». Мир фестивалей. 2017 թ․ հունիսի 7.

[11] Назначен новый руководитель департамента кинематографии Минкульта // Профисинема

[12] ««Нам нужно либо денег, либо славы — а лучше и того и другого» Интервью Ольги Любимовой из Минкульта». МЕДУЗА. meduza.io. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 21-ին.

[13] Человек Михалкова из театральной династии

[14] «Начинается Великий пост — время, за которое нужно быть благодарным». Первый канал. 2013 թ․ մարտի 17.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]