Օգյուստ Բեեռնարտ

	Օգյուստ Բեեռնարտ
Կուսակցություն՝	Catholic Party?
Կրթություն՝	Հայդելբերգի համալսարան և Լյուվենի կաթոլիկ համալսարան
Մասնագիտություն՝	դատավոր, քաղաքական գործիչ, փաստաբան և իրավաբան
Դավանանք	Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի
Ծննդյան օր	հուլիսի 26, 1829[…]
Ծննդավայր	Օստենդե, Օսթենդե, Արևմտյան Ֆլանդրիա, Բելգիա
Վախճանի օր	հոկտեմբերի 6, 1912[…] (83 տարեկան)
Վախճանի վայր	Լյուցերն, Շվեյցարիա
Թաղված	Վատերմալ-Բուաֆոր
Քաղաքացիություն	Բելգիա
Պարգևներ	; ; և Minister of State?
Auguste Beernaert

Օգյուստ Մարի Ֆրանսուա Բեեռնարտ (հուլիսի 26, 1829(1829-07-26)^[1]^[2]^[3]^[…], Օստենդե, Օսթենդե, Արևմտյան Ֆլանդրիա, Բելգիա^[4] - հոկտեմբերի 6, 1912(1912-10-06)^[1]^[2]^[3]^[…], Լյուցերն, Շվեյցարիա^[4]), բելգիացի պետական գործիչ, Բելգիայի վարչապետ (1884-1894):

Կենսագրություն

Ծնվել է ֆինանսական պաշտոնյայի ընտանիքում։ 1850 թվականին ավարտել է Լյովենի կաթոլիկ համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը^[8]։ Այնուհետև երկու տարի սովորել է Բեռլինի, Փարիզի, Հայդելբերգի, Լայպցիգի և Ստրասբուրգի համալսարաններում և 1853 թվականին վերադարձել հայրենիք։ Այնտեղ նա դարձավ հաջողակ փաստաբան։ Մասնագիտացել է հարկային օրենսդրության ոլորտում: 1859 թվականի օգոստոսին թագավորական հրամանագրով նշանակվել է Վճռաբեկ դատարանի փաստաբան, ավելի ուշ դարձել փաստաբանների ասոցիացիայի նախագահ^[8]։

1854 թվականին Բրյուսելում հրատարակել է իր «De l'état de l’enseignement du droit en France et en Allemagne» աշխատությունը^[9]։

1873-1878 թվականներին՝ Ժյուլ Մալուի կառավարության հանրային աշխատանքների, երկաթուղիների և տրանսպորտի նախարար, շատ բան արեց երկրում հաղորդակցության ուղիների զարգացման համար. ընդլայնեց Գենտ-Տերնեուզեն ջրանցքը, կառուցեց նոր Նավամատույցներ Անտվերպենում և Օստենդեում, շահագործման հանձնեց «Կենտրոն» ջրանցքը և ակտիվորեն զարգացրեց երկաթուղիները^[10]։ Եղել է ծովային իրավունքի միավորման Բելգիայի ասոցիացիայի և միջազգային ծովային կոմիտեի ստեղծման նախաձեռնողներից մեկը։ Աշխատել է նաև Բրյուսելի տարածքային ընդլայնման նախագծի վրա, մասնավորապես՝ հին արվեստի թագավորական թանգարանի կառուցումը, դե լա Ռեգենս փողոցի երկարացումը, դատարանի շենքի կառուցումը, կոնսերվատորիայի և մեծ սինագոգի շենքի կառուցումը, Սաբլոն պարկի զարգացումը։ Նշանակալի դեր է խաղացել ֆլամանդացիների և վալոնների միջև լեզվական հակամարտության կարգավորման գործում։

1874 թվականին ընտրվել է Բելգիայի պատգամավորների պալատում և մնացել նրա կազմում մինչև իր մահը^[11]։

1884 թվականին` մալուի կառավարությունում հանրային աշխատանքների և գյուղատնտեսության նախարար:

1884-1894 թվականներին՝ Բելգիայի վարչապետ։ Այդ պաշտոնում նրան հաջողվել է երկրի դեֆիցիտային բյուջեն պրոֆիցիտային դարձնել։ Նա նախաձեռնել է առաջին «սոցիալական օրենքների» ընդունումը. ստեղծվել են ոլորտային և աշխատանքային խորհուրդներ՝ կառավարությանը աշխատանքային օրենսդրության վերաբերյալ խորհրդատվություն տրամադրելու համար, խստացվել են գործատուների աշխատավարձերի վճարման պարտականությունները, սահմանվել են նաև կանանց և երեխաների աշխատանքային գործունեության օրենսդրական կարգավորում, առևտրի կանոններ, նվազագույն աշխատավարձի մակարդակ և աշխատողների բնակարանային ապահովում:

