1930 թ.-ին ավարտել է Լենինգրադի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը։ Տպագրվում է 1924 թ.-ից։ Առաջին երկերը՝ «Ուգլիչ» (1932) վիպակը և «Բանաստեղծություններ» (1934) ժողովածուն, արժանացել են Մ․ Գորկու դրական կարծիքին։ Հրատարակել է «Գիշերը Նոր աշխարհում» (1935) և «Երգերի գիրք» (1936) պատմվածքների ժողովածուները։ Հայրենական պատերազմի տարիներին գտնվելով պաշարված Լենինգրադում՝ քաղաքի պաշտպանությանն է նվիրել «Փետրվարյան օրագիր» (1942), «Լենինգրադյան պոեմ» (1942), «Քո ուղին» (1945) երկերը և «Խոսում է Լենինգրադը» (1946) ժողովածուն։ Սոցիալիզմի առաջին կառուցողներին է նվիրված «Պերվոռոսիյսկ» (1950) պոեմը (ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1951), Սևաստոպոլի պաշտպանությանը՝ «Հավատարմություն» (1954) ողբերգությունը։ «Ցերեկային աստղեր» (1959) քնարական ինքնակենսագրական գիրքը էկրանացվել է 1968 թ.-ին։ Բերգգոլցի ստեղծագործություններին հատուկ են խոր քնարականությունն ու դրամատիզմը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 418)։