Լիբերալ շրջանակներին ընդառաջ գնալով՝ նա արգելեց կոմունաներին վարձել օտարերկրյա ուսուցիչներ, ինչը զրկեց շատ ֆրանսիացիների աշխատանքից, ովքեր պարապում էին ազատ դպրոցներում:

Եղել է նաև Լեոպոլդ II թագավորի խորհրդականը բելգիական Կոնգոյում գաղութային քաղաքականության գծով։ 1889 թվականին նա հեշտությամբ թույլտվություն ստացավ խորհրդարանից տասը միլիոն ֆրանկ ներդնելու Կոնգոյի երկաթուղային ընկերության զարգացման համար։ Հաջորդ տարի նա պայմանագիր կնքեց Կոնգոյի ազատ պետության հետ, որով Բելգիան տասը տարվա ընթացքում քսանհինգ միլիոն անտոկոս վարկ տրամադրեց նրան։ Տասը տարի անց Բելգիան իրավունք ստացավ կամ պահանջել մարում, կամ բռնակցել գաղութը։ Որոշում է կայացրել հրաժարական տալ մասամբ Կոնգոյի իրավիճակի քննադատության պատճառով, որը քննադատության է ենթարկվել տեղի բնակչության շահագործման պատճառով, մասամբ՝ Բելգիայի խորհրդարանում համամասնական ներկայացուցչության մասին մերժված օրինագծի պատճառով, որի օգտին հրաժարվել են քվեարկել իր իսկ կուսակցության շատ ներկայացուցիչներ^[12]։

1894 թվականի մարտին թագավորը նրան շնորհեց պետական նախարարի պատվավոր կոչում^[13]։

Վերադառնալով փաստաբանությանը՝ նա մնաց խորհրդարանում Կաթոլիկ կուսակցության անդամ։ 1896-1900 թվականներին՝ Բելգիայի խորհրդարանի ներկայացուցիչների պալատի նախագահ։ Այդ պաշտոնում հանդես է եկել Նիդեռլանդների հետ դիվանագիտական մերձեցման օգտին։

Հետագայում ներկայացրել է Բելգիան 1899 և 1907 թվականներին Հաագայի կոնվենցիաների ստորագրման ժամանակ^[14]։

Մշտական արբիտրաժային դատարանում իր գործունեության համար 1909 թվականին արժանացել է Խաղաղության Նոբելյան մրցանակի (Պոլ Դ ' Էտուրնել դե Կոնստանսի հետ միասին)^[15]։

Եղել է միջազգային իրավունքի ասոցիացիայի նախագահ և Դրոյթի միջազգային ինստիտուտի պատվավոր անդամ: 1912 թվականին՝ Կաթոլիկ խաղաղության լիգայի և կաթոլիկ պացիֆիստների միջազգային լիգայի պատվավոր նախագահ։ Որպես գաղութային հետազոտությունների ընկերության նախագահ՝ նա պայքարում էր ստրկության դեմ։

Հիշողություն

Թաղված է կնոջ և քրոջ հետ Բոսվորդի գերեզմանատանը։ Օստենդի Մարի-Ժոզե հրապարակում նրա պատվին հուշարձան է կանգնեցվել։

Նրա անունով են կոչվել նաև բերհեմի (Անտվերպեն նահանգ), Լե Կոգեի, Կնոկկե-Հեյստի, Օստենդի, Ուոթերմայել-Բոյֆորտի և Զեբրյուգի փողոցները։ Բելգիայի Սենատի շենքում տեղադրված է քաղաքական գործչի կիսանդրին, իսկ Ժակ դե Լալենի դիմանկարը տեղադրված է Բրյուգգեի Գրունինգե թանգարանում: Բելգիական փոստը նաև նամականիշ է թողարկել նրա պատվին։

Քաղաքական գործչի նամակագրությունը պահվում է Մարիեմոնի Թագավորական թանգարանում։

Օգյուստ Բեերնարտը նվիրատվություն է կատարել՝ խրախուսելու բելգիական գրականությունը ֆրանսերեն լեզվով, որը գրական մրցանակի տեսքով ձևակերպվել է Ալբերտ I-ի 1910 թվականի օգոստոսի 20-ի թագավորական հրամանագրով։

Պարգևներ և կոչումներ

Բելգիական`

Լեոպոլդ I-ի շքանշանի Մեծ խաչ,
Աֆրիկյան աստղի շքանշանի Մեծ խաչ,
Առաջին կարգի քաղաքացիական խաչ,
Հուշամեդալ՝ ի պատիվ Լեոպոլդ II թագավորի կառավարման։

Արտասահմանյան`

Աշտարակի և Թուրի շքանշանի Մեծ շղթա (Պորտուգալիա),
«Քաղաքացիական ծառայությունների համար» շքանշանի Մեծ խաչ (Բուլղարիա) (Բուլղարիա),
Երկաթե թագի շքանշանի Մեծ խաչ (Ավստրո-Հունգարիա),
Լուսավոր Աստղի շքանշանի Մեծ խաչ (Զանզիբար),
Սաքսեն-Էրնեստինյան տան դինաստիկ շքանշանի բոլշոց խաչ (էրնեստինների տիրապետություն)
Սպիտակ արծվի շքանշանի Մեծ խաչ (Ռուսական կայսրություն),
Երուսաղեմի Սուրբ Գերեզմանի շքանշանի Մեծ խաչ,
Պիոս IX-ի շքանշանի Մեծ խաչ (Սուրբ Աթոռ),
Կարմիր արծվի շքանշանի Մեծ խաչ (Պրուսիա),
Թագի շքանշանի Մեծ խաչ (Պրուսիա),
Նիդերլանդական առյուծի շքանշանի Մեծ խաչ,
Առյուծի և Արևի շքանշանի Մեծ խաչ (Պարսկաստան),
Ալբրեխտի շքանշանի Մեծ խաչ (Սաքսոնիա),
Դանեբրոգի շքանշանի Մեծ խաչ (Դանիա),
Ռումինիայի աստղի շքանշանի Մեծ խաչ,
Պատվո լեգեոնի շքանշանի Մեծ խաչ (Ֆրանսիա),
Մեծ խաչ Օսմանյեի Շքանշան (Օսմանյան կայսրություն),
Իտալիայի Թագի շքանշանի Մեծ խաչ,
Հոհենցոլերների տան իշխանական շքանշան,
Լիակաթի մեդալ (Օսմանյան կայսրություն):

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Encyclopædia Britannica
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 ^4,6 ODIS — 2003.
↑ Find A Grave — 1996.
↑ http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1909/
↑ BEERNAERT
↑ ^8,0 ^8,1 Bartelous, 1983, էջ 172
↑ Водовозов В. В. (1890–1907). «Беернаерт, Август». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
↑ Bartelous, 1983, էջ 174-175
↑ Bartelous, 1983, էջ 175
↑ Bartelous, 1983, էջ 187-188
↑ Bartelous, 1983, էջ 205-209
↑ Bartelous, 1983, էջ 213
↑ «The Nobel Peace Prize 1909». Արխիվացված օրիգինալից 2019-01-07-ին. Վերցված է 2024-02-07-ին.

Արտաքին հղումներ

Водовозов В. В. (1890–1907). «Беернаерт, Август». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)

Գրականություն

Bartelous, Jean. Nos Premiers Ministres, de Léopold Ier à Albert Ier. Bruxelles: J.M. Collet. {{cite book}}: Unknown parameter |год= ignored (օգնություն)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օգյուստ Բեեռնարտ» հոդվածին։

[_878194339018b94c-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_c4be1b714574c036-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Encyclopædia Britannica

[_7d25c190f3a8b2da-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)

[_4c182d26c1cd6e17-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 ^4,5 ^4,6 ODIS — 2003.

[_30290527e2703c75-5] Find A Grave — 1996.

[_0e5f29f2e7755985-6] ttp://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1909/

[_590ec044833d66fe-7] BEERNAERT

[Bartelous—1983——172-8] 8,0 ^8,1 Bartelous, 1983, էջ 172

[9] Водовозов В. В. (1890–1907). «Беернаерт, Август». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)

[Bartelous—1983——174-175-10] Bartelous, 1983, էջ 174-175

[Bartelous—1983——175-11] Bartelous, 1983, էջ 175

[Bartelous—1983——187-188-12] Bartelous, 1983, էջ 187-188

[Bartelous—1983——205-209-13] Bartelous, 1983, էջ 205-209

[Bartelous—1983——213-14] Bartelous, 1983, էջ 213

[15] «The Nobel Peace Prize 1909». Արխիվացված օրիգինալից 2019-01-07-ին. Վերցված է 2024-02-07-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[7]

[6]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]